Azoren
Helemaal opgelucht dat we zo,n afstand op een relatief rustige manier afgelegd hebben, komen we aan in de Azoren. Dat is inmiddels weken geleden. Want we hebben het druk gehad. In de Horta liggen veel Nederlandse boten. Bekende, Tinto, Rebel, Synergie en Pjotter en onbekende. Met allemaal wil je even (bij)praten of leuke dingen doen. Toms verjaardag vieren, een borrel halen bij Café Peter, waar tot onze verrassing post voor ons lag, samen eten, boten verhalen, kortom druk met van alles en nog wat. De opdracht hier in Horta is, een muurschildering maken met de naam van je boot er op. Na aanvankelijke afstemproblemen zijn we heel tevreden over onze schildering. Zie foto’s. Joop heeft ook die van Trijnie en Hennie van 2007 opgepept. Een andere tijdrovende klus hier was het vervangen van de accu’s. Het moest nu echt gebeuren. Bij een winkel staan twee goede, passende accus. Eén is geschikt als startaccu en de andere als boordnet accu. Daarvan moeten er eigenlijk twee zijn maar vooruit we starten hier mee. Een tweede kunnen ze echt niet bestellen, want die moet uit Portugal komen en ze kunnen over de termijn niks zeggen. De gekochte accu’s zullen die avond gebracht worden om zes uur. Het wordt een uur later, niet erg, wel onhandig. Helaas blijkt de boordnet accu niet goed te zijn. Ze zullen kijken of ze voor morgen een andere voor ons hebben. Nu ineens wel?? Wij wachten en dat is nu vervelend want Marleen is er inmiddels en we willen dingen doen. Dat lukt niet maar ze kunnen er toch wel twee bestellen en die zijn er over een dag of wat, denken ze.
Na wat gehannes, ze bestellen immers nieuwe, krijgt Joop het geld terug. Wel pas de volgende morgen want nu is er geen geld in kas. Dat was er de volgende ochtend ook niet, maar Joop staat er op en toen moest het per koerier gebracht worden, want beloofd is beloofd. Enfin wij kunnen op stap. Het eiland rond met de bus. Wat een weelde aan bloemen hier. Veel, heel hortensia’s, maar ook oostindische kers, aubretia, roos, agapantus, lelie en nog veel meer, niet in alleen in tuinen maar vooral ook in het ‘wild’. Ik geniet!
Later huren we een auto en gaan naar het wondermooie museum dat ze hier gebouwd hebben naar aanleiding van de laatste vulkaanuitbarsting 65 jaar geleden. Het museum is onder de grond gebouwd met gebruikmaking van de oude vuurtoren die bij de uitbarsting half onder de as en andere puin is bedolven Die zelfde dag maken we een wandeling rond een oude kratermond. Het is een wandeling van 8 km. Heuveltje op, bergje af. Beeldschoon, maar voor mij een hele put. Marleen is de klipgeit en Joop blijft gelukkig bij mij in de buurt. Verder zijn we ook nog naar het buureiland Pico gegaan met de pont. Op dit eiland zijn veel wijnvelden tussen de lavamuurtjes. Die muurtjes houden de wind tegen en de warmte vast. Joop en Marleen gaan later terug om daar de berg Pico te beklimmen. Dat laatste valt letterlijk in het water vanwege de regen en dus rijden ze het hele eiland rond. Tussendoor zijn we met zijn drieën nog naar Sao Jorge gevaren een eiland 20 mijl verderop. Het haventje daar is een aangename verassing. Het ligt onderaan een bergwand en de havenmeester is allervriendelijkst en trots op zijn haven en eiland. Joop en Marleen gaan ook hier weer rennen. We hebben er een auto gehuurd, een mooie wandeling gemaakt en het hele eiland over gereden. Het is er minder toeristisch dan op Faial en meer agrarisch. Ze maken er heerlijke kazen. Op alle eilanden hier hebben ze openlucht zwembaden gemaakt tussen de rotsen aan zee. Met beton is de boel wat uitgevlakt . Er zijn zwemtrappen, soms is er een duikplank en vaak zijn er zoetwater douches. Marleen maakt er dankbaar gebruik van evenals van het strandje in Horta. Marleen is al weer weg als we een telefoontje krijgen dat de accu’s alsnog binnen zijn gekomen. Hoera!! Helaas één van de twee is van de vorkheftruck gevallen en nu is er nog maar één goede. Lastig, want Joop wil graag twee dezelfde. Hij heeft zijn buik er vol van en tot nu toe redden we ons min of meer weer. De motor start op de nieuwe accu als een tierelier en voor de rest is het slim accugebruik. Na wat heen en weer gepraat, ik ben dat onzekere gedoe en de tijdrovende activiteit van accujacht beu, kopen we toch de resterende accu en die knopen we aan de oude startaccu. Zijn we iets gered voorlopig. Het inbouwen is nog een truc apart. Kon de oude er net ingeparkeerd worden, de nieuwe heeft een uitstekende rand aan de bodem. Enfin het lukt ons doordat we hem net over iets kunnen schuiven in plaats van erlangs, dit tot Joops opluchting, want die zag de boel al in het honderd lopen. De aanhoudster wint, met de complimenten, zullen we maar zeggen. Daarna gaan we via Sao Jorge naar Terceira. We waren in de huurauto in Velas (Sao Jorge) onze reserve accu van de camera verloren. Gelukkig was die gevonden. In Velas is het overigens ‘s nachts een voortdurende herrie van vogels die volgens Joop de dag met elkaar doornemen. Er valt goed bij te slapen. Nu liggen we in Angra de Heroísmo op Terceira. In deze haven lagen bij aankomst 15 Nederlandse boten die hier met elkaar naar toe gevaren waren voor een rondje Azoren. Ook hiervan kennen we via via weer mensen. De wereld is klein. Gisteren met een auto het eiland verkend en de ontbrekende accu gekocht. Die staat er inmiddels in met de zelfde truc. Op dit eiland zijn naast de bekende Hortensia ook veel jeneverbesbomen en coniferen. We zijn in een grot geweest die 2000jr geleden de kratermond was van een van de vulkanen die Terceira heeft gevormd. Indrukwekkend mooi. Nu is de Nederlandse club weer weg en is het wonderlijk rustig op de steiger. Misschien zien we hier de Pjotter nog. Ze zijn gisteren aan gekomen. Wij willen dit weekend weg richting Frankrijk als het weer zo gunstig blijft. De laatste grote oversteek van deze tocht, die een dag of tien zal duren denken we nu. Daarna moeten we het schompes rekenen met de getijde verschillen en stromingen bij de Franse kust en de Kanaal eilanden. Op dit moment is Joop de boiler aan het uitbouwen. De aanleiding was dat we ineens zoutwater uit onze zoetwaterkraan kregen. Het idee was dat het aan de boiler zou liggen. Dat klopt niet en dat blijft dus een raadsel, maar de boiler was wel hoognodig aan een servicebeurt toe, want hij begon kuren te vertonen. En zo is er steeds wat te doen en op te knappen. We genieten hier van het goede contact dat we met Kees en Martha van de Pjotter met hun vrienden en ons hebben. Wat heel bijzonder is, is dat Jetty, al 45 jaar een vriendin van mij, hier aankomt. Ik wist we dat ze onverwachts met een vriend de oversteek van Lissabon naar de Azoren zou maken, maar dat we elkaar toch nog zien, is een cadeautje . We kunnen even bij kletsen en dan vertrekken wij de volgende dag. We gaan naar Brest, Frankrijk. Het eerdere plan om naar Portugal is van tafel. We gaan terug naar Terschelling.
De boot moet opgeknapt worden en voor al van binnen is dat lastig als je er op woont. Bovendien willen we graag onze familie en vrienden, weer wat langer zien en meemaken. Het plan is nu om deze winter naar Australië en Nieuw Zeeland te vliegen in plaats van te varen. Daarna een jaar rondom Terschelling varen en dan in het voorjaar van 2013 naar de Middenlandse Zee te vertrekken.
Maar ja ‘our plans are writen in mud’ dus hoe het echt zal gaan weten ook wij nog niet.