Dinsdag 20 mei
Vandaag willen we vertrekken. Ik ga eerst even naar het log kijken. Deze weigert steeds dienst en dat is erg vervelend als je vaart. Je ziet niet hoe snel je door het water gaat en daardoor mis je informatie over stroom. Ik kan aan de binnenkant van de boot het log er uit trekken en dan op die plek er een plug in drukken. Anders heb je een gat van 3 cm in de boot. Na wat draaien en trekken met een tang knalt hij er uit, ik val om en er spuit een dikke straal water in de boot. Ik grijp gauw de afsluitplug en duw die in het gat. Dat is schrikken, wat een waterballet. Eerst de boel maar leeg scheppen en drogen en dan het log nazien. Er blijken allemaal schelpdieren en koraal groeisels tussen te zitten. Het terugplaatsen gaat redelijk snel en met een klein waterballet. Daarna gaan we naar de wal om te zien of we de site weer in de lucht kunnen krijgen. Sohosted het bedrijf van de site, heeft, nadat ze eerst de boot hadden afgehouden met de boodschap dat we maar een programmeur moesten zoeken, die de site weer in de lucht kon brengen ons een bericht gestuurd waarmee we ons kunnen redden. Kennelijk heeft het feit dat we op wereldreis zijn indruk gemaakt. En zowaar we kunnen weer op de site komen. Kees Plug is er ook nog mee aan de slag geweest en nu draait de site weer. We hebben een nieuwe update gekregen, nu zelfs in het Nederlands, maar we kunnen de weg nog niet goed vinden. Het kost me dan ook uren en een hoop stress maar ik krijg de tekst weer geplaatst. Alleen komt de laatste tekst niet als eerste in beeld. Nu moet je rechts bovenin op de de laatste rubriek drukken en dan komt de tekst in beeld. Albertien heeft ondertussen de hele boot weer opgeruimd. Samen ruimen we Watervlo op, dat gaat deze keer dankzij de truc van Luc verassend gemakkelijk. Dan kunnen we anker op en weg zeilen van deze bijzondere ankerplek. Nog gebeld met de Customs over het uitklaren, omdat we cruisingpermit hebben en direct doorvaren naar US mainland mogen we gewoon weg. Dat is wel prettig, anders hadden we eerst nog naar een andere haven gemoeten. Om 14.30 vertrekken we uit Puerto Rico. Er staat een mooie wind. We maken in het laatste daglicht nog onze warme hap, een lekkere roerbak schotel. We glijden onder Puerto Rico door en varen zo de eerste nacht van deze tocht in. Het mangoseizoen begint hier nu, jammer dat we weg moeten. Er staan overal bomen met vruchten langs de kant van de weg. Ze zitten te hoog om te plukken dus moet ik het met de gevallenen doen en daarvan is het nog te eten percentage laag. Gelukkig verkopen ze bij de zeilmakerij 10 mango’s voor 1 dollar en potjes verse zelfgemaakte pesto. Ik kan de verleiding niet weerstaan. Ook krijg ik nog een ‘eggfruit’ mee. Een mooie gele vrucht die ik pas over een week kan eten. Ik ben benieuwd het schijnt een vrucht te zijn die wat weeïg van smaak is.
Woensdag 21 mei
We draaien onze wachten. Het is altijd weer even wennen aan het ritme. Gedurende deze nacht is er weinig wind. We hebben zelfs een uurtje de motor aan gehad om wat voortgang te maken en de accu’s maar een extra pep te geven. Later in de nacht vormt zich een onweer bui achter ons. In de verte weerlicht het en wat later neemt de wind toe. We nemen het zekere voor het onzekere en trekken twee reven in de zeilen. Het waait inmiddels oost 5 beaufort nu maar wachten wat er gebeuren gaat. Het vreemde is dat de barometer stabiel blijft op 1012 mb. De bui trekt over zonder onweer of regen maar het is wel erg benauwd warm we staan in ons blootje te sturen en zweten enorm. Nu de bui over is blijft de wind ZO kracht 5 dat is een mooi windje en we schieten goed op en zo zeilen we als maar door. Aan het eind van de middag zakt de wind wat in. We hijsen de blister over het uiteinde van de giek en met de genua op de boom zeilen we weer lekker. De wind 10 knts over dek. Tegen het donker worden horen we een sissend geluid en de blister begint te klapperen; hij is uit de lijken gewaaid! De schoothoek er af gescheurd dat is pech, maar de zeilen worden zo intensief gebruikt en dan ook de hele dag in de felle zon dat vreet aan de zeilen. Blister er af en het grootzeil er bij. Later in de avond wordt de zee zo ruw dat de boot elke keer van de stuurautomaat loopt. Dus het grootzeil naar beneden en alleen op de Genua verder maken we toch nog 6 mijl snelheid.
Donderdag 22 mei
Onrustige nacht gehad slecht geslapen dus vanmorgen maar bij slapen. Inmiddels kan ook het grootzeil weer bij en zeilen we tussen ondieptes van rotsen net onder en net boven water door maar we zien niets. Ook komen we geen andere boten tegen. Het moet hier een erg mooi gebied zijn maar het is bezaait met rotsen en riffen maar we hebben er nu geen tijd voor eerst maar Amerika en dan zien we aan het eind van het jaar wel wat we hier als nog kunnen bekijken. We hebben vandaag een mooie bries en vliegen door het gebied heen maar dat moet ook wel want we moeten nog 800 mijl afleggen voor we de eerste plaats van bestemming bereikt hebben. Op zij, op zij, we hebben ongelooflijke haast, wat nauw haast we hebben nog een heel leven voor ons hoe zo haast!!! We zeilen rustig verder het gaat niet hard we komen vooruit. We leggen in vierentwintig uur 118 mijl af en zijn ondanks de lichte wind niet ontevreden. We hebben nog steeds een klein krabbetje aan boord en vragen Pearl, die hem ontdekt heeft 2 weken geleden, om er een naam voor te verzinnen. Het wordt Wille net als haar neefje uit Zweden. Ik word zo wel nieuwsgierig naar dat neefje.
Vrijdag 23 mei
We hebben de hele dag een mooie wind zo 3 het gaat niet hard maar gestaagd door en we komen er wel. Het is verder een rustige dag weinig bijzonders te melden. De mangos zijn lekker en ondanks grote donkere plekken prima te eten. Omdat het er wat veel zijn maak ik mangosaus met tonijn uit blik en rijst. Het smaakt verrassend goed volgens Joop. Eerder deze week had ik al mangosoep gemaakt volgens een recept van Ellen. Ook erg lekker.
Zaterdag 24 mei
Het is een rustige nacht geweest maar de zeilen bleven vol staan en we gaan rustig door. ’s Middags zakt de wind in en de zeilen beginnen te klapperen. Nu zou eigenlijk de blister er op moeten, maar die is kapot. Albertien oppert we hebben toch nog zo’n groot voorzeil in de punt liggen? O ja dat is waar ook. Het is een spinaker en daar moet je toch wel een beetje bedreven in zijn!! Maar we halen het te voorschijn en gaan het gebruiken. Eerst de boel voorbereiden en dan omhoog 140 vierkante meter vullen zich met het beetje wind wat er is en al gauw staat het log op 4 knoop. Eerst nog het grootzeil er bij maar dat gaat tegenstaan door de snelheid die de spinaker maakt. Grootzeil naar beneden en alleen op de spi gaat mooi en hij blijft mooi gevuld. Het is inmiddels donker geworden en de spinaker trekt ons mooi voort. We zitten samen in de kuip van de rust te genieten, als ik een boot achter ons hoor maar geen lichten zie. Even later gaan de lichten aan op het schip en worden we op geroepen op de marifoon; de Amerikaanse kustwacht. Ze varen achter ons en stellen allerlei vragen over waar we vandaan komen waar heen gaan en als ze alles weten gaan ze weer weg. Later in de avond neemt de wind wat toe. Zo in het donker voelt de spi niet betrouwbaar die naar beneden en het gewone zeil er weer op. Wat doen jullie toch de hele dag !! Nou dit soort dingen. Zeil er op, zeil er af, ander zeil omhoog. Later zakt de wind er helemaal uit motor aan en tuffen. We hebben weer elke morgen een netje met Honeymoon, Zij zijn ook onderweg naar Us-mainland, dus wie weet zien we elkaar daar nog een keer. Zij gaan vanuit North Carolina voor een half jaar naar huis (Australië) en gaan volgend jaar door het Panamakanaal. Het netje met de Nederlandse boten die onderweg zijn naar Bermuda en de Azoren krijgen we niet te pakken. Jammer.
Zondag 25 mei
We motoren nog steeds en in de verte weerlicht het. Ik overweeg om te gaan ankeren vlak bij een eiland waar we voorbij komen en daar te wachten op wind die voorspeld is, maar Albertien wil verder. We motoren bijna nooit en Amerika is nog ver dus doorgaan. In de ochtend kom er wind op zetten. We hijsen de spinaker en daar gaan we weer 4.5 knoop, dat lijkt er weer op. Na een paar uur neemt de wind verder toe, spi er af en de normale zeilen weer omhoog. De wind blijft verder de hele dag door staan en neemt aan het eind van de dag verder toe, we scheuren er over met een dikke 7.4 knoop, dat is lekker. Nu dient zich een nieuw probleem de windpilot die we vaak het werk laten doen kan de boot niet op koers houden. De krachten zijn te groot bij deze wind. Eindelijk ontdek ik de oorzaak van de problemen. Een touw geleider steun wordt door de krachten omver getrokken en de koppeling tussen het stuurwiel en de windpilot slipt. Ik dacht af en toe, maar hij slipt altijd. Dit los ik op met een touwtje om de spaken en de bouten en nu werkt hij uitstekend. Hij stuurt ons de hele nacht en volgende dag zelfs bij 32 knopen wind. In de loop van de nacht ontstaan er dikke onweer’s buien aan de lucht. Gelukkig lossen ze ook weer op. Alleen komt er een hoop wind uit die de hele nacht flink doorstaat zodat er al snel twee reven in het grootzeil en Genua zitten. We donderen met 8 knoop door het water wel kikken maar ook spannend en we varen inmiddels buiten de eilanden op de oceaan. Ik bak om de andere dag een broodje. Ik experimenteer wat met de voorbereidingen en heb het uitgevonden. Gewoon een keer goed doorkneden, laten rijzen op bakpapier en dan met papier en al in de bakvorm in de pas aangestoken oven. Zo kan het nog wat rijzen, dan bakken en klaar is je broodje.
Maandag 26 mei
De golven zijn inmiddels erg hoog geworden en ik verbaas me dat de boot ze zo mooi neemt. Met zoveel wind wordt dit een zware nacht voor ons en ik besluit niet te gaan slapen maar bij roer te blijven ondanks dat de windpilot het goed doet. Bij het licht worden lopen we weer onder een eiland door dan komen we weer een beetje uit de golven maar het blijft onstuimig. De weersvoorspelling gaf afnemende wind op maar we komen in een squal en de wind neemt nog meer toe soms 32 knoop. Op het laatst 3 reven in het grootzeil en de Genua bijna weg gedraaid en nog 7.5 knoop op de teller. Inmiddels zitten we achter het eiland en ik val om van de slaap. Albertien neemt het over en ik ga liggen slapen zzzzzzzz……….. Als ik weer bij de tijd ben zijn we al een eind verder, maar het eiland is erg lang we zijn er nog lang niet. We varen regelmatig voor ons gevoel even naar Engeland, dus 100 zeemijl of meer en we vinden het al helemaal niet bijzonder meer. Het is gewoon een etmaal door halen. We zijn al zes dagen non stop onderweg en willen vanwege de wind onder een Bahama eiland door. De wind zou afnemen, dus stoppen we en gaat het anker in. We ankeren bij Cape Eleuthera onder een oppertje. Later lijkt de wind wat af te nemen en gaan we ankerop. We zijn echter nog geen kwartier verder of de wind blaast er weer vrolijk op los. Wat doen we doorgaan en op de motor eindeloos er tegen in hakken of toch maar voor anker deze nacht? We varen terug en zien op de kaart dat er een klein natuurlijk baaitje is. Iets verder naar binnen daar gaan we heen. Het is inderdaad een paradijsje hier gaan we een nachtje bijslapen. Joop gaat meteen aan de slag om een steun te maken voor de windpilot, zodat ook dat probleem weer opgelost is. We proberen de inmiddels rijpe ‘eggfruit’, maar het kan ons niet bekoren. Te weinig smaak en een te melige substantie. Misschien is ie in een milkshake wel lekker, maar ja geen ijs hè.
Dinsdag 27 mei
Wat een rust op dit bijzondere plekje. We zijn vroeg wakker om verder te kunnen met het eerste licht. We moeten tussen riffen en zandbanken door sturen en moeten de bodem in de gaten houden in verband met de rotsen en riffen. Het water is hier glashelder en het is gewoon een genoegen om hier te zeilen. Achter het eiland is de oceaan deining er uit en dat geeft aan boord veel rust. En doordat het water vlak is schieten we hard op al zijn de afstanden erg groot. We zijn zo maar een dag aan het zeilen over binnenmeer van het eiland. Ons gevoel voor afstanden is dan ook wat in de war. We varen steeds op een grote schaal en de eilanden zijn veel groter, dan je zou denken. De Bahamas zijn lange dunne eilanden en liggen mijlen uit elkaar. Als we onder het eiland door zijn moeten we door een stroomgat waar over geschreven wordt dat er een stroom kan lopen van maximaal 5 knots dat klinkt spannend. Maar als we erg komen blijkt er nog een kleine eb stroom naar buiten te staan. Het is halve maan en doodtij, dat scheelt en we zijn hier toevallig aan het eind van het tij. Ja getij, we komen bij het continent en daar merk je weer dat er getijden lopen dus stroom mee of tegen. We zeilen weer over een stuk open water en komen weer achter een eiland. Woeste zee , woest water en dikke vlagen wind. We krijgen een keer een bak water aan boord. We hadden alle luiken dicht alleen boven de keuken aan lijkant niet. Dat hebben we geweten, een dikke plens naar binnen. Feestje!! De avond begint te vallen als we Grand Bahama bereiken. Ook dit is een groot eiland waar we de hele nacht over gaan doen om er onderdoor te komen. Het is erg druk met grote scheepvaart. Echt grote jongens tankers, containerschepen en ook kleinere schepen die mijden allemaal de Floridagolfstroom die op kan lopen tot 3 knots. Inmiddels haalt de wind aan we gaan erg hard en moeten reven dat wordt een snelle oversteek onder het eiland door maar later in de nacht gaat de wind weer liggen dit was weer zo’n squal die hier regelmatig overtrekken.
Woensdag 28 mei
De wind is afgezwakt tot een licht briesje. We hijsen de spinaker en krijgen weer een beetje vaart en komen nu in de Florida stroom die langs USA kust trekt. We merken er aan deze kant niet veel van maar houden toch maar de kust van Grand Bahama aan om uit de oceaandeining te blijven. Met deze zwakke wind doen we er de hele dag over om er voorbij te komen. Aan het eind van de dag neemt de wind weer fors toe. Een nieuwe windbui meldt zich. Hij blijft bij 24 knt steken maar geeft ons nu goede voortgang samen de golfstroom vliegen we met negen knots over de grond. Dit duurt verder de hele nacht.
Donderdag 29 mei
De wind is afgezwakt we gaan nog wel lekker maar we merken niets meer van de golfstroom. Eerder lijkt of die tegen staat. Wat tot grote frustratie bij ons wat leidt met hevige discussies over wat we fout doen. Meer naar het continent varen maar dat is honderd mijl verder of wachten dat we de stroom oppikken en er schuin naar toe varen. We proberen nog te vlinderen om die richting uit te komen maar dan zakt de snelheid er helemaal uit, dus gewoon rustig door zeilen we komen er wel het is nog maar 500 mijl. Maar ja toch willen we wel opschieten er komt namelijk een depressie aan en dan zijn we liever uit de golf hier. We varen de hele nacht met wisselde windsterktes, dus iedere keer de boel bijstellen.
Vrijdag 30 mei
Om half vijf de motor aan de wind is er helemaal uit gezakt. Nu varen met zo’n 5 knots op ons doel af en de Atlantische Oceaan is zo glad als een spiegel, nog 300 mijl te gaan. We varen al uren op de motor, dat is lang niet meer voor gekomen. De gribfiles geven op dat aan het eind van de middag weer wind aan komt uit het oosten. En inderdaad aan het eind van de dag komt er wind maar erg zwak en tegen. Maar ja tegen beter weten moet er worden gezeild. Ik kan het niet laten. Zeil omhoog, kwartier later, zeil omlaag, te weinig wind, motor weer aan! We willen ook wel een keer land bereiken. Het wordt dus gewoon door motoren. Langzamerhand ben ik het deze keer wel zat. Het is of veel wind of te weinig en het duurt veel langer dan we gedacht hadden.
Zaterdag 31 mei
De laatste dag van deze maand al weer, de tijd vliegt voorbij. Inmiddels hebben we weer wind. Eerst aarzelend maar uiteindelijk meer en gaan we weer met goede voortgang op de zeilen. Het duurt niet zo lang, als ik op wacht kom is de gang er alweer uit. Het rommelige zeilen begint ook aan onze relatie te knagen. We willen graag voortgang en hebben die op het moment niet zo, met gevolg dat we wat sacherijnig zijn en elkaar irriteren met verkeerd geplaatste opmerkingen. Erg vervelend , maar met nog 185 mijl te gaan het is te overzien. Gisteren 14 uur op de motor gevaren gewoon geen wind midden op de oceaan. Het lijken de doldrums wel. We kachelen al slingerend verder. De wind is weer zwak en de deining is er nog. We liggen behoorlijk te rollen maar maken nog 5 knoop voortgang. We vangen een mooie dorado en deze wordt gelijk in de pan gehakt, dat wordt smullen van de verse vis. Het is een mooie maat 70cm. We kunnen royaal twee keer van eten. Zo’n visje doet veel. Vult de maag en de leegte. Er gebeurt weer eens wat anders. Ook waren we trots dat we hem deze keer wel binnen konden halen. We hadden er al 2 verspeeld de afgelopen dagen. Overigens is het schoonmaken op een hobbelend achterdek nog een hele klus. Voor ons gevoel veroveren we de vis zo twee keer. Een deel gaat in de oven voor directe consumptie en de rest koken we. Daar verzin ik later wel wat mee. Zulke verse vis is heerlijk, zelfs rauw is het lekker. Na de maaltijd komt de wind weer opzetten dat komt mooi uit kunnen we weer zeilen. De wind neemt flink toe al gauw moeten de extra reven er in. De windpilot houdt het goed bij dus dat is een makkie voor ons. Plat voor de wind wel erg slingerend maar het gaat hard.
Zondag 1 juni
Nou dat was me het nachtje wel. Rondom ons zwaar onweer, hevig weerlichten maar eigenlijk geen donderslagen. We zien felle lichtflitsen uit het water stijgen. Het onweer trekt gelukkig rondom ons heen. Het blijft altijd spannend. Dit soort natuur geweld maakt je ook erg klein. Elke keer als er onweer dreigt, klimt Joop op het hekwerk om de geïsoleerde stag met accuklemmen aan de boot te verbinden, gaat de stekker uit de ssbradio en gaan de reserve gps en handheldmarifoon in de oven. Als het echt dreigt te worden gaat ook de laptop daar in en ontkoppelen we de vaste marifoon. De oventruc is voor de extra veiligheid, Een aluminium schip is wel een kooi van Farraday, maar de oven ook. Dit is deze dagen een terugkerend ritueel geworden. Het is maar goed dat ik de oven aan moet steken als ik brood ga bakken zo zie ik dat spul tenminste liggen. Met een elektrische ontsteking zou je het eens kunnen vergeten. Tegen het licht worden verdwijnt ook het onweer. Op radio horen we waarschuwingen over een tropische storm die op ons af komt. We zien hem ook op de weerkaarten maar hij kan nog niet hier zijn. Dus die houden we nog tegoed maar dan liggen we in een veilige haven hoop ik. En dan hoor ik over de marifoon iemand praten en aan de toon hoor ik dat het Nederlanders zijn. Ik roep ze op met de vraag of ze Nederlanders zijn en er wordt enthousiast gereageerd. Zij gaan ook naar Beaufort en we spreken af later kontact op te nemen. We komen dichter bij onze bestemming, Beaufort, nog een dikke 30 mijl te gaan. Het aftellen kan beginnen, we willen wel weer ergens aankomen. Daar lekker rustig liggen en de omgeving verkennen. Bovendien liggen onze Australische vrienden al op ons te wachten en zijn we uitgenodigd voor het diner van avond,. Helemaal goed we kijken er naar uit. En als we dan heerlijk aan diner zitten beneden in de boot hebben we niet gaten dat er de tropische bui er aan komt en opeens begint het te onweren en te waaien, als wind neemt toe tot 55 knopen de bliksem flitsen slaan rondom ons in, wat een natuur geweld. De boten liggen hevig aan de ankers te rukken en wij willen terug naar Zeezot. Don brengt ons terug naar boot en we zijn op dat kleine stukje drijfnat van de heftige regen geworden. De regen waait horizontaal door de lucht met gevolg dat er ook veel nat is in de boot. De ramen stonden in de ventilatiestand en dan komt er normaal geen regen binnen maar nu wel. Na een uur zakt het onweer af en wordt het weer rustig.
We hebben in 11 dagen 1505 mijl afgelegd met een pauze van 1 nacht op een ankerplek om te wachten dat de harde wind wat afneemt.
Maandag 2 juni
Na deze onrust van gisteren avond hebben we verder een rustige nacht gehad. We gaan op onderzoek uit o.a. naar een supermarkt want onze verse spullen zijn na 10 dagen wel op dus inkopen doen. De supermarkt is een eind weg we lopen er heen via een omweg om het plaatsje Beaufort te verkennen. Bij de supermarkt zijn treffen we onze Amerikaanse buren van de boot voor ons. Ze zijn ook aan het inkopen doen en gaan met een taxi terug naar de boot. We stellen voor om samen de taxi te huren en dan kunnen wij ook grootschalig in slaan met name het vochtige gedeelte raakt op. Water, frisdrank, en bier het gaat erg hard met het warme weer. Wanneer we weer terug zijn aan boord en alles opgeborgen is, stort ik me op de was. Ook dat is een terugkerend ritueel. En als ik aan dek sta de boel op te hangen zie ik een Nederlands schip voorbij varen en zie dat het de Rebel is, we roepen naar elkaar en maken later een afspraak. O ja we hebben nog een heel groot stuk vis die kunnen we alleen niet op we nodig de nieuwe Nederlanders uit te eten en hebben dan ook een gezellige avond samen.
Dinsdag 3 juni
’s Morgens eerst de site maar eens bijwerken, dat is weer hard nodig en we hebben hier internet aan boord. Dan naar de wal naar het Maritieme museum en nog wat rondkijken en aan het eind van de middag uitgenodigd op de Rebel bij Ivo en Fenneke. Het wordt weer een werkvisite C-map herinstaleren en koppelen aan GPS en een versterkte GSM antenne aansluiten en instaleren. Na wat gedoe lukt het allemaal en Ivo en Fenneke zijn helemaal blij met de nieuwe speeltjes. En ik ben weer tevreden een wereldzeiler geholpen te hebben. Ze hebben de zelfde plannen als wij om naar Maine te zeilen. Alleen willen zij nog wat hoger op en dan de winter naar Nederland en de volgende zomer daar de boel verder verkennen. Altijd weer leuk zulke contacten.
Woensdag 4 juni
De berichten zijn harde wind uit het zuidwesten. Als we hier naar buiten gaan zitten we aan lagerwal met windkracht 6 en we moeten om de zandbanken heen net als bij Terschelling. We kunnen ook binnendoor de Intercoastalwaterway, een soort randmeer met getijden en veel ondiepe stukken er in. We gaan voor de ICW. Alleen op de Genua gaat het al lekker hard, helemaal goed. Vlak voor de eerste hoge brug waar we onderdoor moeten staan onze Australische vrienden op de kant te zwaaien. Zij zijn hier uit het water gegaan, omdat ze 6 maanden naar Australië gaan. We stoppen even om gedag te zeggen en als we dan staan te praten, horen we dat we voor een redelijke prijs uit het water kunnen om het roer te repareren en het onderwater schip te schilderen. We besluiten dat te doen. Morgen halen ze ons er uit om 7.30 uur.
Donderdag 5 juni
Op tijd er uit, want we gaan zo het water uit. Maar als ik het vraag dan moeten er nog even een paar andere klusjes gebeuren en dat duurt tot 14.30 uur dan gaan we er uit. En als we dan helemaal goed staan, en ik het roer uit elkaar sloop om naar het lager te kijken blijkt er inderdaad te veel speling op te zitten al met al wel een 10 mm speling in niet de nylon bus maar ook de as is ovaal door slijtage ik ga met een vijl en schuurpapier de as te lijf en na een tijd vijlen en schuren wordt hij al redelijk rond het valt niet mee. Maar hoe komen we aan een nieuw lager van nylon en wie kan het leveren?? Intussen probeer ik het roer verder te demonteren dat lukt redelijk tot ik aan het lager van het oppompbare roerblad toe ben het zit muurvast ik krijg er geen beweging in het draait wel maar niet super maar ik durf het ook niet te forceren daar moet eerst maar een nachtje over slapen. In ieder geval ga ik morgen het onderwaterschip schilderen daar ben de hele dag mee zoet. Ik ga ondertussen met Don en Agnes winkelen. Hier op de werf is een auto die je kunt gebruiken en zij hebben hem gereserveerd voor de middag. Ik breng meteen onze gescheurde blister naar de zeilmaker, die hem voor 200$ kan repareren. Verder gaan we lunchen bij de Pizzahut. Is goed te doen je kan stukjes pizza pakken en een lekkere salade en dat voor 6$.
Vrijdag 6 juni
Ik ga op onderzoek uit voor het nieuwe lager. De werfbaas zegt dat hij het kan regelen maar wanneer??? Maandag of dinsdag, zegt hij, als het materiaal op voorraad is. En zo blijven wij in het ongewisse hij zegt er nog achteraan te bellen maar …….???? Ik begin met schuren en schilderen van het onderwaterschip. Dat kost me de hele dag werk maar het geeft een goed gevoel als het bijna klaar is en dat alles bij een temperatuur van over 30 graden, bloody hot! Ik ben ook helemaal af aan het eind van de dag. Hoe kunnen we het zo uitzoeken. Er is hier een hitte golf en wij staan op de kant. Geen zuchtje wind en in de boot maar liefst 42 graden daar krijg je het warm van. En dan ook nog hard werken, hoe halen we het in ons hoofd we hadden nu ook lekker ergens op zee kunnen rond dobberen. Eerlijk is eerlijk Joop werkt hard en ik doe een beetje. Gelukkig kunnen we hier douchen en is er een soort kantine waar het kouder is er zit een airco in lekker even afkoelen.
Zaterdag 7 juni
Nog steeds heet. We staan om zes uur op dan is het nog te doen. Gisteren was ik met de verf aan het rollen en het schip was zo heet dat de roller vast kleefde en de verf na één streek draden trok. Dus eerst maar onder het schip daar is het iets koeler. Om tien uur mogen we de auto lenen van de werf om boodschappen te doen in de stad. Dat is een mooie onderbreking van de dag. Wat kleine dingetjes voor de boot gekocht en een hele vracht voor ons zelf. Als we terug zijn bij de boot verder met het roer aan het experimenteren om te kijken of ik het draaien van het blad beter kan krijgen. Ik zet de generator aan, want al maakt het ding herrie de accus lopen nu wel erg snel leeg. De zonnecellen staan niet helemaal goed ten opzichte van de zon en met de 110 volt van hier kan ik niks. Ik ga in de kantine de fotos bijwerken. ‘S avonds hebben we er op voorstel van Agnes een potluck met de anderen op de werf. Het wordt een gezellige avond.
Zondag 8 juni
Weer om zes uur op. Het wordt gewoonte. Vandaag gaan we de zwaardkast opnieuw bekleden. Met een dik vinyl beplakken we de hele zwaardkast het water loopt ons van het hoofd en we zijn drijfnat van het zweet, maar ook dat is weer gelukt. Het ziet er weer netjes uit en dat is ook erg fijn. Het maakt het weer leefbaarder en dat geeft comfort. Daarna het roer in elkaar gezet en de rest bijschilderen wat nog niet gebeurt was. Verder de site bijschrijven in de koele ruimte onder het genot van een koud blikje drinken uit de automaat. En zo vliegt deze hete dag voorbij ‘s Avonds bij Honeymoon aan boord op het droge een borreltje. Zij staan iets meer vooraan en daardoor gunstger ten opzichte van het zuchtje wind dat er is. Het is fijn dat zij hier ook zijn. We zien elkaar veel en de vriendschap groeit.
Maandag 9 juni
Eerst maar de werfbaas vragen om achter het lager aan te bellen ik wil niet zeuren maar lichte druk kan geen kwaad. We hebben vandaag samen met Don en Agnes de auto van werf ter beschikking de Bock Werf naar de naam van de eigenaar die hem samen met zijn vrouw runt en een aantal werknemers die de klussen uitvoeren. De auto heeft als bijnaam Bockmobiel en deze is beperkt beschikbaar voor de mensen die met hun boot op de werf liggen je moet alleen de benzine bij te vullen als je hem gebruikt. Dat is toch een goede service en ik moet zeggen ook wel nodig want alles in de states is groot en vooral de afstanden met je fiets kom je nergens. Dat wordt een dagje overal heen crossen. We hebben een hele waslijst daar zijn de rest van de dag zoet mee, en komen dan ook te laat terug om de auto in te leveren maar daar wordt gelukkig niet moeilijk over gedaan. We hebben een acculader voor 110volt gekocht . We zijn toch bijna een halfjaar hier en ze zijn niet zo duur. Helaas begeeft ie het na een halfuur Dus morgen weer terug.
Dindsdag 10 juni
Nog maar eens voorzichtig vragen of ik het lager zelf kan ophalen maar nee het wordt geregeld. Dan gaan we weer met de bockmobiel wat spullen kopen o.a. eten. Dus dat wordt de supermarkt plunderen, geen schijn van kans, ze zijn zo groot dat je beter je fiets kan mee nemen en je kunt er alles krijgen. Als we weer terug komen is het lager ook gearriveerd. Ziet er allemaal goed uit. Het is ook van een beter materiaal dan het oude en kost maar liefst 230,=. Ik leg het voor de zekerheid in een bak water om te kijken of hij niet opzwelt zoals het oude nylon-lager wel deed. Maar het nieuwe materiaal lijkt stabiel en past goed. ’s Avonds maken wij een nasi maaltijd en krijgen Don, Agnes en Amerikanen te eten. De Amerikanen zijn ook met hun boot aan het klussen. Ze willen er willen mee gaan zwerven maar nu nog even niet. Ze slapen in de auto en krijgen daardoor maar zelden warm eten dus deze uitnodiging viel wel in goede smaak zowel letterlijk als figuurlijk. Ze genieten er ook van om even met echte cruissers op te trekken. Op de werf wonen wel mensen op de boot met plannen om te gaan maar……..? Er is er zelfs eentje die er al10 jaar woont. We maken de afspraak dat we als we terugkomen in de herfst zij er in zullen liggen.
Woensdag 11 juni
’s Morgens om zes uur ben ik al weer aan sleutelen. Ik bouw het nieuwe lager in, maak het roer weer in orde, schilder het nog bij en. Ik draai nog een wasje en probeer met de bockmobiel of ik onze Europese gasfles hier gevuld kan krijgen, dat mislukt ondanks de zeer bereidwillige gasflessenvuller. Wie weet lukt het in het Noorden en anders moeten we een Amerikaanse gasfles kopen. Onderweg kan ik het niet laten . Er staan oranje daglelies in de berm , die pluk ik tezamen met paarse klaver. Prachtig! Om elf uur gaan we te water. Dat is fijn, weg van dat bloedhete plekje op de werf, waar iedereen klaagt over de hittegolf die in deze tijd van het jaar zeer ongebruikelijk is. We drijven weer dat is lekker. We nemen afscheid van de mensen om ons heen. Speciaal van Agnes en Don. We beloven elkaar zeker nog te zien Misschien volgend jaar op Cuba of zo en anders of in Australië of in Nederland. Zij willen namelijk in de toekomst een motorboot in Nederland kopen om de kanalen te verkennen in Europa. We varen terug naar Beaufort om dan buitenom naar richting Cape Cod te varen. Dat is wel 500 mijl verder maar we denken dat in 4 a 5 dagen te doen. Als we in Beaufort aan komen gaat eerst de spijker(anker) er in. Hier kunnen we mooi even bijkomen en rustig de tocht voorberijden. Aan de wal kopen we drinkwater en ook nog een dikke ijsco. Er dreigt al een hele tijd een onweersbui, die helaas niet komt . Het blijft warm ook op het water. Gelukkig zijn de zuchtjes wind die er zijn wel koel. We krijgen ook nog een Engelse buurman met sterke verhalen langszij en op de borrel. Tot onze verbazing liggen hier alweer twee Zwitsers boten. De vorige keer ook al en dat is voor een land met enkel meren toch wel bijzonder vinden we.
Donderdag 12 juni
We staan wat later op even wat slaap bijtanken hebben we de komende nachten wel weer nodig. Afval naar de wal brengen brood kopen en dan Watervlo leeg laten lopen en opruimen als we zulke grote oversteken maken vinden we het niet fijn als die op het voordek ligt. Albertien zit intussen nog even te skypen en te internetten en natuurlijk de site bijwerken dan weten jullie weer wat we uitspoken. De gribfiles zagen er goed uit maar nu moet de wind ze nog lezen dan klopt het allemaal beter met elkaar we zullen de wind een emailtje sturen met het internet adres van de files. In ieder geval gaan we op weg het eerste stuk is goed bezeild naar Cape Lookout we snijden een stuk af en zeilen tussen zandbanken door even voelen we ons weer thuis op Terschelling, maar daarna is het opkruisen tegen een korte golfslag, wind tegen stroom. En zo zeilen we de nacht in.
Vrijdag 13 juni
Ik kom vandaag niet m’n bed uit vrijdag de dertiende kan niet goed zijn. Gelukkig lopen er hier geen zwarte katten rond want die hebben de pest aan zeewater. We zeilen de hele nacht al aan de wind, als we cape Hatteras voorbij zijn wordt wind beter na 24 uur laveren, om uiteindelijk er helemaal uit te zakken dat wordt een stuk op de motor varen. Na een uurtje komt de wind terug uit het oosten dat is mooi we zeilen een paar uur en dan is de wind weer te zwak bovendien begint er nu een oude deining uit het noord oosten door te staan en vrijwel geen wind alles klappert, dus motor weer aan.
Zaterdag 14 juni
En wij hebben de motor nog steeds aan maar met het daglicht komt er ook weer wat wind opzetten en ook nog uit de goede richting genoeg om de spinaker er bij te trekken deze vult zich mooi en dan staan er 140 vierkante meter aan het schip te trekken en krijgen we al gauw een snelheid van 4 knopen en kan de motor na 14 uur uit, wat een rust. We zijn erg blij met de motor maar hebben hem het liefst uit. Onderweg sturen we een ander Nederlands schip de Rebel een email zei varen een stuk binnendoor ze hadden ook buitenom willen varen maar zijn omgedraaid hadden de tegenwind beter in geschat. In de avond en nacht begint het te onweren gelukkig nog wel een eind weg, het begint ook nog te regenen maar verder valt het mee.
Zondag 15 juni
Het weer is weer opgeknapt en we gaan weer goed. In de loop van de dag worden we opgeroepen door de Rebel ze zitten op dat moment nog wel 55 mijl bij ons vandaan maar we horen ze toch, maar zij horen ons erg slecht. Als we het later nog eens proberen en de afstand nog zo’n 40 mijl is hebben we een goed radio kontact. We spreken af om naar Cape May te varen en daar te ankeren voor de nacht dan kunnen we gelijk bij kletsen. Onderweg naar Cape May zakt het dicht van de mist we zetten de Radar bij en het valt ons op dat er zo weinig schepen op het scherm te zien zijn terwijl we ze wel horen??? Hoe kan dit nu weer na een tijdje stoeien met de radar komen we er achter dat hij niet goed meer werkt misschien een slecht kontact denk ik zoeken we straks wel uit nu eerst naar binnen bij Cape May dit doen we met C-map en deze brengt ons keurig tussen de boeien het zicht is inmiddels ook verbeterd en zo komen we op de plaats van bestemming aan. Daar moeten we nog wachten op de Rebel en ga ik intussen de radar na kijken. Dat wordt een verhaal van de regen in de drup ik zoek naar een slecht kontact maar kom een gescheurde de kabel bij de mastvoet tegen zeewater er in geoxideerd met het zoeken breken er weer andere draden af dus uiteindelijk alles los gemaakt en opnieuw aangesloten maar het oorspronkelijke probleem is niet opgelost dat wordt een bezoek aan een dealer.
Maandag 16 juni
We gaan weer op weg naar New York we beginnen met een licht windje trekken dan ook al snel de spinaker er bij en gaan met een lekker gangetje op weg, we schieten goed op als we op de marifoon alarmerende berichten horen over een zware onweersbuien met harde windstoten in overleg met de Rebel besluiten we bij Little Egg ingang ICW voor anker te gaan wij waren al een eind voor op hun en willen daar naar binnenvaren maar hier in dit soort wadden gebied klopte de kaart niet bovendien begon het water om ons heen te breken ten teken dat het erg ondiep was hier. We durven niet naar binnen en besluiten terug te varen naar Atlantic City waar je makkelijk naar binnen kan. We waarschuwen de Rebel die achter ons aan komt dan hoeven ze niet zo ver terug te varen. En wij gaan 7 mijl terug kruisen tegen de inmiddels toegenomen wind. Dat worden 14 nutteloze mijlen varen en ze kosten bijna 4 uur aan tijd om terug te komen, maar we zijn net op tijd binnen voor de bui het onweer breekt los met regen en harde windstoten maar we liggen mooi achter ons anker en dat voelt wel prettig. Wat minder prettig voelt is de temperatuur van het water 15.7 graden ik kom er voorlopig niet meer in br……. En dan beginnen we de Carieb al een beetje te missen. Het was wel vaak erg warm maar het verschil is nu wel erg groot. Klopt helemaal, maar…. ik geniet er ook weer van om samen te slapen en niet een heftige warmte uitbarsting te krijgen als Joop alleen maar in de buurt komt. Nu liggen we weer samen in bed in plaats van ieder aan een kant. Dus om met Kruyff te spreken ieder……….enz.
Dinsdag 17 juni
Nog steeds op weg naar New York. Het gaat wel met horten en stoten. Nu gaan weer 50 mijl verder en nog niet helemaal door anders komen we daar midden in de nacht aan en dat lijkt ons niet verstandig. Maar na 7 uur varen zijn we nog maar 25 mijl verder. Dit schiet niet op. We hebben zeer wisselende winden en doen niet anders dan zeilen wisselen, spinaker er op, spi er af, blister er bij, blister er af, motor aan, er komt weer wind en dus de zeilen weer omhoog. We worden er gek van en dan ook nog eens tig zeer agressieve vliegen in en om de boot. Ze bijten je krijgt geen bulten van maar het is erg irritant, we lopen constant te meppen. Als we bij Barnegat inlet langs komen gaan we naar binnen, want we willen voor anker voor de nacht en al is het is nog maar 3 uur in middag. Er is geen wind meer en de volgende haven is 25 mijl verder. Als we er liggen, roepen we de Rebel op. Zij zouden de nacht door varen maar geven er ook de brui aan, ze komen hier naar binnen. Ook een stel Nederlanders die op een motorboot varen en ons over de marifoon hoorden komen, zodat we ineens met 3 Nederlandse bootjes op een verder verlaten ankerplaats liggen. We hebben met z’n allen een gezellige avond en horen de verhalen van de motorbootschipper. Hij heeft hier zijn Grand Bank motorboot van 49 ft, de “Doggersbank”, gekocht en wil samen met een maat naar Nederland oversteken. Hij heeft om diesel te sparen zelfs een spinaker aan boord. Alleen is zijn stuurautomaat ontregeld en die moet eerst weer goed, anders is de oversteek niet te doen.
Woensdag 18 juni
Wij vieren ons eerste lustrum zo lang kennen we elkaar inmiddels, ik had gehoopt in New York te liggen om het daar te vieren maar misschien dat het van avond nog lukt om er te komen. We zijn vanmorgen om 5.30 uur op gestaan om het op tijd te halen. We hebben weer zeer wisselvalig weer zo blaast het 19 kts en even later nog 2 kts. Veel zeilwisselingen heeft geen zin want je hebt het nog niet veranderd of de wind is weer anders. Om 3 uur zijn we dan gearriveerd op Staten Eiland bij Great Kills harbour daar gaan voor anker. Net op tijd want een dikke bui trekt over al valt het onweer mee. Wij pompen de bijboot op en een paar uur later loopt de Rebel ook binnen en ook die hebben net anker laten vallen als er weer een dikke bui overtrekt. ’s Avonds nog even bij hun op de koffie geweest en om half tien vallen we om van de slaap.
Donderdag 19 juni
Eerst maar eens uitslapen tot 8 uur, dat is ook wel eens lekker. We liggen vlak bij New York op een meertje waar het voor ons ongekend rustig is. Ik ga een dakluik repareren,want het lekt. Het is één van de nieuwe luiken maar er is te weinig kit onder gekomen, dus opnieuw. En dan de stuurautomaat die blijft klieren het enige wat ik er aan vind zijn een paar geoxideerde contacten. Ik heb er weinig vertrouwen in dus afwachten of hij het nu doet. Dan gaan we naar de wal en leggen aan bij de jachtclub. We vragen wat het kost om de boot aan een mooring achter te laten voor 2 weken, om dat we naar Chicago willen. We schrikken van de prijs 200$ per week dat vinden we wel erg duur. Maar ja om de boot voor anker te leggen en er 2 weken niet naar om te kijken tussen allemaal andere schepen vinden we ook al wat. Wat gaan we doen ?? Nog maar even na denken en informeren naar andere mogelijkheden.
Vrijdag 20 juni
We genieten van de rust op dit stille plekje. Het bevalt ons uitstekend. We waren gisteren naar de wal geweest naar een supermarkt en dan blijkt tot je stomme verbazing het een Russische supermarkt is waar alle artikelen in het Russische en meestal ook in het Engels geprijsd zijn en ook de vermeldingen op de artikelen. De spullen zien er goed uit, je kunt er zelfs complete maaltijden kopen. Vreemd om zo weer terug te zijn. De mensen die er werken spreken namelijk nauwelijks Engels. Ze hebben er heerlijk brood , mijn favoriete kaas, Old Amsterdam, en heerlijke gerookte vis Later hoorden we van andere zeilers dat de Russische maffia daar woont ???? Maar goed tegen de middag vertrekken we naar New York, maar als we onderweg zijn worden we opgeroepen door de Doggersbank de Nederlandse motorboot die vraagt of ik hem kan helpen met het op lossen van een probleem met de satelliettelefoon en de internet verbinding. Oké wij verleggen de koers naar Keytown harbour 5 mijl verder op. Dat wordt een heel gesleutel maar met te weinig gegevens komen we er helaas niet uit. Ik ga ondertussen met de andere bemanning van de Doggersbank mee. Hij gaat met bevriende Amerikanen boodschappen doen en vraagt of ik mee ga. Dat doe ik. Het blijkt dat de Amerikaan een oud legerman is en we gaan eerst naar de basis om boodschappen te doen De Doggersbank koopt er kant en klare legermaaltijden. Eerst trek ik mijn neus er wat voor op maar later vind ik het stom dat ik niet een aantal voor in de grabback heb gekocht. Als je in reddingsvlot een complete maaltijd warm kan maken en nog wat te snoepen hebt dat zou toch fantastisch zijn?? Daarna gaan we naar een immense groothandel en daar kan ik mooi onze voorraden aanvullen Albertien en ik bieden aan te koken voor de Amerikanen en de Doggersbank, waar we overigens nog steeds langszij liggen We maken een grote pan nasi waar iedereen zich op stort en met veel genoegen zich aan laaft. Na nog een Irisch koffie zijn we voldaan en maken nog even een uitstapje naar de wal. Er zou een feestje zijn in het clubhuis van de jachtclub maar als we er aankomen is het half twaalf en is iedereen al naar huis. Ze hebben morgen een zeilregatta. Als we terug naar de boot willen onweert het en giet van de regen we mogen in het clubhuis schuilen en tegen half twee is het droog en gaan we naar de boot. We borrelen nog even na bij de buren en rollen om half drie in bed.
Zaterdag 21 juni
Nog even proberen of ik de satelliet verbinding op een andere manier aan het draaien kan krijgen en ook dit vaalt tot mijn grote ergernis, dat is balen. Maar wij willen verder richting New York. Helaas is geen spat wind onderweg, dus eerst maar voor anker, wachten op de wind en nog een beetje luieren. Het was vannacht laat en met wat te veel drank doet dat wel een aanslag op je maar …..eigen schuld. En zo blijven we de hele dag plakken. Een andere reden is dat je niet meer achter het vrijheidsbeeld mag ankeren in verband met mogelijke aanslagen. Je moet aan een mooring voor 30 $ per nacht en dan kun je beter vroeg op een nieuwe dag afmeren. Dat scheelt weer een nacht in kosten, want die zijn hier aanzienlijk. Ook nog een reden is dat ik het niet kan hebben dat de satelliet verbinding op de Doggersbank niet goed kan krijgen, en als ik het later nog eens probeer lukt het gedeeltelijk wel en daar ben ik dan tevreden mee. En zo rommelen we de dag door maar morgen gaan we echt. Als Rebel langskomt om nog even zeggen dat zij pas over een paar dagen naar New York komen.
Zondag 22 juni
5.30 uur opstaan. We zijn inmiddels wel gewend er vroeg uit te moeten. Het wordt net een beetje licht als we het anker binnenhalen en vertrekken. Er staat en mooi briesje en zo zeilen we dan naar New York. Het is 22 mijl en de wind is matig we doen er dan ook lang over. Als we de rivier de Hudson op zeilen en nog foto’s van Zeezot voor het Vrijheidsbeeld maken geeft dat wel een kick. En als we bij de jachthaven komen om een mooring op te pikken verwijzen ze ons naar de laatste een heel eind de rivier op, daar zijn we niet gelukkig mee. De rivier stroomt regelmatig erg hard en als je dan met je bijboot er tegen in moet crossen duurt het erg lang en kost veel benzine. Later spreken we de havenmeester en we hadden ook gezien dat mooring 3 vrij was en vragen of we daar mogen liggen dat is geen probleem zegt hij dus wij terug naar de boot en verleggen helemaal blij en tevreden. Inmiddels begint het hevig te onweren en weer we liggen net op tijd vast. Later op de dag als het droog wordt gaan we de stad in op verkenning en midden in die grote stad komen we langs de communitiegarden waar een klassiek optreden is van een man die in den Haag afgestudeerd is. Hij praat een paar woorden Nederlands, dus dat is weer een grappige ontmoeting.
Maandag 23 juni
Daar liggen we dan in de Big Apple. We zijn gisteren al op verkenning uit geweest maar nu willen we er echt op uit. Maar ja het is in Nederland
namiddag dus gaan we bellen, wanneer we dan ook meteen even de was draaien is de morgen al weer om. We liggen aan een mooring voor 30 $ per dag en dan lig je in het hartje van de stad met gratis wassen, douchen, internet en een ijsblokjes machine om het hoofd koel te houden. ’s Middags zijn we natuurlijk wel de stad in geweest o.a. naar het natuurhistorisch museum waar we o.a. een film zien over het ontstaan van de aarde en ons zonnestelsel en naar Broadway met al zijn leuke winkels daar zijn we voorlopig niet uitgekeken. Als we ’s avonds aan boord komen kunnen geen stap meer verzetten we zijn helemaal af van het rondlopen. We moeten eerst weer wennen aan het drukke stadsleven en het vele wandelen. Helaas moeten we 7 moorings naar achteren . Ze hadden ons gisteren aan de verkeerde gelegd. Nu liggen we meer in de Stadsherrie, omdat er geen bomen meer tussen ons en de weg langs het water staan.
Dinsdag 24 juni
Marleen komt vandaag weer thuis uit Zambia van haar studieproject, haar moeder en zussen halen haar op van schiphol. En wij gaan weer de stad in en willen vandaag heel Broadway aflopen en naar andere bekende plekken. Het is ook erg leuk om op plekken te lopen waar je al veel over gehoord hebt. We lopen door China Town en Little Italia waar we nog Lasagne eten niet top maar redelijk. De olie die bij het brood geserveerd werd was goddelijk. En ook aan het eind van deze dag kun je ons bij elkaar vegen. Maar we hebben veel gezien en zijn op veel plaatsen geweest. Terug maar een stuk met de bus gegaan. Op die manier zien we ook weer een hele boel van het leven hier. Te meer daar we met de bus aan de andere kant ven Central park uitkwamen. En daar bleek die avond een concert te zijn van de Filharmonic. Het begon pas om 8 uur en wij waren te moe om te wachten , maar we hebben genoten van al die mensen in alle kleuren en maten. Van alles werd er naar toe gesleept; hele maaltijden, stoelen, koelboxen, dekens enz enz. Ook werd er veel hardgelopen en gefietst.
Woensdag 25 juni
Eerst nog even bellen en internetten en ik ga nog hardlopen op mijn nieuwe schoenen.. En je moet niet denken dat je de enige bent die hier loopt te rennen. Er wordt hier veel hard gelopen zelfs door moeders achter kinderwagens of buggy’s. Daarna gaan we naar Brooklyn met de metro, winkelen daar in het centrum en bekijken de bekende brug ook weer een bezienswaardigheid. We lopen terug over die brug en komen dan langs de plaats waar de twin towers gestaan hebben Ground zero Daar blijven maar niet te lang bij stilstaan het is er een en al bouwactiviteit en lopen door naar Soho, een wijk met dure kleding, sieraden en galeries, een chique, trendy wijk dus. Na daar een tijd rondgelopen te hebben, pakken we de metro naar de 39 ste straat, hoek 5th AV om nog een winkel, die een interessante aanbieding heeft in een mini Laptop, te bezoeken. Zo’n kleintje lijkt ons wel handig om aan de wal te internetten alleen de aanbieding heeft een te klein scherm en met het goede scherm is het ons net te duur. Dan later nog maar eens kijken het heeft geen haast. Als we terug zijn bij 79straat, die uit komt bij de jachthaven, gaat Albertien terug naar de boot en ik naar de nieuwste film van Indiana Jones, dat vind ik altijd wel leuke films met veel spektakel. Nou het was dan ook echt weer een film waar bij je af en toe op het puntje van je stoel zit. Ik zie bij aankomst in de haven dat de Rebel daar voor anker ligt en ga even langs voor een pilsje en een kletsje. Er staat flink veel stroom tegen als ik terug ga naar Zeezot en als ik Joop later ophaal bij de steiger ben ik er in een vloek en een zucht. Samen drinken we een voorlopige afscheidsborrel aan boord van Rebel. Ivo en Fenneke blijven hier met vrienden een week en wij gaan 14 dagen de wal op.
Donderdag 26 juni
We gaan terug naar Keyport, daar laten we het schip twee weken achter aan een mooring en huren een auto. We gaan naar Chicago om onze Zweedse vrienden te bezoeken en terug met een omweg door het land waarschijnlijk nog naar de Niragara watervallen. Er is genoeg te zien hier. Voorlopig gaan we op de motor de Hudson af met een rotgang stroomafwaarts. Het stroomt wel 3.5 knots wij gaan op het log 2.8 kts en over de grond 6.3 kts, dat schiet lekker op. Het is alleen erg mistig buiten de stad. Dat is wel jammer toen we binnen kwamen stond het vrijheidsbeeld in de regen en nu in de mist. Als we onder de stateneiland brug door zijn, komt er wind en kunnen de zeilen zetten. Deze vreugde is na een paar uur over, de wind gaat liggen en de motor moet het werkje weer overnemen. Als we om drie uur in Keyport aan komen gaat de boot aan de mooring en maken we haar rustklaar.
Vrijdag 27 juni
Nog even het een en ander regelen o.a. een tent kopen en wat ander camping spul, gelukkig willen John en Susy Mc Ginty wel met de auto met ons mee gaan om de spullen te kopen. John en Susy zijn Amerikanen met een Europese komaf, zij uit Polen en hij uit Schotland maar ze zijn trots dat ze Amerikaan zijn. Na de inkopen en de boel aan boord geregeld te hebben, gaan we eten bij de Mc Ginty’s. Zij heeft lekker voor ons gekookt (clamchowder, dat is een heerlijke schelpdiersoep Dit recept komt uit Maine en voor de kookfanaten onder ons, we nemen de ingrediënten wel mee als we komen in oktober) en zo hebben we een gezellige avond. Het rollenpratroon is in deze huishouding weer zeer aanwezig. De mannen gaan voor de maaltijd naar de mannenhoek . Kijken daar voetbal ( ja, Joop ook!) en na de maaltijd weer om mannenzaken te bespreken of zo. Het huishouden is en blijft tot onze verbazing een vrouwending. Joop zien ze dan ook als een vreemd fenomeen .Hij is super technisch, schipper en meer dan gemiddeld huishoudelijk en hij wordt daardoor regelmatig de hemel in geprezen.
Zaterdag 28 juni
Albertien gaat naar de wal om bij Hertz de huurauto op te halen en ik ga nog even het aanrecht lakken. Dan kan het mooi twee weken drogen. Eerst alles schuren en dan de boel stofvrij maken en lakken. Dat gaat kennelijk te snel als we terug komen is de lak te ruw opgedroogd misschien door het snelle drogen of dat er nog te veel stof in lucht hangt maar het resultaat is slecht dat wordt over doen. Inmiddels is Albertien ook met de auto gearriveerd en begint de grote volksverhuizing. Alle spullen die we voor het kamperen nodig hebben van de boot, via de lauchboot, naar de auto en dan daar alles inpakken zodat we alles makkelijk terug kunnen vinden. \bij deze yachtclub gebruik je niet je eigen dingy, maar roep je de lauchboot, die komt je dan halen, brengt je naar de wal en weer terug naar je boot. Een af en toe onhandige service als je aan boord woont zoals wij. En dan op naar Chicago!! voor meer info en het volgende hoofdstuk: zie Chicago.