Laatste update 13 maart
Op naar St. maarten.
We zijn aangekomen in Mayaqüez, Puerto Rico!! Daar moesten we van de Coastgard naar toe om in te klaren, dus zo aangezegd zo gedaan. ’s Morgens pomp ik de rubberboot op waar mee ik naar de kant te varen om in te klaren. Wanneer ik aan de kant kom staan er een paar mensen op me te wachten. Wat een hartelijk welkom denk ik nog,maar nee, ik mocht de rubberboot niet afmeren of ik moest 25 dollar betalen. Daarvan hang ik dan in de gordijnen! 25 dollar om je dinghy af meren? Ik vroeg of ze niet lekker waren maar nee dit was de regel hier. Dus niet. Iets verder op is een strand daar mag je gratis je bootje neer leggen en dan moet je wel een stukje lopen. Alleen al uit reactie op deze pure hufterigheid heb ik dat natuurlijk gedaan. Het hele inklaren en een cruising permit kost 19 dollar, maar daar voor moeten ze wat doen. Dit plaatsje is niet leuk we vertrekken dan ook naar Boqueron. Een gezellig toeristische plaatsje waar we ons gelijk thuis voelen. Toch blijven we hier maar een dag . We staan kennelijk nog steeds in de reismodus. We gaan naar Cabo Roya net op de zuidwesthoek. Nou dat hebben we geweten! De hele nacht liggen we rollen op een deining die dwars op de boot om die kaap komt zetten. De volgende morgen zijn we om 5 uur op. Zat van het gerol vertrekken we naar Gillians Island. Om daar bij de ankerplek te komen moeten we tussen riffen door, maar het resultaat is er dan ook naar. We liggen zalig stil achter anker en zijn helemaal tevreden ondanks dat het pas 11 uur in de morgen is. Een tijdje geleden hoorde ik van een Amerikaanse cruiser de opmerking dat mensen die cruisen eigenlijk niet goed bij hun hoofd zijn. Het is je op een oncomfortabele manier verplaatsen van de ene ankerplek naar de volgende om daar je onderweg defect geraakte onderdelen weer te repareren. Helaas gaat het wel vaak zo. Ook bij ons is tijdens het gestuiter boven Haïti in het vooronder weer een schap losgeraakt en dat moet hersteld worden. Door het aan de wind liggen hakken in de golven krijgt alles zo op zijn donder dat het soms buigen of barsten is. Als dan later de boel aan boord weer geregeld is gaan we naar Gillians eiland wat er erg uitnodigend uit ziet. Als we aan komen varen met de bijboot zien we overal mensen aan de waterkant al of niet met stoeltjes in het water zitten en met elkaar kletsen. Wanneer we het eiland op lopen zijn er overal picknick plaatsen met tafels en banken en een gemetselde stenen barbecue, dat ziet er gezellig uit. Wij willen het eiland rond lopen om de benen te strekken maar dat kan niet. Alleen waar je aankomt kun je een stukje lopen voor de rest is het één groot mangrove bos. Daar is onze lol snel van af. We varen met Watervlo het eiland bijna rond op zoek naar mooie snorkel plekken, maar die ontdekken we niet. Wat we wel ontdekken is een paar roepende vissers in rond drijvende visboot die richting de riffen drijft. Hun motor is kapot en, ja wij willen ze wel naar het eiland slepen. Opgelucht geven ze ons daarvoor een lobster en dat vinden wij weer erg leuk. Dat wordt smullen!! Dank je wel vissers. Later in de middag nog wat tussen de mangroves rond gevaren met Watervlo en een biertje gedronken op een terrasje bij het dorpje. Het oogt erg toeristisch maar toen wij er waren was het er niet druk en dat op zondag middag. Dit in tegenstellig tot het eilandje waar elke picknick plek bezet was en waar nog boten vol naar toe trokken. Kennelijk zit men hier later op de terugweg. De volgende dag door gevaren naar Ponce, “de stad” hier. Onderweg worden we aan gehouden door de kustwacht. We moeten als we binnen zijn onmiddellijk melden bij de douane per telefoon. Dat proberen we bij de plaatselijke jachtclub maar daar kijken ze ons met de nek aan. Ze zijn met moeite bereid ons te helpen telefoneren kunnen we er helemaal niet ondanks da er op elk bureau een telefoon staat en diesel tanken nog net maar als we willen tanken blijkt er nog ander halve gallon diesel in de pomp te zitten en op mijn vraag wanneer ze nieuwe diesel krijgen, komt er een onwillig misschien ma?ana. Albertien komt bovendien terug van het kantoor met de mededeling dat het voor anker gaan hier 10$ pp kost voor het gebruik van de faciliteiten! Dus…. daaaag Ponce wij hebben de buik vol van jullie ha®telijkheid. We weten nog wel een andere plaats: Salinas. Een erg gezellig plekje met vriendelijk mensen, en maar 12 mijl verder en ook zoals later blijkt is daar de diesel tien cent per liter goedkoper. Maar het eigenlijke doel van Ponce was dat we nieuwe accu’s willen kopen, want de oude vertonen kuren. In Salinas huren we een luxe Toyota voor slechts 57 dollar met alles er op en aan en rijden naar Ponce terug omdat daar de accuboeren zitten. Na een tijdje vragen en zoeken komen we bij Interstate, een van de grootse leveranciers van accu’s. Inderdaad er staan er honderden alleen niet in onze maat, die hebben ze niet. Ze hebben alleen Amerikaanse maten en die passen net niet of ze zijn te licht qua capaciteit. We gaan terug naar de boot om alles nog een keer na te meten en er nog een nachtje over te slapen. En als we alles nog eens nazien blijken de oude accu’s zich tijdens de lange tocht op de motor goed hersteld te hebben. Ze doen het weer prima???? Het is inmiddels 5 uur we hebben de auto nog tot morgen ochtend dus gaan we nu eerst nog lekker de bergen in rond rijden en rondkijken. We maken een mooie tocht, verdwalen nog bijna maar het komt allemaal goed en we hebben er van genoten. De accus laten we voor wat ze zijn en de auto gebruiken we nog om de voorraden aan te vullen. We gaan weer anker op nu om Puerto Rico te verlaten en naar Viequez eiland waar een paar leuke baaien denken te vinden. We hebben er één bezocht. Het is een prachtige plek maar het is erg rollerig, leuk voor een nacht maar dan we weer verder. Op weg er naar toe eerst een barracuda gevangen maar die was net te groot voor het mooie en het veilige dus die weer vrij gelaten. Bovendien had Albertien liever een dorade nou dan vangen we die toch gewoon even? Het lukt, een mooi maatje, voor minstens drie dagen vis zit eraan. We bakken een paar filets, we roken het staart gedeelte en van de rest maken we een viscurry waarvan we de helft weggeven aan een buurboot. En zo komt een cruiser betaalbaar door het leven. Inmiddels liggen we weer een eiland verder bij Culebra. Er schijnen hier erg mooie snorkel plekken te zijn. Deze eilanden heten de Spanisch Virgin Islands we gaan het ontdekken. We liggen inmiddels in het midden van het eiland bij het enige dorpje op Culebra waar het erg gezellig is. Ik ga weer eens hardlopen. Dat is al weer een tijd geleden in was de laatste keer, het wordt dus weer tijd. Later op de morgen gaan we internetten bij cafe “Dinghy Dock” een leuke plek waar de zeilers bij elkaar komen. Even een dagje rust doet ons goed gewoon een beetje aan klooien en relaxen. s’Avonds gaan we nog naar een kroegje waar een djembé-band speelt. Het is er gezellig met locals en vakantiegangers door elkaar. De volgende dag na wat aan rommelen en internetten vertrekken we naar een ankerplek waar je mooi kan snorkelen. We vinden een vrije ankerboei te midden van de riffen. Alleen het probleem is dat we verwend zijn en dat het er eigenlijk tegenvalt dus anker op met de bedoeling door te varen naar een andere ankerplek. Daar ligt het bomvol moterboten en er staat een mooie wind om naar St.Thomas te varen. Dat is maar 20 mijl dus hup daar gaan we. Halverwege valt de wind wel weg en moet de motor aan. Net voor het donker komen we aan in St. Thomas, anker er in en daar liggen we weer te rollen. We komen hier voor de Nederlandse boot Maru met Babette en Irwin. Babette is naar Nederland omdat haar vader stervende is en Irwin is dus al weken alleen aan boord, hij komt meteen naar ons toe gevaren om even bij te kletsen. We blijven er een paar dagen liggen. Al is de haven één grote klotsbak en liggen we er vreselijk te rollen. Er is niet zo veel wind buiten maar de deining rolt tegen de wind richting in naar binnen en wordt weerkaatst tegen een kade muur. Niet erg leuk maar we kwamen hier om Irwin een paar dagen gezelschap te houden. Met Irwin hebben we het eiland rond getoerd en leuke grote winkels bezocht met allerlei leuke artikelen onder andere LED lampen. We schaffen er direct een paar aan dan kunnen we de boel weer energie zuinig aanlichten. En natuurlijk eten slaan we eten in, want je kunt hier van alles krijgen en goedkoop. Als we het gerol zat zijn gaat het anker er uit en zeilen we naar de Britsche Virgin Islanden (BVI) daar willen we rustig ankeren om eerst een keer lekker bij te slapen. Als we bij Normans eiland in de grote baai willen ankeren blijken ze deze baai helemaal vol moorings gelegd te hebben en daar mag je dan aan liggen voor 25 dollar. Wij vinden dat te gek. We hebben een uitstekend anker waar we gratis achter kunnen liggen dan ga ik toch geen mooring op pakken. We zoeken om de hoek een andere baai waar het ook heerlijk rustig is en gooien daar het anker er in. We genieten van de heerlijk rustige avond en gaan lekker vroeg naar bed om bij te slapen. Volgends de wind verwachtingen zal de wind vannacht draaien naar het noorden en later noordoost dat is een prachtige wind om naar St. Maarten te varen dus morgen vroeg op. ’s Nachts om 2 uur wordt Albertien wakker en zegt dat de wind in het noorden zit en een mooi briesje is. We gaan weg, want zo’n mooi windje moeten we niet laten lopen. Anders moeten we de hele weg maar St. Maarten kruisen dus weg wezen. En daar zeilen we dan door de donkere nacht. Er is nog een klein maantje en wat sterren maar ook veel wolken. De afstand is 86 zeemijl. Helaas ongeveer halverwege draait de wind tegen. Dat wordt de rest kruisen. Maar de wind is erg onstabiel, draait regelmatig, varieert in sterkte dus kunnen we ons voorlopig vermaken met de zeilen te verzetten. Uiteindelijk aan het eind van de dag komen we bij St.Maarten aan. Ook daar worden we verwelkomt door de kustwacht die ons gelijk in het spotlicht zet, niets vraagt of zegt via de marifoon. Ze blijven maar schijnen tot ze kennelijk ons nagetrokken hebben bij diverse instanties dan gaat het licht uit en vertrekken ze zonder ook maar een woord te zeggen. Wij varen door en in het donker ankeren we in Simpson Bay, we zijn er. Als we de volgende dag een beetje rond kijken op de ankerplaats zien dat de nieuwe ressorts inmiddels klaar zijn. Bovendien bekruipt mij het gevoel, wat doe ik hier ik ben er al een paar keer geweest het is wel klaar. In de Simpson bay staat ook weer een vervelende swell we liggen behoorlijk te rollen ondanks dat het niet hard waait wat de vorige keer wel het geval was. We willen nog klussen aan de boot maar ik kan de moed niet verzamelen om op zo’n schommelende boot te werken. Na twee dagen gaan we dan ook naar binnen om lekker rustig in de lagoon aan de boot te werken.. Nieuwe bedrading voor accu lader en omvormer aangelegd acculader aangeschaft en gemonteerd. De omvormer wordt ingevlogen uit Nederland en kost de helft van wat ze hier kosten. We hebben in St. Thomas bij een bouwmarkt een mooie led schijnwerper gekocht die we in de mast gaan monteren als deklicht. Voor 25 dollar en goed waterdicht, het is bedoeld als tuin verlichting, zijn we daar dik tevreden mee. Zo vullen de klusjes zich van zelf in dus vervelen doe ik me niet en anders zijn er nog wel buurboten waar ik kan sleutelen. Natuurlijk gaan we hier regelmatig naar de happy hours , de ontmoetingsmomenten met andere zeilers. We liggen hier met uitzicht op de luxe motorjachten en zeilschepen. Gister hoorden we dat de grotere aan onderhoud zo’n 1 miljoen!!! dollar per maand kosten. Dat gaat onze pet te boven. En er liggen hier wel een stuk of 15 van dat soort exemplaren en ook de iets kleinere zullen het nodige kosten. s’Avonds staan ze vol op in de eigen schijnwerpers en de eigenaar is maar af en toe aan boord. De schepen liggen allemaal te glimmen, want het personeel poetst voortdurend. Wat een wereld! Inmiddels zijn we een week verder alle klussen aan de boot zijn weer geklaard en we krijgen de Zweden uit Amerika aan boord ze komen een nachtje logeren dinsdag 2 maart gaan we met ze zeilen naar een klein eilandje in de buurt om te gaan snorkelen en later varen we Osterpond om dat daar de boot ligt waar we de Heineken regatta mee gaan zeilen. Dit mooi beschutte haventje heeft wel een gewaagde ingang tussen riffen door maar is goed te doen en erg gezellig. We gaan samen met Gun en Jorgen uit eten en hebben een gezellige avond daar later komt de rest van de bemanning aan boord van ons “wedstrijd schip” een Benetau 43 uit de huurvloot van Sunsail. En wij varen de volgende dag terug naar de Lagoon omdat er buiten in de Simpson bay weer een vervelende swell staat dan liggen we toch liever maar rustig in de Lagoon en ook weer een nieuwe ontdekking gedaan we horen in beschutte baaien altijd een geknisperd geluid onder de boot we dachten altijd dat het kleine visjes waren die de algen van de boot aten maar het blijken pokken te zijn die zich aan de boot hechten en na een week in de lagoon gelegen te hebben zitten er een heleboel onder het schip dus weer over boord en krabben. We rommelen nog een dagje aan en dan breekt de grote dag aan de race gaat beginnen er zijn een paar honderd boten op het water maar in onze klasse varen 12 met dezelfde rating. Dus dat wordt spannend al zien tot onze verbazing schepen met een 120% genua en wij hebben een 100% genua de andere zijn een voet langer en meer zeil dat wordt hard werken deze race. De start is goed we zijn als eersten over de lijn, we moeten wel hard strijden en op het scherpst van de snede varen maar komen als eerste over de finish line dat is een mooie wedstrijd vrijwel rond het eiland de tijd is 6 uur minus 1 minuut. De tweede dag als we ons opmaken voor de start roept de wedstrijd commissie op de marifoon dat de baan wordt ingekort boei 1 en 2 komen te vervallen, nadat er twee starts geweest zijn roept de wedstrijd commissie dat we een andere baan moeten varen alleen boei 1 en 2 doen ook bij deze baan niet mee en alleen boei 10 wordt toegevoegd. Dat is duidelijk weer een mooie start maar nu als tweede weg al snel lukt het om de leiding te nemen al is het continu strijd leveren met nummer twee soms lukt het hun om voorbij te komen maar we pakken ze elke keer weer terug en uiteindelijk finishen we als nummer 1 denken wij niemand is ons gepasseerd dus helemaal tevreden, maar als de uitslag ’s avonds op het bord komt staan we op de tweede plaats 10 minuten achter nummer 1 ??? Hoe kan dit we snappen er niets van. Bij navraag aan nummer 1 vertellen hun dat ze de andere baan gevaren hebben zonder boei 10 en als wij de wedstrijd commissie op de hoogte stellen van het misverstand zeggen die niemand heeft geprotesteerd dus ze blijven nummer 1, maar ja niemand heeft gezien dat die boot de juiste baan niet gevaren heeft hoe kun je dan protesteren!!! Uit eindelijk de derde wedstrijd wat een baantje achter elkaar aanvaren wordt worden we derde nu konden we door de kleine genua de anderen niet bijhouden en in totaal klassement nummer 2 niet helemaal tevreden gaan we terug naar huis. Nicolet is inmiddels ook aan boord gekomen nog een dagje aanrommelen en morgen gaat Albertien voor tien maanden naar Nederland en gaan Nicolet en ik naar de Britsche Virgin Islanden. Eerst brengen Albertien naar de luchthaven daarna tanken we water en diesel en verhalen naar de Simpson Bay om de volgende morgen vroeg te vertrekken. Inderdaad woendag 5.45 op en 6.15 vertrokken naar de BVI we hebben een snelle oversteek 85 mijl in 13 uur helemaal tevreden voor het donker wordt liggen voor anker bij Spanisch Town. Onderweg nog wel een barracuda gevangen niet zo’n grote dus die kunnen we heerlijk opeten dat wordt weer een feest bedankt Neptunes eerst een paar filets gebakken en de volgende dag de rest in de oven gestoofd prima vis smaakt uitstekend.
Het volgende hoofdstuk betreft BVI de cursieve tekst is van Nicolette.
Voor foto’s zie onderstaande website.
http://picasaweb.google.com/syzeezot