Donderdag 27 maart

 

We komen vroeg in de morgen aan bij  eilanden van BVI. We varen eerst naar Spanish Town opVirgin Gorda, want daar kunnen we inklaren voor de Britse Maagden Eilanden. Als we op de rede aankomen zien we de Dolfijn liggen, die was ons al voor gegaan. Het is inmiddels 8.30 uur. We kletsen even bij, geven Eldert zijn verjaardagcadeautje en gaan dan eerst een uurtje slapen. Samen met Sietse ga ik naar de douane. Hij kent de weg inmiddels en wil langer blijven dan hij oorspronkelijk van plan was. Dat inklaren heeft weer veel voeten in aarde of beter gezegd veel papieren om in te vullen en wachten. De is rij niet eens zo groot, maar er staat een kapitein in van een  charterschip met 49 paspoorten en dat duurt nogal even. Als ik aan de beurt ben, moet ik voor het ene formulier 0.9 cent betalen en voor een ander 0.5 en dat moet vooruit en kan niet tegelijk met het ander bedrag dat ik moet betalen . Een ongeduldige Amerikaan achter me heeft al voor mij betaald, nog voor ik uit gemopperd ben. Sietse zegt tegen de ambtenaar dat hij wat langer op BVI wel blijven en dat wil regelen, dat kan maar je moet wel naar het hoofdkwartier van douane. Oké dan daar maar heen. Na diverse keer vragen komen we op het juiste adres, een mooi gebouwen complex met allemaal kantoren. Als we uiteindelijk het juiste kantoor gevonden hebben, is de deur open maar is er verder niemand te bekennen. Na een tijd wachten toch maar op onderzoek uit. Het lukt om iemand te vinden en dan begint het gedoe Opnieuw verlengen kan á 50 dollar Maar zeggen wij als we nieuw binnen komen kost het 15 dollar  hoe kan dit ???? Tja zo zijn de regels. Dus we kunnen beter uitklaren en dan weer inklaren ?? Ja dat kun je doen. Sietse ziet er tegen op om alle formulieren weer opnieuw in te moeten vullen, want voor hem betekend dat voor vijf personen alles in zesvoud!!!!! Dus gewoon dokken en alles alsnog in enkelvoud invullen. Hoe was dat toch ook weer met die handige computers? O ja die gebruiken ze hier alleen voor spelletjes te doen als ze geen klanten denken te hebben, zoals we zagen. Maar goed alles is geregeld en dan gaan we naar een andere plek deze is erg onrustig. We zeilen naar Road Harbour op Tortola. We doen het alleen op de fok want er staat zoals altijd een dikke bries  Daar aangekomen een ankerplek gezocht. Ook deze is niet bepaalt rustig maar goed te doen. En dan is deze dag ook weer bijna voorbij.

 

Vrijdag 28 maart

We gaan beginnen met het monteren van het nieuwe zonnepaneel. We hebben bijna alle onderdelen in huis en kunnen beginnen, maar eerst Sietse feliciteren met zijn verjaardag. Ook broer Bert is vandaag jarig, dus overal is er feest. Sietse helpt met het pasmaken van de buizen en als we een dag gestoeid hebben met de buizen, kunnen we het paneel monteren. Het aansluiten doen we morgen wel. We hebben eerst een etentje van Sietse in het restaurant van de jachtclub, Het is er gezellig met live muziek. We eten lekker en we dansen. Het is een tijd geleden dat we dat laatste hebben gedaan en dus genieten we extra . Als we naar de boten gaan ontdekken ze op de Dolfijn dat ze vergeten waren de luiken dicht te doen en het had vanavond erg hard geregend. Gevolg; een waterballet. Dat is balen en het verjaardag feestje dooft uit als een nachtkaarsje dat was jammer.

 

Zaterdag 29 maart

De Dolfijntjes hebben een auto gehuurd en Albertien en ik gaan het zonnepaneel aansluiten en afwerken. Dat kost ons al met al nog een hele dag maar dan werken ze ook geweldig. Ze leveren 10 ampère als de zon goed schijnt en het maximum dat ze leveren kunnen is 11,5 ampère dus ben ik dik tevreden groene stroom zonder lawaai. Maar elk voordeel heb z’n nadeel, want ze werken alleen overdag, het liefst als de zon schijnt en het wordt een hele kermis achterop de boot. Voor dat we aan de klus beginnen gaan we boodschappen doen en willen we internetten. Dat laatste zou bij de jachtclub moeten kunnen, maar daar hebben we geen ontvangst. Ik stel voor om naar de andere jachthaven te lopen want je weet maar nooit. En daar op een bankje heerlijk in de schaduw kunnen we gratis het net op tot de batterijen leeg zijn.  Vlak bij de plek waar we zitten ligt een oud bimini-frame bij het vuilnis en volgens mij zitten er nuttige onderdelen aan voor ons. We moeten nl nog schoren hebben voor de palen op het achterdek. Joop probeert uit te vind of het goed is dat we een deel meenemen maar hij vindt niemand. Dus gaat hij terug met de zaag en de nu weer opgeladen laptop om beide nuttig te gebruiken. 

 

Zondag 30 maart

Norman island wordt het doel vandaag. Je schijnt er mooi te kunnen snorkelen en je ligt er mooi beschut in een grote baai. We ankeren tussen de moorings. Als je een mooring gebruikt kost dat tussen 30 en 50 dollar maar ankeren mag ook en kost niets. Als we goed liggen ga ik met Eldert en Sietse een flink stuk op het eiland rond lopen heerlijk om de benen te strekken. Jolanda gaat met de jongste twee bij het strand lekker zwemmen en de jongens zitten lekker met zand te spelen. Albertien geniet even van de rust met een goed boek. Als we terug komen ik ga met Eldert de Dolfijn schoonmaken elk met een plamuurmes gewapend hangen we naast en onder de boot en dat is ook wel nodig er zit een heel aquarium van flora en fauna onder maar laat zich er goed afsteken. Op de onderkant na is alles weer schoon. Tijdens onze werkzaamheden zitten Jolanda en Albertien even bij de strandtent op het terras. Na onze schoonmaak actie gaan we op de Dolfijn bbq als een soort afscheids diner want hier scheiden onze wegen, Zij gaan door en wij gaan met de Zweden wedstrijdzeilen, de BVI Spring regatta.

 

 

Maandag 31 maart

We zijn al vroeg wakker, omdat Albertien en ik een eind willen wandelen op het eiland voor het te warm wordt. Eldert volgens afspraak al aan dek, want hij wil graag mee . Als we terug zijn van het wandelen gaan we met z’n allen met de bijboten naar een mooie snorkel plek om de hoek van de baai. Het is er prachtig, veel vissen, mooi koraal. We genieten er van en gaan nog even een grot in om daar rond te kijken, erg mooi maar ook donker. Als we uit gesnorkeld zijn gaan we terug naar de boten.  De Dolfijnen gaan verder naar andere plekken en wij gaan Fat Hogs Bay. Daar gaat Zeezot voor anker voor de rest van de week en gaan wij vanaf morgen met de Zweden op het schip Chess wedstrijdzeilen. Wanneer we aankomen varen komt Jörgen en de verhuurder Jim van hun boot al naar ons toe gevaren, uitbundig zwaaiend zo blij zijn ons weer te zien. Dat geldt ook voor mij, het is een bijzondere mens en dat is altijd leuk. We leggen Zeezot achter anker en ook op deze ankerplaats liggen we behoorlijk te rollen. Als we later gezamenlijk zitten kletsen horen van de verhuurder die uit Engeland komt dat het weer hier van slag is. Volgens de kenners is er in 40 jaar niet zoveel regen gevallen en  is de harde wind zoals nu ongewoon voor de tijd van het jaar, maar ja het weer kunnen wij niet sturen. We praten bij en horen hoe we de rest van de week invullen. Het blijkt dat we dinsdag en donderdag een funrace hebben met een kleine crew. Aan boord zijn Jörgen, waar Joop ook de Heineken regatta mee heeft gevaren, Arne zijn zakenpartner, Dudley, bij genaamd Colarado, de baas van zijn dochter en wij twee. Ik word madam genoemd omdat Jörgen mijn naam niet kan onthouden. Vanaf donderdag komt de rest van de crew aan boord.

 

Dinsdag 1 april

De eerste race dag. We starten voor de Nanny Cay jachthaven en zeilen dan naar Virgin Gorda,  de Bitter End jachtclub. Bijna de hele fun-race is aan de wind. De fun bestaat uit 5 uur aan de wind zeilen tegen ONO 7 en als verzopen katten aankomen, maar zijn wel eerste in onze klasse en derde overall. Het was dus een zware race, maar eenmaal binnen zijn we het gauw weer vergeten. Na een duik overboord, af spoelen met zoet water en dan een rumpunch voelen we ons weer prima. We hebben nog een gezellige avond. Natuurlijk moesten we even wennen aan elkaar als bemanning, maar na verloop van tijd ging het steeds beter. Ik werd overladen met complimenten door Jörgen over mijn zeilinzicht. Joeppie!!

 

Woensdag 2 april ’08

Dit wordt een rustdag. Morgen hebben we een retour race, maar vandaag rustig aan doen, beetje kletsen, uitgebreid lunchen, wandelen en af en toe zwemmen. Zo komen we de dag wel door. Echt een rustdag en dat mag ook wel na gisteren. Joop ontdekt dat Jörgen net als hij zijn zeilcarriere begonnen is in een OK-jol. Jörgen heeft veel  wedstrijd ervaring en is wereldkampioen geweest in de Soling en Draak, waar hij ook nog wedstrijd in vaart.

 

Donderdag 3 april

De retour is race is vandaag. Daarbij geldt dat het bezeilde rakken zijn maar het is wel vechten voor je plaats. We nemen een groot risico om bij de groep weg te zeilen en tussen rots eilanden door te gaan waar we denken voordeel bij te hebben. Het voordeel is gering maar we liggen nog steeds als eerste in het veld en doen er alles aan omdat zo te houden. Bij bareboots geldt dat je geen fokkeboom hebt en de Genua met de hand moet uit houden maar je romp mag niet buiten boord hangen, voor ons betekend het in gangboord zitten en met de voeten de Genuaschoot naar buiten drukken. Met de nog steeds harde wind staat de Genua zo hard te rukken dat je naar een half uur zere benen hebt. Als we een gijp maken komt het zeil zo hard over dat de curryklem (klem op de overloop van de groot schoot) aan gort gaat. Deze wedstrijd winnen we op alle fronten al is de voorsprong maar klein. Verder de hele middag gewerkt om het overloop beslag te repareren maar dat lukt met geleend gereedschap. In de loop van de middag en avond komen Sam en Jan aan boord Joop kent Jan, ook een Zweed, nog van de vorige race. Morgen varen ook Jim en Cecilia, de eigenaars/verhuurders mee en dan nog Stephan, die als kapitein op charters ed vaart. Brrr dat wordt een vol bootje. Met zoveel extra spierkracht aan boord blijft er voor mij niet veel meer over dan in het gang boord aan de hoge kant zitten. Jammer want ik heb de vorige races echt mee kunnen zeilen.

 

Vrijdag 4 april 

Het echte werk vandaag. Waren de eerste wedstrijden maar fun races nu beginnen de echte wedstrijden. Na de wedstrijd in St. Maarten waar de rolreef installatie uit elkaar was getrokken zit er inmiddels een nieuwe en zwaardere fokroller op. Omdat het zo hard waait, wachten we met de fok uit rollen tot twee minuten voor de start . Als we de Genua uit willen rollen, draait hij niet, ik ren naar voren en rol hem met de hand uit dat gaat erg moeilijk maar het lukt en we gaan net op tijd over de startline met een protest aan ons kont van de grootste tegenstander wegens hindering. Volgens ons klopt het niet en kon hij vrijuit starten. We hebben de hele weg gevochten als leeuwen en komen dan ook als eerste over de line. Het protest wordt later afgewezen door de jury, geen regels overtreden!!!!!!  Onze concurrent loopt tegen ons te schelden, zegt dat ze hem de vorige eer ook al belazerd hebben, enzovoorts, enzovoorts. We laten het maar. Als we terug zijn in de haven trekken de jongens mij de mast in en daar zie ik dat de fokroller boven het profiel is uit getrokken en gebroken is. Ik vertel de Zweden wat ik zie en meld dat ik dit niet kan maken en dat er een nieuwe trafeler op moet komen. De echte oorzaak zit in het niet vastzetten van het profiel tijdens de vorige reparatie, boutjes vergeten daardoor zakt het profiel en ging de trafeler er boven aan uit. Uiteindelijk wordt het vandaag nog gerepareerd oef ….. het zweet loopt me van de rug wat een klus. Gelukkig hebben ze hier hele luxe douches in de jachthaven.  Ik besluit me Jim en Cecilia terug te gaan naar Fat Hogs Bay, zodat ik rustig aan boord van Zeezot kan slapen. Joop blijft aan boord van Chess.  Ik geniet van de rust op mijn eigen bootje. Even geen Engels en geen “mans-talk”.

 

Zaterdag 5 april

De dag begint goed. De boel is gerepareerd, ook de Genua die in gescheurd was. Vandaag staan er twee races op het programma Met goede moed beginnen we aan de wedstrijden. We zien onze concurrent varen en zien ook dat de helft van zijn bemanning is vervangen door jonge sterke kerels, hij had al nieuwe zeilen, net voor de wedstrijd de boot uit water laten halen en onderwater schip laten behandelen. Hoezo standaard verhuur boten met standaard zeilen er zaten nu mooi gesneden dure zeilen op niks standaard.   Naar ik later hoorde was de man voor dat onze Zweden mee deden al jaren als eerste geëindigd maar sinds zij mee deden lukt dat niet meer. Het zou een harde strijd worden maar uit eindelijk moesten we onze concurrent voor laten gaan. Zijn bootsnelheid was gewoon groter, doordat hij mooier spullen had dan wij, dat kan gebeuren Ook was de man bekend met al grapjes van trekwalletjes om de bergen heen, omdat dit zijn eigen thuiswater is waar hij al zijn hele leven zeilt. Wij eindigen beide keren als tweede. Niet slecht maar voor de Zweden was het een domper ze gaan altijd voor de eerste plaats.  Ter ontspanning varen naar Normans Island. Daar ligt in de baai een oude Deense schoener die nu als bar dienst doet. We vinden gelukkig iemand bereid om ons daar naar toe te varen, want we hebben uiteraard geen dingy bij ons. We hebben er heerlijk gedanst. Joop en de nadere mannen met een paar kokette Amerikaanse dames van 60 die op de versiertoer waren. De manier waarop ze dat deden vond ik gênant.  Maar de lol was er niet minder om.

 

Zondag 6 april

We hebben vannacht samen op Zeezot geslapen, de andere boot was toch wel een beetje vol, als we op de haven aan komen is een geladen spanning het wedstrijd comité heeft een zeilmeter langs gestuurd om de Genua na te meten die zou volgens de concurrentie te groot zijn, en voor bareboot mag die maximaal honderdtwintig procent zijn en de Genua blijkt, tegen alle afspraken in, iets te groot,dat levert strafpunten op.  De laatste race winnen kunnen we al niet meer, maar zo hard mogelijk zeilen voor een tweede plaats en alle andere boten uit onze klasse voor blijven, dat is het devies.  De eerste start begint al goed we liggen mooi op de startlijn als onze concurrent een indring start probeert te forceren maar dat laten we niet toe en vertellen het hem duidelijk en hij moet een ommetje maken, wij hebben een mooie start maar missen bootsnelheid en moeten de concurrent voor laten gaan bij de in de windse boei. We blijven wel redelijk in de buurt maar eindigen als tweede. De twee race ongeveer het zelfde verhaal we blijven wel in de buurt maar kunnen hem net niet voor blijven en ook nu eindigen we als tweede. Het lukt om tweede te blijven in het klassement ook met de iets grotere handicap. Als de race afgelopen is gaan we naar de haven hebben daar nog de prijsuitreiking en een diner aan geboden door de schipper Jan. Het wordt een gezellige avond en we vertrekken laat naar Zeezot om daar de volgende dag de klussen te kunnen afronden. We nodigen de bemanning die er nog is en de verhuurders uit om bij ons te komen eten morgen en gaan dan naar de boot.

 

Maandag 7 april

Eerst maar even inkopen doen voor vanavond, dat lukt allemaal wonderwel bij een supermarkt voor de deur dat is luxe en dan gaan de extra steunen voor ons zonnepaneel monteren om het geheel wat stormvaster te maken. Al met al nog een hele klus we kunnen de missende onderdelen van een oude buiskap afslopen bij Jim, de verhuurder van Chess. Tegen het eind van de middag is alles klaar. De GPS doet het weer en  ook de Sea-me, een actieve radar reflector, waardoor andere schepen een heldere echo op hun radar krijgen en wij kunnen zien of er een schip met radar bij ons in de buurt vaart zonder dat we zelf de radar aan moeten hebben. Het etentje bij ons aan boord is zeer geslaagd we zijn met z’n zevenen en na afloop is iedereen zeer te spreken over het geserveerde eten en de Irish koffie toe. We hebben voor iedereen een cd met de foto’s genomen door Dudley en ons in de afgelopen dagen, gebrand. Ook daar zijn ze blij mee. Ze blijven aan dringen dat we ook de laatste race in Antigua mee moeten varen. Ze hebben ons nodig, dwz Joop als bemanning en ik als klont op het voordek en masseuse van de schipper, Jan. We dubben en dubben en besluiten uiteindelijk toch maar mee te doen. Het zijn steeds leuke en boeiende dagen. We moeten dan wel snel richting de Dominicaanse Republiek varen want daar willen we de Dolfijntjes voor de laatste keer in dit gebied ontmoeten. Zij varen nl weer terug naar Nederland.

 

Dinsdag 8 april 

Eerst alle zoute kleren en ons beddengoed maar eens wassen. Dat is ook wel weer nodig en er zijn hier wasmachines dus beter kan het niet. Als alles weer droog en opgeborgen is nemen we afscheid van Jim en Cecilia en vertrekken we naar Spanisch Town, Virgin Gorda . We willen morgen daar in de buurt bij The Baths snorkelen. Het wordt een mooie zeiltocht daarheen en we komen tegen de avond aan. We liggen er erg te rollen maar het is inmiddels donker en we blijven hier wel liggen voor de nacht morgen gaan we immers verder. Ons besluit om mee te doen aan de regatta in Antigua wordt met gejuich ontvangen. Mijn voorwaarde is dat ik bij mijn eigen naam genoemd wordt. Nog en week ‘iemand anders zijn’ is me te veel. Overigens zijn we van plan om deze zomer op bezoek te gaan bij Arne en Jörgen in hun woonplaats Chicago. Zien we een stukje van hun leven, kan Joop met Jörgen met Soling varen en er is een mooi kunstmuseum.

 

Woensdag 9 april

Wij gaan met Watervlo, onze bijboot, naar The Baths, de bijzondere snorkelplek. De omgeving met de grote granietblokken is erg mooi maar het snorkelen vinden we niet bijzonder. We raken wat verwend met al die mooie plekken die we al gezien hebben. Als we terug aan boord zijn ga ik onder het schip gewapend met het plamuurmes want ook bij ons begint het al weer aan te groeien met hier en daar pokken dus schoonhouden dat onderwaterschip, dat is het devies. Na een uurtje rond geploeterd te hebben stop ik er eerst mee er is al veel schoon maar op deze plek ligt het schip behoorlijk te rollen en dat is niet leuk als je er onder zwemt. We gaan anker op en varen naar Jost van Dyke, een mooi klein eiland met 200 bewoners en een gezellige strandtent. Onder het genot van een drankje bespreken we onze plannen voor de komende weken. We ontdekken dat het nauwelijks de moeite waard is om helemaal naar de Dominicaanse Republiek te varen. Heen lukt nog wel maar terug wordt het een geploeter tegen de wind in en dat voor 2 ,3 dagen is ons te gortig. Hoe jammer we het ook vinden dat we de Dolfijnen dan hier niet meer zien.

 

Donderdag 10 april

Ik heb een bezemsteel aan het plamuurmes getapet en ga weer te water om de boel verder schoon te steken. Tot mijn verbazing krijg ik gezelschap van een haai van een kleine meter lang. Hij zwemt rond de boot en stelt mijn aanwezigheid niet op prijs. Ik denk dit formaat kan ik nog wel aan. Maar dan komt hij vervaarlijk aanzwemmen, draait op zijn rug en ik denk o jee een aanval! Ik houd m’n plamuurmes in de aanslag maar hij draait weg en blijft op afstand mij observeren. Ik ga door met het schoonmaken van de boot, wat toch nog een hele klus is. Als ik klaar ben, is water troebel en de haai verdwenen. We schrijven dit verhaal af en ik ga uitklaren bij de douane en dan vertrekken we naar St.John het eerste eiland van de Us Virgins. We hebben een mooie zeiltocht naar St. John  daar aangekomen hebben we een probleem je kunt nergens aanmeren en de ankerplaats ligt vol boten en er is bijna geen ruimte, Albertien zegt ik blijf rondjes varen dan kun jij inklaren. Het is erg onrustig hier veerboten en andere snelle boten varen af en aan met hoge hekgolven. Ik ga met watervlo naar de douane  maar hoor dat de hele crew moet komen, terug naar Albertien gevaren en als nog Zeezot geankerd in deze drukke haven. En dan samen naar de douane en de boel invullen het valt deze keer mee, alleen de formulieren die je krijgt zijn ook bedoeld voor grote vrachtschepen en passagiersschepen dus heel veel is niet van toepassing. Als alles geregeld is gaan we terug naar de boot, en zoeken daarna een mooie ankerplaats deze plek is wel mooi maar erg onrustig maar het bijna donker en we blijven hier voor de nacht.

 

Vrijdag 11 april

We worden letterlijk wakker geschud door de hekgolven van passerende boten liggen we erg te rollen, de plek waar we aan een mooring liggen is mooi en je kunt er mooi snorkelen en dat doen we dan ook. Later gaan we naar St. Thomas een ander eiland daar gaan we ankeren in een grote baai vlakbij de stad waar aan het eind van de middag rond wandelen op zoek naar een internetcafé. We vinden er een maar dan is het al te laat hij gaat zo sluiten en voor skype is het te laat in Nederland 6 uur tijd verschil. Maar we ontdekken nog wel een jazzcafé waar vanavond een live optreden plaats vindt, we reserveren daar een tafel om vanavond te eten en  te swingen. Het eten is uitstekend de muziek is lekker maar van swingen komt niets terecht. Daarna terug aan boord om na te genieten. Later ontdekken we dat dit het eerste lustrum is dat Joop Zeezot heeft. Hebben we dat even op gepaste wijze gevierd!

 

Zaterdag 12 april

Vandaag rustig opstaan en kalm aan doen. Het blijkt dat we hier een internet verbinding op kunnen pakken en dat is des te meer reden om te blijven. Gewoon lekker met iedereen bellen via skype alhoewel het is hier 10 uur in de ochtend en 16 uur in Nederland dus bijna niemand te bereiken. Maar met degene waar wel mee lukt kunnen bijkletsen. Ik ga zo boodschappen doen het is tenslotte weekend, maar wat me gisteren opviel dat het makkelijker is om hier een gouden ketting of juwelen te scoren dan een gewoon broodje, dat is nog een probleem. Ben terug van het winkelen heb een grote supermarkt ontdekt waar geen nee te koop is en dat is leuk winkelen. De rest van de dag iedereen gebeld die we maar bereiken konden en we zijn helemaal tevreden, en dan kunnen we nog rustig de site bijwerken en luieren.

 

Zondag  13 april

Om 6 uur maakt Albertien me wakker en begint een heel verhaal te vertellen ik zeg weet je wel hoe laat het is????  7uur dacht ze en ze staat  op om naar Nederland te bellen met zes uur tijd verschil dat prima. Ik lig nog even, maar denk dan; laat ik maar gaan hardlopen. Het is nu nog koel buiten, en dan loop ik te rennen om 6.45 uur hoezo zondag en lekker uitslapen. Als ik terug kom neem ik een duik overboord zwem een stukje en spoel me dan af met zoet water de dag begint goed. Albertien zit nog te bellen, maar het is ook erg fijn om te bellen zonder dat je er een dikke rekening er voor krijgt, ik bel ook nog een aantal mensen en dan zijn we weer bij gekletst. Ja en dan wassen want ook dat gaat gewoon door, daarna een stuk wandelen naar de supermarkt die hier allemaal 7 dagen van de week open zijn.

 

Maandag 14 april

Het regent en niet een beetje, het giet! Nog erger, het lijkt Nederland wel, donkere dreigende luchten en de ene na de andere bui trekt over dat wordt geen zeilen vandaag gewoon aan de boot prutsen het lijstje groeit al weer dus klussen te over. Maar buitenwerk zit er niet in dan maar binnen klussen. Een van de dingen is dat de laptop waar we op navigeren steeds vaker in de stress gaat. Hij wordt oud, de zoute lucht is niet goed en hier door de warmte zijn er koeling problemen. De vraag is hij echt kapot of gewoon ontregelt door virussen. Ik ga hem leeg maken en opnieuw  installeren kost een halve dag en dan doet hij het weer perfect. Daar zijn we blij mee want het is vervelend als op belangrijke momenten b.v. tussen een paar riffen de laptop uit valt. Met al die regen bedenken dat we een wateropvangzeil hebben en de watertanks wel kunnen vullen. We bedenken het wel wat laat maar beter laat dan nooit en zo vult de regen de waterflessen en de tanks grotendeels.  Ik heb heerlijk de hele dag zitten lezen, mijn boek is dan ook uit.

 

Dinsdag 15 april

De lucht klaart op we kunnen weer. Onze bestemming is St. Croix  ook een US Virgin eiland omdat het een beetje buiten de trekroute van de schepen ligt is hier meer van de oude Deense sfeer bewaard gebleven, want deze eilanden hebben o.a. aan Denemarken toebehoord en ze zijn pas in 1917 aan Amerika verkocht. De wind is zuidoost maar als het goed is kunnen we het net bezeilen. Dat lukt, het wordt 34 mijl hoog aan de wind hakken. De windpilot stuurt wel en wij proberen ons een beetje te ontspannen. Dat lukt maar ten dele, het zeetje is nogal knobbelig. Net voor donker zijn we over en gaat het anker er in en dan lekker met een drankje in de kuip de zon onder zien gaan.

 

Woensdag 16 april

Eerst maar eens overboord, het was warm vannacht.  Even afkoelen. Het water is glas helder. Ik zwem rond de boot en zie aan de onderkant al weer behoorlijk veel aangroei zitten en ook kleine pokken. Tja wat wil je ook met dat heldere en warme water. Bij ons groeit alleen de waterlijn aan want na een halve meter is het al te donker in het water maar hier, je kijkt zo 10 meter diep en glashelder met de zon er in. Met een borstel schoonmaken is gevaarlijk, want je haalt zo maar je handen open aan de pokken, dus met een plamuurmes steek ik ze er af. Het eerste stuk gaat gemakkelijk zolang de snorkel boven water is, maar als ik dieper moet is het een hap lucht nemen en duiken en als ik dan aan het werk ben is die hap lucht zo op en moet ik weer naar boven oef…… Dan maar een bezemsteel aan het plamuurmes getapt dan kan ik op de waterlijn  blijven hangen dat gaat beter. Als ik weer bezig ben komt er grote barracuda aan gezwommen. Hij is wel 120 cm of langer en ziet er dreigend uit  ik voel me niet op me gemak en stop er maar mee,  ga morgen wel verder. Na de koffie gaan we naar kant de boel verkennen. We lunchen bij de jachtclub, en gaan later naar Christinsted . En dan wandelen we op een Caribisch eiland en waan je je in Denemarken. Er is veel van die cultuur op dit eiland bewaard gebleven. We willen morgen een tour over het eiland maken maar als we hem boeken willen verteld de man ons dat er maar 2 klanten zijn en moet er minimaal 6 hebben anders kan het niet uit. Bel morgen maar terug zegt hij misschien krijg  er wel mensen bij.

 

Donderdag 17 april

Ik neem weer een duik overboord en ga verder waar ik gebleven was. De baracuda is verdwenen en ik steek en poets verder aan de boot. Nadat ik uit geschrobd ben, is nog niet klaar, maar ik ben bekaf. De onderkant valt me zwaar op de kop onder je boot hangen gaat wel even maar je bent snel te moe of hebt lucht gebrek en moet je weer naar boven, dan is een duikfles makkelijker. Kortom het is genoeg voor vandaag. Wat gaan we doen? Ik bel de man voor de rondrit maar die gaat niet door. Wat nu? Met de bus gaan is hier niet zo interessant, de mooie plekken liggen te ver uit elkaar. De windvoorspelling geeft ZO 20 knoppen windkracht 5 als we nu vertrekken kunnen we zo naar St. Maarten zeilen dat zou mooi uitkomen!!! Wat doen we??? Uitklaren en wegwezen, zo gezegd zo gedaan maar als de zeilen staan en wij onderweg zijn blijkt de wind al helemaal naar het oosten te draaien ondanks de voorspelling van zuidoost  en daar zat ie vanmorgen ook.  Dat is balen wind tegen stroom tegen de wind opboksen naar St. Maarten en dat is nog 92 mijl te gaan. Is dit leuk? Neen dat is het niet! Dus wat zijn de opties doorgaan of afzakken naar Virgin Gorda? Dat laatste lijkt de beste tussenweg om dan als de wind zoals voorspeld is naar NO draait van daar  naar Saba of zo te gaan. We zien wel, eerst naar Virgin Gorda waar we net in het donker aankomen anker er in en lekker eten. Ik heb helaas last van mijn rug en hoop maar dat niet door zet.

 

Vrijdag 18 april

Rugperikelen; ik sta op met een stijve rug, het zit niet goed. Albertien masseert m’n rug maar het wil niet  over gaan, dan maar de truc die ze van dr. Van Eijk geleerd heeft en na een paar keer lukt het. Het voelt of de boel weer op zijn plaatst zit, het is nog wel gevoelig maar het voelt beter. Dan gaat de bijboot te water en gaan we inklaren op Virgin Gorda en wachten we op een betere wind om naar Antiqua te varen voor de wedstrijden, alhoewel er wel een nare bijsmaak aan Antiqua zit. Daar hebben ze in geldautomaat bij de bank mijn pinpas gekopieerd en na bijna twee maand 43 keer mee gepind. Je schikt je toch een rotje wat een stel criminelen. Je wordt door de banken verplicht met een pinpas te werken maar ze zijn niet goed beveiligd rare toestanden. Na ingeklaard te hebben met de nodige formulieren gaan we Norman eiland daar kun je heerlijk rustig liggen. In de baai hier bij Spanisch Town loopt een behoorlijke zwel naar binnen en liggen we erg te rijen. Bovendien hopen we daar Luc en Mieke, de Belgen van de Luiza, te ontmoeten die zitten ook hier ergens. Maar helaas we kunnen ze niet vinden dan maar een rustige avond vanavond ook beter voor mijn rug kan die tot rust komen.

 

Zaterdag 19 april

Om zes uur staan we op. We moeten voor half één uitklaren in Spanisch Town en dat ligt 13 mijl in de wind terug naar waar gisteren vandaag gekomen zijn. De weersvoorspelling is dat de wind er de komenden dagen helemaal uitzakt en dan komen we niet op tijd in Antiqua voor de wedstrijden. Mijn rug voelt al weer een stuk beter dankzij Albertien. Wat een pracht meid, mijn eigen chiropraktiker  aan boord wie heeft dat!!   Er staat een lichte wind dat bestaat hier kennelijk toch wel, al hebben we het nog niet zo vaak mee gemaakt. We zeilen lekker. Jammer dat we de Belgen niet ontmoet hebben, we  hadden echt zin om bij te kletsten.  Albertien zegt, roep ze toch nog eens op via de marifoon …..en bingo kontact!  Ze lagen op het zelfde eiland in een andere baai. Hoewel we gisteren langs al die baaien gezeild waren en met de verrekijker gekeken hebben, hebben we ze toch gemist. Maar nu is er kontact. We spreken af bij Spanisch Town omdat wij uit willen klaren. Zij komen daar ook naar toe en dan kunnen we bij kletsen. Het wordt een gezellige middag en avond. We hebben veel te vertellen aan elkaar, wisselen boeken en ander leesvoer uit, eten gezamenlijk en dan om  21.30 nemen we afscheid. Wij hijsen de zeilen en gaan richting St.Maarten. Mieke en Luc hebben nog een week hier en gaan dan richting Azoren en later naar België terug. Wij zeilen de nacht in met een mooie bijna volle maan die ons bijlicht.

 

Zondag 20 april

Het is een mooie nacht en we zeilen lekker maar het gaat niet snel. Er staat een wind OZO 3 tot 4 dus pal tegen. Bovendien is er nog een oude deining en hebben we stroom tegen. We halen over de grond maar amper 4 knoop snelheid en dan ook nog niet in de richting waar we heen willen. Dit wordt een lange tocht. We komen een cruisehip tegen. Ik roep hem op met de vraag of hij mij op zijn radar kan zien, want ik heb voor het eerst m’n nieuwe Sea-Me, een actieve radar reflector, aan staan. De stuurman zegt dat hij mij uitstekend kan zien en een goede blinker op het scherm heeft. Later roept hij Zeezot nog weer op en zegt dat hij mij  visueel in het heldere maanlicht kan zien. En zo zeilen we door de nacht. We komen nog een paar schepen tegen maar verder is het rustig. Als het licht wordt zien we dat we nog niet eens halverwege zijn. Verstand op nul, blik op oneindig en door zeilen, dat doen we dan ook aan het eind van de middag. Dan komt Saba goed in zicht. We besluiten daar naar toe te gaan en een mooring op pikken voor de nacht. Het duurt nog eindeloos voor we er zijn. Op het laatst de motor er bij aan en dan meren we om 21.30 aan de mooring; 24 uur onderweg voor 95 mijl. Wat worden we goed hè? Zomaar in het donker een onbekende plek aan varen.

 

Maandag 21 april

Twijfel, gaan we Saba op of gaan naar St. Eustatius? Het weer is rustig aanlanden bij de ladder kan nu wel, maar inklaren moet in Fortbaai, een stukje om de hoek. Er staat niet veel wind en dan bergen beklimmen op Saba wordt een warme aangelegenheid. Laten we eerst maar naar Fortbaai varen om dan te beslissen wat we doen. Als we de hoek omkomen zijn bijna alle mooring boeien bezet alleen een heel eind verder zijn er nog een paar leeg. Echt berg beklimmen, de weggetjes zijn erg stijl hier, is niet bevorderlijk voor Albertien haar knie en we besluiten door te varen naar St.Eustatius. Dat is minder hoog en bovendien staat er aan deze kant een lekker windje, zeilen omhoog en gaan. De eerste 5 mijl gaan goed maar dan wordt het windstil. De windverwachting van de gribfiles komt, zij iets later, toch uit. Dat wordt motor aan en tuffen. En dan ontdekken we een nieuw probleem; we hebben te veel energie! De accu’s lopen bijna over. Eerst de zonnecellen uit de zon draaien, dan de koelkast aan, radar aan en ook nog de boordlichten en dan is de laadspanning goed.13.8 volt. Waar je al niet druk mee kan zijn. Doordat de wind is gaan liggen wordt het erg warm aan boord. Kortom, doe ons maar wind. Als we aankomen bij het eiland zien we twee Nederlandse boten liggen. Het anker gaat er in en we liggen wel een beetje te schommelen maar het valt mee. Bijboot overboord en een praatje maken met de Levithan, want daar is iemand aan boord. Als we langs zij liggen worden we al snel uitgenodigd. Na wat uitwisseling van wetenswaardigheden komen we al snel op de bijzondere dingen terecht. We horen van Peter dat hij al twee jaar solo in de Caribe rondzeilt. Hij heeft geen oversteek, omdat zijn zelf gebouwde aluminium boot tijdens het eerste deel van de reis bij de Canarische eilanden na vertrek volledig is uitgebrand en gezonken. Hij kon hulpeloos toekijken hoe zijn eigen gebouwde schip afzonk. Om niet bij pakken neer te zitten heeft hij onmiddellijk van het verzekeringsgeld een andere schip in Amerika gekocht en daar vaart Peter nu mee rond en zeilt er volgende zomer mee naar Nederland.

 

Dinsdag  22 april

We zijn vroeg op, want we liggen behoorlijk te rollen. Nu we zo vroeg wakker zijn wil ik even een rondje hardlopen. Tja en daar loop je dan half zeven, het is in ieder geval goed te doen, niet te heet. Als ik terug kom van het rennen en naar de boot vaar zie dat op de andere Nederlandse boot Flux de eigenaar George in de kuip zit. Hij heeft gelijk met ons en anderen de oversteek gemaakt dus we kennen hem wel van de radio en in St. Maarten heb ik hem kort gesproken. Nu zit hij al in de kuip om 7.15 uur en dus ga ik even bij hem langs voor een babbel. George is blij mij te zien en zegt kom even aan boord ik moet je wat vertellen. Hij zeilt meestal met opstappers en heeft daardoor een zeer wisselde bemanning. Voor het volgende traject, de overtocht via Bermuda en de Azoren, zouden er ook weer mensen meevaren maar die zeiden op het laatste moment af. George zet een advertentie op internet en krijgt tot zijn grote verbazing een email van een Deense dame op St. Eustatius waar hij nota bene in de haven ligt. Ze maken een afspraak, de Deense komt langs en het klikt. Ze hebben een week met elkaar kontact en spreken af om over vier weken te vertrekken. Hij gaat eerst andere plaatsen bezoeken en gaat nog een duikcursus nemen bij de duikschool waar de dame ook werkt zij geeft de duikinstructies en dat komt mooi uit. Als hij na vier weken terug komt heeft hij pech. Net voor de haven breekt de genuaval, het zeil komt onder de boot terecht en met heel veel gedoe weet hij het alleen weer aan boord te krijgen. Hij ankert voor het eiland en gaat de duikschool opzoeken met de betreffende opstappende Deense dame voor verdere afspraken. Daar krijgt hij een zware slag te verwerken de dame is overleden, 34 jaar oud. De man heeft al veel tegenslagen gehad maar dit slaat alles spullen die kapot gaan is vervelend maar mensen verliezen is afschuwelijk. Ik ga aangeslagen door het verhaal naar Zeezot terug en vertel Albertien de story. Later gaan we het eiland verkennen. We willen even geld pinnen en wat gebeurt er?  De pinautomaat vreet m’n pasje op! De bank is gelukkig open, ik ga naar binnen en leg het probleem uit, Antwoord: kom om drie uur maar terug, dan halen wij ondertussen halen wij de pas er uit. Als we balend naar de boot terug lopen komen we George tegen bij de duikschool we nodigen hem uit te eten. Dan kan ik voor de tijd zijn mast in om de vallen naar beneden te halen en gelijk de hele mast nalopen om te zien of alles oké is en dat is het geval. We zetten nieuwe sluitingen aan de val en hijsen samen de rolfok. Ziezo hij kan weer zeilen. Na een gezellige maaltijd gaan we op tijd slapen, we zijn moe.

Hierna kunt u verder lezen onder het hoofdstuk: Antigua en zo