Terugblik op Curaçao

Eindelijk hebben we ons dan los gerukt van het Spaanse Water. Het lijkt wel of we er niet weg mogen, alsof het anker vastgeplakt zit aan de bodem. Een van de laatste handelingen was de gasfles laten vullen met propaan. Op maandag brengen we de fles 0m 16.30 weg, maar ze zijn na 16.00 uur al dicht dan maar dinsdagmorgen. We zijn er om 10 uur en de auto die de lege flessen komt halen is net aan het laden.  Net op tijd denk je dan. Ik geef de fles dan ook aan de mannen van het gasdepot en vraag of die nog mee kan, maar ik moet eerst een bonnetje halen bij het kantoor. Nou dat kantoor werkt op z’n Antilliaans, lekker langzaam. Waarom haasten het is toch veel te warm met al die met airco’s. Dus als ik na een half uur terug kom met m’n bonnetje is de auto al weg en staat de fles nog te wachten. Nou ja dan morgen maar. Maar nee, morgen werken ze niet. Donderdag na twee uur is hij gevuld. Voor ons betekent dat niet woensdag vertrekken maar donderdag, wat maakt het uit we hebben toch alle tijd……..  Nou eigenlijk niet we willen wel verder naar Aruba en de wind is nu niet te woest. Donderdag ga ik uitklaren om 12.30 bij de douane, waar het vlot gaat. Daarna nog even groente en fruit kopen bij de drijvende markt en dan naar Immigratie. Helaas daar is niemand op kantoor. Na een minuut of 20 komt er iemand opdagen en wordt het geregeld. We doen nog even een paar andere klussen en gaan dan om 2 uur de gasfles ophalen. Ja niet dus. de fles is nog niet terug, maar hij komt zo roepen de heren. Er verstrijkt een half uur, een uur, anderhalf uur en er is nog steeds geen fles. Ik op hoge poten naar het kantoor. Daar sta ik weer in de file en maar weer wachten. Na een half uur ben ik aan de beurt en spui m’n ongenoegen aan de dienstdoende dame, ze zal even bellen….. De gasflessen zijn onderweg en ja hoor daar is de vrachtwagen. Hij wordt helemaal afgeladen maar…. onze gasfles is er niet bij!#?@##$*$##!! We hebben even met onze lieve heer gesproken en de heren van het gasvulstation gaan als nog de fles voor ons ophalen. En wij…weer wachten!!!! Na drie kwartier is hij er dan, maar nu is inmiddels het pompstation voor water en diesel aan het Spaanse water gesloten! Baal!!  Het ergste vind ik nog dat Pim van de Linea, die mij met de auto overal heen brengt ook moet wachten. Een klusje van een paar uur kost hem en mij op deze manier meer dan een halve dag, sorry Pim.  Enfin dan maar morgen weg, kunnen we vandaag nog weer even naar het “happy hour’ bij Assiento, nog een keer afscheid nemen van iedereen. De volgende morgen natuurlijk eerst water halen, diesel kan pas na twee uur ‘s middags, dus dat geloven we wel. We maken het schip klaar voor vertrek, halen wonderwel makkelijk het anker er uit en varen weg. Daaaaag Spaanse Water!!!!

Tot zo ver ons uitgestelde vertrek. Gelukkig hebben we ook veel goede herinneringen aan Curaçao. Het is een leuk eiland. Je kunt er bijna alles krijgen, van broodjes haring tot (boot)onderdelen en vaak erg goedkoop. Je kan er elke dag met een busje gratis op en neer naar één van de supermarkten, waaronder een AH.. De laatste snorkelkeer zagen Albertien en ik een twee meter lange Morene, knalgroen en met een agressieve bek, dus wij zwommen voor de zekerheid een paar slagen achteruit. Wat een pracht beest. Ik heb de Kristoffelberg beklommen,we hebben heel veel strandjes en baaien bezocht terwijl we rondgereden over het eiland. Verder hebben heel veel dingen aan de boot gedaan. We hebben even uitgerekend wat alle extra’s de laatste vijf jaar, buiten het normale onderhoud heeft gekost: 40.000 euro en dan doen we het meeste werk nog zelf. Ja reizen kost geld hoe je je ook verplaatst. Misschien dat lopen of fietsen nog het goedkoopst is, maar ja de oceaan overzwemmen doe je ook niet zo makkelijk. Uitzondering op deze regel is de al eerder genoemde Carina, een jonge vrouw van 28 jaar uit Estland die de wereld rond lift en nu naar Antarctica wil. Om daar te komen lift ze dwars door Zuid Amerika van boven naar onder. Hoezo lef hebben? We zagen haar voor het eerst in Bonaire, vanwaar ze lift kreeg van Zeevonk naar Curaçao.  Ze ging met ons mee hardlopen op gewone wandelschoenen en snorkelen deed ze in de kleren waarin ze hardliep, rokje en shirtje. Haar schoenen gingen nog wel uit, bril op en zwemmen. Geweldig wat een leuke meid. Haar stelling is: “Wie goed doet, goed ontmoet”, en tot nu toe is ze daarin niet teleurgesteld. Werken doet ze niet voor geld maar voor een slaapplaats of eten dan wel voor een lift met een boot of ander voertuig. Ze zat ooit in de bak van een zandauto waar toen door het rammelen haar camera stuk ging. Voor wie geïnteresseerd is, ze is te volgen op www.followcarina.blogspot.com.  Verder hebben we samen met Elfry nog een proefduik gemaakt. Helaas stond er die dag een heftige swell in de duikbaai. Elfry kieperde toen ze haar flippers aan moest doen met duikfles en al achterover en kwam maar met moeite weer boven water. Ze heeft het nog even geprobeerd, maar het was meer ploeteren dan lol, dus hield ze het voor gezien. Albertien deed dapper alle oefeningen, maar toen we eindelijk buiten waren om te duiken bleek ze, ondanks alle pogingen daartoe, niet te kunnen klaren. Gelukkig was er een hulpinstructeur, die met haar terugzwom. Ik heb wel gedoken, maar had ook problemen met klaren en daarna nog flink last van mijn oren. Duiken is het dus niet voor ons. Gelukkig hoefden we maar anderhalve duik te betalen en waren de welverdiende tosti’s in de strandtent heerlijk. Waar we ook van genoten hebben, waren de happy of social hours bij Assiento, de voormalige Shell jachtclub, waar de zeilers twee keer per week samen komen om een glaasje te drinken en een heerlijke loempia, saté, stoba met brood of friet te eten. En natuurlijk sterke verhalen en goede tips uit te wisselen. Naast die social hours , heb je ook een druk sociaal leven op het Spaanse water. Het is een drijvend dorp met alle gezelligheid, praatjes en roddels van dien. En dat heeft zo zijn voor- en nadelen De laatste nacht bij Curaçao brengen we door in de baai van Santa Cruz en genieten dan weer van het uitzicht op de Caribische zee en de rust. En dan is het voorlopig: Daag Curaçao! Wij gaan nu eerst naar Aruba en dan hebben we het ABCtje gedaan.