Noord Spanje
De reis naar Gijon is goed verlopen. Wel moeten we even omschakelen zowel wat taal als wat levensstijl betrefd is er toch een groot verschil tussen Fransen en Spanjaarden. Dat begint al bij de bakker. Een broodje kopen kun je in Franrijk al vanaf 6.30 s’ morgens en op elke hoek van de straat zit wel een bakker.
In Spanje moet je niet voor 9.00 uur boodschappen willen doen, dan ze zijn nog niet wakker en ook zijn de bakkers moeilijker te vinden. Maar ’s avonds zijn ze niet naar bed te krijgen tot laat in de nacht is iedereen op. Ook aan de siesta moeten we wennen tussen half twee en half vijf zit alles dicht.
In Gijon pakken we de fiets. De stad bestaat overigens bijna helemaal uit eenrichtings verkeer bestaat dus veel omfietsen op zoek naar een Supermercado. We vinden er een maar wel een eind weg. Gelukkig is er een kleinere supermarkt in de buurt.
En de volgende dag nog weer rond gescharreld op de fiets en zo ontdekken we dat ze een podium aan het opbouwen zijn en iets verder wordt een professioneel vuurwerk opgesteld dus dat wordt feest vanavond. En inderdaad de hele stad viert feest. Veel Schotse muziek met doedelzakken, hele orkesten staan er te blazen. En dan om 11.45 uur start het vuurwerk, dat is echt geweldig! Het ziet fantatisch uit.
Na het vuurwerk gaan wij naar bed maar de Spanjaarden vieren feest tot in de morgen.
Vandaag vertrekken we naar Ribadeo, een plaatsje 60 mijl verder. Het wordt een lange rit.. Lichte wind, wel mee maar toch ook stukken op de motor door de zwel die loopt, staan de zeilen enorm te slaan en dat is niet goed voor het doek.
We komen pas tegen half negen aan in Ribadeo meren af in de jachthaven drinken bij een paar Belgen een glas cider en gaan dan slapen. Morgen zou ik bij de Belgen kijken naar de stuurautomaat, die heeft kuren. Ze vertellen nog dat ze in 2003 met een zeiljacht vergaan zijn in een orkaan voor de kust van Amerika en ze zijn gered door een helicopter. Het jacht is gezonken. Door een dwarse zee waren ze rondgegaan en weer overeind gekomen , maar masten en ramen gebroken. Wat een avondtuur en toch weer zeilen.
Om negen uur aan de slag met de stuurautomaat. Zij dachten aan een mechanisch probleem, maar ik contanteer meer een elektronische fout, geoxideerde contacten. De besturingskast uitelkaar gehaald, de contacten schoongemaakt en dan lijkt alles weer oke.
De Belgen bedenken ineens allerlei mankementen aan het schip. O jee, dat wordt werken. De boegschroef doet het niet. Ook hier defecte elektronica. We weten de fout te omzeilen en ook die doet het weer. Ze willen naar de Azoren maar de opstappers haken af dus of het door gaat is een vraagteken.
’s Middags vertrekken we naar Viveiro, 30 mijl verderop. Ook nu weer gedeeltelijk gezeild en een stuk op de motor. We komen er tegen 19.00 uur aan in een gezellig plaatsje. Blijven de volgende dag liggen om rond te kijken, boodschappen te doen en te internetten.
We willen de volgende ochtend vroeg verder naar Cedeira maar de baai zakt helemaal dicht met mist. Tegen de middag klaart het op en kunnen we toch weer verder. Ook nu weer zeilen en motoren. Wanneer we bij deze baai aankomen trekt de wind behoorlijk aan en komen we gereefd binnen. We ankeren in de mooie beschutte baai. Er is veel levendigheid op het strand en langs de haven het zaterdag middag en ook nog eens prachtig warm en zonnig weer.
Zondag uitslapen en lekker lui opstaan. Het is mistig in de baai. Er is aan de haven en op het strand helemaal niets te doen. Behalve op de achtergrond een zeer luidruchtige predikant die het geloof staat te verkondigen via luidspreker. Het lijkt wel op het geluid van een Moskee. Laat in de middag trekt de mist op en wordt toch weer mooi zonnig. Wij varen naar de kant met de rubberboot en gaan het plaatsje verkennen. Er is geen moer te beleven op enkele barretjes na waar wat volk aanwezig is.
Terug naar de boot en daar genieten we met z’n tweeen een happy hour. ’s Avonds loopt Cool Jazz binnen. Het is de al door de Bull aangekondigde boot van Peter, een Nederlander, die hier woont. We hadden dus al van hem gehoord maar hem nog niet ontmoet. Het is een man die veel te vertellen heeft en omdat hij net terug komt van een zeilreis we spreken af voor morgen.
De volgende morgen komt Peter langs en onder een bakje koffie horen veel van zijn belevenissen in Nederland en Spanje, leuk om te horen. Later gaan we zijn boot verhalen naar zijn mooring die tijdelijk door een visserman was ingepikt. Hij geeft me nog een lift naar het dorpje, want ik wil nog brood kopen en dan vertrekken we naar La Coruna.
In de baai stond een stevige wind maar als we op zee zijn valt het tegen. Wel een noorden wind dus mee maar niet te veel met wel een zware deining. We liggen hevig te rollen. Halverwege een kaap ronden komen we meer in de luwte van het land en wordt het een stuk aangenamer. Zo zeilen we naar La Corunja, en als we de baai in varen draait de wind 180 graden en is dan zuid. Wat een mazzel hebben we gehad. Om 17.30 meren we af in de jachthaven.
Het is een hernieuwde kennismaking met Coruna. We verkennen de omgeving en herkennen de stad weer hoe die was. We blijven uiteindelijk 6 dagen plakken gewoon even rust op de plaats. Gezellig door de stad slenteren af en toe een shotje koffie gehaald, heerlijke espresso, of een biertje op een terrasje.
Er komen nog verschillende Nederlandse boten binnenvallen op de laatste dagen van ons verblijf. Een van de boten komt net terug van een jaartje in de Caribien. Ze komen nu van de Azoren samen met twee Duitse boten en allemaal met jonge kinderen.
Wij organizeren een steigerborrel met de Nederlandse en Duitse boten wat een erg geslaagd is. Tot laat in de avond zitten ze gezellig met elkaar op de steiger te eten en te drinken. Dan zit het voor ons er weer op. Morgen vertrekken we naar ria de Camarinas naar het plaatsje Muxia 45 mijl verder.
We vertrekken op tijd. Het is wel een tocht met weinig wind dus ook stukken op de motor. We komen tegen de avond aan meren af in de jachthaven omdat we dan uit zwel liggen. Dat komt de nachtrust wel ten goede. Het is een lege en toch leuke jachthaven met een gezellig barretje waar we heerlijk verwent worden met hapjes bij ons biertje. We overwegen om een dag langer te blijven ware het niet dat er een fikse wind aan komt en dus gaan we verder.
We gaan nu om Cabo Finisterre, een beruchte kaap in de scheepvaartwereld. Onderweg weer zwakke wind en ook nu stukken op de motor. Wanneer we de kaap ronden, begint het flink door te waaien. We gaan om de landtong en ankeren vervolgens voor het dorpje Finisterre. De wind blaast hard en we liggen comfortabel onder hoge wal.
In de nacht zakt de wind er uit en beginnen we de zwel te voelen. In de morgen wordt de wind tegen alle voorspellingen in zuid en liggen we te rollen. Maar inmiddels is het behoorlijk mistig, het zicht is een halve mijl. Hier blijven is eigendlijk geen optie gezien de wind. We besluiten anker op te gaan met de radar en de sea-me aan zal het wel goed komen. Doel van vandaag ria de Muros. De tocht verloopt goed ondanks het matige zicht en de mist die overgaat in motregen.
Na vier uur ankeren we in de regen voor het plaatsje Muros. Na een uurtje wordt het droog en gaat de bijboot overboord motortje er op en ik ga omgeving verkennen. Ik zie een Nederlandse boot in de haven liggen, raak met de mensen aan de praat en dat klikt wel. Zij zijn naar Porto gevaren en nu op de terugweg.
Terug aan boord vertel ik Albertien over de ontmoeting met de mensen van de Geertruida een klassiek polyester zeiljacht. Intussen regent het al weer. Later als het weer droog wordt gaan we nog even langs bij de Geerstruida. Kletsen over hun en onze reizen, altijd weer een dankbaar onderwerp. Ze vertellen nog dat ze in Portosin gelegen hadden en daar de gasfles hadden laten vullen. Dat is goed nieuws voor ons, want we hebben een gasfles leeg en die laten vullen is altijd een probleem in Spanje dus daar moeten we heen.
’s Avonds het stadje verkend ondanks alle negatieve verhalen vinden we het toch een leuk plaatsje. Weer terug aan boord nog even een slaapmutsje en dan pitten. Het wordt tegen verwachting een onrustige nacht. De wind zakt er uit en de Oceaan zwel neemt toe, wordt voelbaar op de ankerplek en dat is niet fijn. Een groot deel van de nacht liggen we behoorlijk te rollen.
Volgende morgen op naar Portosin. Daar in de jachthaven gelegen. Helaas de wind is noord en de haven is open aan de noordzijde. Het waait hard dus dat is geen slimme zet. Alle boten liggen te rukken aan de lijnen inclusief wij. Maar de gasfles wordt gevuld, de was wordt weer met steigerwater gedaan en ik zelf ben bij een giropraticker geweest voor mijn rug. Het was me in de rug geschoten met zeilen hijsen.
Nou die man sprak een half woord Engels en ik een half woord Spaans en hij heeft erg zijn best gedaan al kon hij het probleem niet oplossen, jammer. Wat nu? Albertien lief aan gekeken en gevraagd, masseer jij me? En natuurlijk doet ze dat en ze probeert met de aangeleerde hand grepen de boel weer echt te zetten. Nu na een aantal dagen is het samen met paracetamol aardig gelukt om het goed te krijgen.
Inmiddels zijn we weer door gevaren naar de volgende ria, Ria Arosa. We weten dat daar het schip de Bull van Jaap en Alie ergens ligt en die willen we ontmoeten. We vinden ze bij het plaatsje Caraminal met nog twee Nederlandse schepen. Dat wordt weer een gezellig weerzien veel bijkletsen. We hebben allemaal weer veel beleeft. Ook Peter van Cool Jazz ligt hier en Aurora. We blijven een paar dagen plakken en varen daarna met de Bull naar leuk baaitje aan de andere kant van de Ria. Dit is wel een avontuur daar er erg veel stroom staat op de plek waar we ankeren.
We blijven daar 1 nacht. Het is een beetje vreemde plek met een paar grote hotels, een golfbaan en veel luxe villa’s. Ook wordt er veel geschoten, waarschijnlijk op kleiduiven. Al met al niet helemaal top dus zeilen we verder. Onderweg zien we weer allemaal bootjes waarop mannen staan die met stevige rukken de zeebodem afharken naar schelpen. Op naar Rianxo, een leuk dorpje in het noorden van deze Ria, waar we bij het strand voor anker gaan. De volgende dag ontmoeten we in het stadje een Spanjaard, Jose die met een Nederlandse, Karin, getrouwd is. Hij heeft in Nederland gewerkt en na jaren Maarssen wonen ze nu hier. We worden uitgenodigd op de borrel. Inmiddels komt ook Peter met de Cool Jazz aan varen en ankert ook bij ons.
Om 6 uur gaan we met z’n vijven naar in Watervlo naar de kant. Na enig zoeken vinden we het juiste huis. Ze hebben en prachtig uitzicht op de baai en Karin heeft met veel doorzettingsvermogen een prachtige tuin aangelegd. Het wordt een top gezellige ontmoeting waarbij we rijkelijk onthaald worden met tappas en wijn. We horen veel over het leven in Spanje en alle problemen er om heen. Een van de problemen is de ziekte in de mosselvisserij. Vorig jaar heeft het veel geregend en nu is het water in de ria te brak. Ze kweken hier de mosslen op grote vlotten met touwen er onder waarop het mosselzaad zit. Deze met beton of rotsblokken verzwaarde vlotten liggen in clusters in de hele Ria. We horen vam Jose dat die dingen per stuk wel 30.000 euro kosten.
Later terug aan boord maken we plannen voor de volgende dag.
Eerst plakken we onze panorama ramen dicht met witte plasticfolie om de warmte uit het schip te houden. Dan bellen we naar Nederland om moeder Yt te feliciteren met haar 89ste verjaardag en daarna gaan we naar Carminal terug waar Albertien in een winkel misschien branderdoppen voor ons fornuis heeft gezien. Maar waar is die winkel? We rennen de halve stad door, omdat we er voor de middag sluiting van half twee tot half vijf willen zijn. We kunnen het niet vinden. Dan maar lunchen bij een restaurantje en wat zit daar tegenover? Juist, de gezochte de winkel. Alleen de branderdoppen passen helaas niet, dat is pech.
Weer terug aan boord anker op en dan naar een klein baaitje om daar te gaan liggen voor de nacht. We varen er op de fok heen en zien onderweg overal dolfijnen. Als we willen gaan ankeren draait de wind 180 graden en liggen we aan lagerwal tussen rotsblokken en veel vissersboten, dat voelt niet goed. De Bull ligt er al en die vindt het er ook niet fijn. We varen weg om een andere plek te zoeken.
Onderweg komen we Peter met de Cool Jazz tegen en die zegt ik weet wel een goede anker plek. Wij daarheen. Het is een mooie plek maar erg rotsig en dat voelt ook niet goed. We gaan verder om de hoek kijken. Daar is wel een goede opper maar die ligt vol met visserschepen en weer een bodem met waarschijnlijk veel rotsen. Ook niet goed. Dus terug naar Carminal en daar weer heerlijk geankerd. ’s Avonds gezellig met elkaar geborreld en gegeten met dank aan Jaap en Alie voor de gastvrijheid en dan pitten.
De volgende dag zit het dicht van de mist en de windverwachting is zuid, dus blijven we liggen. We ontbijten en kijken naar buiten en tot onze verbazing staat er een massa mensen tot hun middel in het water met een kokkelnet schelpen te zoeken. We snappen eerst niet waarom. Later begrijpen we het. Het is springtij met extreem laag water, zodat je op plekken kan zoeken waar je normaal niet bijkan. Het is een drukte van belang, jong en oud, vrouwen en mannen. Het ziet er uit als zwaar werk. Rukken en trekken aan een soort hark om de schelpen uit de grond te krijgen. Later zien we de oogst, een haffeltje schelpen. Veel werk omdat te veroveren. Wij maken een wandeling en doen gewoon wat klusjes aan de boot.
De dag er op er is geen wind en ook geen mist. We gaan toch maar een ria verderop; motor aan, diesel tanken en varen. De bestemming wordt ria de Vigo, daar willen we bij Cangas ankeren. Eerst ria de Arousa uit op de motor. Buiten kunnen we motorzeilen en het allerlaatste stukje met de fok erbij en even de motor uit. Als we bij Cangas aankomen en het anker er in gooien blijken we behoorlijk te rollen op de zwel en de veerboten die hier af en aan varen. Dat is niet leuk, dus anker op en verder de ria in zeilen onder een hoge brug van 40 meter door. En dan komen we op een klein meertje terecht. Prachtige omgeving en stil water. Hup anker overboord en we liggen te genieten van de rust.
We eten bij de Bull aan boord en als we ’s avonds terug varen naar Zeezot zien we tot onze verbazing dat we veel te dicht bij een rots liggen. Dat hadden we niet goed ingeschat toen we aan kwamen doordat hij toen onder water zat maar nu met laagwater is hij wel erg dicht bij. Ankerop en opnieuw ankeren op een veilige afstand. En dat, is maar goed ook want ’s nachts draait de wind en dan zouden we problemen hebben gehad.
De dag er op weer de ria uit met bestemming Bayona. Dit is voorlopig de laatste stad in Spanje, onze volgende bestemming ligt in Portugal. Ook nu eerst geen wind. Weer de ria uit op de motor en ook nu waait het buiten stevig uit de zuidwest. We varen tegen de wind langs twee eilanden IIle Cies. Het allerlaatste stuk naar Bayona kunnen we zeilen en ankeren daar in de baai.
We brengen nog bezoek aan de stad. We wandelen daar rond en doen wat boodschappen. Het is zaterdagmiddag en erg gezellig in de stad. Terug aan boord nog even geborreld. Daarna lekker gegeten en een heerlijke lange avond bij de Bull genoten. We spreken af hier een paar dagen te blijven en samen een auto te huren om het land in te gaan. Doordat we nu vaak ankeren besparen we een hoop geld en daar kunnen we dan prima een auto van huren.Wanneer we tegen twaalfen aan boord zijn worden we getracteerd op twee prachtige vuurwerksessie’s op de kant en dan is ook deze een dag voorbij.
Inmiddels is 21 juli we zouden met een huurauto op stap. Dan moet je wel een auto kunnen huren dat kan in Bayona niet. Daarvoor moet je eerst met de bus naar Vigo, een grote stad. Daar kun je een auto huren om naar Braga, een oude Portugese stad, te gaan. Je kan ook vauit Vigo met de bus alleen rijd die maar twee keer per dag dat schiet niet op. We besluiten met de bus naar Vigo te gaan en die stad te bekijken.
Er was nog een klein gedeelte van de oude binnenstad in tact. De rest werd en wordt door projecktontwikkelaars grondig naar de knoppen geholpen. Er was dan ook veel leegstand van oude winkelpanden of ander soort bedrijven in de stad. Dus leve de vooruitgang. We zijn samen met Jaap en Alie van de Bull op stap erg gezellig alleen Jaap begon steeds meer te lachen als een boer met kiespijn. Hij had dan ook een fikse ontsteking in de mond en daar wordt je niet blij van.
Wij vertrekken de 22 ste naar Viano de Costello een volgende plaats in Portugal.
Jaap moet eerst nog naar de tandarts en zij volgen ons later met de Bull.
Tot zover ons bezoek aan Noord Spanje nu gaan we verder naar Portugal.
Voor foto’s kun je naar onderstaande link gaan.
syzeezothttp://picasaweb.google.com/