Chesapeake bay is een grote inham vanaf de Atlantische Oceaan tot diep in Amerika met veel zijarmen waar rivieren in uitkomen. Een erg mooi en befaamd zeilgebied van de VS en net als veel anderen gaan ook wij hier een tijd rondvaren om uiteindelijk in Washington DC te stoppen. In DC, zoals dat hier heet, laten we de boot achter, wanneer we half oktober naar Nederland terugvliegen.
Vanuit het CD canal gaan we naar Havre de Grace boven in de baai. De tocht er naar toe is mooi, maar het plaatsje is niet bijzonder. De volgende bestemming wordt een baai met een soort binnenmeertje. Het is er erg ondiep en lijkt wat afgelegen te liggen, maar als we er binnen varen zien we dat het volstaat met zomerhuizen en hebben we zowaar internet op die plek.
Dat wordt de volgende morgen weer volop internetten en skypen, hoewel de verbinding niet zo goed was konden we toch wat beltjes plegen en dingen opzoeken.
Het is een mooie plek met waterplanten, veel eenden en andere watervogels, Er is een nadeel, de vogels poepen alles onder! Daardoor zitten preekstoel, rolfokroller en bijboot onder de vogelstront, dat wordt weer een leuke schoonmaak klus.
We vertrekken naar Baltimore, een grote industriestad met een centrum waar ze sterk mee aan het opknappen en vernieuwen zijn.
We gaan dan ook op verkenning uit en ontdekken een groot aquarium waar alles van hier, de Cariben en Australië te zien is. We genieten binnen van het prachtige gebouwde aquarium, een dolfijnenshow(mijn eerste!) en een 4Dfilm (spannend!)
Er is van alles te bleven in deze stad en we vermaken ons dan ook prima. In tussen verhalen we van de ankerplaats naar een kade midden in de stad waar je gratis mag liggen. Dat horen we dan weer van onze buurboot en dat blijken Duiters te zijn die hier een zeiljacht gekocht hebben. Daarvoor hebben ze nadat ze al sinds 1988 op wereldreis zijn, 6 jaar op een motorboot langs de kust van Australië gevaren. Nu gaan ze verder zeilen, wat ze al doende moeten leren. Ze gaan via de Cariben uiteindelijk weer terug naar Australië omdat ze het daar erg fijn vinden.
Intussen liggen we aan de City pier waar meteen de eerste avond al de nieuwste film van â??de HULKâ? in de open lucht vertoond wordt. Het is een try-out om te kijken hoe het publiek reageert op de film. Het is er een met veel spektakel maar geen superfilm. Ik ga dan ook lekker binnen zitten lezen. Al is het een leuk gezicht om te zien hoe iedereen aan komt zetten met stoelen en dekens om op te zitten. Het is na al die tijd ook heerlijk om zo van je bootje te kunnen stappen.Even geen gedingy. We gaan wassen in een wasserette, waar bijna uitsluitend Spaans gesproken wordt en veel mannen de was doen. Verder zijn er allerlei neven activiteiten met geld en cheques. Interessante plek.
De volgende avond is er op de pier een Tango demonstratie van een dansschool ook erg leuk om te zien.
Zaterdag, we hebben intussen al veel van de stad gezien, een museum bekeken en ook al de zit kussens van de bank gewassen, zodat die ook weer fris zijn. Ook dat moet af en toe, we leven zo intens op de boot. Het was het Afro-amerikaanse museum, met heel veel informatie over de slaventijd en daarna. Het dringt tot mij door dat pas vanaf onze generatie scholen en dergelijke openstaan voor Niggers. Wij zijn overigens de enige witten in het museum. Tegen het eind van de middag zoeken een paar Amerikanen met een motorboot een plekje. Ik wenk ze en zeg dat ik wel een stukje opschuif dan kunnen ze er tussen. Zij blij en als tegenprestatie nodigen ze ons uit om mee te gaan naar een café voor een drankje. In dat café is tevens een live optreden van een band en dat is helemaal in de roos, we hebben genoten en zeker Joop weer eens gedanst heeft. Het optreden is om 8 uur afgelopen en wij moeten nog eten. We nodigen de Amerikanen, Debbie en Jim, uit om mee te eten en dat vinden ze erg leuk. Het wordt dan ook een gezellige avond.
Zondag willen we weer een stuk zeilen. We hebben genoeg van Baltimore gezien en willen wel weer ergens anders heen. Echter lot beslist anders. Albertien zal nog een brood bakken, want veel van het brood wat hier te koop is zoet en niet lekker. Als het brood staat te rijzen komen de Duitse buren langs op de koffie. We raken aan de klets en vergeten het brood en de tijd.
Na ander half uur rijzen is het brood nog niet erg groot nog maar een keer kneden en weer rijzen en dan bakken en de dag is voorbij , bovendien is er bijna geen wind en het vertrek wordt een dag uitgesteld.
Ja en dan is er ineens tijd voor andere dingen zoals een theaterbezoek aan een van de oudste theatergezelschappen van Amerika met een toneelstuk over een groep jazz muziekanten in de jaren 30 die hopen het te maken. Het is doortrokken van de emancipatie van de vrije slaven en de pijn van de slaventijd. Een indrukwekkend stuk. Samen met het museumbezoek van gisteren heeft ons dat een goed inzicht gegeven in de Afro-amerikaanse geschiedenis.
Maandag: Het zal wezen. We doen nog gauw een paar boodschappen in een enorme biologische supermarkt en dan touwen los en zeilen. Ons doel is Little Queens Town, een klein plaatsje aan een ondiep water waar we net kunnen komen. Je mag er afmeren aan een steiger alweer en gratis dat is nog steeds uniek hier.
We liggen er riant, alleen bij het krieken van de dag is er een hoop lawaai. Vissers die uit varen en daarbij ook nog sirenes die loeien. Waarom? We weten het niet, maar we zijn wel op tijd wakker. Albertien probeert me het geheim van haar verjaardag cadeautje te ontfutselen maar ze moet wachten. En o wat geniet Joop ervan dat ie een geheimpje heeft!!
Tegen negenen gooien we los en zeilen naar Annapolis een van de zeilcentra van Amerika. Na een lekkere stevige zeiltocht gooien we het anker er in voor de Navi academie. Een eindje verderop ligt de Spirit met Ans en Gerjan. We hadden hier afgesproken om mijn verjaardag met elkaar te vieren. We liggen er goed, maar in de loop van de nacht neemt de wind toe en draait wat met het gevolg dat we onrustig liggen.
Voor de komende dagen is er erg slecht weer voorspeld en dat doet ons besluiten te verhuizen naar een kreek waar we beschutter liggen dan hier. We leggen de boot achter twee ankers zodat we met een gerust hart van boord kunnen. Al zijn we blij dat de Spirit een oogje in het zeil wil houden. Want het is inmiddels donderdag 25 september 2008, de dag waarop we Albertiens cadeautje op kunnen halen. Daarvoor moeten we naar de luchthaven van Washington Dulles want daar komt het pakketje aan waar ik haar lekker mee gemaakt heb. Ze is zeer benieuw!!!!! Al heb ik hem de afgelopen nacht wel ontfutseld dat het een iemand is en niet een iets. Tot dan toe heeft hij zelfs dat geheim kunnen houden!
We gaan eerst langs de jachthaven in Washington, waar we de boot willen neerleggen als we zelf over een paar weken naar Nederland gaan om te kijken of dat goed voelt, en dat lijkt uitstekend dus dat komt goed. Zoals wel vaker weet Albertien ons ook nu weer perfect door deze stad te loodsen. We rijden dwars door het centrum en zien zo het Capitool, het Wittehuis en de vele musea die hier gratis toegankelijk zijn. Dat beloofd nog wat!
En dan op naar de luchthaven voor het cadeautje ??? Het is haar zus Janke, die ik als verrassing heb over laten komen uit Nederland, en dat is een schot in de roos. Ze had al zo vaak gezegd, dat ze haar zussen miste en het heel erg leuk zou vinden als die mee konden varen. Helaas moest ik kiezen en heb ik Janke laten overkomen. Het enige wat erg jammer is dat ze het weer uit Nederland heeft meegenomen. We hebben de laatste tijd mooi weer gehad. Nu regent het en waait het behoorlijk en dat blijft het de komende dagen doen, dat is balen.
Verder zijn we erg blij met Jankes komst. Zeg dat wel!!!! We vieren Albertien haar verjaardag samen met onze Nederlandse buren. We starten met boodschappen doen nu we nog even een auto tot onze beschikking hebben. En dan is er Koffie met gebak en kaarsjes! Aan het eind van de middag een borrel en een gezamenlijke diner met elkaar. Dat is een gezellige aangelegenheid. Natuurlijk hebben we ook veel smsjes  en en emails ontvangen voor haar verjaardag. En had ik het geluk op deze ankerplaats wifi te hebben zodat ik tussen de bedrijven door ook nog kon bellen om me te laten feliciteren.
Zaterdag willen we naar Baltimore. Zo gauw het licht wordt willen we vertrekken. Als we wakker worden giet het van de regen. Gelukkig stopt het even bij vertrek. Eerst moeten we onze twee ankers er uit halen en schoonspoelen. Ze zitten onder de blauwe modder maar het lukt allemaal. Dan begint het weer te regenen en het houdt de rest van de dag niet meer op.
Het wordt een natte tocht naar Baltimore. Wanneer we de zeilen gehesen hebben en over een oor gaan hangen. Slaat Albertien alarm! De wc loopt over. We hebben een vuilwatertank aan boord en in Amerika is het gebruik daarvan verplicht. We gebruiken hem dan ook altijd maar nu gaat het verkeerd, de tank is te vol. Dit wordt dus een strontklusje. (Gelukkig wil Joop het doen. Janke en ik zagen ons al kokhalzend de klus klaren. Joop kan daar kennelijk beter tegen.) Wanneer het opgeruimd is zijn al een mooi stuk opgeschoten. In Baltimore hebben met wat gedoe toch een ligplaats aan de kade gekregen en dan kunnen we naar de kroeg waar een bluesband speelt. We hebben heerlijk geswingt.
De volgende dag na ons ontbijt ga ik eerst naar de wasserette en de dames naar de supermarkt. Daarna gaan we Janke de stad laten zien. We komen moe maar voldaan terug aan boord net op tijd voor â??happy hourâ?. Dus lekker uitblazen achter een biertje of rum -coke. Door de hevige regenval ligt de haven vol hout, riet en andere troep. Er zitten zelfs hele bomen tussen die uit de riviertjes naar de baai gestroomd zijn. Als het tij kentert verdwijnt het meeste weer.
â??s Avonds is er nog een live optreden waar Janke en ik, ons nog even uitleven.
Ja we gaan weer verder. Janke heeft maar ruim een week en we willen nog zo veel zien en doen. Gelukkig schijnt de zon Weer touwtjes los en op naar het zuiden. Er staat een mooie NW wind dat komt helemaal goed. We eindigen de dag in een mooie stille inham van de Chesapeake Bay waar we voor anker gaan. Daar maak ik de vandaag gevangen bluefish klaar voor ons diner en hij of zij smaakt uitstekend.
Maandag; We worden wakker met een gladde zee en geen wind. We gaan na het ontbijt anker op en varen rustig op de motor uit de baai naar onze volgende bestemming. Als we een tijd gevaren hebben is de wind ook uitgeslapen en kunnen de zeilen omhoog. Nu gaan we me een sukkelgangetje naar Salomons eiland. Daar aan gekomen begint het te regen de spijker gaat er in en we wachten tot het droog wordt om een beter plekje te zoeken.
Later gaan we met Watervlo naar de kant om wat rond te kijken en boodschappen te doen. Ik koop nog wat ontbrekende onderdelen voor de beruchte vuilwatertank die we altijd in havens en bij de kust gebruiken maar er moet nog steeds een leegpomp aansluiting komen zodat we hem leeg kunnen zuigen bij de pumpout zoals ze dat hier noemen. Tot nu toe loosden wij hem altijd op zee of een heel eind uit de kust maar nu voldoen we helemaal aan de wetgeving die in 2009 ook in Nederland van kracht wordt. Na een paar uur sleutelen is het voor elkaar en is ook dat klusje weer geklaard.
Inmiddels zijn de dames ook uitgewinkeld en kunnen we aan ons diner gaan wijden maar eerst nog het happy hour zeker met onze gast aan boord. Het is een prachtige mugloze avond met een door bliksem verlichte lucht in de verte.
We waren van plan om naar Washington te zeilen, maar de wind is zwak en verkeerd dus stellen we de plannen bij en gaan we voor de wind terug richting Annapolis. We zien wel hoever we vandaag komen. Als de wind helemaal gaat liggen jump ik overboord om het schip weer eens schoon te maken. Het log zit vast en er zitten overal pokken op het schip, deze laten zich vrij makkelijk verwijderen met een plastic spatel maar ik moet wel elke keer met de snorkel op onder water en onder het schip duiken. Na een keer of tien kun je mij wel bij elkaar vegen maar het schip is weer schoon.
Als ik weer aan boord ben, zeg ik tegen Janke die net als ik wil gaan lezen: Let op als ik een boek pak gaat het altijd hard waaien. En ja hoor, het begint stevig te waaien en natuurlijk uit de verkeerde hoek. Tot ieders verbazing neemt de wind in korte tijd toe en gaat van 2 naar 7 beaufort. We hebben al snel twee reven in het grootzeil en een in de genua. Zo varen we met een lekkere gang naar ons nieuwe doel, een wat onbekend eiland in de baai. Daar moet volgens de kaart een kleine ondiepe haven zijn. Als we er na 3 uur laveren aan komen blijkt de haven afgesloten te zijn en te worden gedempt??? Wat nu het waait nog steeds hard en het wordt al bijna donker en doorvaren in deze donkere nacht lijkt ons niet verstandig. Er liggen onverlichte boeien en ook krabbenpotten met kleine boeitjes.
We gaan dan ook voor anker in de luwte van het eiland en liggen mooi rustig. De wind giert wel door het want maar we hebben geen last van de golven. We denken, wat liggen we hier mooi voor de nacht tot wanneer we naar bed gaan, de wind krimpt. Nu komen de golven om het eiland heen en liggen we in feite aan lagerwal.
Na een onrustige nacht met veel gehobbel vertrekken we bij het eerste licht naar een betere ankerplaats aan de overkant van de baai. We zoeken een mooi kreek op en laten het anker vallen in een prachtige stille omgeving dichtbij een natuurpark.
Als we goed liggen, gaan we met de bijboot naar de wal. We lopen het park door en dat valt een beetje tegen. Het is ruim 3 kilometer lang dus een flinke tippel, maar dan zijn we vlakbij een winkelcentrum met supermarkt en West Marine, een watersport zaak waar ik nog wat spullen wil kopen.
Daarna wandelen we naar het centrum van Annapolis om bij een zeilmakerij langs te gaan en rond te kijken. Ook dat wordt ook weer een forse wandeling van 40 minuten. Deze keer stoppen we halverwege voor een Lunch,waar Janke ons op trakteert. Tot mijn schrik is de pizza die ik bestel enorm. Dat wordt meenemen in een doggiebag, een ingeburgerde gewoonte hier. Eenmaal in het centrum bedenken we, dat we er auto kunnen huren om Janke morgen naar het vliegveld te brengen.
Dat is leuk bedacht maar mijn rijbewijs en creditcard liggen aan boord dat wordt terug lopen voor die dingen. Het wordt flink door stappen (45 minuten) voor mij want de dames gaan wel even winkelen. Wij kunnen immers Joop zijn lange benen toch niet bij houden.
Net voor sluitingstijd red ik het om de auto te huren. Morgen willen we vroeg naar Washington om musea te bezoeken en dan hebben we de auto maar vast. Op de terug weg van het verhuur bedrijf pik ik de dames op om naar de boot te gaan.
Ja en dan is het voor Janke al weer de laatste dag. Het is vrijdag en vanmiddag vliegt ze terug. Maar eerst naar Washington naar de musea. We hebben het geluk dat we per ongeluk ontdekken dat je vlakbij de musea gratis kan parkeren voor 3 uur en dat we daar een plekje vinden. Dat scheelt weer een hoop gezoek en tijd. Het eerste museum gaat over de Indianen en hun leven in Amerika en het tweede museum over ruimtevaart. Allebei erg interessant maar je doet zoveel informatie op dat je moe buiten komt.
Janke brengen we daarna naar het vliegveld. We eten er nog wat en dan vliegt zij terug naar Nederland en rijden wij in de spits terug naar Annapolis. Ik heb er van genoten om mijn zus aan boord te hebben en haar te laten proeven van ons leven als cruisers. We hebben in het verleden veel samen gezeild, maar dit is toch iets anders. Onderweg laten we nog onze gasfles vullen die was vanmorgen net leeg dus dat komt mooi uit.
Als ik bij het vulstation kom, hebben ze eigenlijk geen tijd voor me. Maar na even wachten vullen ze de fles. Het gaat niet goed, hij wordt maar half gevuld en verder lukt het niet. Ik protesteer voor een halve fles wil ik ook de helft maar betalen. De man is het gedoe zat en wil er niets voor hebben, ook goed dan hebben wij goedkoop gas.
Als we aan het eind van de middag weer aan boord komen op de prachtige ankerplek gaan we anker op en varen naar centrum van de stad. Ik heb met de zeilmaker af gesproken om morgen 8 uur het zeil te brengen voor reparatie en we willen nog even bijkletsen met de Spirit, die hier nog steeds voor anker ligt.
Wanneer ik de volgende ochtend om 8 uur bij de zeilmaker sta, is er geen mens te zien. Dat is balen. Net als ik weer terug wil gaan om 9 uur komt een van de mensen aan gereden en kan ik het zeil afgeven. Ik heb ondertussen een was gedraaid.
Daarna heb ik de fietsen van boord gehaald en gaan we naar een paar winkels, die ver buiten het centrum zitten. Lopen hebben we al genoeg gedaan de afgelopen dagen.
Tegen de middag vertrekken we weer op weg richting Washington want daar moeten we toch naar toe om de boot achter te laten als we naar Nederland willen vliegen.
We zoeken een ankerplek op de west river en liggen er heerlijk rustig voor de nacht, als we â??s morgens opstaan potdicht van de mist dat is balen maar na een uurtje trekt de mist langzaam op en kunnen we varen.
De volgende stop wordt Solomons eiland we waren hier al eerder maar het ligt er rustig en we hebben internet aan boord ook erg prettig.
We moeten door de Potomac river is maar liefst honderd mijl lang en dat is nog een heel eind varen naar Washington, hebben mazel de wind werkt mee en we kunnen zeilen later zelfs met de blister er op en maken een goede snelheid.
Voor de nacht zoeken een klein meertje uit en gaan daar voor anker. De volgende dag treffen we het minder geen wind en later een tijdje een mooi windje mee, maar de pret duurt niet zo lang hij draait tegen maar in elke bocht van de rivier draait hij weer tegen dat wordt veel motoren.
Nog even de trip naar Washington afmaken na de windloze periode krijgen we toch een briesje en die brengt ons uiteindelijk op een rustige plek voor de nacht. We zijn nu 20 mijl van Washington maar het wordt al donker en als je binnenkomt moet je, je gelijk melden dus dat doen we morgen maar bij daglicht.
De volgende morgen varen we op de motor de laatste twintig mijl, maar vlak voor Washington ligt een brug met een beweegbaar deel onderweg zien we een bord met de mededeling dat de brug voorlopig gestremd is dat is schrikken.
Wat nu, want we moeten naar Washington daar hebben we een jachthaven besproken, we bellen mensen die we onderweg ontmoet hebben en die daar wonen. Ze zeggen maak je geen zorgen de brug is 20 meter hoog dus je kunt er onderdoor.
Dat is een grote geruststelling in de stad aangekomen ankeren we in zijtak van de rivier op een kilometer afstand van het Capitool en ook van alle grote museums dus hier liggen we wel goed. De kennissen van ons in de stad nodigen ons uit om uit eten te gaan dat is helemaal lux.
Later gaan diverse keren de stad in om de museums te bezoeken en overal rond te kijken.
En dan komt het moment nabij dat we naar huis gaan vliegen. We bellen met de jachthaven om de boot te brengen maar de man aan de telefoon weet van niets en zegt dat het niet kan, paniek in de tent. We hebben het duidelijk afgesproken, zijn er met een huurauto 2 weken geleden langs gereden en hebben alles besproken en het was allemaal oké en nu kan het niet???
Het probleem zit hem in het verhaal dat de boot ouder is dan 10 jaar en dan in de USA speciaal gekeurd moet worden wisten we niet. Maar wat nu morgen vliegen we naar Nederland, na lang zeuren wordt er mee gedacht, ze bellen met een haven hier vlakbij en daar kunnen we het schip neerleggen die vind het wel goed.
Oef dat was schrikken, we liggen nu in deze rommelige oude haven het lijkt wel goed en we kunnen morgen naar huis vliegen.
We hebben voor de zekerheid de boot helemaal gestript om eventuele stormen te kunnen door staan en de verkiezingen te overleven. De rest van de reis verloopt zonder problemen en we komen veilig in Nederland aan.
Het volgende deel kunt u lezen in hoofdstuk Washington naar Baufort.
Â