BAHAMAS II

Bij gewerkt op 17 maart

Tja en dan moet je om 9 uur melden dat je graag in aanmerking wilt komen voor een mooring en zo te horen zijn wij niet de enigen. Joepie! We hebben geluk en krijgen er een toegewezen. Nummer 13, dat dan weer wel. Als we daar liggen ga ik aan de gang met een dingetje waar Zeezot ’09 op staat. Dit gaan we ophangen op BooHoo hill. Daar laten veel boten een stuk(je) hout achter met hun bootnaam. Wij straks dus ook. Joop is weer bezig met andere bootklusjes. ’s Middags maken we weer een mooie wandelingen en hangen we ons houtje op. Wandelen hier is een spannende bezigheid want je loop over rotsen met gaten en kleine kratertjes, waardoor vallen extra pijnlijk wordt. We vallen niet. Wel zien we heremietkreeften voortkrabbelen met hun geleende huisje op de rug. Tot nu toe had ik ze alleen in het klein gezien en dan zijn ze zacht beige. Deze zijn donkergrijs en harig, brrrr. In de nacht draait de wind zoals voorspeld. Het waait stevig en we liggen zo te horen met de kont vlak bij de rotsen. De volgende ochtend blijkt dat er nog geen bootlengte tussen ons en die rotsen zit. Zijn wij even blij dat het mooring lijntje niet gekapt is. We blijven nog een dagje hier. De volgende dag gaan we via de Exumasound naar Cambridge cay, Ook dat deel hoort nog bij het natuurpark. We nemen weer een mooring en de mensen die daar de boel beheren wonen hier van half december tot half mei op een catamaran die Movin On heet. So what’s in the name?? Onze snorkelplannen vallen in duigen. Het is veel te koud met die Noordelijke winden, dus gaan we weer een wandelen. Ook hier is het weer mooi met prachtige uitzichten over de Exumasound. De volgende ochtend wachten we op hoog water en gaan weer naar Black Point. Hier ankeren we deze keer dicht bij het water tappunt. Er staat een stevig wind, maar we liggen lekker stil. Een ritje met de bijboot is wel een natte onderneming, want er zijn klotsende golven. De volgende dag gaat Joop lekker hardlopen en maken we ‘smiddags een wandeling door het dorp. Ik wil graag een tas kopen die ze hier maken van gevlochten gras. Op een bank vlakbij het dorp liggen ze uitgestald, maar de oude dame die er bij hoort heeft, voor zover wij het begrijpen liever dat we morgen terug komen en dat doen we dan maar. We lopen naar de garden of Eden. Dit is een tuin waarin hij allerlei “beelden van driftwood” verzameld en zij een tuin in de rotsgaten heeft aan gelegd. Ik ga vragen of zij mijn kleine grapefruitplantje, dat ik van pit af aan heb laten groeien verder willen verzorgen. Ze is er blij mee en zal er goed voor zorgen. Ik ben met nog twee vrouwen even in haar woninkje om haar kinderen te bewonderen. Het huisje is meer een kamer, want de keuken is buiten. In de kamer is behalve de deur naar buiten nog een deur, maar die kan nooit naar een grote ruimte gaan, want de kamer is bijna zo groot als haar hele huisje.Het is er bomvol, roze met veel kleden met rozen en overal portretten van haar beeldschonen kinderen en kleinkinderen. Zelf is ze een broodmager , energiek, rimpelvrouwtje. De dag daarop; zaterdag is er een feest met eten van de school en daar willen we naar toe. We komen tegelijk met de boot uit Little farmers cay bij het towndock aan. Ze komen met een adhoc ferry. Op de fotos zie je hoe je met kerkbanken en losse stoelen zo’n ferry maakt. In het schooltje kan je bonnen voor eten en drinken kopen en de opbrengst gaat naar de school. Bijna alle cruisers zijn er en ook veel eilanders plus de afgevaardigden van de buur eilanden. Helaas krijg je je lekkere eten in zo’n piepschuimen wegwerp doos en later je stuk gebak in ook weer zo’n hamburgerformaatding. Leve de afvalbult, die hier ergens op het eiland is en vanwaar het vrolijk wegwaait. Joop kan bijna niet kiezen uit alle aangeleverde taarten. Ze zien er prachtig en machtig uit. Tot mijn verbazing kiest Joop een heerlijke vruchtencake in plaats van een stuk van een van de chocoladetaarten. Het volgende programma onderdeel is eieren gooien. Er wordt een rij van twaalf, de eieren gaan hier per dozijn, koppels gemaakt en die moeten de rauwe eieren naar elkaar gooien. Eerst vlakbij dan verder af, dan onder je been door, over je schouder of tussen je benen door en uit eindelijk zo hoog mogelijk. Het stel dat op het einde van de rit zijn ei nog heel heeft is de winnaar. Een leuk spektakel. Verder zijn er spelletjes voor de kinderen. Wij besluiten iets verder op te gaan, dan zijn we alvast maar weer onderweg om Gun en Jorgen, onze Zweedse vrienden uit Chicago op te halen in George Town, zo’n 50 mijl naar het zuiden. We liggen op de route van de ferry naar Little farmers cay en worden vrolijk toegejuicht door een licht aangeschoten menigte. De dag daarop liggen we bij Galliot cut. We vertrekken vandaar bij het eerste ochtend licht, iets na hoog. Ben je later dan ontstaan er bij de stevige Oosten wind die er staat hoge korte steile golven, doordat de eb stroom en de wind elkaar in de haren vliegen. Tegen vieren zijn we in de ingang naar de baai bij Georgetown. Nu varen met stroom mee tussen de riffen door naar binnen en vinden een ankerplek tussen de 300 boten die hier verspreid voor anker liggen. Na het avondeten wordt er op de boot geklopt. Het zijn de buren van een bootje, waar we al naast lagen in Nassau en Galliot Cay, maar waar we nog geen contact mee hadden gemaakt. Het zijn twee jongemannen. De boot is van de een en de ander is meevarend. Ze komen aan boord voor een kopje koffie en al gauw komt het gesprek op vissen. Dan herinner ik me dat ik iemand op het radionet heb horen vragen of er mensen vis wilden ruilen voor sigaretten. Het blijkt dat zij dat waren. Vis willen we wel en we hebben nog de pakjes sigaretten, die we vorig jaar gekocht hadden voor de Marokkaanse douane als eventuele bakshis. Dus wij een heerlijke mahi-mahi en twee lobsterstaarten voor 2 pakjes en een tomaat als toegift. Zij blij, wij blij. Hebben we morgen een luxe maal voor onze gasten. We verhuizen met Zeezot naar de overkant van de baai. Het is voor met de bijboot te ver om boodschappen te doen en Gun en Jorgen op te halen. We zijn aan de late kant. Later blijkt dat de klok een uur verzet is, wisten wij veel. We ankeren weer aan de overkant en drinken een welkoms drankje op het strand. De volgende dag gaan we naar het Noorden naar Little farmers Cay. Na een onrustige nacht bij Little farmers cay verhuizen we naar de andere kant van het eiland en gaan met de bijboot naar de kant. Ook hier een school, een kruidenier en niet te vergeten een jachtclub, dat wil zeggen en gebouw bij een steiger waar je diesel en benzine kan kopen en waar je eventueel je boot af kan meren. We vertrekken naar Galliot cay, waar we deze keer gaan zwemmen en snorkelen. Er is hier prachtig koraal en we zien enorme zeesterren met een prachtig patroon. We besluiten hier voor de nacht te blijven en morgen aan de lijkant van de eilanden naar het zuiden te varen. Liggen we hier eerst rustig, met het keren van het tij komt de swell binnen en het water slaat met klappen tegen de achterkant. Om 12 uur gaan we ankerop en varen 50 meter verder de baai in. We weten van het zwemmen vanmiddag dat dat moet kunnen. Desondanks kijken we iedere twee uur of we nog water genoeg onde de kiel hebben. Op vrijdag de 13^de blijken we niet aan de lijkant van de eilanden te kunnen varen omdat de waterdiepte veel minder is dan op de kaart staat aan gegeven. Na wat gedub varen we terug en gaan we maar rechtstreeks terug naar Georgetown. Het wordt een stevige zeilpartij. Jorgen geniet volop en niet is achter het roer weg te slaan. We vangen een vis, maar die verliezen we bij het in halen op 5 meter van de boot. Jammer, het was een prachtige Mahi-mahi. We ankeren bij Monument beach. De volgende dag kijken we eerst naar de zeilwedstrijden , die hier tussen de cruisers worden georganiseerde wedstrijden. Daarna maken we een prachtige wandeling naar het monument, waarbij het even duurt voor dat we het goede pad op de terugweg kunnen vinden. Weer anker op en ‘savonds naar het feestje van de prijs uitreiking. Het is gezellig en we hebben er gedanst, maar…. Ze waren ons met eten vergeten, waardoor we meer dan een uur moesten wachten en ik ben een sjaal verloren, helaas. Zondagochtend ankeren we weer bij het dorp en lopen een slag rond de binnenhaven, Victoria lake genoemd. We verwonderen ons voor de zoveelste keer over de half afgebouwde en verwaarloosde gebouwen die hier overal staan. Vervolgens verkassen we naar een plek om rustig te kunnen zwemmen en te douchen en zeilen dan wat op en neer door deze prachtige baai. Een echt zondagszeiltje tussen de voor ankerliggende schepen door. Nadat we weer terug zijn op ons oude ankerplekje maken Joop, Gun en Jorgen nog een strand wandeling , waarbij ze manta roggen zien, die zich voeden met de resten van de schoongemaakte conch. We drinken een afscheidsdrankje op het strand bij de ondergaande zon. Morgen weer anker op en richting dorp , waar we onze gasten na een heerlijke lunch uitzwaaien. We hebben een gezellige tijd met elkaar gehad. Wat grappig was , dat wij samen Nederlands, zij samen Zweeds en we elkaar Engels spraken en we dus woorden gingen vergelijken. Ons Engels heeft weer een boost gehad. Die middag speken we de jongens van de sigarettenruil. Hun buitenboord motor is van de bijboot gevallen en onder water verdwenen. Ze duiken hem op maar krijgen na een schoonmaakbeurt aan de praat en daarna niet meer. Ik bied aan om ze er bij te helpen en zo nemen we de motor mee naar onze boot. Ik heb hem binnen vijf minuten aan de praat. De veiligheidsschakelaar zit vol zeewater, en dat had ik gauw in de gaten. Maar dan blijkt dat de stuurarm er los bij hangt. Er zijn moeren van afgerammeld. Verder is een van de bevestigingsklemmen afgebroken en daardoor is hij van de boot gevallen. Die dingen repareer ik ook maar even en een uur later verlaat een tevreden cruiser Zeezot en blijf ik net zo tevreden achter. Gisteravond was er een door de actieve cruisersclub georganiseerde bonte avond of te wel een variety show in het dorp waaraan ook Bahamaanse mensen meededen. Zo was er een stel Bahaamse meiden die de sterren van de hemel dansten, naast tenenkrommend, vals gezang van een bootdame en verder alle tussenliggend varianten. Om acht uur hielden we het voor gezien. Vandaag, 17 maart ,St Patricksday, je moet het maar weten, hebben we ons op de verstopte slangen van de wc gestort. Ongelooflijk ze waren van binnen zo verkalkt dat er van de oorspronkelijk doorsnee van 4,5 cm doorsnee nog maar een gaatje van 1 cm over was. Geen wonder dus dat het systeem niet goed meer werkte. Tot ons grote geluk haalt de ecover wc-reiniger, die we nog steeds aan boord hebben, de ergste luchtjes weg en kunnen we redelijk stankvrij de boel lostrekken. Ik moet wel zeggen dat Joop het leeuwen aandeel van de klus heeft gedaan heeft gedaan. Nu gaan we wassen en de site bijwerken. Mislukt! Er stond was een te lange wachttijd bij het internetcafé, nou ja café. Dus morgenmiddag in de herkansing na het vullen van de gasfles(sen?). De was is na drie uur wel weer gedaan.

Foto’s zie: http://picasaweb.google.com/syzeezot

Bijgewerkt op 8 april

Het is lang geleden dat we de site bij gewerkt hebben. We hadden uiteindelijk uitgevonden hoe we internet aan boord konden ontvangen, toen we hoorden dat een goede vriendin van ons was overleden. Het kwam niet onverwachts, maar ons verdriet is er niet minder om. Op de zelfde dag hoorden we dat bij een dierbaar familielid de kanker harder toeslaat dan verwacht. Tijdens het bellen met mijn nichtje zie ik een enorme steekvlam boven het dorp en even daarna viel de verbinding weg. Wat bleek er was een transformator uitgebrand en dus geen stroom en geen internet. Het electriek deed het vrij snel weer , maar de internetverbinding lukte pas de volgende avond weer. Gelukkig konden we toen wel contact met Nederland maken en voor ons belangrijke telefoontjes plegen, maar van schrijven en de site verder bijwerken kwam toen niks.

Op de gasflessendag kwam Joop op de steiger een Nederlands stel tegen waar we eerder via de marifoon contact mee gehad hadden. We varen met onze gevulde gasflessen( ja ook de Europese, want in Georgetown is de enige adapter in de Bahama;s voor die flessen, hebben wij even geluk!)naar de overkant en hebben een gezellige avond bij hun aan boord. Nog nooit zoveel heen en weer geankerd als in deze baai. Want de dag daarop gaan we voor de internetverbinding weer naar baai bij het plaatsje. Omdat het lager wal is ligt het wat onrustiger, maar voor boodschappen en waterhalen is het ideaal. We hebben met de Nederlanders van Seebaert afgesproken om samen richting Cuba te gaan. Op de avond voor vertrek nemen we afscheid van de Two Pelicans , en met name Lynn heeft het er moeilijk mee dat er weer een boot met vrienden vertrekt. We vertrekken vroeg omdat we naar Conception island willen. Dit vroege vertrek heeft als nadeel dat we bij de uitgang stroom tegen wind hebben en dat is even erg ongemakkelijk. Korte hoge zeeën en wind tegen. De wind is stevig en we halen Conception niet. We ankeren bij Long Island al kunnen we niet echt een swellloze ankerplaats vinden. De volgende dag is het een geploeter tegen de wind en hoge golven in om Conception te bereiken. Vlakvoor zonsondergang zijn we er. Ook hier staat een hoge zee en liggen we te schommelen, maar het is minder erg dan de nacht daarvoor. De volgende dag verhuizen we naar een iets rustiger en veel mooier inhammetje. We maken een prachtige wandeling op dit onbewoonde eiland, dat tevens een natuurpark is. We blijven hier tot dat de wind wat afneemt. Helaas kunnen we met zoveel wind niet snorkelen en liggen we ook erg onrustig.

Het is nog vroeg in de ochtend als we richting Cuba vertrekken. We willen nog een stop onder Longeiland in de Bahamas maken en dan de volgende dag door zeilen naar Cuba. Bij het vertrek staat er een fikse bries en we zeilen snel. We vangen een Mahi-mahi en aan het eind van de middag komen we aan bij de zuidpunt. We zijn er een uur eerder dan Seebaert. Er staat een hoge zwel maar om het hoekje moeten we redelijk beschut liggen. Helaas in de loop van de avond draait de wind naar het zuidoosten en is het met onze beschutting gedaan.We liggen behoorlijk te rollen. Nu nog het laatste stukje. Het is niet in 1 dag te bezeilen zodat we pas tegen de middag vertrekken om de volgende morgen aan te komen. Omdat de Seebaert minder snel gaat, geven we ze anderhalf uur voorsprong om gelijk aan te komen. Bert spreekt goed Spaans en dat maakt het met de autoriteiten voor ons een stuk makkelijker. Onderweg treffen we een hoge zee, wind mee en stroom tegen in het Old Bahama Canal. Er lopen hoge golven, maar Zeezot neemt ze mooi. Wel moeten we veel zeil wegreven om samen met Seebaert aan te komen. De volgende morgen om een uur of negen zijn we er. Cuba decamos !

Dit verhaal wordt vervolgt in hoofdstuk Cuba.

Foto’s zie: http://picasaweb.google.com/syzeezot