Portugal.
We inmiddels onderweg naar Portugal. Er zou een zwakke wind uit noordwesten waaien en dat klopt. We varen hoog aan de wind weg uit Bayona en als we de hoek om zijn kunnen we naar het zuiden varen, mooi ruimwinds. Helaas de wind is zwak en de deining fors, lekker rollen en klapperende zeilen, dus de eerste 10 mijl de motor er zacht bij laten pruttelen om voortgang te hebben.
Later trekt de wind aan en draait naar het noorden, zodat de genua op de boom kan en dan zeilt het lekker. Naar mate we dichter bij Viano da Costello komen, neemt de wind flink in kracht toe en moeten we zelfs licht reven. Voor de haven zijn er wedstrijden aan de gang met Lasers. Er varen een vijftig van die kleine bootjes hier op de oceaan rond. En daar moeten wij tussen door of omheen dat is nog een heel gedoe. Inmiddels geeft de windmeter 30 knopen aan dan poeierd het toch behoorlijk maar het gaat allemaal goed en iedereen komt veilig de haven binnen.Wij hebben afgemeerd in de jachthaven aan een ankerlijn met een riant clubgebouw op een halve kilometer afstand De haven is niet gezellig en het sanitair verouderd dat is jammer.
Het plaatsje is erg gezellig heel anders dan het Spaanse gedoe. Het oogt vriendelijker, aardige mensen, leuke winkels, dat spreekt ons wel aan. En als zo door de straten scharrelen ziet Albertien een kleine kapperszaak. Ze loopt binnen en vraagt of ze geknipt kan worden en ja hoor; u bent zo aan de beurt. Met een paar portugese woorden en wat gebaren komt het keurig voor elkaar. Als Jaap en Alie later binnen komen hebben wij al eten gekookt en kunnen ze aan schuiven Jaap heeft een peneciline kuur gekregen voor z’n onsteking maar dat vergt nog enige tijd voor dat werkt. In ieder geval gezellig gegeten. En later de stad in om rond te kijken. We komen op een plein waar gezellige Fado muziek en zang te horen is. Wij gaan tussen de lokale mensen op een terrasje zitten en genieten van de gezellige muziek, topdag.
Om twaalf uur stopt de muziek en gaan wij ook te kooi.
De volgende dag even brood scoren en Jaap en Alie gedag zeggen en dan vertrekken wij naar Leixoes. In begin lijkt er een stevige wind uit het westen te staan dus al reven uit voorzorg, maar op zee valt het erg mee. De reven kunnen er uit de wind draait later meer noord en wordt zwakker maar het zeilt lekker ontspannen. De laatste 10 mijl wordt de wind nog zwakker, we gaan dan nog 2.5 knoop dus schiet het niet zo hard op en de laatste 4 mijl mag de motor aan. Als we voor de haven komen zien we een cruiseschip naar buiten varen, begleid door een paar havensleepboten die met bluskanonnen grote waterstralen de lucht in spuiten. Een soort afscheid van het cruisschip spectaculair maar alles duurt wel lang en wij kunnen niet naar binnen.
Als het feestje voorbij is gaan we naar binnen en zoeken een plekje in de jachthaven en gaan ons melden bij het haven kantoor.
Leixoes ligt tegen Porto aan en daar gaat het ons om, die stad willen we morgen bezoeken. We hebben hier goede herinneringen aan. De volgende dag de metro gepakt en naar de stad Porto, bekend van de Portwijnen. De stad is op een hoge riveirhelling gebouwd dus dat betekend veel klimmen en dalen. Het is een gezellige stad aan het dal van de rivier de Douro. We hebben veel rondgelopen en tussen de middag geluncht voor een zeer betaalbaar bedrag van 6.95 pp dat kan wel uit. En dan weer terug naar de boot, onderweg nog brood gescoord en met de tong op de schoenen komen we aan boord.
Vandaag is het wasdag. We hebben al 2 weken niet meer gewassen en beginnen ons zelf te ruiken dat wordt werken; 6 ladingen en het zweet op het voorhoofd. Daarna boot schoonmaken, dat moet ook af en toe. Dan nog even flink eten inslaan. We gaan op de vouwfietsen. We belanden uiteindelijk bij een lidl, komen zwaar beladen terug en dan is deze dag ook al weer om.
’s Avonds komt de Bull binnen en wij worden uitgenodigd voor het eten. Het is weer een gezellig avond. Ook de Bull heeft wel eens een probleem, in dit geval een lekke slang van de hydroliek om de genua op te rollen. Dat gaan we morgen bekijken.
Zondag morgen; Liesbeth zal vandaag aankomen om met ons mee te varen naar Lissabon. Ze is daar al naar toe gevlogen en met de trein naar Porto gereisd. Ik ga eerst bij de Bull naar defecte slang van de hydroliek kijken. Jaap en ik verwijderen de defecte slang, zodat Jaap maandag achter een nieuwe slang aan kan. In de middag gaan wij naar Porto om Liesbeth van het station op te halen. Openbaar vervoer op zondag , dat gaat niet helemaal jofel maar we komen net op tijd bij het station aan. Dan samen door de stad zwerven. Ergens een hapje en een drankje en dan is het ook zo weer laat, op naar de boot. We moeten nog warm eten maar hebben geen zin meer het is al negen uur geweest. Gelukkig hebben we lekker vers brood in huis, dat wordt ons avondmaal.
Maandag. We zouden vertrekken maar de weerberichten geven harde wind op van 7 bft. tegen het eind van de middag. We blijven nog een dagje hier om wat te relaxen. Ik help Jaap een nieuwe slang voor de hydroliek te monteren, die hij vanmorgen hier heeft laten maken. Als dat klaar is, werkt het weer naar tevredenheid. Liesbeth kan even rustig aankomen en wij gaan nog even inkopen doen.
En dan is het zover. We kunnen vertrekken richting Figueira da Foz, een plaatsje 63 mijl verder op. Het wordt een hele haal met de weinige wind die er staat. Het valt mee alleen de laatste 9 mijl gaan we op de motor dan pas is de wind helmaal gaan liggen. Het is al laat als we aankomen in de haven en zelf een plekje zoeken. Er is toch niemand aanwezig. Dit keer maar naast de politieboot, wel zo veilig. En als Jaap binnenkomt sturen we hem naar een mooie lange steiger, daar is plek genoeg voor zijn boot.
De volgende dag wil ik mij aanmelden bij de havenmeester en kijk over de steiger. We kunnen het eind daarvan nog net zien, dat wordt hem niet we gaan terug en varen naar het havenkantoor. Wel zo simpel, natuurlijk is er niemand pas om 9 uur, dan varen we naar de Bull die ligt aan de andere kant van de haven. Later ons toch maar gemeld en daarna de trein gepakt naar Coimbra, de stad met de oudste universiteit van Europa. Daar rondgewandeld en vooral geklommen. De universiteit staat op de hoogste berg in de stad. Wel een bezienswaardigheid en dat dachten de honderden andere mensen ook. Het is er een drukte van belang. Wij wachten buiten terwijl Liesbeth een bezoek brengt aan deze universiteit.
En dan terug, gelukkig naar beneden. Weer de trein naar Fiquira de Foz, dan nog een stuk naar de haven gelopen en inmiddels is het al weer 19.00 als we aan boord komen. Weer een wel besteed dagje en morgen gaan we naar Nazare.
Een plaatsje dat we bij de vorige reis ook al eens bezochten en we hebben er goede herinneringen aan. De tocht er naar toe is dubbel. We varen ’s morgens in behoorlijk mistig weer weg. Het zicht is een halve mijl. We hopen dat het op zee minder mistig is dan aan de kust. Buiten twijfelen nog even, maar we gaan door. Later trekt de mist langzaam op. Alleen de wind is zwak en zuid dus de hele weg op de motor gevaren. Om 18.00 uur meren we af in de oude jachthaven die helemaal vervallen is. Er is wel een nieuwe jachthaven maar die had geen plek meer. Liesbeth geniet volop van het varen.
Het is vrijdag 31 juli ik ga vanmorgen met Jaap van de Bull inschrijven bij het havenkantoor en daar ontstaat een misverstand met de dame achter het bureau over het moment van aankomst en vertrek. Zij dacht dat we net waren aangekomen (dat was gisteren) en vanmiddag zouden we vertrekken om 17.00 daarvan wist ze niet hoe dat moest en haar engels was zo slecht dat we elkaar niet begrepen. Na anderen er bij gehaald te hebben kwamen we er uit. Wij moeten dus gewoon 1 dag betalen.
Na deze toestanden kunnen we Nazare in, Albertien en Liesbeth gaan op de vouwfietsen en ik lopend. We hebben heerlijk rondgewaald door het stadje. En terug aan boord voorbereidingen voor ons vertrek. We gaan om 17.00 varen naar Cascais dat betekend een nacht doorhalen om in de morgen met het licht aan te komen. Zo gezegd zo gedaan. De wind is inmiddels van zuid naar noordwest gedraaid dus we hebben hem mee.
Bij het vertrek hebben we halve wind, 5bft, en liggen we behoorlijk te rollen op de zwel die dwars in komt, maar het gaat lekker hard. De golven zijn hoog en rollen onder het schip door alleen de windvaan kan het niet aan en ook de elektrische stuurautomaat moet erg hard werken. Dan maar op de hand sturen voor 1,5 uur, dat is te doen, ook al is het voor mij hard werken. Als we om de kaap bij Penice zijn krijgen we de wind van achteren en kan de windvaan het weer overnemen. Met de genua op de boom en een gereefd grootzeil zeilen we de nacht in. De snelheid varieert tussen de 6 en de 7,5 knoop, dat schiet lekker op.
We denken met het licht aan te komen maar gaan te hard nog maar een extra reef er in om wat af te remmen. Als we bij de kaap van Cascais aankomen, trekt de wind nog extra aan en vliegen we er door heen. Dan om de hoek is de wind ineens weg en liggen we te klappen met de zeilen. Dus op de motor varen we het laatste stuk naar de ankerplaats voor de jachthaven. We gaan voor anker. Het is 5 uur ’s morgens en nog donker. Eerst een borrel er in en dan in bed, pitten.
Om tien uur ’s morgens wekt Albertien me, ontbijten Joop opstaan hoezo gaaaap. Maar ze heeft gelijk anders verplaats je de dag en raak je ontregeld. De Bull is ook binnen gekomen en ligt achter ons. We blijven hier geankerd liggen daar de jachthaven bezopen duur is, 60 euro voor een nacht, daar wordt je niet blij van.
Al moeten we nog wel verhalen omdat we te dicht bij andere boten liggen. Dat doen we maar liefst drie keer. Omdat de ondergrond stenen en rotsen zijn rammelt het anker over de keien en wil niet ingraven. Drie keer is scheepsrecht, dan liggen we vast.
Ja en dan is Liesbeth haar tijd om en gaat ze terug naar Nederland en wij brengen haar weg naar Lissabon daar stapt ze op het vliegtuig. Wij wandelen nog de stad door maar het is eigenlijk te warm. We nemen een frisje op een terrasje uit de zon om af te koelen en gaan dan de trein terug naar Cascais en de boot. Aan boord zien we dat we toch zo’n 80 meter gekrabt hebben maar nu ligt de boot goed vast.
We zouden eerst nog door varen naar Lissabon alleen het probleem is dat het zo lawaaig is door een brug en de discotheek die om 23.00 begint tot het licht wordt wordt je niet blij van. We blijven in Cacais voor anker liggen en gaan met de trein naar de stad daar gaan we met een hop on hop af bus de stad verkennen.
Zo zijn we de hele dag bezig met het zwerven in en om de stad. We krijgen er een goed beeld van. ’s Avonds moe en voldaan weer aan boord dat was Lissabon. Morgen nog een luie dag en dan vertrekken we naar Sines. De volgende morgen komt de maritieme politie langs. De visserlui hebben geklaagd dat we te dichtbij liggen, dus opnieuw verkassen. En als ik het anker op haal, blijkt er een hele viskorf aan te hangen. We hadden al wel het gezien dat we iets aan het krabben waren, dus dit was de reden.
Vrijdag 7-8 wekker gezet op half zeven om te vertrekken maar de wind laat ons niet gaan. Het waait de hele nacht al hard maar in de morgen neemt de wind nog toe. Het loeit over de boot die achter zijn anker ligt te gieren. Niks vertrekken, gewoon wachten op goede wind. We moeten hier wel de oceaan op. De wind blijft de hele dag doorstaan om tegen de avond nog verder toe te nemen. We hebben Jaap en Alie uitgenodigd voor het diner bij ons aan boord. We hebben lekkere hapjes gemaakt en Alie neemt ook nog lekkere dingen mee.
Al met al een heerlijk diner, alleen de wind speelt ons parten. Het loeit en als op een gegeven moment onze Engelse voorburen krabbend achter hun anker voorbij komen drijven, wordt het tijd op te breken. Jaap en Alie gaan naar hun boot kunnen met moeite nog aan boord komen en de rubberboot optakelen. De Engelse buren hebben inmiddels weer controle over hun boot en moeten een aantal keren op nieuw ankeren voor ze weer goed liggen. En dan ankerwacht houden. Op alle boten om ons heen zit iemand op wacht.
Dit duurt tot 02.00 uur in de nacht dan zakt de wind er uit het heeft tot 40 knopen gewaait windkracht 8 bft. We lagen te gieren en te steigeren achter ons anker. Maar nu het rustiger wordt, kunnen we gaan slapen. Nu durven we het aan. Er is nog wel een andere Engelse buurman die aan het krabben is maar ook die vindt een houvast ergens op de bodem en kan gaan slapen.
Als de nieuwe dag aan breekt horen we de verhalen van de andere boten hoe het hun vergaan is. Het blijft het toch erg spannend zo’n nacht. Sommigen hadden de hele nacht gewaakt en waren doodmoe de volgende dag. Bij een Engelse boot was de bijboot tot twee over de kop gewaaid en de motor onder water. Het was nog een vraag of die gerepareerd kon worden. Wij konden nog redelijk slapen, daar we goed vast lagen.
De nieuwe dag het is zaterdag 8-8-15. Wij gaan anker op om naar Oeiras te varen om daar de haven in te gaan. Nu om te wassen, water in te slaan en lekker uitgebreid te douchen. Dat is ook wel lekker na een paar dagen ompoedelen op de boot, de buiten douche is nog te koud. En een nachtje aan de steiger zonder gedoe of wacht lopen is ook erg fijn op zijn tijd.
Als we in Oeiras en bij het havenkantoor langs gaan wordt door erg vriendelijke mensen te woord gestaan ze wijzen me een ligplaats toe en vertellen dat als we een week blijven we maar 5 dagen hoeven te betalen. Er is een shuttlebus naar de supermarkt. Als we dan op de toegewezen plaats willen gaan liggen blijken we er niet te passen, te dik. We krijgen onmiddellijk een andere plaats toegewezen en dat past royaal.
De eerste plaats was bij nog vier Nederlandse schepen en ze dachten dan liggen die gezellig bij elkaar. We ontmoeten ook een paar van die mensen ( Tineke en Gerard) hebben daar een leuk gesprek mee over van alles wat je tegen komt in dit leven. Later is het wassen geblazen want daarvoor gingen we naar de haven er worden weer 6 ladingen in onze mini wasmachine gedraaid. We hebben er goed weer bij zon en stevige wind dus drogen schiet lekker op.
De volgende morgen horen we wat in de kuip vallen. Het blijken verse broodjes verstrekt door de mensen van de jachthaven, dat is nog eens een leuk begin van de dag. Nog even wat dingen regelen aan de boot en dan weer verkassen naar de ankerplaats bij Cascais want we willen morgen vroeg vertrekken naar Sines halverwege Lisabon en en Cabo Cao Vincente de onderste punt van Portugal. Maar eerst ga ik in geleend rubberpak van Jaap de onderkant van de boot schoonmaken die begint aan te groeien. Water themperatuur:17.5 graad! brrrrr.
Als we opstaan is het bladstil maar dat is vaak zo ’s morgens, later komt de wind wel. We vertrekken om 7 uur op de motor. Pas halverwege de dag is wind sterk genoeg om ons voort te blazen. Genaker en genua uitgeboomd ,zo gaan we er mooi door heen. En om 17.00 zijn we binnen in Sines na 55 mijl. We ankeren voor de jachthaven in een kom die wel open staat naar de oceaan dus wel wat rollen.
Het was daardoor een wat onrustige nacht. Ook nu weer om 7 uur op weg naar Cabo Cao Vincente, ruim 63 mijl en weer geen wind bij vertrek. Ook nu een groot deel op de motor gevaren anders halen we die 63 mijl niet voor donker. Het laatste stuk kunnen we weer zeilen en zelfs bij deze stormkaap zeilen met genua en genaker. Net om het hoekje de zeilen er af. We strijken de genaker en maar goed ook. Hier begint de wind te loeien, dat was net op tijd. Nog zo’n 5 mijl op de genua en met 6,5 knoop vliegen we naar de ankerplaats voor Sagres. Daar het anker er in en dan rust, alleen de wind kan er nog niet genoeg van krijgen en blaast er nog vrolijk op los 5 to 6 bft. blij dat we liggen.
We liggen in een baai voor Sagres onder hogewal maar wel de hele oceaan voor ons tot Afrika aan toe open water naar het zuiden en aan de westkant tot aan New York. Het blijft spannend zo te ankeren zeker met de harde wind die over de bergen komt aan denderen pas als het licht wordt inzakt tot een mooie bries.
We gaan anker op met bestemming Albefeira, een bekende badplaats waar de jeugd zich uitleeft. De weg er naar toe zo’n 33 mijl gaat over hobbels. Veel wind, later geen wind, weer later een zwakke wind. Enfin we proberen zo veel mogelijk te zeilen met allerlei variaties van de zeilen, zelfs af en toe het oliezeil. Als er aan komen zien we tussen de rots formaties mooie stranden, het is er ook behoorlijk druk. Veel speedboten, waterscooters en hanggliders vliegen om ons heen. We varen de haven binnen en zien dat er plek genoeg is om af te meren want het is hoogseizoen hier en dan is de vraag of je er terecht kan maar geen probleem dankzij de resessie. En verder zien we hier nog andere problemen van de resesie, hele appartementen complexen in aanbouw zijn stil komen te liggen. Wat een kapitaalvernietiging en ruimtebeslag in deze stad, een diepe treurigheid.
We willen hier een auto huren en dan een dagje rondtoeren en later onze gast voor de komende 10 dagen ophalen, nicht Hanne komt mee varen. Maar na zo’n 6 bedrijven gebeld te hebben weten we dat er nergens een auto te huur is voor een betaalbare prijs. Wat nu, we willen Hanne van het vliegveld ophalen maar met een taxi wordt het een dure rit. Albertien bedenkt dat als we naar Faro varen, wel 25mijl verder, we bijna lopend naar het vliegveld kunnen. Dat gaan we doen morgen weer op tijd op pad.
Zo gezegd zo gedaan de volgende dag al vroeg op de haven uit en dan de zeilen omhoog op naar Faro. Eerst is er weinig wind maar later staat er een mooie wind en gaan we snel richting Faro. We komen dan eigenlijk te vroeg aan voor de inlet. Het kan er hard stromen we zien wel, Onderweg nog een tijd rondgedreven om water te maken. Want als we te hard varen gaat het mis met de aanzuiging van het water dus een uurtje rustig aan gevaren.
Dan gaan we naar binnen bij de inlet en het gaat prima, daarna varen we richting Faro door een soort wadden gebied en dat voelt als bekend terrein, zandbanken en schorren en slikken. We ankeren vlak bij Faro op een plek die Pim van zeiljacht Linea ons aan wijst. Hij ligt hier al langer en weet waar je ankeren kan. Zij het dat een catamaran ons onderweg inhaalt en op de dezelfde plek wil ankeren, maar we zijn hem dankzij Pim net voor, jammer voor ze.
Het is wel een spannende plek het stroomt er flink en we liggen vlak voor een zandbank 10 meter achter de boot. Het komt allemaal net goed, al hebben we nog wel twee keer opnieuw geankerd omdat het niet helemaal goed voelde. Maar dan zijn we tevreden.
Wij gaan met de bus naar de luchthaven om Hanne op te halen. Daar aangekomen hoeven we maar een kwartier te wachten en dan komt ze door de uitgang. Wij pakken een taxi terug naar de haven en tien minuten later zijn we er al. Nog even een biertje met een tosti bij de jachtclub en dan naar de boot. Het wordt nog wel een heftige tocht er naar toe. Het waait hard en het water is onstuimig, dankzij de buiskap komen we droog aan boord. Nog even een hapje eten. En dan is de dag weer om onze gast is moe van het reizen en duikt in bed.
De volgende dag inkopen gedaan voor de komende dagen. Inmiddels waait het weer hard en blijven we hier nog een nachtje liggen. We worden nog uitgenodigd op een Engelse Catamaran voor een borrel daar waren alle bewoners van de ankerplaats, bij elkaar wel een gezellig gedoe. Goed voor onze Engelse taal.
Vandaag willen we naar het eiland Culatra, een zandeiland met een klein vissersdorp er op met alleen zand straten en betonnen voetpaden. We gaan ankerop en zeilen naar Culatra. Daar aangekomen ankeren we voor het dorp tussen nog vier Nederlandse boten. En verder liggen hier nog wel 100 boten voor anker. Het is hoogseizoen en dat is te merken. Wij gaan het eiland verkennen en besluiten in lokaal restaurantje te lunchen. Het is er erg druk met lokale mensen. Gezellig maar wel lawaaierig.
Na het eten gaan we een wandeling maken naar het strand via een pad door de duinen over plankieren. Het is een hele tippel en de moeite waard. Inmiddels is er een uitsterfregeling voor de boten die hier in de lagoon liggen, al jaren verblijven ze daar. Daar is nu paal en perk aan gesteld ze mogen er wel uit maar niet meer in om wildgroei te voorkomen.
Wij gaan terug naar de boot. Het waait inmiddels hard en het kost moeite om droog aan boord te komen. Zeezot ligt te rukken aan de ketting dat voelt niet prettig, een andere plek zoeken met deze wind is geen optie. Dan maar uitzitten, de wind gaat in de loop van de nacht liggen.
We willen weer verder nu staat de stad Albifeira weer op het programma. Deze jachthaven is hier de geodkoopste en we willen wel weer wat luxe. We hebben een lekkere zeiltocht er heenen komen er ’s middags aan. Het is erg rustig in de haven en we denken dat het seizoen al voorbij lijkt. We melden ons aan op het havenkantoor en krijgen een plaats aangewezen. Daarna gaan we douchen en wassen.
’s Avonds de stad in geweest en daar ontdekten we dat het seizoen zeker niet voorbij is. Het barst van de mensen met name erg veel Nederlanders die hier die vakantie vieren. Overvolle straaten en restaurantjes en overal muziek, gezellig voor een avondje stappen en rond kijken. Toch zijn we blij als we weer aan boord zijn, waar heerlijk rustig is op wat lokale muziek vanaf de barretjes op de wal na.
Morgen willen naar de zuidwest punt van Portugal varen en daar in het baaitje bij Sagres ankeren. We vertrekken bijtijds. Het is een mooie zeiltocht er naar toe tot de laatste 10 mijl de wind trekt aan tot over de 30 kts. Het is wel heftig zeilen water door het gangboord en voor het laatste stuk, drie reven in het grootzeil. We zijn blij als we het anker kunnen laten vallen in de baai. We liggen nog maar net als er een paar lokale mensen met een speedboot tegen ons beginnen te schreeuwen dat we daar weg moeten, ze hebben last van ons.
Onzin want er is ruimte genoeg, we hebben geen zin in gedoe en verhuizen een stuk om hun de zin te geven. Daarna zijn ze rustig en kunnen wij bijkomen van onze heftige tocht. We kijken of we nog kunnen zwemmen maar het water is te koud 16 graden brrrr. Dan maar water maken met de watermaker maar die verdomd het. Wat nu weer? Van alles geprobeerd. Het lukt niet, ik krijg hem niet aan de praat. Morgen maar bellen met de leverancier van het apperaat. En als ik hem bel geeft hij mij een goede tip en krijg ik hem weer aan de gang. Het waren kleppen die bleven hangen.
We gaan weer terug zeilen al is de wind nog steeds heftig om Cabo Sao Vincente, het blijft een tochthoek. We gaan nog even een baaitje verder kijken, uit nieuwsgierigheid maar dat is lang zo leuk niet. Dan maar terug naar Lagos of Portimaio. Uiteindelijk wordt het de laatste. In het begin nog steeds heftig zeilen met drie reven en 7.5 knoop op de teller we vliegen terug. Later als we in de buurt van Lagos komen zakt de wind er uit en kunnen alle reven er ook weer uit. En zo zeilen we naar de anker plaats bij Portimaio waar om een uur of twee het anker laten vallen naast de Bull van Jaap en Alie. Waar we later even op de borrel gaan om bij te praten.
Zo dat waren een paar stevige tochtjes nu maar even een dagje rustig aan. Ik zet de dames in het dorpje af en vaar zelf met de bijboot naar een werf waar ik de boot kan stallen voor de komende winter. Het ziet er redelijk uit maar de prijs is wel erg pittig We gaan nog een andere werf bezoeken later. Nu ga ik de dames opzoeken en ook koffie scoren nog een paar inkopen en dan naar de boot.
We gaan ankerop en naar Alvor aan een riviertje. Buiten is het inmiddels mistig geworden en de wind is gaan liggen. We varen er op de motor heen. Als we naar binnen varen trekt de mist weer op en liggen we op een mooie anker plek. Geen wind wel lekker zonnig lekker luieren.
foto’s kunt u kijken door op onderstaande link te klikken.
http://picasaweb.google.com/syzeezot