De reis naar Australië en Tasmanië.
We zijn weer eens op weg deze keer Joop en dochter Marleen. We gaan broertje Hennie met partner Trijnie opzoeken die met hun boot in Tasmanië rondvaren, ze zijn bezig met een reis rond de wereld een reis met een open eind.
Eerst pakken 15 februari 2024 de vroege boot 7.15 naar de wal we gaan eerst naar Zwolle bij schoonzus Janke op visite en daar te overnachten. Anders komen we niet op tijd op Schiphol voor het eerste deel van de vlucht naar Hongkong daar moeten we overstappen op een vlucht naar Melbourne.
Dus ’s morgens de trein gepakt van Zwolle naar Schiphol. Dat gaat voorspoedig en dan op Schiphol inchecken en eindeloos wachten tot het vliegtuig vertrekt.
Dan hebben we een lange zit 12 uur naar Hongkong het is een volle bak 334 man aan boord. De vlucht gaat goed en we komen laat aan moeten wel weer een tijd wachten voor de volgende vlucht naar Melbourne waar we ook weer laat aankomen om 23.30 uur ’s nachts maar voor de koffers van de band zijn is het 00.30 uur.
Dan met de Skybus naar Melbourne daar een fikse wandeling door de stad naar het Hostel waar we overnachten. Het is inmiddels 01.30 uur als we op de kamer zijn. Afgepeigerd kruipen we in bed de kamer is bloedheet we liggen maar boven op de lakens en slapen goed.
Het is inmiddels zondag en we hebben voor vandaag afgesproken met de fam. Lans, een broer van Anneke. Eerst een ontbijtje scoren want een Hostel heeft wel een keuken maar geen eten daar moet je zelf voor zorgen. Wij lopen een eindje de stad in komen een lokaal café tegen waar je een kop koffie en een tosti kan kopen.
Om elf uur komt Darren de zoon van Jan ons ophalen. We zijn uitgenodigd voor een lunch om bij te kletsen met de familie. Bijna de hele familie is compleet, het is een gezellig weerzien en bijpraten. De lunch was een groot BBQ feest met veel lekkere dingen. ’s Middags een wandeling gemaakt in het park in de buurt daarna nog gezwommen in hun privé zwembad, het water was heerlijk warm van de zon, erg lekker. Nog veel gepraat en nog de restanten van de BBQ opgegeten want er was veel te veel gehaald. Daarna brengt Darren ons terug naar het Hostel wel weer even 1.5 uur rijden ze wonen in een suburb van de stad, maar Melbourne is erg groot met al z’n voorsteden. Wij zijn inmiddels gaar van socialiseren en gaan al vroeg op bed morgen vliegen we naar Hobart.
Maandagmorgen met de Skybus naar het vliegveld maar ook dat is al een hele reis minstens 30 minuten dan weer inchecken en wachten op vertrek. We landen om 14.00 uur en pakken eerst de Skybus naar Hobart en daarna een lokale bus naar Sandy Beach waar Hennie al op ons staat te wachten. We lopen met onze bagage naar het strand waar we in de bijboot stappen om naar de Catamaran Selya te varen.
Daar moeten we eerst bij praten over de afgelopen tijd en ons installeren voor de komende weken aan boord van Selya het schip is 15 meter lang en 8 meter breed. Het is een schip met riante ruimte en ook wel luxe eigen hutten en een salon met een riant aanrecht. Wc’s douche alleen douchen met een petfles met gaatjes in de dop zo gebruik je maar 1 liter water voor een douche buurt.
Zo onze eerste zeilreis gaat naar Bruny eiland er is niet veel wind maar we komen relaxt aan op het eiland, we ankeren in een baai en we doen alles op het zeil, de motor mag alleen mee doen als het echt niet anders kan. We gaan met de bijboot naar het strand en maken een mooie wandeling over het eiland. Het is denk ik een jaar geleden dat er een bosbrand geweest is maar de natuur hersteld zich en de bomen lopen weer uit. Toch wel bijzonder dat de natuur zich zo snel hersteld, de vlammenzee gaat er kennelijk snel door heen en de eucalyptus bomen kunnen er wel tegen want die lopen weer uit. Terug aan boord is het inmiddels etenstijd en in de avond gaan we spelletjes doen.
De dag er op vertrekken we van Quarantaine baai naar Micky baai eerst niet veel wind maar later neemt hij flink toe, we maken zelfs een klapgijp ik probeer het op te vangen met als resultaat blaar op de vinger. Dat moet je ook niet proberen op zo een grote Cat met grote lappen zeil. Even niet opgelet. Verder maken we een wandeling van een kilometer of tien naar de andere kant van het eiland door bergachtig gebied met veel struikgewas, dus uitkijken voor slangen, er zijn er genoeg maar niet gezien. Alleen Hennie haalt zijn voet open aan een spits takje van een struik die recht in de voet steekt een paar cm diep niet fijn. Het was wel een mooie wandeling met een prachtig uitzicht aan de andere kant van het eiland. Zo zie je maar weer reizen is niet zonder risico.
Woensdag inmiddels van Micky baai naar Southport een stevige tocht met harde wind. In de baai waar we lagen zouden we veel last van golven krijgen dus op weg naar een nieuwe bestemming. Daar weer geankerd en met bijboot naar de wal daar een track over het eiland gelopen naar lagune aan de andere kant van het eiland alleen de track was overwoekert met struikgewas, de route wordt kennelijk niet veel meer gebruikt. Als we aan land komen schiet er al direct een slang weg. Oppassen geblazen we lopen de overwoekerde track met takken voor ons uit om te voorkomen dat we slangen en spinnen tegen komen. Het is verder en mooie tocht en ook de lagune aan de andere kant is erg mooi.
Terug op het strand zien we dat de wind flink is toegenomen er staan behoorlijk golven met kopjes er op dat wordt een natte terugreis. We komen drijfnat aan boord gelijk kleren uitspoelen en ons zelf opfrissen al het zout er af. Marleen en Trijnie gaan nog zwemmen het water is fris maar er waait een föhn wind over het eiland van wel 30 graden. En dan kunnen vanavond na het eten ons aan het klaverjassen begeven, dit wordt een nieuwe bezigheid voor deze avond eerst weer een beetje er in komen.
Het is inmiddels 23 febr. We gaan van Southport naar Great Taylors Bay daar weer voor anker en natuurlijk een wandeling aan wal gemaakt naar de vuurtoren van Bruny eiland. Het is dik 4 kilometer lopen, niet zo ver, maar met alle bergen is het nog een flinke klauter het uitzicht prachtig alleen zijn veel buien in de lucht dus wordt uitzicht regelmatig onderbroken door een grijze lucht. Als we weer terug aan boord komen liggen we weer heftig te rollen, tijd om te verkassen naar een andere baai. Het wordt een stevige tocht naar Isthmus Bay de wind haalt flink aan dertig knp. we gaan op zijn hardst 12.5 mijl per uur wel leuk maar ook spannend varen want je wilt de boel wel heel houden.
Zo varen we elke dag wel een stuk maar echt grote tochten kunnen we niet ondernemen de afstanden zijn te groot en de zwel op de oceaan is nog heftig met name Marleen kan daar niet goed tegen, zeeziekte, en dat is niet fijn dus blijven zo veel mogelijk beschut varen. Nu van Simson Bay naar Snug Bay met wisselende winden ankeren in de baai omdat daar een kleine winkel zit de enige in de omgeving daar kunnen we inkopen doen en Marleen en ik maken daar een wandeling in de omgeving en halen een lekker bakje cappuccino bij een klein winkeltje. Terug aan boord nog even gezwommen en afgespoeld zijn we weer fris. Wij koken vanavond we lossen elkaar meestal af maar nu zijn wij aan de beurt.
25 febr. Van het plaatsje Snug naar Port Arthur gezeild, nou ja gezeild de eerste drie uur gedreven maar dan komt er wind en zo zeilen we in 7 uur naar Port Arthur een belangrijke plek in Tasmanië we ankeren in de baai dicht onder de kust in Lady’s Bay want er komt harde wind aan voor vannacht. Voor het eerst gaan de motoren aan, alleen om het anker er in te trekken zodat we zekerweten dat we morgen niet aan de overkant wakker worden. We gaan weer aan land en maken een wandeling over het museum terrein kijken rond het museum is dicht maar we krijgen toch een goede indruk van het gebied.
Ja ik heb vandaag een rustige dag gehad de andere drie zijn naar de zuidkant van het eiland gereden op de vouw fietsen, en we hadden er maar drie aan boord en ik offer me graag op om een dagje aan boord klusjes te doen. De fietstocht was 16.5 km en daarna ook nog een voettocht van 8.5 km en dan niet zoals in Nederland nee bergje op en bergje af dat is dus een pittig tochtje maar ze komen heel tevreden terug aan boord. Ik ben met de dynamo aan de gang gegaan van de motor af gesleuteld en nagekeken. Ik wil hem uit elkaar halen maar een Engelse maat pijpsleutel is helaas niet aan boord of toch ik bedenk dat een doppenset met een schroevendraaier voor bitjes ¼ inch die past alleen zaten de bouten muurvast ik kreeg ze niet los, balen dan maar een proef opstelling spanning op de rotor en met de hand draaien hij lijkt wel spanning af te geven misschien toch nog goed. Alleen de regelaar was kapot gesmolten dus die moet zondermeer vernieuwd worden. Dus wat is wijsheid ik denk de dynamo laten testen bij een auto elektro bedrijf. Verder nog wat dingen na gekeken accu boormachines ook die waren overleden. Gaat goed met de klussen.
Vandaag 27 febr. van Lady Bay het eiland aan de zuidkant rond gevaren met enorme rots kusten met enorme lange basalt kolommen en dan de hele kust met die basalt kolommen een bijzonder gezicht. We varen met erg wisselende winden naar het plaatsje Nubeena, we hebben zelfs nog een tijdje stil gelegen te dobberen. Maar uiteindelijk trekt de depressie voorbij en kunnen weer zeilen nu staat de wind tegen die is gedraaid maar we komen bestemming aan en ankeren in de baai bij het plaatsje. Marleen en ik maken daar een wandeling in de omgeving komen een lokale bar tegen waar we een biertje pakken op het terras.
En zo strijken de dagen voorbij een stuk zeilen een wandeling maken ’s avonds spelletjes doen we vervelen ons niet. Ook bakken we elke dag vers brood aan boord met een broodbak machine en om de andere dag een krenten brood het leven is zo slecht nog niet, niks geen muffe scheepsbeschuit en elke avond een gevarieerd diner. De scheepsjongens van Bonte Koe zouden er jaloers op zijn.
We gaan weer op weg richting Bruny eiland eerst mooie wind, maar als we onder het eiland komen is de wind totaal weg, we drijven nog anderhalf uur rond maar dit gaat hem niet worden. Andere optie is de motor aan zetten, maar het is nog een heel stuk gaan we niet doen. We zien niet te ver weg een mooi baaitje bij Arms eiland, eigenlijk een schiereiland waar een militaire post op gehuisvest is. We varen toch maar een stukje op de motor naar de baai, anker erin en dan naar de kant. Hennie had ontdekt dat er een mooie wandeling op het land is met een heel mooi uitzicht boven op de berg Fort Hill. Gaan we doen het is een verbazend verrassende wandelling met inderdaad een prachtig uitzicht over de peninsula en de rest van de omgeving met mooie baaien. Terug aan boord gaan de Dames nog even zwemmen, maar aan het gillen te horen besluiten de mannen maar even op het achterdek een lekkere warme douche te nemen. Later hebben de dames zich ook nog even ontdooit onder de douche. Nu we weer aan boord zijn gaan weer anker op, een meer beschutte baai voor de nacht op te zoeken. In de buurt van Bruny eiland er is weer wind al houdt die het later weer voor gezien. We drijven nog tijd verder, eten in tussentijd, en dan komt er weer wind en zo komen we toch op een goede ankerplek voor de nacht het inmiddels 20.00 uur tijd om te klaverjassen.
Inmiddels 29 febr. Het is schrikkeljaar, we zijn vertrokken uit Oyster Bay nu onderweg naar Simpson Bay het waait stevig met flinke windbuien het log gaf soms 12 knp. aan dat schiet wel lekker op als we op de ankerplek aan komen gaan de dames met fietsen naar de wal om 17 km te fietsen en 5 km te wandelen aan de andere kant van dit eiland moet een mooie plek zijn maar je moet er wel een fikse tocht voor over hebben. Het doel was de Fluted cape walk. Nou die konden hun overtollige energie wel kwijt. Hennie en ik hebben aan boord klussen gedaan en ook nog een stuk gewandeld. Daarna varen we terug naar Oyster Bay, er wordt harde wind voorspeld morgen uit de verkeerde richting en morgen willen we richting Hobart varen, gezien de windvoorspelling wordt het nog een klus.
Als we ’s morgens weer vertrekken blijkt de wind nog gunstig te zitten dus gauw op weg naar Hobart het is weer een rare tocht geen wind veel draaiende wind, maar we komen in Hobart aan. Er is voor zondagmorgen 40 – 45 knopen wind voorspeld, daarom eerst op zoek naar een goede ankerplek waar het anker goede grip heeft. We liggen hier goed. Morgen is het nog rustig maar zondag gaat het los.
Zaterdag 2 maart. Marleen en ik gaan vandaag Hobart bezichtigen we dolen door de stad, bezoeken een Botanische tuin en een museum. We drinken ergens een bakje koffie en rommelen zo door de stad, aan het eind van de middag zijn we er wel klaar mee en gaan terug naar de boot, er staat dan al een behoorlijk windje in de baai.
Dan maar afwachten wat er over ons heen komt, de voorspelling morgen in de ochtend rond 5 uur de hardste wind voorspeld we ruimen alles zo veel mogelijk op zodat we klaar zijn voor de storm. Daarna klaverjassen tegen een uur of tien trekt de wind al aan. We liggen goed al zijn er wel behoorlijk golven in de baai maar de wind zal nog draaien en dan liggen we aan hogerwal. Om half twaalf gaan we naar bed. Trijnie blijft nog zitten en houdt ankerwacht, de wind haalt al flink aan we liggen nog wel te hobbelen maar alles lijkt goed.
De zondag is nog maar net begonnen als de storm vijftig knp. aantikt. Ik lig een beetje in bed te draaien als er ineens een klap tegen de boot aan komt ik hoor gekraak en nog een klap! Wat gebeurt er? We stuiven naar buiten, zijn we van anker af?!! Maar nee wij liggen nog, maar een stalen twaalf meter jacht is van zijn mooring afgeslagen, de lijn is gebroken en hij boort met de neus bij ons binnen op twee plekken. Inmiddels drijft hij verder we kunnen hem niet meer zien het is harstikke donker. We bekijken de schade en schrikken van de ravage. Inmiddels zakt de wind wat af en gaat draaien zoals voorspeld. Het wordt wat rustiger. Trijnie belt nog met kustwacht met politie om te melden at we aangevaren zijn. We plakken de beschadigingen nog af met plastic zodat er geen regen in de beschadigingen kan komen anders komt het water tussen de binnen en buiten schaal en dat wil je niet.
We gaan nog maar even slapen als het morgen licht wordt moeten we de boel verder bekijken. Als we ’s morgens wakker worden zien we het schip scheef op het strand liggen. We denken hoe achterhalen we de eigenaar we zien er wel mensen omheen lopen. Trijnie en ik gaan met de bijboot naar de wal om de eigenaar op te sporen. Het waait nog hard en er staan behoorlijke golven we doen het buitenboord motortje achter het bootje en scheuren door de golven, nou ja scheuren, zo hard gaat het niet we landen netjes op het strand en lopen naar de boot die ons aangevaren heeft.
We maken eerst maar een praatje met de mensen bij de boot en horen al gauw dat de eigenaar er ook bij is. We vertellen hem wat er gebeurt is. En dat we hem aansprakelijk stellen voor de schade. Hij meld dat de boot niet verzekerd is omdat hij eerst nog gekeurd moet worden voor de verzekering. We wisselen contact gegevens uit en hij zegt dat het goed komt??? Je weet het maar nooit, we gaan toch met een raar gevoel terug naar Selya en zolang het niet geregeld is komt er toch een onzekere periode aan, dat geeft spanningen.
De rest van de dag blijven we aan boord, het waait toch nog te hard en morgen zouden met een gehuurde auto het eiland overrijden.
Wij Hennie en Marleen en ik gaan de auto ophalen en over het eiland rijden. Trijnie blijft aan boord ze moet nog veel dingen regelen, offertes aanvragen over de schade aan de boot. Het was wel gepland dat ze aan boord zou blijven alleen niet om dit allemaal te regelen.
Wij varen naar de kant en pakken de bus naar het centrum en lopen naar de verhuur maatschappij. Daar regelen we de auto en kunnen we op pad. We gaan naar het noorden, we willen de bergen in, een aantal (stuw)meren bezoeken en maken een wandeling naar de Liffey Falss. We krijgen een goede indruk van het landschap en de omgeving. Het is ver rijden, we kunnen vanavond dan ook niet terug en dus hebben we een Cabin gehuurd in het plaatsje Meander. Dit is een soort luxe zomerhuis met alles er op en aan, zelfs een ontbijt hebben de mensen geregeld koffie en thee aanwezig super. We gaan tegen schemer nog een eind wandelen in de omgeving en verwachten er veel Kangeroes en opossums te zien, maar de omgeving was te veel afgerasterd door de boeren dus alleen maar koeien en wat vogels gezien.
Vandaag gaan we naar nationaal park Lake st. Clair. Daar rond gewandeld, een stekelvarken gezien wat lijkt op onze Egel maar veel groter. Ook een slang gezien, maar waar we eigenlijk voor kwamen was de Platypus (een vogelbekdier) ze zitten hier maar niet gevonden, meestal komen ze tegen schemertijd aan de wal. Er waren veel wandelpaden maar dan wel voor hikers we zijn ook naar een stel watervallen geweest ze waren mooi maar niet spectaculair. Het volgende punt is weer 150 km verderop bij Tarraleah. We zijn hier naar de Wilsons Falls gelopen, door een vrij dicht oerbos, het is 1.4 km van de berg af maar later er ook weer tegen op een slecht pad. Op deze plek zit ook een grote waterkracht centrale die heel Tasmanië en deels ook Victoria en New South Wales van elektra voorziet. Nu moeten we nog honderdtachtig km terug rijden naar Hobart. Nu we een auto hebben gaan we groot inslaan veel voorraden aan boord brengen. Zodat Hennie en Trijnie voorlopig weer vooruit kunnen.
Dit wordt onze laatste reisdag met de auto, Trijnie gaat ook mee. We gaan naar Mount Field National park met watervallen, zoals de bekende Russell Falls, en diverse meren. Het is wel weer 1.5 uur rijden om er te komen. We wandelen door een groot Oerbos met enorme eucalyptus bomen. Ook de bomen die door ouderdom omgevallen zijn enorm dik en sommige 80 meter lang. We lopen over een slecht begaanbaar pad naar de top van deze bergen, het is een hele klim na al het geklauter was mijn energie aardig geslonken. Terug bij de auto gaan weer 1.5 uur terug rijden. Nu staat Mount Wellington op het programma, dit is de hoogste berg bij Hobart, gelukkig kunnen we deze met de auto beklimmen en boven van het fantastische uitzicht te genieten. Op een afstand ziet zo’n berg er niet erg hoog uit maar als je er bovenop staat is het toch wel erg hoog (1200m). Hobart ligt helemaal in de diepte als een soort Madurodam. Nu nog weer van de berg naar beneden en terug naar de boot.
Vandaag de laatste dag aan boord we leveren de auto in en vliegen terug naar Melbourne. We hebben nog een middag, avond en morgenochtend om door de stad te zwerven gebouwen bekijken. Zo krijgen we een goede indruk van het centrum van Melbourne en stijve kuiten van al het geloop door de stad. Vanmiddag naar het vliegveld en daar begint het grote wachten weer om in te checken en dan naar gate en weer wachten tot vertrek dat ging allemaal goed en in het vliegtuig krijgen wel weer de tijd om uit te rusten. 24 uur zitten, eerst 8 uur naar Hongkong en dan 14 uur naar Amsterdam. We komen ’s morgens op tijd aan in Amsterdam alleen moeten we eindeloos wachten op de bagage die ze uiteindelijk op de verkeerde band hadden gelegd.
Dan kunnen we met de trein naar Harlingen en dan met de boot naar huis. We kijken terug op een mooie vakantie in Tasmanië, het was wel een eindeloze reis om er te komen maar dat wisten we. Verder hoorden we net nog dat de eigenaar van de boot die de schade veroorzaakt had de schade heeft betaald dat is een hele geruststelling nu nog een vinden die het kan repareren p korte termijn.
Dit was een verslag van Joop Blikman en Marleen Blikman aan boord van SELYA.