,Dindag 1 jan 2008
Niet te geloven al weer een jaar voorbij! Gisteren met onze metgezellen het oude jaar uit geblazen en vanmorgen voorzichtig wakker worden.. Nee helemaal niet voorzichtig wakker worden, de Duitse jongelui kloppen ons om 8uur al wakker voor de nieuwjaarsduik. Nou daar was ik nog niet helemaal aan toe, eerst maar de kater van gisteren de boot uit jagen en wakker worden. We roepen hun ook toe dat we vanmiddag wel mee gaan snorkelen. Bed weer in gedoken en nog even uitslapen. Ook dat is af en toe heel erg lekker. Later zijn we eerst met elkaar naar de Belgen gevaren. Immers Luc is jarig. Albertien had samen met zijn vriendin een verjaardagstaart gebakken en die moet burgemeester gemaakt worden. Daarna met z’n zessen wezen snorkelen. Nu had ik daar niet een goede ervaring mee, maar met begeleiding van de anderen en een gekregen duikbril van Tim gaat het boven verwachting en gaat er een wereld voor me open. Ook Albertien zet de eerste stappen op de ladder van het snorkelen. Ik doe het rustig aan en ben tevreden met elke onderwateroverwinning . Het water is hier matig helder, maar het is een hele belevenis om er in te kijken. Gek genoeg gaat het zwemmen gemakkelijk nu ik met de snorkel niet op de golfjes en mijn mond hoef te letten. Ik had gisteren al nieuwe flippers gekocht en morgen gaan we er ook een paar voor Albertien kopen, dan kunnen we in de toekomst samen de onderwaterwereld aanschouwen. Dit is in ieder geval een goed begin van het nieuwe jaar. s’Avonds op uitnodiging van Luc uit eten geweest in een restaurant aan de baai met uitzicht op de boten in azuurblauw water. Was lekker en gezellig. HAPPY NEW YEAR !!!!!
Woensdag 2 jan
Samen met mijn Duitse buurvrouw, Steffie, zet ik mijn beste beentje voor, we gaan hard lopen. Dat was sinds Gomera al niet meer gebeurd, kwam er gewoon niet van, te warm of geen goede omgeving, maar nu weer wel en het ging uitstekend. Daarna nog wat boodschappen gedaan en gesnorkeld met de buren. Vanmiddag staat er een autorit op het programma, het eiland verkennen. Het is een mooi eiland naar ook hier bepalen de buitenlanders de koers, zij kopen de mooie plekken, zetten er dure huizen op en de eilanders hebben het nakijken. Zij kunnen de grond prijzen van 10 us dollar de square feeth niet betalen.prijzen. Het hier naast gelegen eiland Mustique waar Michel Jackson en andere rijken der aarde een onderkomen hebben, is een eiland waar geen goede anker plaatsen er liggen wel een aantal moorings en die moet gebruiken maar ze zijn erg duur. Daar mag je zonder toestemming van de beheerder niet aan liggen of ankeren zo wordt je nou (echt?) rijk. Tijdens de rit komen we een heleboel over Bequia te weten. Onze taxidriver van de pickup truck weet een heleboel te vertellen. We komen na een uitgebreide rondrit waarbij hij vooral niet vergat bij familie te stoppen die dan toevallig een winkeltje heeft met bier en frisdrank en je krijgt natuurlijk wel dorst van al dat rijden. We brengen een bezoek aan een opvangplaats voor jonge waterschildpadden en leren daar dat ze wel 200 jaar oud kunnen worden met een schildafmeting van je grootste eetbord tot 150cm. Zo groot hebben wij ze in het wild nog niet gezien, maar de eetbordmaat wel. Als topper brengen we een bezoek aan een echte Waler. Een roei-zeilsloep (maar goed dat de roeiers van Terschelling niet van het bestaan van deze sloep weten) waar nog twee walvissen per jaar mee gevangen mogen worden. Deze worden op traditionele wijze gevangen. In de sloep zitten 5 man; de stuurman-kapitein, de harpoenier en 3 roeiers. Deze sloep wordt naar de walvis gestuurd door de wachter die boven op de berg zit en met een spiegel naar de sloep seint waar hij heen moet gaan. Als ze er dichtbij zijn strijken ze de zeilen en roeien er langzaam naar toe dan gooit de harpoenier zijn harpoen in walvis en die gaat als een gek zwemmen. Aan de harpoen zit een honderden meters lang touw en sleept hij de moet de sloep meeslepen tot hij uitgeput is. Dan trekken de vissers het touw in om hem dan bij de boot te krijgen. Vervolgens gaat een van de mannen overboord en naait de bek en spuitgat van het beest dicht dit om te voorkomen dat hij zinkt. Dit moet snel gebeuren voor het dier weer bijkomt . In wezen stikt het dus. Daarna wordt het beest naar het eiland gesleept en geslacht. Van heinde en ver komen de mensen dan om delen van het dier te kopen en een Amerikaan maakt messen van de botten als souvenirs. Eens was het voor gekomen dat de harpoenier de walvis niet op de juiste plek raakte en toen moesten ze hem laten gaan Hij is tot Guyana gekomen. Dit weten ze omdat de harpoen teruggestuurd is. De vissersboten die ze hier gebruiken om langoesten –kreeft – en conch – de slak die in die prachtige schelpen zit – te vangen, worden door de vissers zelf gebouwd. Die mooie schelpen liggen voor het oprapen, maar we nemen ze niet mee. Het verhaal gaat dat deze slak met uitsterven bedreigt wordt, omdat hij ook gedood wordt voor alleen maar de schelp. Het vlees schijnt lekker te zijn en is hier volksvoedsel. De bootjes zijn geschilderd in vrolijke kleuren en met zijn allen op de helling zijn ze een dankbaar foto-object.
Donderdag 3 jan
We willen vandaag vertrekken maar kunnen niet los komen van het eiland. Eerst even internetten en bellen via internet. Het wordt een lange sessie. Er is veel te vertellen en we moeten nodig de site bijwerken. Na een aantal uren, veel telefoontjes en een lekkere lunch zijn we dan eindelijk zo ver en gaan terug naar de boot. Heerlijk om lekker lang bij te kunnen kletsen met de mensen die thuis zijn bij mijn belpogingen. Dan komt de waterboot langs. Water is hier duur; 50 EC$, omgerekend 12,50, voor 150 liter water, maar dan heb je het wel bij je aan boord gebracht. Van vertrekken komt niets. Nog te veel dingen die moeten gebeuren zoals snorkelen en schip opruimen. Bovendien hadden we problemen met de koeling en ik heb een bedrijfje ontdekt die mij wel kan helpen, maar niet nu. Morgen om 7.00 uur moet ik de man ophalen met de bijboot. Nu ga ik nog even een gastankje wisselen en een blok ijs halen op de kant . Een andere manier om je drankjes te koelen. En zo vliegt ook deze dag weer voorbij.
Vrijdag 4 jan
Ook goede morgen! Om 6.00 uur loopt de wekker af, ik moet de koelmonteur ophalen. Eerst wat eten en dan op weg. Het waait hard vandaag en ik moet er met de bijboot tegen in. Een waterballet!. Om 7 uur sta op de stoep bij de man, maar geen teken van leven. Er zit niets anders op dan te wachten, komt er na een kwartier een man voorbij en vraagt moet je de Elektricien hebben? Ja. O, loop maar achterom en bons maar op de deur. Dat doe ik dat maar en er klinkt een oerkreet uit het huis en de man roept dat hij er aan komt. Dit duurt nog een kwartier. Intussen komt er een rastaman aan gaat naar binnen en gaat weer weg en dan komt de monteur te voorschijn. Hij vertelt dat hij het te druk heeft, maar ik mag de apparaten wel huren van hem en de rastaman gaat mee om er voor te zorgen dat ik de boel weer terug breng. Ik vraag wat het kost hij weet het niet en zegt wat wil er voor betalen ik zeg 100 east caribien dollars dat vind hij te weinig hij wil 150 ik zeg oké en dan mag ik zijn heilige apparatuur meenemen. Samen met de rasta man in de bijboot naar de Zeezot. Daar aangekomen de boel uitgeladen en aangesloten. Ik zet de vacuümpomp die op 220volt draait op mijn omvormer, maar die begint te piepen. Die kan hem niet trekken. Wel tien keer geprobeerd op allerlei manieren maar hij kan het niet aan. Ik baal als een stekker zo kan ik hem nog niet repareren. Dan zegt Albertien, we hebben toch een kleine generator aan boord in de bakskist staan? Dat is ook zo, ik had hem nog nooit echt gebruikt, maar hij is er wel. Ding voor de dag gehaald en met heelveel gedoe hem aan de gang gekregen. Bleek mijn eigen fout te zijn; te gehaast en tijdens alle getrek aan het touwtje de schakelaar op UIT gezet. Maar als hij eenmaal loopt kan hij de vacuümpomp laten draaien. Hoera! Ik trek de koelkast leeg, vul hem opnieuw en hij doet het weer. Wat een gelukje, we hebben weer koud drinken. Ik breng de apparatuur en de rastaman waarvan we inmiddels weten dat hij nog 25 broers en zussen heeft terug naar de wal. De jongen verteld honderd uit en heeft veel vragen over ons en ons leven. Uit eindelijk vraagt ook hij, evenals een Afrikaanse jongen uit Sal of hij niet met ons mee kan. Hij snapt er niks van als ik zeg dat we graag met ons tweeën zijn. Van hem hebben we geen last en hij kan veel en is sterk. Ik heb mijn twijfels over het laatste want zijn conditie lijkt me niet echt je dat, bij aankomst op de boot hijgt hij vreselijk. Als hij accepteert dat hij niet mee kan wil hij graag dat we hem bellen als we in Nederland zijn zodat hij daar kan komen om te werken. Ik laat het maar in het midden. Koffie wil hij niet maar wel thee en daar gaat een centimeter dikke laag suiker in brrrr, maar hij vindt het lekker zo. Ook vraagt hij om wat kaas voor op zijn broodje en gelukkig hebben we dat. Zijn broers en zussen zijn wel van de zelfde vader, maar niet bij de zelfde moeder. Hij is trots op de seksuele daadkracht van zijn vader. Dat is pas een man. Hoe anders gewaardeerd bij ons. Overigens vertelde de taxidriver van gisteren dat de Nederlanders die het vliegveld hier aangelegd hebben , 15 kinderen hebben gemaakt en achtergelaten. Tot zijn ergernis stuurden ze die kinderen die nu rond de 15,16 zijn niet eens een kerstcadeau en dat was toch wel het minste wat ze konden doen en of wij dat maar wilden zeggen! Bij deze dus. We gaan nog even het dorp in, drinken daarna koffie bij Tim en Steffie en vertrekken naar onze volgende bestemming, het eiland Canouan. Na 4 uur komen we er aan. De Luiza ligt er al. We liggen er erg te rollen en er staat een harde wind als ik s’avonds dit zit te tikken wordt ik het geschommel zat en hang aan de spieboom de puts overboord in de hoop dat deze het rollen wat tegen gaat het helpt wel maar te weinig.
Zaterdag 5 jan
Na een rollerige nacht worden we wakker. De boot ligt rond te tollen achter zijn anker en de wind zit nu noord. Er staat een aardige zwel op de ankerplaats maar minder vervelend dan gisteravond omdat het schip nu met de kop op de golven. ligt alleen de valwinden van de bergen razen nog steeds door de baai, overigens had broer Hennie hier al voor gewaarschuwd in de lijst mat ankerplaatsen die hun aandeden. Tegen de middag met Mieke en Luc naar de wal gevaren en het eiland verkend. Albertien blijft aan boord heeft last van haar knie en wil wel even alleen zijn. Nadat we het halve eiland rond gelopen zijn en de plaatselijke supermarkt bezocht hebben gaan we terug aan boord en spreken af later bij het rif te gaan snorkelen. Albertien heeft zich inmiddels op de huishoudelijke klusjes gestort kastjes opgeruimd en de koelkast gereinigd, was ook weer hard nodig. Later op de middag komt er een local langs gezwommen en vraagt of we een nieuw elastiek voor zijn harpoen willen betalen, die was tijdens het vissen gebroken. We kunnen in ruil daarvoor wel wat kreeft van hem krijgen want hij heeft geen geld voor een nieuw elastiek. Zo doen we zaken en kopen we de kreeften, die eigenlijk van deze maat niet gevangen mogen worden blijkt achteraf maar we kunnen ze eindelijk eens proeven. Samen met Luc en Mieke onze Belgen richten wij een feestmaal aan. Na een Ierse koffie duiken we allen moe maar voldaan te kooi.
Zondag 6 jan
De wind zit weer noord en we liggen aardig op en neer te rollen op de deining die de ankerplaats binnen komt. We besluiten verder te gaan richting Tobago Cays. Ik wil daar graag heen omdat het “het snorkelparadijs” van de Cariebbean is. We drinken nog even koffie bij Mieke en Luc en vertrekken. De bijboot slepen we omdat het niet zo ver is. Normaal leggen we hem op het voordek. Na een voorspoedige reis gaan we voor anker. Dit gaat prima, het anker pakt gelijk en ik roep naar Albertien; nog even gas achteruit om het zo vast te trekken fout ! fout ! fout ! We vergeten de bijboot en zijn lijn draait muurvast in de schroef! ) : Ik overboord met snorkel op de kop. De bijboot wordt met de neus onderwater getrokken en het touw zit muurvast, dan maar het mes erin, dat lukt. Na een aantal duiken is Watervlo weer bevrijd, alleen is het schroefaslager beschadigd. Hij draait veel te zwaar. Dat is balen! Wat nu?? Er liggen Australische kennissen op deze ankerplaats en Albertien weet zich te herinneren dat ze een duikuitrusting hebben. Wij er naar toe na een kopje thee om op verhaal te komen, krijgen we een duikuitrusting met een kleine 12 volt compressor mee en dan kan ik rustig onderwater werken aan de schroefas. Eerst binnen in de boot de flensen gedemonteerd en dan overboord met zuurstof, de schroef naar achteren getrokken as schoon geschuurd. Er zit aanslag op, blijft te zwaar draaien en kan niet ver genoeg naar achteren om hem helemaal schoon te maken Wat nu? Maar gewoon proberen, in het ergste geval moet er een nieuw lager in, we zien morgen wel. We krijgen de Australiërs van Honeymoon te eten en hebben een gezellige avond.
Maandag 7 jan
We hebben een rust dag ingelast/ Slecht geslapen, innerlijke onrust bij ons beiden en het anker alarm ging een aantal keren onnodig af. Er stond s’nachts een harde draaierige wind waardoor het alarm gaat, maar ook dit hoort bij het zeezwerven. We zijn allebei een beetje aangeslagen en willen een dagje rust. We gaan nog wel een paar keer snorkelen, dat gaat erg goed. Ook Albertien geniet van het onderwater leven. Ze zegt het lijkt wel of je in een aquarium zwemt. Het is bijzonder om rustig te drijven en allerlei vissen te zien die ik tot nu toe alleen gezien heb in aquaria van dierentuinen. Wat een kleurenpracht! Geel met paars ,oranjes met bruin, wit met geel , bruin met een lichtgevend paarsrandje en wuivend koraal en onderwatergroeisels. Ik durf steeds meer en ga dan verder van de kant waar meer te zien is. Het is inderdaad fantastisch, wat een mooie vissen. Het koraal is hier minder mooi, maar zeker de moeite waard. Het is wel gek dat je onder water slecht afstand in kan schatten. Wil ik Joop een hand geven grijp ik 3 keer mis. We liggen achter het Horseshoe rif en om ons heen zijn mooie kleine eilandjes met witte stranden en palmbomen, zo uit de bounty reclame weg getrokken, fantastische. Na het snorkelen zitten we in de kuip nog na te genieten met een rumcola. En dan eten en de dag loopt weer ten einde.
Dinsdag 8 jan
De lokale bevolking komt met bootjes langs om brood, vis, kreeft, T-shirts of andere dingen te slijten. Gisteren met een van hen de afspraak gemaakt om ‘s morgens boord te brengen en keurig op tijd komt hij langs om het brood af te leveren. Het is wel een stevig brood goed te eten maar niet echt lekker zo als het meeste brood hier. Volgende keer maar zelf bakken. Ik knip Joop zijn haar weer , dat gaat me steeds makkelijker af. De kappersstoel is deze keer de omgekeerde puts in de kuip. Overigens heeft Joop onlangs ook mijn haar geknipt en na een paar correcties zit het uitstekend. Leve de zelfredzaamheid! Helaas geven deze acties wel een kuip vol haar plukken op en duurt het een poosje voor die weggewaaid of gespoeld zijn ondanks onze opruimpogingen. Daarna nog een tijdje gesnorkeld en dan anker op om naar het eiland Union te gaan, daar moeten we uit klaren. Voor het eerst weer de motor gebruikt maar het gaat niet goed. De schroefaslager begint te gillen na een paar minuten, dat wordt een bezoek aan de werf voor reparatie. Dat is domme pech. We zouden toch al naar Grenada maar dit was niet het doel om er heen te gaan. Gelukkig hebben ze er in ieder geval goede werven en dat is dan maar de geruststelling die ik mij zelf aan praat. Bij Union lukt het ons om op zeil binnen te varen en tussen riffen te ankeren. Wel spannend. In de namiddag gaan we nog even aan wal. Daar schalt reggae door de straat en de al wat oudere dame van de supermarkt komt dan ook swingend binnen als we besluiten wat bij haar te kopen. Muziek, dans en heel veel kleur; wat een andere wereld!
Woensdag 9 jan
Het is een dag die begint met buien en geen wind, daarom besluiten we een dag hier te blijven een beetje rond te kijken. Achter ons is de landingsbaan van de kleine vliegtuigen die regelmatig landen en opstijgen, klinkt wel spannend als ze opstijgen met veel motor geronk. ‘S morgens eerst op bezoek geweest bij een Honeymoon. Agnes en Don zijn al acht jaar onderweg, zij het met onderbrekingen van soms een half jaar. Daarna naar de wal het eiland bekijken het is wel een leuk eiland kleinschalig maar gezellig met veel kleine winkeltjes en restaurantjes en een internet café waar we natuurlijk gebruik van maken. We kunnen er ook skypen. Erg leuk, maar we treffen niet veel mensen thuis dat drukt de pret een beetje. Tijdens het wandelen komen we bij een restaurantje waar een lokale dame ons naar binnen paait. We eten er conch, je weet wel de inhoud van die prachtige schelpen en haai. Beide smaakt goed maar niet bijzonder. Daarna gaan we naar de douane om uit te klaren. Daar worden we door verwezen naar het vliegveld. En met wat gehannes, we waren langer gebleven dan we in eerste instantie gezegd hadden, lukt dat, zodat we morgenvroeg om 6.00 uur weg kunnen. Voor van avond zijn we uitgenodigd bij de Australiërs om te komen eten en dat doen we natuurlijk. Het was goed verzorgt en smaakte erg lekker. We drinken er gingerale met rum en dat vind ik veel lekkerder dan de wat zoetige cuba-libre.
Donderdag 10 jan
Het is weer een vroegertje. We gaan vandaag naar Grenada naar Prickely bay, dat in het zuiden ligt. Ik heb gister gebeld en afgesproken dat de boot daar vrijdagmorgen om negen uur uit het water kan. Wat natuurlijk fijn snel is. We lichten het anker en zeilen weg van de ankerplek vlak achter andere jachten langs om vrij te blijven van het rif. Er staat niet veel wind, dat wordt nog een hele klus om Grenada bij daglicht te halen. Eerst met genua en grootzeil maar dat is te weinig zeil dus de blister er bij en dan sukkelen we met een redelijk gangetje van zo’n 3 knoop op ons doel af. slingerend tussen de eilanden door en als we langs Grenada varen is de wind bijna op. Normaal zet je dan de motor aan maar dat kan niet. We liggen behoorlijk te rollen met het eiland aan lij. Dat voelt niet goed. Er staat een beetje stroom richting de rotskust met bijna geen wind en geen motor dat is niet leuk! Gelukkig komt er weer een beetje wind en glijden we weer verder. Het is inmiddels donker geworden. Van Prickeley bay hebben we geen gedetailleerde kaarten en varen op de minder uitgebreide kaarten van C-map. Wel hebben we een pilot waar een detailkaartje in staat. Tot onze verassing zijn er verlichte tonnen . We varen de baai in en ankeren in het donker voorin waar ook een paar andere jachten liggen.
Vrijdag 11 jan
Zo gauw het licht wordt gaan we verder. Er is geen wind en we kunnen niet zeilen. Watervlo, onze bijboot, wordt bevorderd tot opduwer, en met nog geen half gas weet onze 3.3 pk motor ons met een snelheid van 2 knopen naar de werf aan het eind van de baai te brengen. Daar liggen we dan om 7 uur ‘s morgens. Er is nog niemand, maar wij liggen alvast onder de kraan. Tegen 8 uur komt het personeel aan lopen en omdat we toch al onder de kraan liggen kunnen we er gelijk al uit, degene die er voor ons er uit moest was nog niet op komen dagen en dat komt ons goed uit. De boot wordt er zorgvuldig uitgetild. Ook al valt de aangroei erg mee we laten hem toch maar afspuiten, daarna wordt het schip op blokken gezet zodat we er aan kunnen werken. Maar we moeten eerst nog naar de douane varen met de bijboot om in te klaren, want we zijn weer in een ander land. Het gaat redelijk vlot en dan varen met Watervlo terug naar de werf en beginnen daar aan de klus waarvoor we gekomen waren; het schroefaslager moet er uit. Met veel gedoseerde krachten en een paar vloeken lukt het ons om hem er uit te krijgen. En inderdaad zo als ik al dacht is de buis waar het lager in zit in elkaar gesnoerd. Tja het blijft aluminium, een toch vrij zacht materiaal bovendien had ik de afgelopen winter met plaatsen van het nieuwe lager deze buis uit moeten ruimen anders paste het niet vanwege een oude maat die de werf gebruikt had. Met een hamer en een stuk buis kan ik de buis weer op maat maken. Het oude lager zou nog wel bruikbaar zijn maar we zetten er toch maar een nieuwe in, als we die kunnen krijgen. Dat lukt bij Budget Marine, een zeer goed gesorteerde winkel. We kunnen er bijna alles krijgen wat we nodig hebben. Maar…. ook ons nieuwe lager moet afgedraaid worden anders past het niet. Wat ik van winter allemaal zelf kon doen moet ik nu aan anderen overlaten. Voor de verandering staan we nu eens heel stil, maar wel erg warm. Gelukkig kunnen we vlakbij de boot douchen en is er een wasmachine, wat ook wel weer gemakkelijk is.
Zaterdag 12 jan
Ja nu we toch uit het water zijn kunnen we eindelijk de waterlijn aan pakken waar altijd de verf vanaf valt. Met name na de oversteek was het grootste deel van de verf er af gebladderd. Dat betekend de komende dagen krabben schuren en schilderen en dat in een brandende zon met temperaturen ver boven de 30 graden. We leven gewoon door aan boord maar het schip in de zon werd zo bloedheet van binnen dat Albertien overal kleedjes hangt om de zon van het schip af te houden. In het water valt het nog wel mee maar op de kant is er geen afkoeling meer. We hebben vannacht slecht geslapen vanwege de warmte. Bovendien moesten we overal horren in plaatsen anders werden we opgevreten door muggen en die belemmeren het doortochten.. Aan het eind van de middag zijn we naar de ankerplaats gegaan, want daar hadden we een schip gezien van een stel Denen, die we in Portugal voor het laatst gezien hebben en die we willen gaan bezoeken. Ze zijn helaas niet aan boord maar we treffen ze wel aan de wal op het Happy Hour bij de strandtent. Het wordt een gezellig weerzien met een voortreffelijke pizza maaltijd.
Zondag 13 jan
Het werk vordert gestaag. De blauwe waterlijnen staat er opnieuw op maar steek nu af bij de rest dus ook de gele moet maar vernieuwt worden. Nog meer schuur- en schilderwerk! Ook het onderwaterschip moet nog in de anti-fouling dus werk genoeg. Gelukkig mogen al het werk zelf doen. Dat is hier vaak een probleem omdat ze de werkgelegenheid van hun eigen mensen niet in het gevaar te brengen hebben ze liever dat je het hun laat doen. Valt wat voor te zeggen, maar Joop is innig gelukkig met alles wat hij zelf kan doen De sfeer op deze werf is goed en we try to keep it cool met zakken vol ijs in de koeling, een steeds draaiende koelkastmotor die weer gekoeld wordt door een ventilatoren en we be-ventilatoren onszelf in de boot ook steeds of proberen zo een luchtdoorstroming te krijgen Kortom herrie genoeg, maar als het helpt is het oké. Aan het eind van de middag weer naar de strandtent dat bevalt erg goed en na een dag hard werken is het heerlijk om even te ontspannen.
Maandag 14 jan
Vandaag laat de werf voor ons het lager afdraaien bij een machinerie zoals dat hier heet. Ik maak keurige tekeningen doe de oude als voorbeeld er bij en nu maar hopen dat ze het snappen. En ik ga verder met schuren en schilderen in de warmte. Het schilderen is helemaal lastig het is zo warm dat als je een streek met de kwast doet en je wilt na strijken trek je meteen al draden aan de verf, dus de zonnekant van de boot sta ik ‘s morgens om zes uur met het eerste licht al te schilderen. De rest van de dag probeer ik aan de schaduw kant te blijven. Ben ook nog even naar de bank gelopen is ongeveer 3 kilometer zei men nou het waren wel erg lange kilometers. Een uur heen en een uur terug en dat bij 30 graden.
Dinsdag 15 jan
Eerst maar even vragen wanneer het lager klaar is. Antwoord: misschien vanmiddag en anders morgen. Dan maar weer verder schilderen. Inmiddels schieten we al aardig op. Later een nieuwe draad aan de windgenerator gemaakt. De oude was doorgesleten en verbrand. En als er dan toch een nieuwe in moet dan ook maar een dikkere draad, dat scheelt alweer een beetje in de energiehuishouding. Aan het eind van de middag heeft de man van de werf het afgedraaide lager bij zich, en waar ik al bang voor was, het is niet goed gedaan. Er is te veel afgedraaid maar ik kan hem gelukkig nog wel gebruiken. We monteren meteen met veel gedoe het nieuwe lager dan zit die maar vast weer, en kan de kit drogen, want we willen morgen graag het water weer in. Ik heb veel last van mijn knie en kan maar mondjesmaat helpen. Ga van armoede maar lakens omzomen met de hand. Als we naar de strandtent gaan zien we dat Karna al binnen is gelopen. Dit is een Nederlands schip dat we al in Gran Canaria hadden ontmoet. David en Mart wilden graag weer even bekenden zien en dat lukt hier want zowel wij als inmiddels ook Honeymoon liggen er. Het wordt een goed weer zien met veel herkenning over hoe het voelt om zo op stap te zijn. Ik geniet er van om weer eens gedachtes en gevoelens uit te wisselen en te delen met Nederlandse leeftijdsgenoten. We constateren dat we allemaal wat nieuwsgierigheidsmoe zijn. Steeds weer zoeken waar de bakker is , steeds weer kijken en hoe leven ze hier nu. Overal prachtige eilanden met palmbomen nou en…. Om vervolgens een uur later met o.a. Honeymoon af te spreken dat we vrijdag een tour gaan maken om dit eiland te bekijken.. Heerlijk
Woensdag 16 jan
Motor uitlijnen is een klus apart. Ik had één motorsteun vervangen omdat die door een lek in de dieselleiding beschadigd was, maar wat ik ook doe ik krijg de motor niet goed in lijn terwijl hij altijd goed heeft gestaan. Nu lijkt het of de motor scheef voor de as staat. Ik snap er niets van. Nu eerst het schip in het water en dan ik zie later wel wat ik er aan kan doen. Het schip hangt in de takels maar gaat niet te water voor de rekening betaald is, na dat de rekening betaald is wordt het schip te water gelaten en zwemt ze weer lekker in het iets koelere water. In het water nog een tijd met de motor aan het stellen geweest maar het wil niet lukken, op de werf alle mensen die er staan afgelopen met de vraag of ze voelermaten hebben maar niemand heeft ze, dan eerst maar naar de ankerplaats en kijk ik morgen wel verder. Via Albertien heb ik van een Australiër voelermaten geleend, dat helpt misschien bij het beter afstellen. Ik ga maar alleen naar de kant om wat te drinken. Joop heeft liever het rijk alleen en ik kan hem met dit probleem toch niet helpen. Ook Apelia is weer binnen. Als ik in het donker terugvaar met Watervlo, zie ik tot mijn grote vreugde dat Joop al voor anker is gegaan. Eindelijk weer schommelen en koelte!
Donderdag 17 jan
We liggen weer lekker achter ons anker te deinzen. Steffie en Tim met een vriend komen langs voor de koffie met zelfgebakken koekjes om weer even bijkletsen. Daarna duik ik weer op de motor en krijg hem na uren stoeien weer in lijn en nu staat hij weer mooi stil te draaien. Gelukkig dat is ook weer op gelost. Even de boel opruimen en dan naar de happy hour bij de strandtent even bijkletsen over motor problemen, andere interessante dingen of gewoon slap ouwe hoeren.
Vrijdag 18 jan.
We gaan vandaag een rondrit over Grenada maken, gewoon het eiland bekijken. We hebben met een stel een busje met chauffeur gehuurd en die verzorgt een tocht over het eiland. Ik ben benieuwd. Om 9.00 uur verzamelen. Als iedereen er is gaan we op weg. In Georgetown pikken we nog even een stel mensen op en dan begint de rondtoer. We bezoeken een aantal bijzondere plaatsen en onze chauffeur weet veel te vertellen over het Spicy Island zoals Grenanda ook wel genoemd wordt. Het eiland heeft dan ook ontzettend veel soorten kruiden en vruchten. De man weet er erg veel over te vertellen, en laat ons proeven en ruiken van de vele verschillende soorten. Stopt soms langs de weg plukt bladeren of vrucht van een boom of struik en laat ons ruiken. We komen veel te weten chocolade, nootmuskaat, limoen, bananen en nog vele vruchten. Overal zie de schade die de laatste orkaan, George, van 3 jaar geleden heeft aangericht. Huizen en kerken nog zonder daken en vaak weer half opgebouwde huizen op oude fundamenten, waardoor de wonderlijkste bouwsels ontstaan. De chauffeur vertelt ons ook van de Janethouses, dit zijn huisjes die de regering heeft gegeven aan mensen die bij de orkaan Janet hun huis verloren waren. Huisjes zo groot als een container met een piepkleine veranda. Hij is opgegroeid in zo’n huisje. Ze sliepen er met zijn 13-en, oma, twee tantes en 10 kinderen. Zijn moeder en een andere tante waren ondertussen naar Engeland gegaan om geld te verdienen. Hij zag haar tijden niet, maar kreeg wel met kerstmis geld en cadeautjes. Ook bezoeken we de nootmuskaat fabriek, die bijna geen productie heeft omdat met George 80% van de nootmuskaatbomen zijn beschadigd. Ze zijn nu bezig met de herbeplanting . Daarna gaan we naar een rumstokerij waar alles nog met de hand en een waterschoepwiel gedaan wordt. De arbeidsomstandigheden en de manier waarop het gebeurt zijn echt verbazingwekkend en dan maken ze rum van 75% alcohol. Ik heb het geproefd en een fles gekocht. Het smaakt heerlijk maar je moet het wel gelijk blussen met water. Naar nog een paar bezoeken aan mooie plekken gaan we terug naar de boot. Nog even naar de strandtent wat drinken en eten met ons allen en dan is de dag weer voorbij.
Zaterdag 19 jan
Boodschappen halen gaat gewoon door en dan ga ik bij de Karna naar de wasmachine kijken. Er is een ophangveer uit gevallen toen hij in een wilde zee gevaren heeft. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan David heeft de machine orkaanproef ingebouwd en niets aan het toeval overgelaten dus alles vast gekit en gelijmd. Na een grondige verbouwing krijgen we hem los, maar nu er nog uit. Gelukkig heeft David een goede ingeving; we takelen hem er met de lier van de kotterfok eruit. Dat scheelt een heleboel gesjor aan de machine en onze ruggen vinden dat wel prettig. Nu de machine er eenmaal uit is kunnen we hem snel repareren en vervolgens weer inbouwen en dat alles kost een halve dag. Maar wat voor ons veel leuker is dat zij alle zeekaarten van de oostkust van Amerika hebben en die mogen we lenen helemaal top. Ik ga ondertussen met Steffie en Tim met hun gehuurde autootje boodschappen doen. Dit is luxe ,want nu kan ik zonder veel gesjouw de voorraad weer even aanvullen. Ze verkopen hier verrukkelijke vruchtensappen dus daarvan kan ik naast 20liter drinkwater lekker veel inslaan. Verder koop ik bij een dame de langs de kant van de weg staat met haar handel in een busje. Ze heeft lekkere verse groentes en fruit. Ook verkoopt ze pakketjes kruiden en…last but not least.. bloemen. Ik gelukkig met 3 knaloranje waaierbloemen. En voor de verandering hebben een gezamenlijke avond op het strand met eten en drinken iedereen neemt wat mee en zo verstrijkt ook deze dag weer.
Onderweg naar de ‘Pot luck”Worden we aangeroepen door een stel Fransen met de vraag of we vis lusten. Ja dat lusten we wel en vervolgens krijgen we en prachtige tonijn van ze cadeau. Voor zich zelf hadden ze nog een hele grote van meer dan een meter. Wij weer terug dat ding in een mmer water en naar de kant voor het eten … Fout! Hij moet meteen schoongemaakt anders kan je hem weggooien, dus Joop en David weer terug naar de boot om de vis schoon te maken bij Karna in de diepvries te gooien.
Zondag 20 jan
Eindelijk een rustdag, kun je natuurlijk wel vergeten. Ik had onlangs de bedrading veranderd maar was vergeten dat daarmee ook mijn accu controller buiten werking was gesteld dus de boel weer herstellen op de oude wijze soms moet je beter nadenken over te veranderende dingen dat voorkomt een hoop onnodig werk maar zo houd ik mij zelf wel bezig, en al doende leert men. ’s Avonds samen met Agnes en Don foto’s gekeken van Suriname van Mart en David en samen gegeten. Mart, die uitstekend kan koken heeft met ze vis een feestmaal aangericht en het smaakte uitstekend. De verhalen en ook de fo’s van Suriname zijn zo mooi dat we ons even afvragen of we wel de goede keus gemaakt hebben, maar wanneer we dan de temperaturen weer horen.. klopt het weer.
Maandag 21 jan.
Vandaag willen we vertrekken zowel wij als de anderen, Karna en Honeymoon gaan naar Trinidad en willen weer naar het noorden. Eerst gaan we kaarten uitzoken die we via Trijnie en Hennie van iemand die op Curaçao woont hebben geleend. Karna gaat daar heen en wil ze voor ons afleveren. Hier zijn we bijna de hele morgen mee zoet en dan gaan we nog even afscheid nemen van de schepen waar we weer een tijdje mee opgetrokken hebben. Met name Karna en Honeymoon zien we voorlopig niet meer De Apelia gaat ook Noordwaats dus die zien we vast nog wel ergens.. Vervolgens het zeil op halen bij de zeilmakerij. Het zou vrijdag al kaar zijn meer toen was er niets aan gedaan, maar maandag na 12.00 uur zou het klaar zijn het is inmiddels 14.00 maar het zeil is niet klaar. Boos neem ik het ongeprepareerde zeil weer mee, ik laat het elders wel maken. We moeten de boot nog opruimen maar het kost zoveel tijd dat we uiteindelijk pas tegen half vier klaar zijn, bovendien krijgen we een email van de Dolfijn dat ze woensdag hier aan komen met en problemen met het stuurwiel hebben en nu met een noodhelmstok sturen. Allemaal redenen om niet meer te vertrekken dan gaan we later wel.
Dindsdag 22 jan.
We gaan Georgetown met de bus om daar de boel te verkennen. Dit zouden we per boot doen, maar we liggen hier goed, en om nu er heen te varen en morgen weer terug slaat ook nergens op, dus gewoon met de bus. Net als in veel van dit soort landen rijden hier veel Toyota of Nissan busjes die je voor een paar centen overal heen brengen. Naar de rondtonde gelopen en ja daar stopt al een busje ik vraag voor zekerheid wat het kost EC $ 2.50 of in euro 65 cent dat kan wel uit voor ons. Na een snelle rit komen in de stad en gaan op onderzoek uit. Albertien heef nog steeds last van haar knie maar het gaat redelijk goed. We lopen wat rond. Het is hier roezig druk en al is het geen grote plaats het heeft wel steedse drukte . Op de markt kopen we kruiden, we bezoeken het museum, dat over Grenada van alles een beetje laat zien. Het verteld ons iets over de slavernij en dan realiseer je je weer hoe weinig we daarvan geleerd hebben op school. Het museum op zich is een museum. Het laat zien dat het land pas 32jaar zelfstandig is en een museum heeft geen prioriteit, maar het is er en medewerkers zijn er trots op.. Om vijf uur keren we na het eten van een heerlijk nootmuskaatijsje met een busje weer terug naar de boot.
Woensdag 23 jan.
7.00 uur: Albertien zit al te bellen met Nederland in verband met het tijdverschil daardoor ben ik ook op tijd op en kan ik gaan hardlopen voor het te warm wordt. Wanneer we daarna aan het ontbijt zitten, komt de Dolfijn binnen. Ik vaar ze met de bijboot tegemoet en wijs hun een goede anker plek, daarna haal ik Albertien op en kunnen onder de koffie eerst eens bijkletsen. Het is een gezellig weerzien met veel verhalen die we allemaal beleeft hebben, zij o.a met een jeep over de kop in Suriname en wij allerlei andere dingen zoals het touw in de schroef. Nog even bij de strandtent samen een pizza gegeten en dan is ook deze dag weer voorbij.
Donderdag 24 jan.
Eerst maar eens bij de Dolfijn kijken of we het stuurwiel kunnen repareren en dat lukt vrij makkelijk. Nu kunnen ze met deze nood oplossing voorlopig vooruit en als de nieuwe onderdelen binnen zijn in St. Maarten dan kunnen we die daar er in zetten Albertien gaat dan een paar weken naar Nederland en ik krijg geen bezoek zodat ik wel tijd heb om daar wat te regelen. Bovendien heb ik ook nog het nodige op mijn verlanglijstje zoals een nieuwe marifoon. De oude opgeblazen met sluiting in de antenne kabel. Daarnaast willen we Sea-Me. Dit is en radar- antwoordapparaat, dat echt geadviseerd wordt om zichtbaar te zijn voor andere schepen. En nog een hele waslijst met klussen. Het wordt nu toch wel tijd dat ik ze afhandel en oplos, maar helaas ben ik niet de enige met zo’n waslijst met klussen. Ze weten je altijd wel te vinden, soms is dat leuk en soms niet. ’S Middags gaan met z’n allen in een minibusje naar st. Georgetown. Heen gaat flitsend en ook het rondkijken in de stad en op de markt is leuk en gezellig we kopen verschillende dingen in de winkels en op de markt, gaan weer een lekker ijsje eten en pakken een busje terug naar de haven. Bij het afrekenen willen de heren een dubbel tarief berekenen maar daar trappen wij in niet in. Na wat heen en weer gepraat krijgen we toch het goede tarief voor elkaar, en de heren verdwijnen weer
Vrijdag 25 jan.
Eerst nog klussen aan de boten en kijken of we de marifoon hier kunnen bestellen voor St Maarten, want ik wil er liever een met ingebouwde ATIS. In de middag ga ik met Sietse een eid wandelen. Daarna hebben we goederen gehaald bij een supermarkt, want de Dolfijn had een auto gehuurd en daarmee konden wij mooi mee naar de supermarkt voor grootschalig inkopen. We hebben een chinees restaurant ontdekt en daar gaan we van avond uit eten. Al weer??? zult u denken, maar je eet hier voor nog geen 10 euro de man en dat is een koopje. Als we terug komen op de haven is er live-muziek, klinkt wel gezellig maar het is bedtijd voor de kinderen en gaan we naar de boten daar nog even nazitten en dan is ook deze dag weer voorbij.
Zaterdag 26 jan.
We willen weer verder zijn veel langer blijven hangen dan onze bedoeling was dus ankerop. Dat had je gedacht! De ankerlier weigert of doet het slecht dan maar met de hand inhalen, want weg zullen we. We varen hier veel op de Laptop met C-map, maar als we wegvaren stort de laptop in. Je hebt van die dagen dat je maar beter in je bed kan blijven liggen. Gelukkig hebben we een reserve bij ons en die instaleer ik en zo kunnen toch varen. Onder het varen ontdekken we dat het log het niet doet, de impellor zit weer vast. Heb ik wel pas schoon gemaakt en op de werf heel licht geschilderd met antifouling tegen het aangroeien maar nu zit hij al weer vast. Nog een klusje. Onderweg ontdekken we dat een bout van de stuurautomaat los zit en erg speels bezig is, hoezo vervelen jullie je nooit het zweet breekt me uit. We varen aan de lijzijde van Grenada richting Carriacou dan hebben we niet zoveel last van de zwel van de Atlantische Oceaan. Inderdaad de zwel valt mee, maar het is wel een enorme klotsbak onder het eiland met sterke valwinden van de bergen en stroom tegen we schieten niet erg op we hoeven maar 45 mijl te varen en vertrekken om 9 uur maar het schiet niet op. Voor we bij het volgende eiland zijn wordt het al donker en er staat tussen de eilanden veel tegen stroom af en toe gaan we met snelheid 1.6 mijl over de grond en er staat wind van 5 tot 6 beaufort NO. Wel ziet Joop steeds een fonteintje in het water. Hij denkt dat dit door de botsingen van stroom en wind komt, maar ziet dan dat het van een walvis is. Deze keer kunnen we het dier goed zien. Hij schuift voorbij op 30 meter van de boot en komt met zijn grote vierkante kop even boven water voor hij weer onderduikt. Wat een beest! Uiteindelijk varen we op C-map in het donker tussen de riffen door, want ook de radar heeft het begeven. Om 20.30 uur laten we het anker vallen en dat doen we drie keer, omdat hij steeds krabt. De grond is hard en het anker wil niet in graven, maar gelukkig doet de lier het wel weer en hoeft het niet op de hand.
Zondag 27 jan.
We zijn vannacht keurig blijven liggen. Er liggen veel boten om ons heen dus dan is het weer prettig dat het anker houdt. Als ik later met de snorkel op het anker inspecteer zie ik dat het alleen met de punt achter een dikke steen is blijven hangen. Eerst maar de radar repareren. De gebroken draad zit op een lastige plaats maar het is weer klaar. Laptop had ik gisteravond al aan de praat gekregen. Windows was beschadigd en dat kon ik gelukkig met de installatieschijf herstellen. Inmiddels heeft Albertien de zonnetent gerepareerd. We hadden gisteren regelmatig gereefd en ontreeft maar toen is het zeil niet hoog genoeg gehesen en de giek heeft het doek beschadigd. De losgetrilde pen van de stuurautomaat heb ik er weer in gezet en de log-impellor losgemaakt dan kan het log weer de snelheid aan geven. We ontmoeten een paar andere Nederlanders, die zwerven hier al 4 jaar rond en gaan nu weer terug naar huis. We nodigen ze uit voor vanavond op de koffie en borrel.
Maandag 28 jan.
We hebben radiocontact met de Dolfijn en die vertrekken nu van Grenada naar Carriacou. Wij wilden vandaag ook weer verder maar we vinden het eigenlijk onzin om achter elkaar aan te varen en blijven nog een dagje liggen. Dan kunnen we straks samen weer verder dat is wel zo leuk. We zijn met de nieuwe ontmoete Nederlanders naar Hillsborough, het plaatsje op dit grillige eiland geweest. We nemen een busje en die rijdt ons over het hele eiland om mensen op te pikken en weg te brengen en zo zien wij gelijk een hele boel van het eiland en voor 90 euro cent is dat wel aardig. Het plaatsje ziet er gezellig uit en we wandelen er wat rond, kopen nog wat eten en T shirts voor de kinderen thuis. We pakken weer hetzelfde busje terug en kunnen gelijk onze rondrit afmaken. Als we weer op de haven aan komen gaan we naar de bijboten om terug te varen. Ze liggen een beetje ver van de kant maar ik kan net aan boord stappen denk ik al is de steiger een beetje hoog. Helaas, op het moment dat ik op de rubberbeam van de boot stapt schiet hij weg en val ik achterover in het water. Plons !!! Ik spetter de anderen nat en kan nog net de fotocamera die ik in de hand heb in de bijboot leggen. Wat een geluk, druipend hijs ik me weer aan boord en bij deze temperatuur is het niet zo erg. Aan het eind van de middag nog de stuurautomaat van onze nieuwe kennissen proberen te repareren hij lijkt wel weer goed te reageren maar dat moeten ze morgen onder het varen maar uit proberen. Ik heb van de middelste zoon van de Dolfijn de laatste twee boeken van Harry Potter te leen en ben verwoed aan het lezen met op de achtergrond een Cubaans muziekje dat we net hebben gekocht. Heerlijk. Inmiddels is de Dolfijn ook binnen gelopen en gaan achter ons voor anker.
Dinsdag 29 jan.
We gaan uitklaren. Sytse van de Dolfijn en ik gaan Hillsborourgh. We gaan lopen maar komen onderweg een busje tegen en die wil ons wel brengen, maar als we onderweg nog stel zeilers oppikken zegt chauffeur dat het 15 pond kost. Ik zeg tegen de man dat we gisteren voor 3.5 pond naar de plaats gereden werden. Ja maar ik ben een taxi zegt hij, oké zeg ik dan stappen wij uit, de man draait bij en brengt ons voor het geldende tarief naar onze bestemming. Daar gaan we naar immigratie op het politie bureau waar wel tien mensen op kantoor zitten en 1 het werk doet de anderen hangen achter hun bureau of spelen een kaartspelletje op hun computer. En wij maar wachten maar na een dik half uur mogen wij naar binnen, weer formulieren in vullen in viervoud. En dan naar een andere plek waar de douane zit. Daar gaat het vlotter en staan we met een kwartier weer buiten. Nog even eten kopen en dan lopen we langs het strand terug naar de boot. Het wandelt mooi zo langs het strand maar dan lopen we vast op de landingsbaan van het vliegveld met hoge hekken er om heen. We kunnen er niet door dat wordt terug lopen naar het dorp, we hebben de verkeerde weg genomen. Als we terug lopen komen we het busje tegen dat ons vanmorgen naar Hillsborough heeft gebracht. De man biedt aan om ons naar de boot te brengen voor 20 pond voor ons tweeën wij zeggen dat we wel willen maar voor 10 pond en hij wil niet voor minder dan 15 pond. Oké dan lopen we wel naar de plaats en nemen een ander busje zo gezegd zo gedaan. Terug aan boord nog even bij de andere Nederlanders langs, gedag zeggen. Daar drinken we nog even koffie. Ze zijn erg blij dat de stuurautomaat het weer goed doet. En dan anker op en naar Union om in te klaren voor de Grenadienes. Lekker gezeild, mooi windje en onderweg vangen we een barracuda vis van ruim 90 cm! Dat wordt smullen denken wij, maar in de pilot staan waarschuwingen van vergiftigde vissen door het koraal Bij navraag aan een local wordt hij bij het zien van de vis helemaal enthousiast en roept dat is een fijne vis! Waar heb je die gevangen? We vertellen het hem, en hij vind het fantastische. Later ook nog maar even aan een Nederlander gevraagd die hier al jaren chartert en ook deze is zeer te spreken over de vis en verteld hoe je hem moet schoonmaken. Intussen zijn we ook nog bij de douane geweest om in te klaren. We moeten hiervoor naar het vliegveldje, dan is ook dat weer geregeld. En de vis smaakt erg lekker. Hij is natuurlijk veel te groot voor ons twee. Dus gaat op voorstel van die Nederlander de rest bij hun in de diepvries en aanstaande zaterdag gaan we die met elkaar grillen op Bequia. Van dit soort oplossingen wordt ik blij.
Woensdag 30 jan.
We zouden van morgen al weer op weg gaan naar Tobago key’s. Wat schetst onze verbazing? Er loopt een Nederlands schip binnen en wel de Camelot één van de schepen waar de Dolfijn al een tijd mee opgevaren heeft en ze melden dat later ook de Loesje binnen komt. Op deze schepen zeilen de kinderen mee dus we komen vandaag hier niet meer weg. We nodigen de bemanningen uit om van avond onder een borrel bij te praten over hun belevenissen in Suriname in en de rest van hun reis, en dat wordt een gezellige avond. Maar wij gaan eerst maar internetten en boodschappen halen. En ’s middags gaan snorkelen op het rif waar we achter voor anker liggen, het is wel aardig maar we zijn te verwend en vinden het niet bijzonder genoeg.
Donderdag 31 jan.
Weer op weg nu naar de Key’s dit zijn een aantal kleine eilanden achter een hoefijzer-vormig rif waar je prachtig kunt snorkelen en daar kunnen we ons best een paar dagen vermaken. Nu zonder touw in de schroef is het ontspannender dan de vorige keer. Een paar keer per dag gaan we dan ook snorkelen. We krijgen nog wel een paar dikke buien over ons heen met zeer dreigende luchten waar een zwaar onweer uit verwachten maar die drijven over.
Vrijdag 1 feb.
Vandaag hebben geen plannen gewoon lekker snorkelen en een beetje hangen op de boot. Vanavond krijgen we de dolfijntjes aan boord om pannenkoeken te eten. Dat wordt een feestmaal zowel de kinderen als de ouderen smikkelen heerlijk de pannenkoeken op. Nog even na kletsen en dan plat van al dat gezwem wordt je moe.
Zaterdag 2 feb.
We moeten verder want we hebben immers een afspraak op Bequia daar gaan we met de mensen van de Horta ook een schip wat hier al 6 jaar rondvaart de barracuda opeten. We varen eerst weg op de motor tussen de eilanden door en trekken dan de zeilen omhoog en varen met een mooi windje naar het andere eiland om daar in de loop van de middag aan te komen. We gaan in het midden van de baai voor anker maar ontdekken dat we erg liggen te rollen, dat wordt een andere ankerplaats zoeken. Aan de andere kant van de baai ligt het een stuk rustiger. Tegen de avond gaan wij naar de Horta om de vis op te peuzelen. Hij smaakt voortreffelijk en ook rum cola smaakt goed, te goed ik wordt er een beetje stuurloos van. Als we weer naar de Zeezot varen is de wind al behoorlijk aangetrokken en ook vallen er fikse buien, maar we kruipen lekker in onze kooien; tot morgen.
Zondag 3 feb.
De morgen laat niet zo lang op zich wachten. Het anker-alarm gaat af. Wat nu weer? We lagen toch goed? Tja, we hebben toch wat gekrabd, maar verder liggen we nog goed denken we en kruipen weer in de kooi. Een uur later weer alarm nog een keer kijken ja zijn we toch iets verschoven of zijn we op de wind gedraaid? We gaan weer slapen en zetten de wekker nogmaals om over twee uur nog eens te kijken. Helaas om vier uur is raak! Er loeit een harde wind, het giet van de regen en nu krabben we echt. We dreigen tegen een Engels schip aan te drijven. Gauw anker op halen (waar zijn de sleutels?) Door de harde wind valwind van de bergen drijven we dwars weg en Albertien roept, dat we waarschijnlijk achter de anker ketting van de Engelsen zitten, ze kan stuurwiel niet draaien. We vangen de aanvaring met stootwillen op en ontdekken dan de reden van het vastzitttende roer: We hadden hem zelf vastgezet met een stuk touw, anders beweegt het zo wanneer je voor anker ligt. Het touw gauw losgemaakt en dan kunnen we weer manoeuvreren. We vertrekken met het schaamrood op onze kaken, gelukkig dat het donker is en niemand het kan zien. We doen nog twee anker pogingen op deze volle plek. Als die in regen en wind allebei mislukken, zoeken we een ankerplaats met een beetje meer ruimte aan de overkant van de baai. We ankeren weer opnieuw in de hoop dat het nu goed gaat. En dan weer de kooi in. We zijn er nog wel een paar er uit geweest om te chequen of we goed liggen. Dit zijn slechte nachten voor ons gestel. De rest van de dag van allerlei dingen gedaan computerprogramma’s geïnstalleerd bij de Dolfijn ook met eigen programma’s omgestoeid. En dan toch maar weer op de andere plek geankerd omdat daar een internet verbinding is die we kunnen oppikken zodat we gratis kunnen bellen en internetten om allerlei bankzaken en andere dingen te regelen. ’s Avonds gaan we gezellig met zijn vieren uit eten. De kinderen blijven aan boord met een video en popcorn en vermaken zich opperbest.
Maandag 4 feb.
We willen naar Mystique, het eiland van de jetset daar is een bleus festival hoorden we van de Calista ook één van de schepen waar we mee opgetrokken zijn. Maar we liggen lekker en zijn zo druk met bellen en internetten dat we uiteindelijk blijven hangen. Ook moest ik nog even een brief van de Notaris ondertekenen onder toezicht van officiële ambtenaar. Ik denk dat regelen we even, maar dat viel tegen. We worden van het kastje naar de bekende muur gestuurd maar niemand wou getuigen en er een stempel onder zetten. Wat een ramp overal worden we heen gestuurd. Eerlijk gezegd vind ik het wel leuk. Je komt zo nog eens ergens en iedereen wil ons wel helpen maar…… Zo is ook deze dag weer voorbij voor we er erg in hebben en dan hoeven we ook niet meer weg. Inmiddels haalt de wind weer aan. En nu maar hopen dat het anker het vannacht houdt anders moeten we weer verkassen. Het lijkt nl op de gps dat het anker ook nu weer iets heeft gekrabd.
VOLGENDE TEKST KUNT U LEZEN ONDER DE KOP: TEN NOORDEN VAN BEQUIA.
|
|
|
|