Eindelijk vertrekken! Na maanden van klussen aan de boot Zeezot kunnen we weg. Wij, Joop Blikman en Albertien Volbeda gaan op zoek naar voor ons nieuwe bestemmingen.

We houden een Website bij zodat alle belangstellenden ons kunnen volgen en mailen dat scheelt een heleboel gebel . www.zeezot.com  en  info@zeezot.com

 

 

Dindsdag  2 mei tot en met vrijdag 5mei

 

Albertien kan nu nog niet mee. Vriend Folkert kan zich wel vrij maken en mee varen naar Kiel om daar van plaats te wisselen met Albertien. Uitgezwaaid door familie en vrienden vertrekken we om 12.00uur met hoogwater van Terschelling en gaan via het onbetonde Noordgat en Thomas Smitgat naar buiten. Om 21.00 zakt de wind er helemaal uit, zodat we verder varen op de motor. Later in de nacht komt er een zwak oosten windje, maar te weinig om te zeilen. Om 02.00 wekt  Folkert me, omdat de motor raar doet. Folkert heeft moeten wijken voor een schip en  de motor vrij gezet, toen weer vooruit gezet, maar krijgt geen voortstuwing meer. In het donker zoeken we met de zaklamp naar de oorzaak, maar kunnen die niet vinden. Mogelijk is er iets met de keerkoppeling of zit er iets in de schroef, als die er nog onder zit tenminste. We liggen boven Borkum. Gelukkig is er weer wat wind op komen zetten, zodat ik besluit ik terug te gaan om de Eems op te zeilen naar Delfzijl tegen tij en wind in. Na zo eindeloos gelaveerd te hebben, het is inmiddels 08.00 uur,  komen we in de buurt van de Eemshaven en gaan daar naar binnen. Met de pikhaak voelen we of wat in de schroef zit maar vinden niets. Keerkoppeling bekeken maar die draait vooruit en ook achteruit en schakelt goed dus er moet toch iets mis zijn met de schroef, die er gelukkig nog onder zit, want we hebben hem gevoeld. Ik heb een schroef met in zeilstand verstelbare bladen, mogelijk gaat er daar toch wat fout mee. Om dit te bekijken zetten we het schip vanavond droog op het wad. Achteruit varen gaat nog wel, vooruit bijna niet meer. Daarom varen we de haven achteruit uit het wad op en vallen we onder de dijk droog. Vanwege het dode tij blijft er water staan. Op handen en voeten haal ik in het koude water de schroef er af. Ik moet er vooral voor zorgen geen  boutjes te laten vallen want dan heb ik een probleem. De schroef is in orde. Inmiddels is het donker met bijschijnen van een zaklamp monteer ik de schroef weer. 0pnieuw achteruit naar de haven varen en afmeren, het moet dus toch de keerkoppeling zijn, die problemen geeft. Bij beter onderzoek blijkt, dat deze slipt en verbrande koppelingsplaten heeft, dat is balen!! De koppeling er uit halen, kan dat zonder dat de schroefas er uit valt? Ik twijfel, want de drie centimeter speling, die ik meen te hebben is wel heel weinig.Toch probeer ik het  en uit eindelijk met veel gemartel lukt het me. Nu de koppeling nog repareren. Bellen met van Gebr. van Enkhuizen in Makkum om te overleggen, ze hebben nieuwe platen liggen. Met de auto van Albertien, die Folkert komt aflossen, kan ik vanuit de Eemshaven naar Makkum rijden. Maar… ze moeten er ook nog in, hoe dit te doen? Ik weet uit ervaring dat met name de platen van de vooruit erg vast op de as zitten en aan boord heb ik geen werkplaats. Daarom s’avonds naar m’n broer Bert gereden, daar samen de koppeling uit elkaar gehaald en de nieuwe platen gemonteerd. Dit blijkt nog een hele klus te zijn. De volgende morgen weer terug naar de Eemshaven en de boel weer op zijn plaats zien te krijgen. Daar moet je wel van zweten zeker met dat prachtige weer van die dag. En dan proefdraaien! Doet die het nu goed? Ja! Vooruit geeft druk,  achteruit ook.  Prima tot ……. ik in de vooruit meer gas geef, dan kraakt er wat en springt ie uit z’n werk. De schrik slaat me om het hart! Nog niet goed! Dat kan toch niet? We hebben de platen volgens tekening vervangen, alles nagekeken en het leek allemaal in orde. Hoe kan dit? Ik probeer het nog een paar keer. Het gaat nog twee keer fout, daarna gaat het wel goed. Kennelijk moest de boel  zich nog zetten, maar hij doet het weer. Hoera!!! 

 

Zaterdag  6 mei

 

Kunnen we na een proefvaart weer op weg. De wind ZO 5 lijkt gunstig voor Helgoland, eventueel Sylt en daarna Thyboran. We gaan voor het lapje naar zee en rekenen dan op halve wind langs de Duitse eilanden. Maar wat schets onze verbazing? De wind wordt tegen de voorspellingen in ONO 5 en trekt aan tot  dik 6. We besluiten te kruisen richting Helgoland. Echter tegen tij en pittige wind in wordt het afzien. Na zo’n 40 keer overstag gegaan te zijn en de fok weer dichtgedraaid te hebben zijn we nog maar bij Nordeney. We houden het voor gezien en gaan door de Schluchter en Dovetief naar binnen met de bedoeling Nordeney aan te lopen. Eenmaal binnen is de wind warmer en ZO, bovendien hebben we nog een paar uur vloed te gaan, zodat we besluiten door te varen naar Baltrum. Bij het bestuderen van de kaart blijkt dat we hier niet naar buiten kunnen en zo varen we door naar Langeroog met hier en daar slechts 1 meter water terwijl het tij begint tegen te lopen. Daar meren we om half acht af. Zo kan het wel voor vandaag.

 

Zondag  7 mei

 

ONO 6 met uitschieters van 7 lassen we een rustdag in. Het is tenslotte zondag. We hopen dat de wind wat af neemt of naar een andere hoek draait. Het wordt een luie dag met fietsen, wandelen en ten slotte 7 km hardlopen.

 

Maandag  8 mei

 

Wind nog steeds ONO 6 dus weer pal tegen. We gaan over het Wad naar Spiekeroog met het ochtendtij. Wangeroog halen we niet in 1 tij. Er is meer dan een meter verlaging op het Wad door de oostenwind. Daardoor houden we een tijstop op Spiekeroog, maken een lekkere strandwandeling en vertrekken met het avondhoog naar Wangeroog waar we om 10 uur binnen lopen. Het wantij halen we met de hakken over de sloot of beter gezegd met de bodem schuivend over de grond.  Zo weinig water komt er op.

 

Dinsdag  9 mei

 

Eindelijk is de wind wat afgenomen en kunnen we buitenom verder naar Helgoland of Cuxhaven. Met het staartje van eb naar buiten en eenmaal daar staat er een lekkere wind alleen wel NNO.  Helgoland ligt nu recht in de wind, zodat we er toch  voor kiezen naar de Elbe te zeilen. Ook die is niet helemaal bezeild maar het is lekker weer en er is een hoop grote scheepvaart te zien. Tegen het donker Cuxhaven aangelopen. Dit was een mooie zeildag.

 

Woensdag  10 mei

 

Nog gauw even brood gehaald en en een internet poging gedaan, maar de boel werkt niet naar behoren en “der Chef” van wiens kantoor we dan gebruik mogen maken, weet van geen wijken, dus….  Gaan we naar Brunsb?ttel, vlot geschud, het Kielerkanaal op. Uiteraard is de wind pal tegen. En ik nog zeggen, vóór ik wegging: ‘Ik wil niet altijd maar tegen de wind ìn zeilen’. Na een dag van motoren, zeilen mag je hier met de motor aan en kruisen al helemaal niet, komen we aan in Holtenau. Het is bijna donker en dan mag je als pleziervaartuig niet meer op kanaal varen. We kunnen gelukkig nog met een paar grote zeeschepen mee schutten en wat ben je dan klein.

We meren om de hoek af naast een Nederlandse bruinevloter. Er liggen hier meerdere, die hun heil gaan zoeken op de Oostzee. Het stadsbeeld wordt er bepaald mooier op. Vele van deze schepen lagen voorheen op Terschelling.

 

Donderdag  11 mei

 

Vandaag wordt een onderhoudsdag. We hebben een lek in ons drinkwatersysteem en gaan dat uitzoeken. Eerst zeilen we wat rond in de baai van Kiel op zoek naar een jachthaven, waar we water en elektra op de steiger hebben. Daar slopen we de watertanks er uit en controleren ze.  Gelukkig daar zit geen lek in. Alleen een slang die niet goed vast zit. Maar waar lekt het dan? De boiler blijkt de veroorzaker van de zoetwater ellende te zijn. Er zit een scheurtje in en als hij warm wordt en uitzet gaat het apparaat lekken. Ik sloop hem er uit,  want het lek is niet repareerbaar. Er moet een nieuwe komen, maar waar haal je die zo snel vandaan? Bij AW Niemeyer watersport, die heeft hem weliswaar niet op voorraad, maar stuurt hem naar het filiaal in Gl?cksbrug. Komt ons goed uit, want die kant willen we toch op.

 

Vrijdag  12 mei

 

We gaan op tijd op weg. Er is nog niet veel wind, maar het is wel een schitterende dag. We gaan richting de Flensburgerfjord, we zien waar we terecht komen. Na heerlijk gezeild te hebben, ankeren we s’avonds ergens onder de kust met een prachtig uitzicht over een baai. Ik begin daar met het vastkitten van het teakdek bij de kuip. Dit zit op veel plaatsen los. Het vastklemmen lukt met behulp van stokken en touwtjes.

 

Zaterdag  13 mei

 

Op tijd weer op, we moeten immers naar Gl?cksbrug varen om daar de nieuwe boiler op te halen. Afwisselend motorend en zeilend zwalken we over de onzichtbare watergrens tussen Duitsland en Denemarken. De boiler is gelukkig wel aangekomen. Ik had daar zo mijn twijfels over. Het inbouwen in het schip valt tegen, want alles moet aangepast worden. Dat is weer een aantal uren klussen.  Hoezo in de vut?  Wat een hondenleven, maar wel met lekker regenweer en het lukt toch maar weer! Het inbouwen dan. Werken doet ie nog niet, want we hebben nog niet alle onderdelen, maar dat komt nog wel.

 

Zondag  14 mei

 

Alweer mooi zeilweer WNW wind 5-6 We gaan op weg naar Sønderborg, waar we binnen vijf minuten door de brug kunnen. Mooi gelukje! Daarna tussen het eiland Als en het vaste land door naar boven. Vervolgens voor de wind naar Augustenborg, waar we om 5 uur afmeren na een lekkere zeildag tussen de bloeiende koolzaadvelden door. s’Avonds een eind gewandeld door de tuin van het voormalig slot  van Hertog Augusten. Mooie grootschalige gebouwen uit de oude tijd. Teruggekomen op de jachthaven raken we in gesprek met Marte en Wim uit Vledder, die hun boot nog op kant hebben staan en al een aantal jaren over de Oostzee rondzwerven. Hun uitgenodigd op de borrel en wederzijdse verhalen aangehoord. Natuurlijk naar mooie plekjes gevraagd en deze met rode stippen aangekruiste plaatsen op de kaart. We gaan ze deels bezoeken, het zijn er veel te veel om allemaal aan te doen.

 

Maandag  15 mei

 

Eerst op brood en onderdelenjacht. Brood lukt wel, maar onderdelen wordt hem niet. Ze hebben niet veel en wat ze hebben is te duur, dat wordt elders verder zoeken. Gewapend met de kaart met rode stippen gaan we op zoek naar mooie plekjes en ze zijn er. Geweldige ankerstekjes bij Dyvig, maar we zijn te vroeg. We willen nog verder varen naar een andere ankerplaats met stip. Ook mooi maar iets minder dan bij Dyvig is het Genner fjord ( Kalvo) Daar gaan we voor anker met prachtig uitzicht op een vikingschip. ‘sAvonds wordt het fris, dus de kachel aan, keteltje erop voor koffiewater, wat wil een mens nog meer? Brandvrije kleding! Bij een ongecoördineerde beweging stoot ik de ketel met inmiddels kokend water van de kachel en natuurlijk over mijn voet. Gauw onder de kraan gekoeld en zalf er op, zodat de ergste blaren achterwege blijven. Wat kan een mens domme dingen doen.

 

Dinsdag  16 mei

 

We worden rond zessen wakker van de regen. Gaan om de beurt naar buiten om de giek en later de lazy-jacklijntjes te laten zakken, zodat het water uit de plooien van het niet afgedekte zeil kan lopen.  Daarna dommelen, lezen en schoonmaakactiviteiten tot we op de motor vertrekken richting Dyreborg op het eiland Fünen. Het is mistig. De radar gaat aan, want een veerboot  vaart voor langs en is bijna niet te zien. Later wordt het zicht iets beter, komt er een beetje wind en ook nog van achteren, dat valt weer eens mee. Het is een mooie tocht naar uiteindelijk Faaborg op Fünen. We gaan in de oude haven liggen na drie mislukte pogingen om een passende box te vinden. De palen staan steeds net te dicht op elkaar. De oplossing wordt aan het einde van de steiger van opzij de box invaren. Liggen we ook nog met de kop in de wind en is het afstappen iets gemakkelijker.

 

Woensdag  17 mei

 

Geen wind en mist. Om kwart voor acht staan de havenmeester al aan de boot te kloppen. Ook goede morgen! Hij verteld dat om 12 uur het weer zal opknappen. Het wordt een klusdag. Vandaag de boiler aansluiten. Eerst naar een goed uitgeruste zaak op de jachthaven onderdelen voor de boiler gehaald en dan de boel aansluiten. Maar……  bij nader inzien moeten alle koelwater slangen van de motor naar de boiler vervangen worden. Ze blijken hard en verdroogd te zijn, ze breken spontaan stuk. Wat een geluk dat we het nu ontdekken en niet als we de motor een keer hard nodig hebben in slecht weer. Zo wordt het al met al nog een hele klus, die de rest van de dag in beslag neemt. Aan het eind van de middag draait alles weer naar wens. We gaan vandaag niet meer weg en fietsen na het eten nog een lekker eind om zo wat van de omgeving te bekijken. Overigens klopte de weersvoorspelling van de havenmeester!

 

Donderdag  18 mei

 

We worden al vroeg in de morgen wakker. Het giet van regen en er staat een dikke ZO wind 6 tot 7. Ook leuk om mee gewekt te worden en wij zouden naar het ZO naar het eiland Æerø Nu wordt het eerst nog een keer omdraaien en wat later er uit. Om half acht worden we echter verrast door de havenmeester, hij wordt steeds fanatieker. Volgens hem klaart ook vandaag het weer om 12 uur op, we zullen zien. Eerst maar weer onder de klamme lappen, het is toch hondenweer. Later lopen we door de stromende regen naar een kunsthistorisch museum om toch onze kennis een beetje uit te breiden. s’Middags om 1 uur wordt het droog! Water en diesel getankt en op weg. Er staat een dikke bries met soms kracht 7. Inmiddels zuidwest, hierdoor is de koers bezeild, dat lijkt goed. Het wordt een stevige zeiltocht. We vliegen met soms 9 knoop op de GPS richting Æerø. Waar we na dik twee en half uur afmeren in de jachthaven van Æerøskøbing, dat was even genieten. We verkennen het plaatsje, dat bekend staat om zijn mooie en vele vakwerkhuizen. Het is minder grootsteeds als Faaborg, maar ook hier de sporen van een rijk handelsverleden. Graag zouden meer willen doen met internet, maar niet overal kun je makkelijk terecht. De bibliotheken, waar je gratis kan internetten zijn vaak dicht als wij aankomen, de meeste draadloze netwerken zijn goed beveiligd en via mobiele telefoon is het toch een dure aangelegenheid. Onze email via mail@zeezot.com werkt niet goed, wij gaan dat nog onderzoeken.Willen jullie tot nader bericht je mailberichten sturen naar onze, jullie welbekende, mailadressen. De comments bij de website komen wel goed door.

 

vrijdag  19 mei

 

Om vertrekken we uit Æerøskøbing  voor tocht naar het eiland Omø via Sunderborg en om Langeland. Het eerste stuk ging relaxt met een achterlijk windje naar Sunderborg gelijk maar schoonschip gemaakt. De kuip poetsen is af en toe hard nodig. Tussen de eilanden gekomen krijgen we een fikse stroom mee door het afwaaien van het water. Nadat we onder de brug door (39 mtr. dat past wel) varen neemt de wind flink toe en steken we een reefje. We denken dat het door de eilanden en de hoge brug komt. Maar als we weer op zee komen moet er nog een reef bij, want het waait soms 30 knopen. We kunnen voor het lapje met gemiddeld 8 knopen. Zo schiet het lekker op. Om Langeland heen over de diepwater route, die we netjes haaks oversteken. Met inmiddels halve wind in af en toe een bui scheuren we verder. Achter de diepwater route ligt nog een normale route. Daar zien we al een tijd een ferry varen van de Colour Lines. We varen er mooi voor langs tot hij tot onze verbazing koers wijzigt en recht op ons af komt. Hij is dan al redelijk dicht bij en heeft flink de sokken er in. Wat nu? De veerboot  opgeroepen met de marifoon, maar die geeft geen reactie. Afvallen en mee gaan liggen, terwijl er ook nog een tegenligger is die niet veel ruimte geeft. Het komt uiteindelijk allemaal goed, maar leuk is het niet. Toen door gezeild naar Omø en daar afgemeerd in een knus klein haventje. Eerst even  borrelen en eten. Daarna gaan we het eiland verkennen. Dat wordt dit kleine eilandje helemaal rond lopen over de enige weg die er is. Al zijn er nog wel diverse doodlopende zijwegen. Een mooie wandeling van  ongeveer anderhalf uur.

 

 

 

Zaterdag  20 mei

 

Dikke wind door het wand en de regen klettert op het dek. Geen weer om enthousiast op te staan en te vertrekken. Eigenlijk wil ik nog hard lopen, maar het weer trekt me niet. Eerst rustig opstaan, ontbijten en dan zien we wel. De informatie van de website moet bijgewerkt en er op gezet worden. Dus het verhaal geschreven en gecorrigeerd en dan het net op. Ja, mis! Geen verbinding met het net te krijgen. Nou dan proberen we het later wel. Inmiddels is het al tegen twaalven en de wind is iets afgenomen. We vertrekken richting Vordingborg op het Eiland Sealand. De reis gaat voorspoedig. Hoog aan de wind met vol tuig 8 knopen gaat het lekker hard. Het is tot daar ruim 30 mijl en ondanks een mijl stroom tegen vorderen we goed. Onderweg nog wel een paar reven gestoken, omdat de wind toe neemt. Later zakt de wind wat in en zouden de reven er wel uitkunnen, maar er hangen ook dikke luchten en die beloven niet veel goeds. Nog even afwachten wat er uit komt. Dichtbij een brug begint het te waaien en te regenen,  een zware bui. We willen de fok nog even reven, dat gaat met veel moeite en ook nog maar gedeeltelijk. Nadat we onder de brug van maar liefst 26 meter hoog door varen, is de bui overgetrokken en zakt de wind eruit. We vinden het wel genoeg voor vandaag. We zoeken een jachthaven in Vordingborg op, die eigenlijk te ondiep is. Met opgetrokken zwaard lukt het om na veel gedoe met weer aanwakkerende wind een plekje te vinden, want ook hier zijn we voor veel boxen te breed. Ons onderzoek naar het juist inschatten van de breedte van de boot en de afstand tussen de meerpalen is dan ook nog niet afgerond.

 

Zondag  21 mei  28.5 zm

 

Voor de verandering is de wind naar het westen gedraaid en nog steeds krachtig, 5-6 beaufort. We gaan eerst  lekker douchen en bekijken na het eten de stad en het fort. Inmiddels is het droog geworden en dat is wel zo prettig. Tegen de middag gaan we weer op weg. Vandaag een kort stuk naar een eilandje Nyord. Hier is een  piepklein haventje met een nauwe ingang. Leuk om er met windkracht 6 binnen te lopen dit het gaat perfect alleen de ligplaatsen zijn wat krap, we lopen vast tussen de palen. Dan maar met de kop in de wind aan palen afgemeerd. We hebben het hele stuk op de werkfok afgelegd met soms 8 knopen op de GPS. Dat ging lekker hard en ontspannen maar het ten slotte ook zondag, ik hoef me vandaag dus niet te druk maken. Wanneer s’avonds de wind gaat liggen, meren we de boot alsnog af tussen de palen en kunnen we aan wal voor mooie wandeling over het ‘eiland’ terwijl we  begeleid worden door duizenden muggen.

 

Maandag  22 mei  48 zm

 

Vroeg in de morgen of beter midden in de nacht maakt Albertien me wakker met de mededeling dat de wind is gedraaid, waardoor we maar beter de boot kunnen verleggen. De wind staat pal in de havenmond en als hij toeneemt liggen we erg ongunstig. Mijn hoofd staat daar nu helemaal niet naar, dat zien we morgenochtend wel, denk ik. De volgende ochtend is de wind inderdaad weer flink toegenomen en liggen we flink te rijen op de binnen lopende rollers. Hoe komen we hier nou nog goed weg? Na  een scheepsraad, waarin we besluiten hoe het allemaal moet, lukt het vlekkeloos. Omdat we toch al vroeg zijn gaan we gelijk op pad naar Kopenhagen. Het wordt een lange tocht van 9 uur zeilen met af en toe stevige wind en dikke buien op ons dak. Aan het eind van de middag lopen we de verenigingshaven Margretheholm(Lynetten) binnen. Als we na het eten door de haven wandelen, kijken we onze ogen uit. Op de wal staan schepen, bootjes en ander voorheen drijvende bouwsels in diverse stadia van onderhoud, bouwen mensen hun eigen loods van hout en plastic om hun boot, zodat ze er beschut kunnen werken en wonen??? In de haven liggen heel wat opknap projecten en vergeten bootjes. Het gaat ons aan het hart, dat heeft zo’n bootje toch niet verdient? Op de kant ontdekken we zelfs een, ooit prachtige, racer van 60 voet waarvan de kiel is afgezaagd en de opbouw delamineert. Alle beslag zit er nog wel op inclusief een windvaan. Tja roestvrijstaal vergaat zomaar niet. Morgen gaan we terug om foto’s te maken. Bij Zeezot aangekomen hebben we een praatje met de buurman, die we later uitnodigen. Hij woont hier gedoogd, zoals wel meerderen. Door hun aanwezigheid wordt er ook minder gejat in de winter. Hij geeft een aantal tips voor ons bezoek aan de stad. Het blijkt dat we via zijn netwerk onbeperkt toegang tot internet hebben. Is dat even makkelijk, kan ik eindelijk uitzoeken hoe ik de zeezotmail gangbaar krijg. Om 2 uur ‘s ‘s nachts lukt het me uiteindelijk. De zeezotmailbox doet het dus!!

 

Dinsdag 23  mei  0 zm

 

Vandaag  gaan we uitgebreid Kopenhagen verkennen. De bus bij de jachthaven blijken we net gemist te hebben, dus lopen we het eerste stuk. We vinden een halte van de watertaxi en gaan daarmee naar de overkant. Naar Nyhaven, deze haven is ons aan- en afgeraden, dus gaan we eerst eens kijken of we willen verkassen. We vinden het hier te rommelig en er liggen waarschijnlijk in tegenstelling tot het hoog seizoen geen boten van buitenaf. De overgang van de boot naar de stad is wel even wennen. We beginnen maar met een lekker ijsje en lopen wat rond. Het is een prachtige stad met  oude, grote gebouwen en een mooi winkelcentrum. We hoeven ons voorlopig niet te vervelen. Ze hebben net als vroeger in Amsterdam witte fietsen al hebben deze alle kleuren en reclameopdruk. Je doet  een muntstuk van 20 kronen in het slot, net als bij een winkelwagentje, neemt hem mee en ergens anders stal je hem weer. Ze fietsen niet echt lekker, maar daar kunnen we mee leven. We gaan op zoek naar de kleine zeemeermin, die wil ik nu na alle verhalen erover wel eens zien. Omdat we niet goed op de kaart gekeken hebben, wordt het meteen een sightseeing. De meermin is wel heel klein en ze zit niet midden in het water, zoals ik altijd dacht. Daarna zien we een wisseling van de wacht bij Amalienburg. Na een kop koffie lopen we onze neus achterna en zien zo een groot deel van de stad. We verwonderen ons over de grootsteedse gebouwen en de vele koperen daken en torens. We nemen de bus naar de haven bij een plein waar wel erg veel dronken mensen zijn. Terug bij de boot zoeken we uit naar welk museum we morgen willen en  maken  we foto’s in de haven. En, ach en dan is zo’n dag zo weer voorbij. Dat betekent de komende dagen nog in Kopenhagen blijven en rustig de stad onderzoeken.

 

Woensdag  24  mei  0 zm

 

Het weer lijkt mooier vandaag. Ik ga eerst maar m’n hardlooprondje doen, want dat schiet er te vaak bij in. De boot opruimen en dan met bus naar de stad naar het Deens Nationaal Museum. Daar willen we een tentoonstelling over de Eskimo’s bekijken. Ze blijken naast gereedschappen en boten ook een uitgebreide collectie kleding te hebben. Overigens tot onze verbazing hadden ze al strings van bont, mooi versierd en al. Ook van andere vergane culturen hebben ze een mooie verzameling gebruiksvoorwerpen. Het is boeiend om van over de hele wereld de cultuurvormgeving met zowel de verschillen als ook de overeenkomsten te zien. Daarna via Christiansborg, het  koninklijk paleis en parlementsgebouw, naar de koninklijke bibliotheek geweest. Mooi gebouw; oud en nieuw goed met elkaar geïntegreerd of liever de verschillen zeer benadrukt. Wonderlijk om  overal studenten alleen of in groepjes met laptops te zien werken. Ook in de oude studie zaal, waar absolute stilte heerst zit iedereen aan de oude, lange leestafels met groene leeslampen achter zijn laptop. Als het begint te regenen maken we een rondvaarttrip door de stad. Kunnen we mooi overdekt de boel vanaf het water bekijken, dat is toch weer anders. Nog lekker uit eten geweest en dan uiteindelijk verzadigd en moe naar de Zeezot. Albertien kan het niet laten om seringen, die hier overal overvloedig bloeien, te plukken. Ik moet er wel aan wennen hoor, bloemen a/b.

 

Donderdag  25 mei  0 zm

 

Hemevaartdag. Weer veel wind, we blijven nog een dagje. Eerst wat rommelen aan boord, uitzoeken of we foto’s op de site kunnen krijgen, enzovoorts. Er is altijd genoeg te doen en daarna nog even op stap. Fietsen te voorschijn gehaald en op ontdekkingstocht te beginnen bij Chirschtiania. Ik kijk mijn ogen uit wat in die vrijstaat allemaal mogelijk is. Vervolgens door de binnenstad gefietst. Op veel plekken zijn we al geweest maar ontdekken ook een heleboel nieuwe plekken, grote pleinen en gezellige straatjes. Op de fiets is je reikwijdte toch weer een stuk groter. Tijdens een dikke bui op een overdekt terrasje gezeten aan de warme chocolademelk om het nuttige en het aangename met elkaar te verenigen.

 

Vrijdag  26 mei  19 zm

 

Eindelijk wat minder wind vandaag, weer op weg. Albertien is nog even wat kopen in de stad en ik ga een rondje hardlopen. Dat wil ik  tenslotte een beetje bijhouden, je weet maar nooit waar het goed voor is. Eindelijk kunnen de touwtjes los en gaan we opzoek naar nieuwe plaatsen. Het waait toch nog behoorlijk. Al gauw varen we met 2 reven en gaan we alsnog 8 knopen aan de wind in vlagen van 31kn naar de volgende bestemming. Deze is nog niet bekend maar we zien wel waar we terecht komen. Het wordt uiteindelijk Humlebæk Havn. Een mooi klein haventje met daar vlakbij het Moderne Kunst Museum Louisianne, dat we voor morgenochtend bewaren. Vanavond gaan we een eind in de omgeving wandelen. We komen in een mooi bos en lopen zo met een omweg via een prachtig kerkhof weer naar de boot. We genieten van de vliegkunsten van de oeverzwaluwtjes, die rondom de boot vliegen. Omdat we in de havenmond met uitzicht op Helsingborg liggen, zijn we voortdurend aan het schommelen  op de binnenlopende deining. Een Caribian-trainig????.

 

Zaterdag 27 mei  26 zm

 

We worden wakker met een stralende zon, even op fiets naar het dorp boodschappen doen en dan naar het museum. Een mooi gebouw met een interessante collectie. Er is een overzichtstentoonstelling van Baselitz en een fascinerende video-expositie. Na deze gezien te hebben gaan we naar de boot, hijsen de zeilen. Nu een lekker eind varen. De wind is 3 uit zuidwest en dat vaart heel relaxt. We verheugen ons er op eindelijk rustig aan te kunnen doen en gaan richting Helsingør. Onderweg repareren we de vlonders en varen zo even met de kuip als schuurtje, maar het is zo rustig dat het wel kan, Al vinden we allebei dat we je zoiets beter inde haven kan doen, maar ja we waren er al mee bezig voor we het wisten. Het gaat zo lekker dat we besluiten door te zeilen. De nauwe doorgang tussen Helsingør en Helsingborg doen we op de motor, want de veerboten vliegen je daar om de oren met soms wel 3 tegelijk. Komen we aan de andere kant en wat denk je? Noordwesten wind 5: weer tegen en stevige deining.  Even spelen we nog met de gedachte om door te varen naar Ahold, zo’n 60 mijl verder. Maar om nu al weer zo’n eind te kruisen daar hadden we geen van beide zin in. Rechtsomkeert terug naar het Zweedse eiland Ven om dat eens te bekijken. Er staat een rode stip bij en Folkert had het ons aangeraden. Het is vrij klein maar heeft wel 3 haventjes. We gaan naar het westelijke haventje bij het enige dorpje. We willen daar langszij een ander schip afmeren, maar dat mag niet langs de kade. Het moet met een achteranker en de kop naar de wal. Dat is leuk met een dikke dwars wind, maar het lukt. Met nog wat gedoe liggen we goed. Ik ga naar de havenmeester om te betalen en hoor een hoop commotie in de haven. Een boot die achter de Zeezot dwars ligt. Het blijkt een Spikhuger te zijn die achter onze ankerlijn is blijven hangen en tegen de boot aan is gevaren. De schade valt mee; een iets verbogen rand bij de scoop. Later komt er een aluminium boot binnen varen. Een van-de-Stad-ontwerp met een solo zeilende dame aan boord.  Ze schiet op de wal af, ik denk dit gaat te hard, laat ik haar maar even helpen. Het ging niet helemaal vlekkeloos, maar op wat verfschade na, viel het mee. Help haar nog even afmeren en ga weg. Later hebben we haar (Lene Gammelgaard) uitgenodigd voor een borrel. Heel gezellig met haar gekletst. Ze vaart vandaag voor het eerst alleen met haar nieuwe aanwinst gekocht in Nederland. Eind april opgehaald met vrienden en nu moest het maar wezen; voor het eerst alleen op pad met haar nieuwe schip. Voor haar is dit schip een tussenfase. Ze wil uiteindelijk een groter schip en dan de wereld rond.

 

Zondag  28 mei

 

We vliegen ons bed uit, omdat we met onze neus tegen de kade bonken. Het anker is alsnog gaan krabben. Eigenlijk was het al teveel verschoven nadat gisteren dat andere schip in de lijn was blijven hangen. We schurken ook nog tegen het veel kleinere buurschip aan. Hoe lossen we dit nu weer op? Joop doet het met de binnenschippers truc; gewoon de kop tegen de kant drukken, ideaal zo’n stevig boegbeslag, en dan draai je met de kont de kant op die je wil. Dus mooi los varen we naar de overkant van de haven, waar we opnieuw, nu met de kop in de wind, achter anker gaan. Wat een begin in  de stromende regen, die er bovendien niet mee op wil houden. Na het ontbijt willen we nog even naar Lene om haar schip  te bekijken, maar dan blijkt ze al vertrokken te zijn. Jammer, we hadden graag ons gesprek van gisteravond voortgezet. Nu maar verder per mail. Na verloop van tijd toch onze stoute schoenen aangetrokken om in de miezerige regen een wandeling te maken. Een wandeling die een stuk langer wordt, omdat we beide zo eigenwijs zijn om, nadat we de weg gevraagd hebben, te denken dat het ook wel anders kan. Op die manier zien we wel een hoop van het eilandje.

Na de lunch gaan we richting de Zweedse vaste wal om hun kronen te halen. We liggen in de verenigingshaven  vlakbij het centrum van Landskrona, een stad die naast  een mooi park een verloederde indruk geeft op de zondagmiddag. Na wat omzwervingen vinden we een bank en kunnen we ons liggeld betalen bij een havenmeester die volgens Joop in zijn kleren woont. Alweer hebben we een onbeveiligd net werk gevonden.

 

Maandag 29 mei 20 zm

 

Een mailtje van Ellen doet ons op internet zoeken naar Lene. Blijkt een zeer interessante dame met een grote coacingspraktijk te zijn, die ook nog eens de Mount Everest beklommen heeft en er een boek over geschreven heeft.  Nu dit eerst op het web gezet en dan gaan we richting Malmø.

Als we weg willen komt er net een donkere wolk aan, maar die doet zich dreigender voor dan hij is. De wind is 4 uit westelijke richtingen en de lucht vol heftige luchten, regenbuien en  zonbeloftes. We besluiten naar Limhamn te gaan,een plaats iets ten zuiden van Malmø. Het laatste stukje motoren we omdat het weer lijkt of er een enorme bui aankomt. Tot onze vreugde kunnen we borrelen en eten in de avondzon. Nu we ‘s avonds binnen bij de kachel zitten, verzucht Joop:’Heerlijk, een tevreden dagje.’.

 

Dinsdag 30 mei 13zm

 

Op het eind van de morgen fietsen we door een recreatiegebied naar Malmø. We hebben daar gisteren een enorm hoog gebouw gezien en kunnen het er niet over eens worden of het 4 of 6 kanten heeft,. De top en de basis staan minstens een kwartslag gedraaid ten opzichte van elkaar. Nader onderzoek levert op dat het gebouw 5 kanten heeft en kersvers is. De hoogte schatten we op meer dan honderd meter. Een prachtig, brutaal gebouw, dat de hele omgeving domineert. De stad komen we verder niet in omdat we hier een supermarkt aandoen.

Eenmaal bij de boot gaat Joop nog even lopen. Om 15 uur vertrekken we in de zon richting Skanör, waar we volgens Lene heerlijk vis kunnen eten. Maar tja, vis hebben we vanmorgen al vers gekocht. Onderweg is het heerlijk zeil- en visweer.  We kunnen de verleiding niet weerstaan om een lijntje uit te gooien en vangen prompt een geep. Dit is een lange slanke vis met een hele spitse bek met tandjes. Het is een echte jager vandaar ook dat hij ondanks onze snelheid (4.5kn) hapte. Vis genoeg aan boord vandaag. Ben benieuwd hoe hij smaakt. We bewaren hem tot morgen. Het schiereiland waar Skanör op ligt, is de zuidwestelijkste punt van Zweden met aan de zuidkant een soort ‘groene strand’ gebied. Het water is hier steeds zo helder dat we bij een waterdiepte van een meter of vier de bodem kunnen zien. Leve de dieptemeter, want het lijkt zoveel ondieper.

 

Woensdag 31 mei  46zm

 

Om half zes wordt ik wakker, er staat een lekker windje, zullen we ???? We besluiten om te vertrekken en even na zeven gaan de touwtjes los. Ystad is voor vandaag onze eindbestemming. Het wordt alweer een heerlijke zeildag met wind van 5 tot 25 knp. Op één van de langzame rakken vangt Joop er nog een geep bij. Als ik Ellen even voor de klets bel, horen we dat oma Lans is overleden vannacht. 

In Ystad kunnen we gelukkig ons gasfles probleem oplossen. In Kopenhagen wilden ze onze fles niet inruilen, terwijl we ongeveer 4 weken met een fles doen. Hier in een soort Winkel van Sinkel op bootjesgebied met oude en nieuwe spullen door elkaar, deed de eigenaar er geheel niet moeilijk over. Dus nu hebben we een voor hier gangbaar model en de schroefdraad is het zelfde. De gepen smaakten heerlijk. Het vreemde aan die dingen is wel dat hun graten groen zijn. Makkelijk te vinden dat wel, maar….. even wennen.

 

Donderdag 1 juni  0 zm  

 

Vandaag wordt het hem niet. Geen wind, regen en een grieperige Joop. Later trekt het weer bij, wordt zelfs mooi, maar Joop niet.  Dus blijven we nog een duurder nachtje. Vandaag gaan de prijzen omhoog met 50%, het seizoen is begonnen. Hopelijk kunnen we morgen naar het eiland Bornholm vertrekken

 

Vrijdag 2 juni  38 zm

 

Aan het eind van de ochtend vertrekken we toch maar, nadat ik eerst aspirines en een thermometer heb gescoord. Joop is nog wel ziekig, helpt even met weg varen en gaat dan op de bank liggen. Ik zeil zo min of meer solo naar  Bornholm. ’s Nachts stijgt Joop zijn koorts weer tot, we hebben nu een thermometer a/b,  40,4ºC en hij is minder gloeiend dan gisteren. Dit is niet leuk meer.

 

Zaterdag 3 juni 0 zm

 

Met de taxi naar de dokter. Gelukkig geen enge ziektes op het eerste oog na grondig onderzoek. Gewoon griep en uitzieken. Dat wordt een werk apart voor Joop. Ziek zijn: Hoe doe ik dat????  Ik benut de tijd om te winkelen en Rønne te verkennen.

 

Zondag 4 juni 0 zm

 

Wasdag.  De dag klopt niet helemaal, maar het zij zo. We maken een wandeling door het plaatsje. Mooi kleinschalig met veel oude vissershuisjes en vakwerk. Daarna is bij Joop de energie weer op.

 

Maandag 5 juni 0 zm

 

Joop is het gehang op de boot wel zat, dus pakken het slim aan, nemen de bus en toeren met een dagkaart het eiland rond. Veel leuke kleine haventjes, mooie plaatsen, ronde kerken, veel belovende espressoapparaten  en slechte koffie. Op de terugweg ontmoeten we een Nederlands echtpaar. Zij blijken ook in Rønne in de haven te liggen. Ook deze mensen hebben hun boot aan de Oostzee liggen. Ze zijn vorig jaar naar St. Petersburg geweest,  waren zeer onder de indruk van deze stad en ook van Tallin in Estland. Wij zijn op onze beurt onder de indruk van het zeilplezier, dat ze op hun duidelijk al gevorderde leeftijd nog steeds hebben en hopen dat ons dit ook zolang gegeven is.

 

Dinsdag 6 juni 26 zm

 

We vertrekken!!! De wind zit met NO in de verkeerde hoek, maar dat mag de pret niet drukken. De zon schijnt, de koorts heeft het nakijken en wij zeilen weer.  Met weinig wind komt de visgedachte weer boven en het lijntje wordt weer uitgegooid. We hebben vrij snel beet. Joop haalt een kabeljauw van wel 80cm binnen. Geen visserslatijn! We hebben er een foto van. Ik vind zo’n beest griezelig en indrukwekkend en bewonder Joop zijn lef  in deze. Na telefonisch advies van Wim Bloem, fileert Joop het beest en eten we een derde op, heerlijk maar erg veel. Morgen weer??

We liggen vannacht in Allinge, een gezellig klein haventje aan de oostkust,  met een verstopte ingang. Morgen gaan we naar Cristiansø, een eilandje voor deze kust,  waar een natuurlijke haven is en je, ja ja, terugvalt in de Middeleeuwen. We zijn benieuwd; iedereen die we er over spreken, is er enthousiast over.

 

Woensdag 7 juni 14 zm

 

Voor we vertrekken draaien we maar weer een wasje, want Joop zweet de wereld bij elkaar elke nacht. Helemaal goed is het nog niet. We gaan dan ook weer langs een dokter. Zij constateert een fikse blaasontsteking, dat wordt een penicillinekuur voor Joop.  Om 12 uur vertrekken we. Helaas is de wind verdwenen en wordt het bijna het hele stuk motoren. Alleen de laatste paar mijl zeilen we nog even .

Cristiansø bestaat uit twee rotseilandjes. De ruimte tussen die eilandjes is meteen de haven met een elegante voetgangersbrug in het midden. Het is een oude vesting en tevens het meest oostelijke deel van Denemarken. Op deze manier hadden ze toch nog een vinger in de Oostzeepap. Toen het militair en als gevangenis geen functie meer had, mochten de oud soldaten zich er vestigen als vissers. Het geluid van de krijsende meeuwen is alom en het lijkt me wonderlijk om er te wonen. Een grootdeel van de woningen bevinden zich namelijk in de oude kazernes, twee hoog met kleine ramen in hele dikke muren aan een straatje van 6 meter breed, maar wel op een eilandje midden in zee. Het is er mooi en pittoresk. Vlak bij onze boot krijgt een jongen visfileerles van de havenmeester. Joop gaat kijken en leert weer wat. In de beschutting van de haven liggen en toch aan twee kanten de zee zien is bijzonder. We hebben het geluk dat het nog niet erg druk is.

 

Donderdag 8 juni 54 zm

 

Om zeven uur varen we weg. We willen naar de Zweedse kust en naar Karlskrona is het 60 mijl. Onze achterburen gaan op dat tijdstip ook weg, maar zij gaan naar Utklippan. Als we dat opzoeken op de kaart en in het boek blijkt het een rotsengroep te zijn waar je kan overnachten in een soort vluchthaventje. Het scheelt ons 20 mijl naar binnen varen. Goed idee derhalve. Ondanks dat het volgens de weersvoorspelling vandaag niet zou waaien, kunnen we bijna het hele stuk zeilen. Precies bij de diepwaterroute valt de wind even weg, maar dat stuk is ook wel praktisch om op de motor te doen. Het is druk met tankers en we scharrelen er mooi tussendoor. Met Utklippan in zicht besluiten we om nog even door te varen, het is heerlijk weer en een mooie avond. We liggen nu na 13 uur varen in Sandhamns hamn. Morgenochtend gaan we kijken hoe het er hier uitziet. Joop is maar nauwelijks van zijn sudoku verslaving af te krijgen, maar met  de Irish koffie lukt het.

 

Vrijdag 9 juni 42 zm

 

We zijn vroeg wakker en besluiten om dan maar weg te gaan ook. We willen vandaag naar Kalmar, een van de oudste steden van Zweden. We hopen daar weer een internetverbinding te kunnen hebben. In eerste instantie staat er een mooi windje. Later zakt die er uit en doen we een deel op de motor. Gelukkig verdwijnt de bewolking en komt met de zon er weer een beetje wind. Zonnend. smerend, en drijvend komen we om vijf uur aan en vinden een plekje langs de kade. Hoeven we nog niet aan een meerboei met kop of kont zoals hier de gewoonte is. Voor de onwetenden onder de lezers: In de haven liggen op regelmatige afstand en een dikke bootlengte vanaf de kant meerboeien, daaraan doe je de afmeerlijn van kop of kont en de andere kant maak je aan de kade vast. Langszij afmeren is hier not-done en zo raak je toch veel boten, die allemaal zelf een opstap naar de kade hebben, kwijt in de haven.  Internet lukt ons niet, dus dan maar de boodschappen. Na het eten, voor de derde keer kabeljauw, die daarmee op is, maken we een wandeling naar de “Gamla stan” of te wel de oude stad. Hier ligt het kasteel, dat je al van verre vanaf het water ziet en staan huizen uit de zeventiende , achttiende  eeuw. De huizen zijn in mijn ogen allemaal varianten op het huis van Pippy Langkous. Het kasteel is zeer gerenoveerd, voor mij te mooi. Vlakbij het kasteel is een prachtig kerkhof met brede lanen, die allemaal keurig, machinaal, zijn aangeharkt. Verder aan de zijkanten staan bij de minder grote grafstenen paarse en gele violen.  Wanneer we over het kerkhof lopen, ontdekken we tot onze verbazing dat dit ook de doorgaande route naar het strand is en vanwege het mooie weer lopen er allemaal groepjes jongeren al dan niet voorzien van alcohol. Kennelijk schaadt dit het kerkhof niet. Als we via het prachtig aangelegde park bij het kasteel terug lopen blijkt dit ook weer een jongeren hangplek te zijn. Alle subculturen zijn hier vertegenwoordigd. Bij de haven en op straat weer veel bierdrinkende mensen. Ons relatief stille stukje kade is aantrekkelijk om te plassen of te zoenen. Toch is het ‘s nachts redelijk rustig.

 

Zaterdag 10 juni 20 zm

 

Lekker ontbijten in het ochtendzonnetje. Dan strunen in de grote scheepswinkel bij de haven, en de stad in op zoek naar de glasblazerij die hier is. Brede winkelstraten en in de oude stadswallen vlakbij een stadspoort vinden we de glasblazerij en een ‘kruk’ makerij, dit blijkt een kruikenmaker cq pottenbakker te zijn. Verder slenteren we, ja echt waar de rust zakt er in, lekker door de stad. Drinken de eerste lekkere cappuccino op een terrasje, bekijken een stel oude auto’s, die op het kerkplein staan en de kerk zelf. Overal ballonnen en vlaggetjes in geel en blauw, de kleuren van de Zweeds vlag. Zouden er daarom ook gele en paarsblauwe violen op het kerkhof staan???

Bij een grote bouwmarktachtige winkel kopen we nieuwe buitenkussens voor de boot, verwendt Joop zichzelf met een echte Bahco, die wel 33mm open kan en schaffen we nog een rookdoos aan. De andere zijn we vergeten en gerookte vis is lekker. Kunnen we, uh, Joop dan,  weer gaan vissen. Pas om 3 uur vertrekken we. Met een heerlijk windje in de rug gaan we als een speer. Totdat de wind draait en tegen gaat staan met minder power. We landen in Borgholm op het eiland Oland.  Ankeren doen we, nu Joop nog niet helemaal beter is, maar even niet. Bij een wandeling door het plaatsje vinden we allebei dat het iets Amerikaans heeft. Veel laagbouw, grote brede staten met brede asfalt stoepen en als er dan ook nog een Chevy pick-up start met zijn typische motor geluid klopt het beeld helemaal. Veel onrust op straat, brommertjes, gegil, muziek enz. In het grote hotel bij de haven speelt een band op volle sterkte. Enfin slapen doen we even zo goed wel.

 

Zondag 11 juni 14 zm

 

Joop begint met het schrobben van de boot. De steiger is hier laag genoeg om erbij te kunnen. Omdat het water hier zo helder is, groeien de algen welig. Varen we straks weer sneller, want  aangroei maakt de boot trager.

Het is hier, net als in Nederland stralend weer. Helaas laat de wind het min of meer af weten.

Als we uiteindelijk vertrekken is er toch weer wind. Zoveel zelfs dat we het eerste rif er in trekken. We gaan naar Mönterås Gaandeweg zakt toch de wind er weer uit en komt dan zoals elke avond weer van het land. Dus motoren we het laatste stukje. Het is erg warm in het plaatsje en echt stil verlaten zondagmiddag.

Voor het eerst deze tocht krijgen we een scheepje langszij. Een Zweed van tegen de 70 die alleen vaart met zijn hondje. Helaas spreekt hij nauwelijks engels. Het is een heerlijke avond, maar er zijn muggen, veel en hongerig, dus zitten we vroeg binnen.

 

Maandag 12 juni 42 zm

 

Eerst weer op zoek naar een arts, dit ontwikkeld zich als een verkeerde hobby, maar ja, Joop’s klachten nemen niet af. We worden voor het eerst goed geholpen. Overigens ook omdat we nu, dankzij een bevriende Nederlandse huisarts, weten waar we op moeten letten en waar we om moeten vragen. De Zweedse  arts dringt er echter op aan om  verder onderzoek op korte termijn in Nederland te laten plaatsvinden.

Nadat we de medicijnen gehaald hebben, gaan eerst weer lekker zeilen. Het is stralend weer en er staat een lekkere wind. We hebben in het hoofd om af te meren op Furo een klein eilandje voor de kust. Eenmaal daar is het een meer privé-eilandje en bovendien ligt de haven open naar de windkant. We besluiten door te varen naar Oland, daar willen we bovenaan een haventje aandoen. Morgen beslissen we dan of we nog via het eiland Gotland of via de Zweedse scherenkust  richting Stockholm gaan. Het haventje van Byxelkrok vinden we allebei plezierig. Er is, in tegenstelling tot veel andere Zweedse havens geen aparte gastenhaven, we liggen vlakbij de vissersbootjes. Er zijn diverse cafeetjes aan de haven en in de directe omgeving. Nu is het seizoen nog niet begonnen, het er nog rustig, maar al wel gezellig. Ook in seizoen denken we dat het hier leuk is vanwege de kleinschaligheid.

 

Dinsdag 13 juni   22 zm

 

 Nadat we boodschappen binnen zijn, gaan we toch weer richting de vaste wal. Liever wat rustiger aan en een keertje voor anker dan hals over kop nog even naar Gotland en dan gehaast naar het noorden, waar we eind volgende week Kees en Marion aan boord verwachten. Het is een heerlijk zeilweertje met een aangenaam zonnetje, helemaal goed. In de loop van de dag  besluiten we naar Figeholm te gaan in de hoop daar eindelijk weer een netwerk op te kunnen pakken. Hier meren we voor het eerst af met de kop aan de wal en de kont aan een boeitje. Helaas hier geen netwerk, maar het is een knusse verenigingshaven. Op de fiets verkennen we de omgeving. De mogelijkheden om te fietsen vallen hier wat tegen, maar in een korte tijd zien we toch een hele hoop. Na het eten blazen we Watervlo op en gaan we nog een stukje toeren door de omgeving. In de loop van de avond besluiten we mijn zus Janke te vragen voor ons op internet te zoeken naar  vluchten naar Nederland. Joop reageert niet voldoende op de medicijnen en als we toch een keer terug moeten, dan nu maar meteen. Morgenochtend bellen we onze huisarts in Nederland en dan proberen een afspraak te maken het Ziekenhuis voor verder onderzoek. Vanavond weer op tijd naar binnen omdat de muggen komen.

 

 

Woensdag 14 juni 55 zm

 

Om tien uur vertrekken we.  De aangekondigde onweersbuien worden pas rond vier uur verwacht en zo kunnen we alvast een heel eind richting Stockholm varen. Om kwart over drie weten we dat we vrijdag een afspraak  in Sneek hebben en om half vijf heeft Janke, de tickets geregeld. Ondertussen hebben we in een heel leuk klein haventje geschuild voor de onweersbui, die keurig volgens de voorspellingen om kwart over vier acte de présence geeft. Daarna op de motor verder, want de wind is ook zoals voorspeld naar het noorden gedraaid. Het gebied waar we doorheen varen is schitterend en we zien diverse mooie anker en afmeer plaatsen, maar helaas wij moeten voort. Om half tien meren we af  bij een soort werfje. Als ik nog even met een glaasje wijn buiten zit, hoor ik een doffe dreun gevolgd door een zingende mast en verstaging. Een Zweeds zeilschip van een meter of veertien is net buiten de vaargeul op een rots gelopen. Hij komt maar met moeite los. Gelukkig lijkt er verder niks ernstigs aan de hand.

 

Donderdag 15 juni  65 zm

 

Om drie uur reveille en tien minuten later varen we. We moeten vandaag een heel eind. Rond de 85 zm. Eigenlijk willen we naar Nynäshamn, omdat je vandaar zeer frequent naar Stockholm kan met de trein en je bovendien voor een ligplaats de helft betaald als je niet aan boord bent. Maar met de nog steeds noorden wind is dat wat te ver.  We kiezen nu voor Nyköping, want ook daar loopt op de papieren kaart een spoorlijn. We gaan er van uit dat we vandaar ook met de trein naar Stockholm kunnen. Om half twee liggen we. De plek is niet helemaal naar onze zin, maar voor een weekje is het goed genoeg. Bij het station aangekomen moeten we nog ruim een uur wachten en hebben dan een rechtstreekse aansluiting naar het vliegveld. In Zweden koop je een kaartje voor een bepaalde trein en krijg je ook een zitplaats toe gewezen. Op het station vernemen we bij navraag dat we terug komen op d? feestdag van het jaar in Zweden en dat dit een rode dag is. Hetgeen betekent dat er dan nogal wat openbaar vervoer uitvalt. We kunnen nog net terug komen bij de boot, wanneer het vliegtuig geen vertraging heeft. Tussen landingstijd en de vertrektijd van de trein zit een kwartier. Hopelijk halen we het, maar dat leest u volgende week vrijdag.

 

Vrijdag  23 juni 

 

Hè, hè. Het is gelukt om de laatste trein van 17.09 te halen. Dit is zo vroeg, omdat zoals gezegd Zweden feest viert, want het is vandaag de langste dag. Na een dag reizen (11.5 uur) komen we weer aan boord. Het voelt als thuis komen. Er staat een prachtig windje. Even overwegen we nog om meteen weg te varen, maar besluiten dan dat de dag ook voor ons lang genoeg is geweest.

 

Zaterdag 24 juni 86 zm

 

Na een onrustige nacht om 5 uur opgestaan om vandaag naar Stockholm te zeilen, een dikke 80 zeemijl. We hebben de tijd dus wel nodig om die afstand af te leggen. Om 05.10 touwen los in Nyköping. Er staat een te zwakke zuidwesten wind, vandaar  dat we op de motor varen. Rustig tuffend gaan we door de lange, smalle kronkelige geul naar ruimer water. Daar aangekomen steekt de wind op. Zeilen omhoog, blister er bij en met een sukkeldrafje van 4 knots gaan we verder. Gelukkig neemt de wind toe. Al snel wordt de snelheid beter, een dikke 7 knts. Dit is extra fijn omdat we ontdekken, dat de dieselvoorraad ondertussen wel erg geslonken is. De reserve in de jerrycans hebben we zelfs aan moeten spreken. Het is een prachtige zeildag met mooi weer. We scharrelen tussen de scheren door en varen af en toe stukjes op open zee. Alweer komen we langs allerlei mooie plekjes, waar we ook nu geen tijd voor hebben want we moeten naar ons einddoel. We hebben daar een afspraak met Kees en Marion,  die 5 dagen met ons meezeilen. We verheugen ons er op, dat we samen van Stockholm en het water er omheen kunnen genieten. Na een lange dag zeilen meert de Zeezot om 21.00 uur af in de Wasahamn, in het hartje van Stokholm. Onze gasten zitten inmiddels in het vliegtuig, die zullen om 22.30 landen en komen uiteindelijk via trein en taxi om 00.20 aan boord. Dit is een druk dagje voor beide partijen geweest.

 

Vanaf nu verzorgt Marjon en/of Kees de tekst tot en met woensdag.

 

Zaterdag 24 juni (Dieren/Apeldoorn-Stockholm)

 

Kees kruipt onder de landrover vandaan, overall uit en op naar Apeldoorn! Ik sluit de winkel om 17.00 uur. Zo treinen we naar Schiphol, waar vandaan het vliegtuig ons naar Stockholm brengt.

Joop en Albertien loodsen ons via de SMS naar de plaats van bestemming. Trein en taxi brengen ons zo naar Wasahamn Marina, waar we warm onthaald worden door de bemanning van de Zeezot. Zitten gezellig buiten bij te praten, tot ca. 01.30 uur en zien nauwelijks aan de hemel dat het nacht is. Stockholm lijkt nu al erg mooi en we hebben er zin in met z’n vieren!

 

Zondag 25 juni 0 zm

 

Na een goede nacht en een lekker ontbijt beginnen we een stralende dag in de stad. Kees en ik verwonderen ons over alles; de schoonheid met veel ruimte, groen en water. Kortom een stad waar alles klopt. Aan cultuur en historie ook geen gebrek. We strijken neer op een bijna Bourgondisch terrasje in de Gamla Stan (=Oude stad) met z’n vieren aan de dikke frambozentaart …………..We slenteren verder en roepen aldoor ohhhhh wat mooi hier en kijk daar eens. Met pontjes varen we van het oude naar het nieuwe gedeelte van de stad en weer naar en andere richting.

 

We bezoeken het Vasa museet, waar we de geschiedenis van het oude oorlogsschip Vasa gaan ontdekken. Het schip is een prestige object uit 1628 van de koning van Zweden. Het schip ging echter al op z’n maidentrip na 300 meter bij de tweede windvlaag ondersteboven! Jammer….. Maar in 1961 is het schip uit het water getild en hier in neergezet. Daarna de stoom ijsbreker “Sant Erik”  bezichtigd.

 

We lopen langs de kades terug, waar Kees bijna niet meer mee kan komen vanwege z’n “bolle broek”…(zoveel  moois ligt daar). Op de Zeezot  lekker genieten met een drankje en een goede maaltijd. Wat een feestje zo met z’n vieren. ’s Avonds pakken Kees en ik de fietsen en nemen al fietsend afscheid van het prachtige Stockholm en spreken af dat we deze stad zeker willen bezoeken met onze waalschokker. Lekker vroeg de kooi in.

 

Maandag 26 juni 29 zm

 

Na een gezellig ontbijt verlaten we de stad en tuffen we rustig richting de Baltische Zee. Ohhh wat is dit mooi. Allemaal prachtig idyllische woonplekken op de bergen aan het water. Geweldig! We hijsen de zeilen en Kees gaat graag aan het roer staan. Heel mooi oosten windje, later aanwakkerend tot 5. Ook lekker zonnetje erbij. Ik zit me te vergapen aan alles. Wat een wonderschone wereld. Steeds groter water en heel veel eilandjes. Ook oppassen voor rotspartijen net onder water. Na ca. 6 uur varen we baaitje in, waar we een heel knus haventje vinden. Mariehamn, middenin een naaldbos. Wat een prachtige wereld hier. Kees en ik mogen koken vanavond en als Joop en Albertien gaan afwassen, wandelen wij in het prachtige boslandschap met overal meertjes. Zien nog een ree en komen terug met een heel kleurrijk bosje veldbloemen. Gezellig nog even zitten samen en ook dit was weer een bijzondere dag.

 

Dinsdag 27 juni  18 zm

 

’s Nachts regent het iets en het wordt nauwelijks donker. Lekker lui opstaan en uitgebreid ontbijten. Nog een paar foto’s van dit gezellige haventje en we varen verder en kijken opnieuw onze ogen uit. Allemaal eilandjes, rotsen, trapje naar boven en houten huizen met prachtige uitzichten. ’t Houdt maar niet op met deze taferelen en eigenlijk krijgen we er ook niet genoeg van. Dan door de brug over een smal en ondiep kanaaltje, waar we tot verbazing van de brugwachter kunnen varen omdat we het midzwaard kunnen ophalen. ’t Is bewolkt, maar niet koud en we genieten met volle teugen van de tocht op de motor richting Sandhamn. Prachtig binnenkomen in dit havenplaatsje. Het oogt van een afstand echt als een eiland (een beetje als Urk maar dan op z’n Zweeds). Op het eiland is men druk in de weer met het voorbereiden van een  regatta met trimarans. Deze plek leek ons een prachtige locatie om Joop en Albertien mee uit eten te vragen. Zo gezegd zo gedaan. We vonden een mooie plek in het oude veerhuis van Sandhamn. Na het eten nog even wandelen door dit dorp. Een plaats, die zichzelf heeft vormgegeven en waar de geplande ruimtelijke ordening nog geen vat op heeft gehad. Allemaal onverharde weggetjes tussen de huizen door als ontsluiting en geen auto’s op het eiland. Weer aan boord nog even wat computeren en lezen en dan onder de klamme lappen.

 

Woensdag 28 juni  33 zm

 

De volgende morgen schijnt de zon weer. Dus weer lekker buiten ontbijten. Om ca. 10.30 te trossen los en naar open zee. Net buiten de haven varen we nog langs de enorme trimarans die als een soort spinnen op het water lopen. Aanvankelijk tussen de eilanden nog rustig maar weldra varen we in een dikke 5 op de Baltische Zee en dan wil de Zeezot wel gaan hangen. Dit doen we nog even voor de kick maar keren dan toch maar om, omdat we geen zwemvesten om hebben en we, om ons einddoel van de dag te bereiken, een koers van 180 graden de andere kant op moeten. Uiteindelijk dus weer op het rustige water tussen de eilanden onze tocht voortgezet richting Äkersberga. Marjon en ik staan geruime tijd achter het stuurwiel van de Zeezot en genieten daar erg van. We varen op de aanvoerroute naar Stockholm dus regelmatig verschijnen er achter ons van die enorme cruiseschepen, die ons oplopen. Daar heb je dan wel ontzag voor en wil je wel uitwijken. Als we aankomen in de haven van Äkersberga blijkt daar geen gastenhaven te zijn en moeten we uitwijken naar Vaxholm. We meren af in de gastenhaven. Marjon en ik gaan de wal op voor een kleine verkenning en zoeken gelijk even uit hoe we het beste van hieruit in Stockholm kunnen komen. Dat blijkt niet moeilijk te zijn met bus en metro. Toen we terugkwamen was Joop al bezig met de nasi. Dat smaakte ons allemaal prima. Omdat de zon nog scheen zijn we gelijk na het eten nog even met z’n vieren door dit toch wel aardige plaatsje gelopen. In de haven is het een komen en gaan van grote en kleine veerboten die de honderden eilandjes aandoen om deze te bevoorraden en te ontsluiten voor de bewoners en toeristen. Na het lopen heb je best nog wel zin in een ijsje maar omdat je je vergist in de tijd omdat het maar niet donker wil worden blijkt de verkoper daarvan al de boel op slot te hebben gedaan. Dan maar aan de Irisch koffie aan boord (het is even behelpen maar ja…). Weer aan boord gekomen ga ik nog even aan dit verhaaltje werken, nemen we samen nog even de prachtige dagen door en bereiden ons voor op de nacht en alweer de reis naar huis. Wat hebben wij een paar geweldige dagen gehad.

 

Donderdag 29 juni 19 zm

 

Na een uitgebreid ontbijt zetten we Kees en Marjon op de bus naar Stockholm. Wij wachten de wasmachine en de droger af, doen nog wat boodschappen, mailen nog het een en ander en gaan dan uit eindelijk om 3 uur op weg; richting Finland. Vanaf Vaxholm is dat nog een heel eind door de “Stockholms skärgård”  We varen nu via een soort hoofdweg en het is een komen en gaan van grote en kleine veerponten.

Om  8 uur zoeken we een ankerplekje een beetje scheer inwaarts, zodat we niet op de trek liggen van de scheepvaart.  We vinden een prachtig plekje. Ook hier weer het gebruikelijke komen en gaan van bootjes, hét vervoermiddel hier. We vragen ons af hoe dat in de winter gaat.

 

Vrijdag 30 juni 53 zm

 

Na een wat trage start vertrekken we om 12 uur. Tot 5 mijl voor het einde van de scheren kunnen we zeilen, dan zakt de wind er helemaal uit. Dat wordt motoren. We besluiten toch maar om op de motor door te varen naar Åland. Een Fins eiland met een hoge autonomie, een eigen parlement en vlag. Daar voer je dus 2 gastenvlaggen, één van Finland en één van Åland. Uiteindelijk komen we om 9 uur onze tijd aan. Daar is het dan een uur later. We verkennen de haven en lopen even een slag door het plaatsje. Hier grote brede lanen die haaks op elkaar staan. Niet echt uitnodigend. Bij de haven zitten de terrasjes vol en klinkt een gezellig zomers geroezemoes. Om half een ‘snachts zit Joop nog buiten te lezen, zo licht is het hier dan nog. De muggen vallen hier mee al zijn ze er wel natuurlijk. Joop en ik hebben horretjes gemaakt voor de dekluiken, de achterhut raampjes en de ingang. Voor de zeilers onder ons. De dekluiken van Lewmar hebben een omgebogen randje waar elastisch koord prima achter blijft hangen. Een stukje horrengaas iets groter dan het luik elastiek erom en klaar is je hor. 

Simpel en doeltreffend.

 

Zaterdag 1 juli 26 zm

 

Uit  Mariehamn  vertrokken  om 11.00 uur nu voor een tocht door de Åland archipel een grote groep rotseilanden tussen Zweden en Finland. We kunnen het eerste deel mooi bezeilen. Later moeten we kruisen tussen alle rotspartijen door. Gelukkig hebben we C-map, een elektronische kaart op de laptop staan en kunnen we ons zelf zien zeilen tussen de rotsen. Dat geeft wel een heel prettig gevoel, want het blijft spannend varen. Na een mooie tocht komen we uiteindelijk in Degerby  terecht waar we bij  afmeren in gesprek raken met  een Nederlander die hier al een paar jaar rond zeilt. Hij zegt  het  Deense en Zweedse gebied mooier te vinden. Nou wij vergapen ons aan alle nieuwe ontdekkingen, die we hier doen. Wat een verrassend zeilgebied. We genieten met volle teugen mede door het prachtige weer.

 

zondag 2 juli  39 zm

 

Het is zondag, dat betekent voor mij m’n hardlooprondje opstarten en na een maand niet gelopen te hebben door de ziekte periode ga ik weer beginnen. Het valt om de donder niet mee, want mijn lijf is toch wel lui geworden. Maar goed alle begin is moeilijk. Ook voor mij en dan gelijk al die rot(s)heuvels. Er vliegt een kraai met me mee en die gaat iedere keer een paal verder op me zitten wachten, de lijkenpikker! Hij denkt zeker dat ik elk moment in elkaar stort, maar ik red het en kom weer terug bij de boot zonder brokken. Daar een lekker ontbijt gehad en dan kunnen de zeilen omhoog, want Helsinki is nog een heel eind varen. Weer een schitterende, door Albertien uitgezochte, route gevaren.  We gaan via nauwe en ondiepe gaatjes tussen de rotsen door. Met een prachtig bezeild windje dat wel erg varieert in richting en sterkte, door gezeild tot negen uur s ‘avonds. Heel langzaam zakt de wind er uit  we drijven bijna tot aan de steiger in de gastenhaven van Korpoström Dit is een gat van niks, maar dat is ook niet belangrijk we moeten water tanken anders waren we voor anker gegaan. Het is een geweldige tocht geweest soms gingen we 7 knopen, dan weer 1 knoop en ook vandaag weer mooi weer.  

 

Maandag 3 juli  52 zm

 

Het wordt afgezaagd weer mooi weer, maar daar doen we het voor het lijkt wel. Een nooit eindige vakantie met elke dag top weer, dat is natuurlijk ook geweldig en we profiteren er van. Vanmorgen om negen uur vertrokken naar Hanko een grote plaats aan de onderkant van Zweden en dan nog zo’n 70 zeemijl van Helsinki. Maar we hebben eerst nog een stuk voor de boeg van ongeveer 50 mijl en dat afteleggen met een zwakke wind geeft een  gangetje van gemiddeld 4.5 mijl dus dat is 12 uur zeilen. We komen inderdaad om negen ‘s avonds aan na weer een dag met prachtig zeilweer langs schitterende eilanden met mooie begroeiing en hier en daar een verstopt huis of zomerhuis. Een leuk en verrassend vaargebied. Je kijkt je ogen uit en al die rotsen net onder of boven water went ook. Net als op het Wad beginnen we hier ook overal hoekjes af te steken. Natuurlijk zoekt Albertien daarnaast ook nog de meest nauwe doorgangetjes op, hoe verzint ze het, en ik maar in de stress maar het gaat allemaal goed. Na wat wikken en wegen, verhalen we naar de buitenkant van de haven met prachtig uitzicht op . ….? Rotsen! Van de Finse buurman krijgen we tips voor nòg smallere paadjes. Dat wordt wat morgen.

 

Dindsdag 4 juli  34  zm

 

Na het opstaan pakken we de fietsen, gaan het plaatsje bekijken en op zoek naar een supermarkt. Onze buurman had ons er op gewezen dat we vooral rondom het casino moeten kijken naar de huizen, die de Russen daar gebouwd hadden vlak na de oorlog. Dit stukje Finland was toen Russisch en bleef dat tot 1950. Het zijn grootste, prachtige villa’s met een eigen boulevard, die helaas nu in verval is. Dan nog even douchen. Albertien doet een rondje sauna. Bijna elke jachthaven heeft hier een sauna bij de douches en de prijs inbegrepen. De lucht begint inmiddels te betrekken, we twijfelen nog wel even zal er onweer uit komen of valt het mee? In het westen lijkt het al weer lichter te worden, dus we gaan om 14.30 uur.

Met een prachtig windje vertrekken we richting Helsinki, maar dat zullen we niet halen vandaag. We zien wel. Onderweg zakt de wind er uit,  dus de blister er op. Dit is heel groot voorzeil met een oppervlakte van 82 vierkante meter. Na veel gedrijf en ook wel stukken lekker zeilen komen we uiteindelijk op advies van de Finse buurman op heel wonderlijk plekje terecht. We varen eerst door rietvelden wat je hier niet zou verwachten met een diepte van af en toe 1.5 meter, slingeren door het beloofde smalle paadje langs grote rots partijen en komen uiteindelijk op een klein meertje terecht waar aan de rotsen de steigers zijn opgehangen. In dit jachthaventje liggen wel 40 boten. Een erg gezellig plekje, dat verzin je zelf toch niet zulke mooie plekjes in vreemd land. Het was wel laat, 22 uur, geworden voor we lagen.

 

Woensdag 5 juli  41 zm

 

Om 11.00 uur weer vertrokken van ons idyllische plekje na eerst daar nog lekker rond gewandeld te hebben. Weer op weg naar een nieuwe mijlpaal: Helsinki, de derde hoofdstad die we aandoen op deze reis. In het begin wordt het een moeizame tocht door allerlei varieerde winden. Net als we besluiten dan toch maar de motor aan te zetten, draait de wind uiteindelijk naar het zuiden en neemt wat toe. Nu kunnen we lekker zeilen door weer een prachtig gebied slingerend met allerlei smalle paadjes  en stukken open zee. Van verre zie je de stad al liggen en varen ook de ferry’s weer af en aan. We vinden een plekje in een haven, die in de pilot omschreven staat als ‘peaceful and secure, if rather less picturesque than the other two islands marinas, and convenient for the city’. Het is wel even wennen aan alle stadse geluiden, maar verder liggen we prima. Na het eten gaan we nog even een klein blokje om. Uit eindelijk wordt dat een groot blok en zijn we pas om 23 uur weer terug aan boord. De tijd is in Finland een uur later dan in Nederland, maar we kunnen er slecht aan wennen ook al omdat het nauwelijks donker wordt. We gaan zo toch weer laat naar bed en staan ook niet zo vroeg op.

 

Donderdag 6 juli   0 zm

 

Gestart met hardgelopen. Het werd weer eens tijd om de benen te strekken. Daarna op jacht gegaan naar een vulling voor onze gasfles die we in Zweden aangeschaft hebben en die overal in Scandinavië te ruilen of te vullen zou zijn.  Ja ja, tot je er mee in de winkel staat dan kent niemand de fles en de aansluiting. Wat nu? Na zonder resultaat diverse adressen afgefietst te hebben, komt Albertien op het idee om bij de VVV te gaan informeren. Na een half uur bellen, hebben ze voor ons een firma gevonden, die voor ons de fles kan vullen, maar dat bedrijf zit in andere stad. Om de aansluitende bus te halen moeten we nu op stel en sprong snel naar de boot lopen en dan hopen dat we de bus niet missen, we gaan morgen wel.

 

Vrijdag  7 juli  41 zm

 

’s Morgens de fles in een grote rugzak gestopt anders komen we met zo’n bom de bus misschien niet in en op weg naar het vulbedrijf. Daar aangekomen blijken ze niet zelf te vullen, wel kunnen ze het vullen regelen, maar dat duurt wel een paar dagen. Daar kunnen we niet opwachten, want we willen de volgende morgen richting St Petersburg. Gelukkig hebben ze wel een kleine fles op voorraad, die mogen we mee hebben en omruilen we als we terugkomen. Aan boord gekomen krijgen we het bericht uit Rusland, dat we er niet mogen zijn tijdens de G8, een top overleg op regeringsniveau. We besluiten dan maar per direct te vertrekken al zet dat onze plannen voor Helsinki en omgeving op de kop. Hals over kop de lijnen los en op naar Rusland, we zien wel. De volgende stap zal uitklaren op het eiland Haapasari zijn bij de douane als laatste mogelijkheid voor de Russische grens. Maar dat is nog een heel eind en onderweg hebben we toch maar even een mooi rustplekje voor de nacht gezocht, want morgen moeten ook de hele nacht doorzeilen. We vinden al weer een prachtig baaitje waar kunnen ankeren. Het is weer een fantastische avond met een luxe diner in de kuip.

 

Zaterdag 8 en zondag 9 juli 165 zm

 

Vroeg op. Het wordt vandaag en morgen een lange tocht. Eerst naar Haapasari, waar we ook inkopen kunnen doen en diesel te tanken. Je weet maar nooit. Het begint al goed er is geen diesel te krijgen, de pomp is stuk en zo te zien al tijden. Dan naar de mini-supermarkt ze hebben niet veel, maar we vinden genoeg om verder te kunnen. Uitklaren en dat blijkt een fluitje van een cent. Na een korte babbel, ze vonden het kennelijke te warm, krijgen we een paar stempels en dan gaan we op weg naar St. Petersburg, ons einddoel van deze reis. Maar dan begint het pas. Er is weinig wind en ook nog tegen. Dat is balen, want het is nog een behoorlijk stuk: 111 zeemijl en om dat op motor te varen zien we niet zitten. Dus met de zeilen omhoog kruisend over de Russische grens. De ons op de radar volgende douaneambtenaren worden gek van ons heen en weer gevaar. We hebben ze al opgeroepen en gezegd dat we naar St. Petersburg willen, maar we zeilen de verkeerde kant op. Ze blijven roepen en wij maar uitleggen waar we heen gaan. We begrijpen elkaar niet, hun Engels is te slecht te verstaan en mijn Russische laat te wensen over. Uiteindelijk mogen we toch door. Maar zeilend drijven begint na een x-aantal slagen ook te vervelen dus starten we toch maar de motor. En varen vlak langs trafic lane van de grote scheepvaart naar het oversteekpunt. Aldaar overgestoken, zie ik, dat met grote snelheid een Russische patrouilleboot op ons af komt. Ik denk, maak je borst maar nat. Vlakbij gekomen mindert hij vaart, blijft een tijdje naast ons varen, ik zwaai naar ze, maar ze groeten niet terug, geven gas en verdwijnen. Pff,  dat was de eerste. Inmiddels een lekker windje, zeilen bij en daar gaat ie weer. Hier verandert  de tijdzone. Dus zet ik de klok een uur terug. De zon staat nog hoog aan de hemel, dus half elf wordt half tien FOUT !!!! Want de zon gaat hier bijna niet onder, dus het is half twaalf. Wat raar met de zon nog zo hoog. De wind houdt stand en zo zeilen we de hele nacht door. Later, een aantal uren verder, komt er weer patrouille boot  op ons af en roept iets in het Russische waar ik alweer geen touw aan vast kan knopen. Ik pak de marifoon en begin me te melden met de vraag of ze ons oproepen en krijg dan een goed engels sprekende rus aan de marifoon.  We wisselen gegevens uit  en ze vertrekken. Wij weer verder en komen, omdat het zo lekker gaat en ik gewend ben om hoeken af te snijden, in een verboden gebied terecht.  Alle bellen beginnen te rinkelen, het is een militair oefengebied. De Russen beginnen over de marifoon te roepen maar in het Russisch en daar maak ik geen chocola van. Omdat ze blijven roepen en het enige wat ik versta is verboden gebied en jacht is, zegt Albertien,die lag te slapen, dat moet op ons slaan. Wij nog eens goed op de kaart gekeken en ontdekken dat we in een militaire zone zitten koers 360 graden om en zo gauw mogelijk uit het gebied. Het kost ons al met al een dik uur omvaren. Hoezo hoekjes af steken en het ging zo lekker. Uiteindelijk ‘s morgens om 8 uur komen we in de buurt van Kroonstad. Ik denk dan dat het nog een uurtje zeilen is naar een smalle doorgang. Afstand verkeerd ingeschat; het blijkt nog 3 uur varen te zijn en de wind is op. Motor gestart. Er liggen hier erg veel vrachtschepen voor anker te wachten, totdat ze door een lange smalle geul naar binnen mogen. Wij gaan verder door die smalle doorgang. Dit is ook een douanepost, maar wij zouden in St. Petersburg inklaren toch meld ik me even bij de coastgard. Hierop komt meteen een boot aan gestoven met sirene aan, dus stop ik maar. De man van de douane staat in z’n zwembroekje, het is 31 graden, op het voordek te roepen. Wel een komisch gezicht. Nadat we hem duidelijk hebben gemaakt dat we in de stad zullen inklaren mogen we verder. En ook dat is weer ruim drie varen zonder wind op de motor bij deze temperatuur. Gelukkig hebben we door het varen verkoeling. Uiteindelijk bij de stad aangekomen zien we onze man, Vladimir Ivankiv, al staan zwaaien. Afgemeerd achter grote hekken en dan inklaren. Eindeloze formulieren invullen, stempels laten zetten, weer naar een ander kantoor, nog meer invullen, nog meer stempels en dan is het allemaal klaar! We kunnen op weg de stad in. Nee toch niet we moeten naar een andere haven weer een uur varen. Eindelijk op bestemming. Meren af en gaan met Vladimir eerst maar aan het koude bier. Het leuke van nieuwe plekken aandoen is dat je nieuwe mensen ontmoet en daar verrassende gesprekken uit voort komen. Tegenover ons ligt een Engels jacht met aan boord een oudere Zweedse dame, haar Engelse zoon en een Nederlandse vrouwelijke collega van de zoon om het makkelijk te maken.  We hebben ze uitgenodigd op een wijntje vanavond. Intussen gaan wij ons douchen in het fantastische sanitair van dit ex olympisch dorp. we waden eerst door  5cm water om bij de douche te komen. Warm water komt er bijna niet uit en het ziet er rampzalig uit. Een oude vieze bende, maar dat moet kunnen. Je bent tenslotte in Rusland. Ik bezoek nog een ander toilet in het voormalige clubhuis van de vereniging en zie daar een prachtig sanitair tot ik naar beneden kijk, gore wc’s die de laatste maanden niet zijn schoongemaakt. Nou ik hoef niet zo nodig meer. Dan maar aan boord pissen. Sorry Rusland, we hadden graag ons steentje bijgedragen aan het milieu, maar dit gaat ons te ver. ‘s Ávonds  de gasten aan boord gehad. Erg gezellig. We praten het meest in het Engels, goed voor ons en dan kan iedereen elkaar verstaan.  Dat is wel zo makkelijk. Het meest verbaasde mij de Zweedse dame. Zij zeilt graag, haar man minder, zodat zij met allerlei opstappers toch maar helemaal naar Rusland zeilt. Knap hoor. Daarna hebben we een onrustige nacht. Er is een buiten barretje dat de hele avond tot half drie muziek draait en in het voormalige clubhuis zijn ze ook vandaag hard bezig met boren, zagen, tacken, timmeren enz ook dit tot laat. Om half twee komt er met veel lawaai nog een boot aan de andere kant van ons vingerpiertje liggen. Albertien schrikt en maakt me wakker omdat ze denkt dat er tegen ons schip gevaren wordt. Het is meer storm in een glas water, maar onrustig is het wel.

 

Maandag 10 juli  0 zm

 

Vandaag geen zeildag. We gaan de stad verkennen met Vladimir in zijn auto met airco.  Eerst naar allerlei paleizen en zeer grote gebouwen wezen kijken. Daarna naar eenfort geweest dat het begin vormt van St. Petersburg. Hier een museum met geschiedenis  van Peter de Grote en de stad bezocht. In de stad gekeken naar de zeer luxe gebouwen met de één nog meer goud dan de ander. Wat een rijkdom en wat een goede en slechte tijden. Verhalen over de oude koningen en tsaren, niet te geloven. En dan al die oorlogen! Wat een waanzin, maar de geschiedenis is wel leuk. Toen nog even door stad gezworven en naar een lokale versmarkt geweest. Je weet niet wat je ziet! Prachtig vers fruit, groente, vlees en vis, niet te kort en voor normale prijzen. Het gebouw en de inrichting zien er verschrikkelijk uit,  maar de waren zien er perfect uit. We kopen het een en ander, inclusief een stuk honingraat.  Na wat afdingen krijgen we het mee voor prima prijzen. Wij als echte Hollanders  zeer tevreden. Dan zitten we nog even na te praten op een terras achter een biertje. Ja zelfs ik voor de tweede keer al hier,maar het is dan ook 36 graden en dan moet het kunnen. Daarna nog zitten na borrelen in de kuip met Russische kaas en fruit en dat hakt er wel in en  is lekker. Een geslaagde dag. In de haven kan een knul maar niet ophouden met crossen op zijn waterscooter lekker veel gas, lekker scherpe bochten ,lekkere golfslag in de haven en neemt hij even rust dan komt er wel een motorbootje fullspeed binnen. Een levendig gebeuren zou je kunnen zeggen. Nu vormt zich een dikke onweersbui boven ons en die brengt misschien eindelijk verkoeling,  want het is wel erg warm.

 

Dinsdag 11 juli 0 zm

 

Geen onweersbui gisteravond of vannacht,  wel is het iets koeler, al is dat van korte duur. Ik ga eerst hardlopen, daarna ontbijt. Vervolgens gaan we met trolleybus no 7 naar de stad om de Hermitage te bezoeken. Een uitgelezen dag hiervoor want het wordt weer 36 graden binnen in die grote en toch vrij koele gebouwen is het goed uit te houden. Er staat een lange rij op het binnenplein om naar binnen te kunnen en dan loop je door die zalen, de een nog mooier dan de ander. Prachtige schilderingen beelden van hout, steen, marmer maar ook halfedelstenen vazen, veel heel veel kroonluchters in alle maten en soorten. Je kunt niet zo gek bedenken of de tsaren hebben het laten maken door kunstenaars uit die tijd niet alleen Russen maar van over heel Europa of oosten. Eenmaal buiten bezoeken we nog de ‘”Kerk van het verloren bloed” Een kerk gebouwd in de Russische traditie met moderne stijl elementen binnen zijn alle muren bedekt met mozaïeken. En ook weer met vergulde torens. Er zijn 33 paleizen in St. Petersburg, dat halen we dus nooit in drie dagen. Het is erg mooi maar ook vermoeiend om alles te bekijken. De stad zelf is niet bijzonder. De wegen zijn slecht onderhouden. Het is erg rommelig en er rijden de nieuwste auto’s rond maar ook heel veel puin waarover je je verbaast dat het nog rijdt. Openbaar vervoer: kleine transitbusjes, oude trams en  trolley bussen opgelapt  waarvan het is ondenkbaar dat er in Nederland zoiets nog op de weg mag blijven. De metro hebben we helaas niet gebruikt en bekeken, die schijnt mooie stations te hebben. Oude auto’s, afdankertjes staan her en der geparkeerd onder een dikke laag stof en niemand stoort zich daar aan; het blijft wel staan. De Russen kunnen mooie gebouwen of dingen maken, maar onderhoud wordt niet of nauwelijks gepleegd en na een paar jaar ziet het er uit of het er twintig jaar staat. Nog even de stad door gewandeld, in winkelcentrum geweest. Er is van alles te koop. Ook veel kits, soms een beetje rommelig en soms goed verzorgd, in ieder geval is het een mooi avontuur. Ter afsluiting drinken we nog een pils (0,5) op een terrasje.

 

Woensdag en donderdag 12 en 13 113 zm

 

Weer een dag van de long hot summer, maar van morgen staat er een lekker windje bij, dat geeft in ieder geval verkoeling. Na wat omgeteut te hebben gaan we vandaag met hydrofiel(draagvleugek)boot  naar de St.Peterhof. Al weer een paleis maar nu met uitbundige tuinen er om heen met vergulde fonteinen en beelden. Ook hier staan we ons weer te vergapen aan alle prachtige dingen. Na een lange wandeling door slechts een gedeelte van de tuinen houden we het voor gezien. We moeten nog met boot en bus naar huis en het vaart en rijdt hier niet zo stipt als bij ons. Na een tijdje wachten vertrekken met de draagvleugelboot, die nog maar net op volle snelheid is en dan vaart die stuurman over een boei heen. Een behoorlijke klap geeft dat en ik denk; weg vleugel, dat wordt drijven naar de overkant, maar nee hij probeert het weer en alles zit er nog onder en daar gaat ie weer. Een trilinkje meer of minder merk je in deze rammelbakken toch niet. Thuis, aan boord gekomen gaat de telefoon Vladimir belt: We moeten onmiddellijk vertrekken naar de douanepost, want de grens bij Kroonstad gaat vannacht om 12 uur dicht, bovendien hebben ze het druk met uitklaren en als we niet op tijd zijn, zitten we gevangen tot na 18 juli ’06. Daar hebben we helemaal geen zin in, dus snel de boot opruimen en naar de douane. Dat is met deze wind zo’n anderhalf uur varen. Daar liggen al een paar Zweden en Finnen te wachten. De Zweden wachten al twee uur, maar Vladimir, geweldig zo’n Russische agent, loodst ons er binnen een kwartier door en dan kunnen we op weg. De wind is west, pal tegen en het waait  hard, 7, dus daar wordt je niet blij van, want het  is 115 mijl van St.Petersburg naar Haapasari,  Finland. Van de Russen mag je niet zomaar overal varen al is er water genoeg. Eerst  zo’n 15 mijl langs vaargeulen recht in de wind en dan kom je bij Kroonstad door een vernauwing waar de hele Finse golf wordt samengeperst. Je kunt je wel voorstellen wat er dan gebeurt en daarbij neemt de winddruk iets af, zodat alle opgestuwde water ook samen met ons door dat gat wil, nou dat geeft een leuke heksenketel met golven van 2.5 tot 3 meter hoog met een korte frequentie. Leuk hobbelen. Na 8 uur op de motor varen, komen we in een gebied waar we mogen kruisen. Zeilen omhoog en lekker varen. Het wordt al schemer, echt helemaal donker wordt hier niet en bovendien is het volle maan.  We worden zo prachtig bijgelicht en zeilen we uren door. Ik snij weer eens te veel af, zodat we weer in een verkeerde zone terecht komen. De Russen beginnen te roepen op de marifoon in het Russisch en daar kom ik niet uit. Volgens mij moest het net kunnen, maar dat was niet zo. Krijg van Albertien op mijn kop, dat ik beter de kaart moet lezen. Uiteindelijk komen we dan toch, na het laatste stuk op de motor te hebben moeten afleggen, omdat de wind op is, op Haapasari aan. Het inklaren duurt hier ongeveer twee minuten, daarna gaan we hier naar een heel klein gezellig haventje, waar we na kunnen praten met de Finnen, die dezelfde tocht als wij maakten. Erg leuk om hun verhalen te horen.

 

Vrijdag 14 juli 18 zm

 

Eerst  maar eens lekker uitgeslapen om daarna rustig opgang te komen, ontbijten, Yt de moeder van Albertien bellen, die vandaag 80 is gewordende, de internet pagina bijwerken, dat vraagt toch altijd weer meer tijd dan je denkt en tenslotte het eiland rond gewandeld, Een klein maar wel heel apart eiland met natuurlijk zo als het hier hoort veel rotsen. Knus en met een zalige rust, zeker na St  Petersburg waar het toch wel erg lawaaierig was. Vervolgens gaan we nog even liggeld betalen en een ijsje kopen in de dezelfde kiosk waar we de mededeling krijgen dat we het plaatselijke kerkje mogen bezoeken. Nu heb ik niet zo veel met kerken, maar Albertien vindt het wel leuk en samen met onze Finse buren gaan we het bekijken. Daarna touwen los gegooid en op weg naar Kotka, een plaats aan de vaste wal van Finland om weer eens voorraden in te slaan, lekker te kunnen douchen en eventueel een sauna te nemen. Want we zijn hier tenslotte in het land van de sauna’s. Het wordt een mooie zeiltocht hoog aan de wind. Op het laatst met een tegen draaiende wind  kunnen  we met nog een aantal kruisslagen de haven aanlopen. Een mooie, luxe haven en na Rusland vinden we alles zeer luxe. Nog een tijdje in de kuip nazitten,  boodschappen en de wasdoen, borrelen, eten met irisch koffie toe. Na een telefoontje met Nederland  waarin Albertien hoort dat een dierbare vriend van haar kanker heeft,  zijn we van slag. Wat een rot bericht. 

 

Zaterdag  15 juli  0 zm

 

Luie dag. Gewoon wat aan boord geklooid en boodschappen gedaan.

 

Zondag  16 juni  29 zm

 

Op weg naar Loviisa.  De afstanden, die we afleggen zijn niet altijd bijzonder ondanks het feit dat we soms lang onderweg zijn. Dit komt omdat we door allerlei vreemde kronkelige wegen tussen de eilanden door varen en dan ben je hartstikke druk om alle rotsen te ontwijken en tussen de eilandjes door te scharrelen. Dit kost tijd en aandacht. Met een noorden windje zeilen we ontspannen naar ons doel voor vandaag. Het laatste stuk ligt recht  in de wind, eerst nog laveren en dan de motor. Het plaatsje zelf stelt niets voor. De omgeving is erg mooi allemaal bossen en mooie kusten met hier en daar een verscholen huis of zomerhuis. Toen we aankwamen dachten we nog even, wat is dit voor een lawaai, het waren de restanten van een groot feest van de zeilschool, die gekoppeld is aan deze haven. Na verloop van tijd werd het rustig en konden we van de mooie avond genieten.

 

Maandag  17 juli  18 zm

 

Vanmorgen eerst maar weer eens hardgelopen, daarna ontbijten, daarna de zeilen omhoog op weg naar Porvo. Of als we een leuk plekje tegen komen, blijven we daar een nachtje liggen. We hebben nu eens geen haast, dus kunnen we het rustig aan doen. Dat is ook erg lekker. Eerst hadden we steeds de tijdsdruk, dat we op tijd in Rusland moesten aankomen en die is nu weg. Rusland is bekeken en we hebben alle tijd voor de rest van de reis. We vinden een prachtig plekje op klein binnenmeertje, waar we voor anker kunnen. We zijn vroeg, zodat ik nog lekker aan de boot kan klussen. Teakdelen van het dek vast kitten. Er zit overal kit, behalve waar jij het wilt hebben. Nu nog even borrelen en dan gaan we eten klaar maken. Ik heb er zin in.

 

Dindsdag  18 juli  35 zm

 

Vertrekken van het mooie meertje. Wanneer we het anker ophalen roept een bezorgde Finse buurman, heb je weerbericht wel gehoord? Nu hadden we dat niet helemaal meegekregen,, maar ongeveer windkracht 5 wisten we wel. De buurman meldt dat  er windkracht 6 uit noordwesten voorspeld wordt. Niet zo gunstig al is het volgens ons goed te doen. Bedankt voor de waarschuwing Finse meneer. Eerst zit de wind nog helemaal verkeerd, bovendien moeten we tussen veel kronkelige vaartjes met overal rotsen door en dat doen we sowieso op de motor. De wind is eerst nog zwak dus dat komt goed uit. Als we op de ruimte komen neemt de wind flink toe dus meteen een reef in het grootzeil. Hoog aan de wind kunnen we het net bezeilen. Straks kunnen we wat afvallen en ruimer zeilen. Maar wanneer we dan eindelijk wat kunnen afvallen draait de wind mee de verkeerde kant op. Dit blijft zo tot Helsinki, waar we om half vijf binnen lopen in een leuk klein museumhaventje van een groot Fort. Een mooie stille plek aan de rand van de stad. Eigenlijk hadden we vandaag naar Porvo gewild, maar dan moesten we een eindeloos stuk tegen de harde wind in motoren en daar hadden we geen zin in. Het was een heftige maar mooie trip. Alleen is het me in de rug geschoten en dat is niet zo handig. Hopen dat het er ook weer uit wil schieten en Albertien maar aan het masseren.

 

Woensdag 19 juli 3 zm

 

Het wordt een grote afstand vandaag. We gaan naar ons oude plekje in Helsinki. Vandaar uit kunnen we makkelijk overal naar toe. Bovendien is er draadloos internet en dat is ook erg handig voor email en andere informatie. We gaan in ieder geval naar het design museum voor de culturele bijschaving  van mij. Het is hier nu minder warm en dat is heerlijk om in de stad rond te hangen en overal te kijken. Er zijn verschillende markten waar hoofdzakelijk verse waren, maar ook allerlei andere dingen  te koop zijn. Leuk genoeg om ons te vermaken. Het museum schiet er vandaag bij in, doen we dat morgen.

 

Donderdag  20 juli  0 zm

 

Geen meter gevaren eigenlijk kan dat niet maar het ook wel eens lekker om aan de boot te werken. Ik heb nog genoeg klusjes op het programma, zoals het teak dek bijwerken en dat kan maar in kleine stukjes, verder lekker luieren in de zon en natuurlijk het bezoek aan het museum en dan lekker flaneren door de stad overal kijken en bekeken worden. Aan het eind van de middag ergens op een terrasje achter een drankje en later uit eten bij het “’zeepaardje’’ op z’n Fins dan. Lekker gegeten en voldaan naar de boot daar nog irisch coffee na en dan in bed. Helemaal goed, dit was een lekkere dag.

 

Vrijdag  21 juli  0 zm

 

Om 5.30 op. Albertien gaat thuis even een paar dagen orde op zaken stellen, dus op naar het vliegveld. Eerst  een eind lopen, dan met de bus en daar aan gekomen melden dat je er bent en dan is er koffie. En dat allemaal ‘s morgens net na zessen. Bent u al wakker? Nou, wij wel hoor. Terug naar de boot teak kitten koffie leuten met mezelf dat is ook best gezellig en dan de gasfles omruilen bij het bedrijf die hem voor ons gevuld heeft. Maar met een gasfles de bus in lijkt me nog steeds niet een goed idee en daarom stop ik hem in de rugzak dan is hij beter te tillen en ziet niemand dat ik met zo’n gasbom in de bus zit. Bussen sluiten nu een keer helemaal niet aan eindeloos wachten dus maar weer koffie drinken ik wordt nog een keer koffie uiteindelijk om 3 uur aan boord verder met het teak deck maar het begint inmiddels te miezeren bah, dat verveelt snel na 10 minuten al maar het goed voor de natuur zullen we maar denken.

Vanavond aflossing van de wacht Nicolet  een vriendin van ons komt een weekje aan boord gezelschap houden. Om afwisseling in onze tekst te houden neemt zij nu het schrijven van mij over.

 

Vrijdagavond 23.00 u , daar ben ik dan, Joop heeft me van het vliegveld gehaald, wat ik erg prettig vond. Ook zeer gezellig. Stukje lopen en daar is de boot dan. Heerlijk geslapen vanwege de koelte, lekker onder een dekbedje, een genoegen dat ik al 3 weken niet had geproefd, heerlijk dus.

 

Zaterdag  22 juli  0 zm

 

’s Ochtends is het bewolkt en jassen-weer. Plan bedacht om in Helsinki te zien wat ik graag wilde zien. Ooit in Parijs, 30 jr geleden, had ik een tentoonstelling Finse architectuur gezien, en een bepaalde kerk, uitgehouwen in rots en afgewerkt met koper was altijd in mijn hoofd blijven zitten. Gelukt dus, gezien, prachtig, het was echt zo mooi als ik in m’n herinnering zag. Ook het monument van Sibelius, componist, wilde ik graag zien. Mijn oom, een erg muzikale man, heette Sibelius, vandaar. Ik sta nu op de foto met het beeld, overigens indrukwekkend, een soort uit elkaar barstend pijporgel met ernaast een beeltenis met geluidsgolven als oren. Heel goed gedaan.

En het regende, zalig. Hesters verjaardag met een heerlijk stuk pie gevierd in het grote winkelcentrum. Nog even terrasje gepakt toen de zon weer verscheen, uitgevloerd aan boord terug. Zullen we nog op stap? Nou nee dus. Toch nog laat geworden omdat het eigenlijk heerlijk zat, zo in de kuip.

 

Zondag 23 juli  18 zm

 

Zondagochtend, die Joop toch, ik voel me nu al zo verwend, dat ik hem heb gewaarschuwd dat ik misschien gewoon aan boord blijf, hihi. Heerlijk ontbeten, plan bedacht om te varen. De wind is uit het westen, de zon schijnt en we gaan op weg. Ik mag het stuur houden, en ja hoor, prompt vaar ik de Zeezot op de rotsen, Joop bijna overboord, gelukkig geen man overboord en we gaan gewoon verder. Prachtige omgeving, veel eilandjes, en heel veel snelle bootjes die god weet waar naar toe vliegen. Vrij veel zeilers,. Uiteindelijk leggen we aan, tussen enge rotsen door, gelukkig goed aangegeven, in Porkkala Marine, zo’n 20 mijl west van Helsinki. Prachtig haventje, en ik kan het natuurlijk niet laten om er in te jumpen, brrr. Maar wel heel erg lekker. Joop weer aan het huishoudelijke werk gezet en zelf lekker niksen, borrelen, eten. Er zijn veel kleine Stern en Fuuten, erg leuk om te zien hoe de Stern rechtstandig naar beneden duikt om visjes te vangen. Verderop wat zwanen en een verdwaalde gans. Later op de avond de omgeving verkend, volgens ons is het een natuurgebiedje met recreatie mogelijkheid. Veel korstmos, en … Islamos, iets anders dan ons rendiermos, veel harder, ook leuk om te zien. Het betekent overigens dat de lucht hier zeer zuiver is. Ben op zoek nog naar baardmos, nog niet gevonden, misschien in de volgende haven.

 

Maandag 24 juli  22 zm

 

Maandag op weg naar Barösund, volgens de geleerden een prachtig plekje. Binnendoor, de noordelijke route gevolgd met wel een stukje open water tussen de eilanden door. We hebben veel tegenwind gehad dus hoog aan de wind gevaren (volgens Joop). Ergens in een kanaal hebben we in een supermarktje aan het water eten ingeslagen. Daarna laat in de middag Barösund gevonden, via een zeer smal watertje, 1,5 mtr diep liepen we een prachtig haventje binnen. Ik mistte natuurlijk de drijvende boei met m’n touwtje, een buurjongetje is in t water gesprongen om ons vast te leggen. Ik moet zeggen dat iedereen zeer behulpzaam is in de havens, maar verder is er geen enkele belangstelling. Er voer een prachtige houten boot binnen, Nederlanders, een Engelse Smack, leuk om te zien. Vervolgens verdween deze boot de achterlanden in. Later hebben we er nog om gezocht al wandelend, maar het is niet gelukt. Joop heeft weer heerlijk gekookt.

 

Dinsdag 25 juli  37 zm

 

’s Ochtends bepaald wat te doen, we konden eigenlijk niet zo ver vanwege mijn vliegtuig vrijdagochtend vroeg. Dus binnendoor, bijna dobberend, want er waren speelse winden waar je niets aan had. Haventje uitgezocht, maar het was het allemaal niet. Om ongeveer 13.00 u hebben we besloten terug te varen, buitenom. Nou, dat was nogal wat. Met windkracht 5 ruime wind over de metershoge ( 1 mtr hg) golven, ik aan het roer, fantastisch, wat een power, wat een kracht. Maar ja, Joop gaf me opdracht 110 graden te koersen, zonder te kijken ik dus het roer om met gevolg dat we bijna een Kardinaal aan boord hadden. Gelukkig ging het goed. Er vloog in de boot van alles heen en weer, maar niet getreurd, dat kan weer worden opgeruimd. We gingen zo hard dat we weer in het haventje Porkala Marine konden aanleggen om 18.00 u. Was weer een feestje, want door de wind dreven we steeds weer te ver om die stomme boei te pakken te krijgen. Uiteindelijk met vereende krachten lagen we weer. Ik ben toch beetje verbrand, heerlijk, lekker rood neusje enzo. En….. ook de muggen hebben me weten te vinden op van die liefelijke plaatsjes, brr.

 

Woensdag 26 juli  20 zm

 

Ongeveer om 10.00 u uitgevaren, prachtige wind, richting Helsinki. Heerlijk gezeild naar Suomenlinna, aangelegd om 16.00 u. Lekker gewandeld, het was daar erg warm omdat het in de luwte van de wind gesitueerd is. Wel een gek gebied. Ze zijn er sinds ze de status van World Heritage bezig met het oude fort te restaureren. Helemaal goed dus. Lekker gegeten in het restaurant naast de boot en een rustige avond gehad. Ik raak verslaafd aan kruiswoordpuzzels en verveel Joop met hem te vragen of hij woorden weet terwijl hij bezig is met wat anders, typisch iets vr…….!.hihi

Morgen alweer laatste dag. We besluiten morgenochtend direct naar Helsinki te varen, te tanken en nog een dagje boodschappen te doen en nog een museum te bezien of zo.

 

Donderdag 27 juli  2 zm

 

Zo als gemeld  vandaag naar de stad, daar de naar markt geweest om vers voer in te slaan. Lekkere zalm gekocht,  dan kunnen we weer voorruit. Eerst terug naar de boot spullen opbergen en dan op naar het museum voor de moderne kunst. Het gebouw vond ik erg mooi maar van het tentoongestelde wordt je erg depressief.  Viel tegen. Daarna nog even door de stad gezworven en een terrasje gepikt waar een live band optreed. Het was wel gezellige boel daar. Terug naar de boot lekker gegeten en een luie avond gehad.

 

Vrijdag 28 juli  0 zm

 

5 uur opstaan. Nicolet  moet vroeg vliegen en ze moet de 6 uur de bus naar het vliegveld hebben. Maar zoals dames betaamd moet ze eerst wakker worden en optutten daar is het grootste deel van tijd al mee verstreken nog snel even eten en naar het station in het centrum lopen maar we waren op tijd. Dag Nico, het was gezellig. Terug naar de boot wel een mooie dag maar nog te vroeg. Bed weer in gedoken en nog lekker geslapen. Verder de dag aan de boot zitten werken, wasje aan de wal in wasmachine, alles weer schoon. Nog even naar het park naar een live optreden kijken, dan naar de boot eten en de site bijwerken. Ik heb wat veranderd meer categorieën gemaakt dan worden de stukken ook sneller om door te scrollen. En het  is voor mij sneller in te laden op het net, goed om de telefoon kosten te drukken. 

 

Zaterdag 29 juli  16 zm

 

Dochter Marleen jarig dus die eerst maar gebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag. Daarna nog wat boodschappen doen en een stuk zeilen in de omgeving en een rustiger plekje voor de nacht zoeken. De stad is wel erg lawaaiig. Maar dat rustiger plekje wordt wreed verstoord door een band die hier met open deuren van de zaal bijna in de kuip staat te spelen, maar het is wel lekkere muziek dat scheelt in ieder geval. Het gaat tot diep in de nacht door weet ik ook weer eens wat dat is.

 

Zondag 30 juli  0 zm

 

Lui opgestaan. Gebakken ei met spek, dat vind altijd lekker op zondagmorgen. Ik ben ook wel een gewoontedier maar daar is niets verkeerd aan. Vandaag de boot opgeruimd en gesopt ook onder de vloerdelen. Motor gecontroleerd. Alles lijkt goed. Daarna het hele eiland waar ik lig rondgewandeld. Niet dat het zo groot is maar het bestaat uit 3 eilanden. Toen nog even op terras achter een biertje. Wie had dat ooit gedacht Joop achter een biertje, maar ik drink het alleen als erg warm of bij een rijsttafel. Verder ’s avonds heerlijk zitten lezen in het boek van Ellen MacArthur.  Ik had eindelijk de rust om te lezen.

 

Maandag 31 juli 23 zm

 

Eerst maar weer eens hard gelopen door rug problemen een weekje overgeslagen maar het gaat weer lekker. De boot opgeruimd en dan trossen los om een eind te gaan zeilen prachtig weer er voor. De buurman, een Fin, zou me helpen weg varen zegt hij tegen me, ik heb jullie website bezocht maar kan het niet lezen, want jullie schrijven in het Nederlands. Ja, zeg ik, van dat Fins kan ik ook geen chocolade maken. Deens en Zweeds gaat nog maar aan Fins is echt geen touw vast te knopen. Maar goed na een lekkere dag zeilen om een uur of 6 weer terug op de oude plek in de stad afgemeerd.

 

Dinsdag 1 augustus 0 zm,

 

Na een voorspoedige vlucht land ik, nadat ik Tallinn alvast vanuit de lucht bekeken heb, weer in Helsinki. Makkelijk als je de weg ergens weet. Ik heb geluk; de bus vertrekt meteen als ik er in zit. Joop gebeld, die verbaasd is dat ik er al aan kom. Hoe het kan weten we niet maar we lopen elkaar mis. Dankzij de onze mobieltjes vinden we elkaar gelukkig. Joop heeft als verassing een paar prachtige rozen voor me gekocht. Later hoor ik dat dit de duurste rozen zijn die ik ooit gekregen heb en die Joop ooit gegeven heeft, maar ze staan prachtig. We lopen nog even langs de rotskerk, want die wilde ik ook nog even zien. Het is werkelijk een bijzonder gebouw. Aan boord moet ik eerst weer even thuiskomen. Ik voel me net een zwerfkatje de afgelopen tijd. Overal hartelijk ontvangen maar 6 verschillende bedjes in 10 dagen is wel veel. We nemen afscheid van Finland met een lekker groot ijsje.

 

Woensdag 2 augustus 47 zm

 

Ondanks de goede voornemens staan we later op dan de bedoeling was. We varen eerst naar het fort om uit te klaren, daar vertrekken we om 10 uur. Aanvankelijk lijkt de wind tegen te staan, maar gelukkig is dat een tijdelijke zaak. Oorzaak: land. Eenmaal buiten kunnen we met halve wind zeilen. Ik moet weer helemaal indeinen, ook wat. De koers is te hard werken voor de stuurautomaat, dus staan we zelf aan het roer. De collega’s van de Koegelwieck vliegen ons om de oren. Waar halen ze hun klanten vandaan vragen wij ons af. De één na de ander komt uit of gaat richting Tallinn. Fout navigeren lukt hier daardoor bijna niet. We gaan voorspoedig met golven van 1,5 meter. Soms springt er eentje een beetje aan boord. Dan worden we nat ,want een pak aan voelt nog te herfstig. Overigens is de wind zeer wisselend van kracht  12 tot 33 knts. Vooral op het eind als we onder de wal varen neemt de wind toe. De jachthaven van Tallinn ligt een km of 5 van de stad af. Deze jachthaven was in 1980 eerder klaar dan die in St Petersburg en daardoor zijn de olympische spelen daar verzeild. De gebouwen zijn typerend voor de Sovjetbouw. Zowel qua architectuur als qua bouwwijze. Na het inklaren bij een stugge ambtenaar vinden we een plekje aan de hoge wal voorin de haven. Lastig afmeren, want we passen er maar net tussen en de wind blaast ons met overtuiging van de kant. Met hulp lukt het prima. Dan op zoek naar de havenmeester en Estonian money, ook hier blijken ze kronen te hebben. Ik ben bang dat de cashmachine Joops pasje heeft geconfisqueerd, maar dat is niet waar. je moet hier op quit drukken, weet ik dat ook weer. Als ik aan boord kom staat Joop ongeduldig te wachten met de warme maaltijd. Na het eten verkennen we de omgeving, vinden de bushalte en een goed gevulde supermarkt. Eenmaal aan boord komt er een officiële meneer langs die ons vriendelijk verzoekt verder op in de jachthaven te gaan liggen. Daar hebben we geen bezwaar tegen, we hadden zelf al overwogen om daarheen te verkassen. Uiteindelijk liggen we prachtig aan een steigertje met stroom.

 

Donderdag 3 augustus 0 zm

 

Om 12 uur rukken we ons los van onze sudoku-puzzels, we gaan naar Tallinn. Ik heb gisteren tijdens de afmeeractie bij de douane aan lager wal mijn voet geblesseerd. Het lopen is wat gevoelig, maar het gaat wel. Bij de havenmeester worden we aangesproken door een Finse meneer, die nieuwsgierig is naar Zeezot. Om zijn lange verhaal kort te maken, nodigen we hem en zijn partner uit voor vanavond aan boord. Uit eindelijk gaan we met dezelfde de bus naar de stad en krijgen we kaartjes en tips van ze. De oude stad van Tallinn is wel heel toeristisch. We lopen er met velen rond. De restauratie werkzaamheden zijn hier met volle kracht aan de gang. Het wordt allemaal wel erg mooi. Op zich is het een mooi stukje stad maar ik wordt wel wat flauw van alle souvenirwinkels en –stalletjes. Gewoon gedoe is er niet. Jammer. Daarna lopen we nog een beetje door de stad. Ook hier weer veel Jugendstil. Verder wordt er veel gebouwd. Moderne hoge gebouwen i.p.v. Sovjet triestigheid. Maar sfeervol is het (nog) niet. Om 16 uur pakken we de bus terug om via de supermarkt naar de boot te gaan. Ben blij dat ik er ben. We constateren dat we een beetje stadsbezoekmoe zijn. Morgen gaan we weer lekker varen. De Finse mensen die we op bezoek krijgen, blijken dezelfde plannen als wij te hebben. Ook zij gaan vanaf volgend jaar de wereld rond. Wie weet komen we elkaar nog eens tegen. Overigens is er in de buurt een live optreden van de een of andere groep. Ze maken overtuigend veel lawaai. Gelukkig stoppen ze om een uur of 11, dus dat valt mee. Wel komen de buren om 5 uur kletsend thuis. Ik wordt er wakker van, maar denk wat heerlijk dat ik dit niet versta, hoef ik me er ook niet aan te ergeren.

 

Vrijdag 4 augustus 24 zm

 

Gefeliciteerd pap met je 80 jaar! Vandaag vertrekken we naar Lohasalu. Nog even internetten en dan wegwezen. De havenmeester meldt ons af bij de douane, dat is nog eens makkelijk. Nog maar net buitengaats voel ik me niet lekker en als de zeilen staan ga ik terug naar bed. Lekker slapen met een aspirine. Joop zeilt alleen. Hij is nog helemaal in de ban van Ellen macArthur. Deze dame heeft alleen de wereld rond gevaren en daarover een boek geschreven. Ze zeilt een wedstrijd, waarin ze uiteindelijk tweede wordt. Het boek gaat over die tocht en haar levenspad daar naar toe. Solo zeilen krijgt daardoor iets bijzonders. Zo ook voor Joop vandaag. We hebben een zacht bakstag windje en zetten halverwege de blister erbij. Langzaam zeilend komen we om 17.30u aan bij een wel zeer stugge, sprakeloze havenmeester. Hij fluit ons toe, wijst waar we heen moeten, neemt lijnen aan, maar zegt geen woord en reageert niet op onze begroeting. Pas als Joop vraagt of hij de haven meester is zegt ie:’ No his look-a-like.’. Mooi staaltje van zelfspot??? De haven is niet goedkoop, maar zulk luxe sanitair hebben we nog niet gehad. Alles is gloednieuw en helemaal mijn smaak. Ook het gebouwtje zelf is prachtig van verhoudingen.

Na de borrel gaan we een stukje wandelen. Het lijkt hier de goudkust van Tallinn wel zo veel nieuwe, mooie, moderne huizen staan er of worden er gebouwd. Vervolgens  gaan we eerst even naar de sauna en dan eten. Wat een luxe leventje is dit. Al voelde ik me vanmorgen wel even een uitgezworven zwerfkat.

 

 Zaterdag 5 augustus 47 zm

 

Joop begint de dag met een rondje rennen. Daarna natuurlijk weer lekker onder de douche, dan ontbijten we op zijn zondags en vertrekken richting Haapsaluu. In de haven schijnt het zonnetje, buiten is het zicht matig tot slecht vanwege de zee dampen. Gelukkig is er wel wind. Wisselend van windkracht 3 naar 5. Van een tegemoetkomend jacht zien we alleen het topje van de mast boven de mist uit. Dichtbij de kust trekken de dampen even op en komen dan weer terug. We varen namelijk van kaap naar kaap.

Een ander jacht halen we tot Joop’s grote voldoening in. Ook van dit schip zien we naar verloop van tijd alleen de bovenkant van de zeilen. Zo zweeft er ook een caoster voorbij. Deze wonderlijke wereld duurt tot een uur of drie. Dan wordt het helder. Om zeven uur varen we Haapsaluu binnen via een smalle ondiepe vaargeul. Joop gaat zich melden bij het havenkantoor en raakt verstrikt in een spraakverwarring, maar uiteindelijk komt alles goed. We liggen weer aan de touwtjes achter een boeitje na een heerlijke zeildag. Hier zijn de restanten van een vorig, Sovjetleven nog volop aanwezig. Rottend beton, ingezakte steigers en veel lege, vervallen gebouwen.

 

 

Zondag 6 augustus 0 zm

 

We gaan eerst op de fiets de omgeving verder verkennen. Ook hier wordt veel gebouwd en opgeknapt. Als we het plaatsje in fietsen ontdekken we dat er een braderie is. Allemaal kraampjes met streekproducten. Voor Joop kopen we 2 soorten honig met raad. Ik koop een prachtige, blauwe, linnen sjaal met veel omslag mogelijkheden. We slenteren door het dorp van kraam naar kraam en komen dan op het dorpsplein uit waar stijldans demonstraties zijn van kinderen van 9 tot 13 jaar.

Het oudste meisje danst de sterren van de hemel. Haar partner is een jong dat goed kan dansen maar ook duidelijk met de situatie verlegen is. Interessante combi. Ook het plaatselijke kinderkoor geeft een uitvoering evenals de volksdansclub. Verder zijn er allerlei middeleeuwse activiteiten voor kinderen, zoals je eigen zwaard maken of je eigen munt slaan. Er is een zeer simpele (stille!!) carrousel en veel tentjes met lekker uitziende wokgerechten en gebraden vlees. Er is een oud kasteel waar eigenlijk alleen de buitenmuren en de toren nog van overeind staan en daardoor krijg je een prachtige ommuurde ruimte. We vinden het hier zo gezellig, dat we besluiten vandaag te blijven. Op het einde van de middag zitten we daardoor allebei lekker in het zonnetje in de kuip te lezen. Als we na het eten nog weer even het dorp in fietsen is er niet veel meer te doen. We drinken een senseootje bij een Nederlander ,die, die dingen en biertenders daar met redelijk succes probeert te slijten. Van hem horen we dat daar die avond Status Quao optreedt. Aan boord horen we het ook, al is het 2km verder.We liggen net in bed als er harde knallen klinken. Het is 12 uur en ter afsluiting van de feestelijkheden is er een grootst vuurwerk, dus wij ons bed weer uit,  kijken en oh-roepen natuurlijk.

 

Maandag 7 augustus 34 zm

 

Om 10 uur varen we uit. De richting is duidelijk, het einddoel nog niet. De wind laat ons een beetje in de steek waardoor we minder hard gaan en we ons einddoel bijstellen. We verwonderen ons er over dat het hier zo stil op het water is. Het is een prachtig zeilgebied. Om 16.00 zijn we bij het ‘niet’ haventje van Virtsu, maar de volgende is te ver weg voor vandaag, vandaar dat we toch stoppen. We hebben een hele steiger voor ons alleen. De havenmeester is helemaal in de war, althans zo lijkt het. Zijn bureau is keukentafel geworden en moet in ere hersteld worden, ook hij moet zich aanpassen aan zijn nieuwe taak. Hij gaat er heftig van zweten , maar alles komt goed. Dat wil zeggen wij betalen, er is een toilet tot 20.00 uur in de veerboot terminal en de douches zijn onvindbaar. Dit betreuren we geen van beiden gezien het hygiënische niveau van de toiletten. Een stuk lopen lijkt hier ook niet aantrekkelijk, dus gaan we aan boord klussen. Na het eten komt er een Finse boot binnen en schuiven we een stukje op. We zetten de route uit voor de komende tijd en komen tot de ontdekking dat we geen papieren kaarten van Polen hebben. Op zich is dat geen probleem, maar we willen wel graag weten waar de Russiche grens loopt tussen Polen, Letland en Zweden. Gelukkig komt er ook nog een Duits schip binnen, weer opschuiven, met een up-to-date kaart a/b, zodat we de coördinaten over kunnen nemen. Weer een probleem opgelost.

 

Dinsdag 8 augustus 50 zm

 

Om 5.30 uur gaat de wekker. Ja, ja we willen vandaag een lekker eind varen en ook nog wat van het eilandje waar we naar toe gaan zien. We hebben een simpele koers denken we. Gewoon tuut-tuut, recht toe recht aan. Dat is ook zo alleen de stuurautomaat snapt deze koers niet en dus moeten we op het handje sturen. Joop gaat aan het fabrieken en gelukkig kunnen we dan hele afstanden op een stuurtouwtje afleggen. Om half drie komen we aan op Ruhnu. Een haventje met verse steigers en een vriendelijke havenmeester met een zoontje van 3. Net zo’n eigenwijs exemplaar als Daan. Het dorp is 4,5 km verder, dus pakken we onze fietsjes weer. De weg naar het dorp is breed en onverhard. Lijkt een beetje op de longway thuis. Als er meer huizen bij elkaar staan zijn we in het dorp. We vinden het winkeltje , maar dat is pas op 16.00 open. We gaan het dorp te voet verkennen. Veel verder dan de kerken komen we niet. Er is ook niet meer. Het vreemde is dat er twee kerken vlak naast elkaar staan. Een prachtig klein houten kerkje uit 1600 en een stenen exemplaar met een houten dak uit 1912. Rondom een kerkhof met eenvoudige houten driehoekige kruizen op de meeste graven. We gaan op een bankje zitten en wachten tot de winkel open gaat. Als we daar aankomen blijkt dit het punt te zijn waar je wireless kan internetten, maar ja de laptop is aan boord. In de winkel, waar we onze laatste Estse kronen op willen maken, staan geen prijzen bij de goederen, dus dat wordt iets kopen, nog iets kopen, weer iets kopen en nog een keer iets kopen. Een hele tijdrovende bezigheid, want de winkel is ook ontmoetingsplek van het dorp en daarom is het er druk. Gelukkig kunnen we tussen de bedrijven door buiten op een gezellig plekje genieten van onze koude fles tonic en zo het gedoe aanschouwen. Het winkeltje heeft een aanbod van veel gekoelde dranken, ijs, een beetje zuivel, gedroogde vis, wijn ed en verder wat chocola, chips, suiker, koffie, thee, tomaten, peren en citroenen.  Terug bij de boot wordt ons thuisgevoel nog versterkt, omdat de kinderen hier ook op een surfplank door de haven peddelen. Overigens vinden we allebei dit eiland te klein om op te willen wonen. Later op de avond komt de veerboot binnen en is er het bekende havengedoe. Morgen willen we naar Riga varen en om 8 uur komt dan de Eesti piirivalve of te wel de Estoinian border controll langs, zodat we uit kunnen klaren.

We zijn benieuwd.

 

Woensdag 9 augustus 58zm

 

Om kwart over acht is ie er. Daarna varen we meteen weg. Ik ga net als gisteren wanneer we lekker zeilen weer heerlijk naar mijn holletje. Beetje dutten of dromen.

Gister was Joop ook even gaan liggen. Ook die geniet van in je bedje liggen en gevaren worden. We treffen het alweer met de wind. Vandaag kunnen we hele stukken op de automaat varen en hebben dan tijd voor klusjes, puzzels of lezen. Onderweg halen we de werkfok (36 vierkant meter ) weg en zetten de genua van 50. De werkfok is makkelijk, omdat je er goed alleen mee kan zeilen, maar met de grote stukken die we voor de boeg hebben willen we eens proberen hoe deze bevalt.

Tegen half zeven zijn we bij de havenmond van Riga. Het is vanaf dat punt nog 8 zm naar de haven waar we willen liggen. In deze haven lig je zo dicht als mogelijk is bij het centrum. We vinden een plaatsje naast een Duits schip in de hoop een praatje te hebben. De havenmeester staat al op de kant wanneer we aankomen en regelt het inklaren. Wanneer we aan de warme maaltijd zitten komt eerst een Duitser langs, die we ook al in Virtsu hebben ontmoet. Hij vertelt ons dat we ook bij Polen op moeten passen, want ook daar zijn militaire oefengebieden en daar mag je niet varen. Exact waar weet hij niet. Verder weet hij inmiddels meer over het gebied dat je van de Russen moet omzeilen en dat is minder groot dan hij ons eerst verteld heeft. Hij komt straks nog langs met de kaart. Dan komen onze buren thuis en die beginnen meteen een praatje. Al snel blijkt dat zij vaker in Gdansk zijn geweest en ze vinden het een prachtige stad. Zij weten ook met welk Pools gebied we rekening moeten houden en hebben de waypoints van de Russische grens in de computer (plotter) staan. We moeten straks maar even langs komen. Eten opgegeten en dan komt de eerste Duitser met zijn kaart terug. Wij nemen over wat we over moeten nemen en komen straks om in de waypoints van het te vermijden gebied. Enfin beter te veel info dan te weinig???? Dan na de koffie op naar het buurschip. Daar gaan we aan de wijn en de klets. We horen een paar van hun highlights. Eén spreek ons erg aan: Een grote markt deels in, deels rondom de oude hallen van de Zappelinfabriek. Verder gaat het gesprek over zeilen overal in de wereld. Het zijn twee bezeilde stellen dus onderwerpen genoeg. Tussendoor komt ook de douane nog even langs, maar dat is slechts een formaliteit. Hier hebben we gelukkig wel internet verbinding, zodat we weer en helaas orde op Nederlandse zaken kunnen stellen. Brrrrr wat ben ik dat gedoe zat!!!!

 

Donderdag 10 augustus 0 zm

 

Op staan, ontbijten, internetten, douchen, koffiedrinken, buren uitzwaaien en dan de stad in. We slenteren  eerst door het oude gedeelte. Met de kaart in de hand, die de havenmeester ons bij aankomst gaf. Het barst hier van de wonderlijkste Jugendstil gebouwen en ik fotografeer dan ook heel wat af. We gaan via trap en lift naar boven in de toren van de st Peteruskerk, vandaar hebben we een prachtig uitzicht over de stad en vinden zo ook de hallen waar de markt moet zijn. Bij de hallen aangekomen, blijkt het een enorme markt te zijn met allerhande negotie. In de hallen zijn ze per soort geordend. Zo is er een vleeshal, een kaashal, een vishal en één met brood, kruiden, gedroogde vruchten en kleding. Buiten zijn er veel groente en fruitstalletjes. Zitten mensen op een krukje met een handeltje van bosbessen, frambozen, cantharellen, bosjes bloemen, kruiden of enz enz. we dwalen de hele markt over. We kopen: haarverf, een zaagblad voor de cirkelzaag, een nieuwe accu voor mijn gsm, een spanningszoeker voor Joop, zijn vorige hebben ze bij de controle op Schiphol gehouden, vlees, wat groente en verschrikkelijke zure kersen. We gaan ook nog op zoek naar een kleine fluitketel. Helaas hebben ze die laatste alleen in de goede maat in emaille met bloemetjes en dat vinden we niet mooi en te kwetsbaar. Ook echte bloemen verkopen ze hier te kust en te keur. Van beeldschone kleine bosjes tot grafkransen. Ik kan de verleiding niet weer staan en koop een bosje heerlijk geurende lathyrus. We laven ons tussen de Letten aan een grote pils en slenteren dan terug door de stad richting de haven. In heel de Baltic zie je Amber. Ik wil wel graag iets van dat materiaal, maar kan het steeds niet vinden, maar hier in een winkeltje net om de bocht………. heeft Joop zomaar een sieraad voor me gekocht. Aan boord gaat Joop koken en ik op zoek naar boter en toet. Ik ontdek dat er vlakbij de haven een mooie, ja ja alweer, Jugendstilwijk ligt en kom bijna te laat terug. Na het eten lopen we nog even rond in die wijk en zien panden van prachtig gerenoveerd tot bijna slooprijp. Tot slot trakteren we ons zelf op een terrasje op zeer luxe drankjes.

 

Vrijdag 11 augustus 0 zm

 

We beginnen met het draaien van een wasje. Daarna wachten we tot het 10 uur is, dan komt er een Duitse meneer langs met motorpech en zijn handy, want Joop heeft aangeboden voor wat ruggespraak naar Sjors Dotinga in Harlingen te bellen. De pechhebber heeft niet zoveel vertrouwen in de reparatiekunst van de Letten en heeft gisteren al aan ons gevraagd hem naar buiten te slepen, zodat hij naar Zweden kan zeilen. Uiteindelijk ziet zijn bemanning dat niet zitten en vindt de reparatie voor zover mogelijk plaats in Riga. Overigens is de voorlopige conclusie hier hetzelfde als in Harlingen.  Wij wachten tot de was is uitgedraaid, die er veel langer over doet dan we gehoopt hadden en besluiten nog een dagje hier te blijven. Gaan lekker lui met de tram en zien zo nog meer van de stad. Lopen weer over de markt, winkelen wat, drinken koffie met gebak, staan in de rij voor de kassa bij de supermarkt, omdat het iets na vijven is, nemen op een terrasje nog een bier en gaan dan tevreden terug naar de boot.  Morgenochtend willen we om 6 uur varen.

 

Zaterdag 12 augustus 56 zm

 

Op naar Roja. Halfweg de havenmond kunnen we al zeilen. Met een stevige bakstag wind zeilen we in één ruk door naar Roja. Het laatste stuk worden de golven hoger, 1,5 meter, want dan komen we aan lager wal. In de haven wil de motor niet meteen starten, maar gelukkig met behulp van alle accu,s wel. Af en toe heeft ie daar last van en Joop is er nog niet achter waarom. Het haventje is bomvol. Wij hebben het geluk dat er net iemand is weg gevaren en hebben daardoor nog een plaatsje. Met hulp van een stel Letten keren we het schip op de hand, de wind staat recht de haven in en er is geen ruimte genoeg om te draaien. We gaan nog even boodschappen doen omdat de supermarkt hier vlakbij is en we onze voorraden weer wat aan willen vullen, bovendien is het hier erg goedkoop. De drukte in de haven komt doordat de zeilvereniging uit Roomissaare (Estland) een regatta hierheen heeft georganiseerd met daarna nog kanoën op de rivier en feest. Zingen, lachen, accordeon en gitaar, muziek tot diep in de nacht, daarna wordt het lallen en schreeuwen. Om met Joop te spreken, moet kunnen. Ons nachtje wordt er kort door, want om 6uur gaat de wekker weer.

 

Zondag 13 augustus 71 zm

 

Om kwart over zes gooien we de touwtjes los, maar als we eenmaal varen komt er een coaster binnenlopen en moeten we langszij van een vissersschip wachten tot die geraaid is. Niet op de hand maar wel met hulp van een bootje dat zijn kop door de wind duwt. Eenmaal buiten om 7 uur staat er een goede wind met helaas ook stevige golven. Mijn ontbijt gaat naar de vissen, zoals dat heet. Daarna ga ik maar weer even liggen met een antizeeziektepil. In de loop van de dag, als we rond een kaapje zijn en het water rustiger wordt, gaat ook Joop even liggen. We hebben een wat miezerig regentje zo nu en dan. Maar van echte regenbuien is nog geen sprake. Met het avondeten varen we aan de hoge wal al weer in de zon. Om zeven uur komen we in Ventspils aan. We meren af naast een Nederlands schip. Ik krijg meteen een uitgedraaid weerbericht. Joop gaat ons ondertussen aanmelden bij de havenmeester en de douane. Ook hij komt terug met een weerbericht. Het Duitse en Letse bericht stemmen overeen en we besluiten morgenvroeg om 5uur weg te gaan naar Gotland (Zweden)  De wind zal overmorgen heftig gaan waaien uit het zuidwesten en dan liggen we straks hier verwaaid. We vragen de buren op de Ierse koffie en hebben een gezellige avond. Zij denken erover om op Terschelling te komen wonen en zijn er getrouwd met de havenmeesters van Terschelling als getuigen. Ook zij zijn begin mei vertrokken en met pech gestart. Via een sms bericht horen we dat Trijnie en Hennie (Joop’s jongste broer), die deze week vertrokken zijn voor hun rondje Atlantic, ‘s nachts op iets gevaren zijn en nu een boeg van hun catamaran beschadigd hebben. Verder laden hun accu’s niet goed op. Je gaat toch vermoeden dat er bij een grote reis altijd een startvertraging hoort.

 

Maandag 14 augustus 89 zm

 

Om half viif gaat de wekker. Joop schiet enthousiast het bed uit, ik volg langzamer. Om vijf uur staat de havenmeester speciaal voor ons klaar, evenals de douane om ons uit te klaren. De haven meester verblijden we voor zijn goede zorgen met een flesje Syltje, want dankzij zijn bemiddeling kunnen we zo vroeg weg. We hijsen de zeilen in de voorhaven en daar gaan we. Eerst is de wind nog zachtjes 11 tot 16 knts, dan loopt ie, zoals beloofd, op tot 20 knts en varen we met een vaartje van 7 knts halfwinds naar de overkant. De golven zijn hoog, tot 2,5 meter schatten we, maar op de foto’s die we maken zie je daar weer niets van. Om acht uur lopen we Hervik, een klein vissershaventje, binnen, zeer tevreden over het tempo van deze dag. Na het eten lopen we een slagje om en gaan nog even iets drinken in het havencafé. De zon gaat ondertussen met een intens en heftig spektakel onder. Wolken, rode en roze luchten, stralende zilveren randjes en donker grijze kolommen. We hebben er foto’s van. Het is hier zalig stil in tegenstelling tot de twee afgelopen nachten en we mogen uitslapen.  

 

Dinsdag 15 augustus 4 + 18 zm

 

Nadat we uitgeslapen zijn gaat Joop op zoek naar de havenmeester. Het blijkt dat je die moet bellen. Van hem hoort Joop dat hij bij het havencafé moet zijn en daar zeggen ze vervolgens dat het niks kost. Handig! Om half twaalf vertrekken we naar een plaatsje 4 mijl verder op. Daar zou een winkel zijn. Het plaatsje is weliswaar iets meer plaatsje dan de vorige plek, maar veel ongezelliger. We besluiten na een rondwandeling met ijs door te varen naar Slite. Onderweg blijkt ons uit een boekje dat dit ‘a port of entrance’ is. We zaten er toch al wat mee, want de Nederlanders die wij in Veltspils ontmoeten gingen onder andere niet naar Gotland, omdat zij dachten dat je alleen in Visby, dat aan de westkant ligt, in kon klaren. Mij leek dat stug, temeer daar je toch ergens aan de Oostkust in moet kunnen klaren,als ze er op staan dat je dat doet, als je uit de Baltische staten komt. Eenmaal in Slite hebben we ons keurig gemeld en gezegd dat we uit Ventsplils kwamen. Iedereen blij en wij ook. Blijkt bovendien dat we hier in het voor uit kunnen klaren voor Polen en zo klopt alles weer. We liggen wat onrustig te schommelen en achter ons draait voortdurend de generator van een groot schip, maar het sanitair is goed, er zijn winkels en er is een bushalte vlakbij.  Morgen gaan we met de bus naar Visby, de stad van Gotland, waar iedereen enthousiast over is. Nu wij nog. Overigens hebben we opnieuw goed weer. Vanmorgen vroeg waren er wat buien, maar vanmiddag scheen de zon. Alleen op de grote fok gingen we voor de wind al schommelend 6 knts. Helemaal goed. Zeilen blijft leuk en wij blijven tot nu toe boffen met het weer. We moeten waarschijnlijk tegen de wind in naar de zuidkant van het eiland, maar dat kan in korte stukjes van haventje naar haventje. Voor zondag is er weer noordenwind voorspeld, zodat we dan kunnen beginnen aan de overtocht naar het zuiden van 170 mijl naar Gdansk. Als het weerbericht klopt natuurlijk.

 

 

 

Woensdag 16 augustus o zm

 

Onrustig nachtje. Er stond een zwel in de haven en achter ons lag een veerboot te piepen met zijn opritijzer op de kade en de laadruimte deed zijn werk als klankkast uitstekend.

Joop begint met hardlopen en ik met wachten tot de winkel open gaat. We zijn nog niet helemaal ingesteld op de Zweedse en ook Nederlandse tijd. Ontbijten met lekkere verse broodjes en dan op naar de bus. Visby blijkt ommuurt, dat wil zeggen het oude deel en dat zie je al bij aankomst met de bus. Vanaf het water moet dat ook een mooi gezicht zijn. We scharrelen wat door de smalle straatjes en drinken een top cappuccino. Wanneer we richting de haven lopen, komen we langs de bibliotheek. Hier gaan we even internetten. De verbinding aan boord is waardeloos en we kunnen geen berichten versturen. Het is ons gisteravond met veel geduld gelukt de site bij te werken, maar daarna ging de verbinding plat. De weersverwachting blijkt al weer iets anders geworden en we besluiten zaterdag al te vertrekken. In de haven ligt nu hier iedereen te schommelen , want er staat een harde westenwind en deze haven is min of meer open naar die kant. Bij een båtaffär ook wel skeppshandel genoemd kopen we een overzeiler van de zuid Oostzee. In verband met de overtocht naar Polen wil ik graag en Joop ook wel een papieren kaart naast de laptop. We lopen met de kaartrol in de hand de stadsmuur om en bezoeken een nog bestaande kerk. Het barst hier verder van de openluchtkerken. Oude kerken waar het dak gedeeltelijk af is of waar van de ramen alleen nog maar delen kozijn over zijn. Mooie plekken die deels als concertruimtes gebruikt worden. In één ervan beklimmen we een hele steile stenen trap in de verwachting dat we straks een mooi uitzicht hebben, maar het eindigt boven in de kerk achter een bijna dicht houten hek, waar door je nauwelijks iets ziet. Desondanks vinden ook wij het een leuke plaats, die de moeite van het bezoeken waard is. Om half zeven zijn we weer aan boord en gaan aan de pannenkoeken en de was.

 

Donderdag 17 augustus 26 zm

 

Om zeven uur zijn we wakker, want dan zou de havenmeester komen, zodat we het havengeld kunnen betalen . Al wie wij zien de havenmeester is er niet bij en zo liggen we ook hier weer gratis. Lekker voordelig.

Joop start alweer met hardlopen, daarna gaan we nog even boodschappen doen voor de komende dagen, want we weten niet wanneer we weer in de gelegenheid zijn. Daarna willen we graag weg, maar het schip van de Kustbevakningen met daarop degene, die ons van een uitklaringstempel moet voorzien is nog niet terug van het tochtje naar Visby en verder is er in geen velden of wegen iemand van de Swedisch coast gard te vinden. Als we bijna de moed opgegeven hebben. komt er iemand bij het kantoor aan de overkant van de haven. Wij zwaaien, hij zwaait terug. Probleem opgelost denk je dan, maar hij dacht dat we kennissen van hem waren die hij die dag verwachte . Hij heeft geen dienst en komt alleen zijn auto wassen. Gelukkig wil hij wel even bellen met de anderen waar ze blijven. Op dat moment komen ze de haven binnenvaren en krijgen wij ons stempel gepredateerd op zaterdag, zodat we rustig naar het zuidelijkste haventje van Gotland kunnen varen. We krijgen ook nog tips hoe dat laatste haventje binnen te varen. Om half twaalf vertrekken we. Helaas is de wind volgens de voorspellingen zuid gaan zitten en zwak, dat wordt kruisen. We hebben een haventje op het oog 9 mijl ten zuiden van Hervik, maar belanden uiteindelijk toch weer daar omdat het ons anders te laat wordt. Jammer genoeg is hier niet zostil als de vorige keer. Een koelaggregaat van een vrachtwagen staat vol overtuiging zijn werkje te doen en doet dat waarschijnlijk de hele nacht. We besluiten de dag met een lekker wijntje op het terras van de Hamnkrug.

 

Vrijdag 18 augustus 38 zm

 

Ondanks de aggregaat toch goed geslapen. Om elf uur varen we weg. Er staat wel niet veel wind , maar het zonnetje schijnt weer en we hebben de tijd.  Als we halverwege de wind gunstig hebben voor de blister, gaan we ietsje harder. Helaas wil die niet in zijn hoes naar beneden . De hele boel zit bovenin gedraaid. We laten hem dan maar los in het voor luik zakken. Het eerste wat we doen als we met uiteindelijk een behoorlijke noordenwind het haventje van Vånborg binnenlopen, is, na het afmeren, de blister op de gelukkig schone kade uit de knoop halen en hem keurig zonder valse wendingen in zijn hoes stoppen. We verkennen na het eten nog even de omgeving en gaan dan vroeg te bed in dit rustige haventje.

 

 

Zaterdag 19 en zondag 20 augustus  154zm

 

Om zes uur de wekker, om half zeven de haven uit. Ik ben lui en blijf liggen. Luxe hoor. Er staat nog een mooie noordoosten wind van 12 knopen en we lopen lekker. Joop hoeft maar een keer bij te draaien als we de drukke coast traficlane oversteken.  Als ik om tien uur mijn bedje uitkom, zijn we al een goed stuk op scheut. Veel bewolking, de voorspelde fronten. Uiteindelijk geven ze nauwelijks regen en ipv wind geen wind. We motoren een paar uur tot er weer wind komt, nu uit het zuidwesten en dat kunnen we net bezeilen. Na het eten gaat Joop even slapen. Er liften een hele tijd diverse kleine vogeltjes mee aan boord. Eentje blijft wel uren bij ons. Hij vliegt steeds even weg en komt dan weer terug. Eerst schrik ik er elke keer van, maar na verloop van tijd went het en ga ik hem missen als ie er even niet meer is. Gaandeweg wakkert de wind aan. Als Joop op staat probeer ik te slapen, maar dat lukt niet zo goed. Zeezot klapt en springt van golf naar golf, wat een onrust. Ook het vogeltje is ineens verdwenen. Het wordt iets rustiger als Joop anders op de wind gaat liggen. Ik slaap dan ook een hele poos. Daarna gaat Joop even slapen. We denderen met 7mijl per uur en halve wind van 18 tot 22 knopen uit het zuidwesten over de golven. Ze zijn vast hoog, maar dat zie ik in het donker niet goed. Het is een heldere, warme nacht met een stralende sterrenhemel. Ik geniet en kijk dan weer aan de lage, dan weer aan de hoge kant of er geen schepen op aanvaarkoers liggen.  Als we om zeven uur allebei op zijn, zakt de wind er een uit en dobberen we langzaam richting Gdansk. Het is een stralende zonnige dag. Wat hebben wij steeds een geluk met het weer!! Omdat we niet helemaal op de motor naar Gdansk willen, besluiten  we naar Hel te gaan. Dit plaatsje ligt op uiteinde van het lange smalle schiereiland Hel, dat de golf van Gdansk voor een deel afschermt van de Oostzee. Om 11 uur meren we af. Het inklaren is ook hier weer een fluitje van een cent. Ze komen nog wel met zijn tweeën, maar niet meer aan boord en we krijgen wéér geen stempel in ons paspoort. Als we op zoek gaan naar een cashmachine ontdekken we dat hier vandaag een braderie is. Het wordt bijna een zondagse gewoonte, die braderie bezoeken van ons. Het plaatsje is vol met kraampjes en slenterende mensen. We nemen een torenhoog softijsje, dat er lekkerder uitziet, dan dat het smaakt.  Als we op een terrasje wel heel lang op onze bestelling moeten wachten, vervelen we ons niet. We geven ons over aan onze walhobby: mensen kijken.  We gaan daarna even slaap in halen en de boot verleggen naar een rustiger kant van de haven. Joop doet nog een voor zijn doen geduldige poging om in de haven vis te vangen, maar helaas zonder resultaat. We eten dan ook vlees en wachten volspanning af of we toch een keer beet hebben de komende periode. Douchen doen we in deze haven maar aan boord. Heerlijk luxe vind ik dat: me niet weer helmaal aan te hoeven kleden na het douchen.

 

Maandag 21 augustus 28 zm

 

Joop gaat eerst weer hardlopen, anders zit de Berenloop (halve marathon) er begin november op Terschelling niet in. Ik koop onder tussen 4 verse broodjes voor 10 eurocent voor het ontbijt. Joop ontdekt al lopend dat er bij elke uit/ingang van Hel slagbomen staan of beter gezegd liggen. Hij kriskrast daardoor het hele dorp door, want hij heeft de angst dat als hij eenmaal buiten is zonder te betalen niet meer binnenkomt en al hardlopend heeft hij geen geld en geen id-bewijs bij zich. We hangen nog wat op de boot, drinken koffie en varen dan richting Gdansk. De wind zit in de verkeerde hoek, zodat we moeten laveren. De hele kust staat vol met flats van Gdyna tot Gdansk tussen de bomen en op de heuvels. We hoeven ons hier niet aan te melden horen we over de marifoon, maar als we langs de douane varen worden we toch geroepen. Wij gaan naar de kant en dan blijkt als Joop zegt dat hij al marifooncontact heeft gehad, we toch door mogen varen. Helaas wordt ik door de stroom tegen de zwarte rubberen kant gedrukt en nu zijn de witte stootwillen echt zwart geworden. Joop poetst ze met thinner schoner en dan kunnen ze er weer mee door. Onze tocht de rivier de Wisla op, voert langs grote graanpakhuizen, een fort, scheepssloperijen, werven en dokken. Wat een bedrijvigheid. Oude en nieuwe fabriekshallen en kranen wisselen elkaar af. We kijken onze ogen uit en nemen tig foto’s. Via een smal kanaal, waar oude, bijna vervallen, maar bewoonde boerderijen langs staan, komen we in het centrum van Gdansk. Ook hier wisselt verval, nieuw- en opknapbouw elkaar af. Bij de ingang van de haven staat op de ene oever een mooi gerestaureerd gebouw waar het scheepvaartmuseum in zit en op de andere een interessante ruïne van…? De havenmeester geeft ons een plekje helemaal achter in de haven. Hij spuit zelfs de eendenpoep van de steiger af. Wanneer we eenmaal liggen, ontdekken we dat de lange puinstortkoker van het pand dat naast de jachthaven staat en datwordt gerestaureerd een flinke bak lawaai geeft. We willen dan ook naar voren verkassen, zodat we naast het gebouw liggen, waar de herrie aanzienlijk minder is. Dat kan. Op aan raden van de havenmeester gaan we met het pontje naar het centrum. We missen het net en het wachten duurt zeker zolang als het omlopen, maar voor 1 zloty zijn we aan de overkant. Onze langste overtocht ever, 40 meter, en van zwemmen wordt je nat. We lopen de kade af waar het barst van de amber en andere souvenirstalletjes en van de kroegjes. We lopen via de achterkant terug en hier staan veel opknapprojecten. Het overal neer plempen van asfalt is ook hier volop gebeurd. Pleintjes die met een paar bomen en wat gras beeldschoon zouden zijn, zijn hier omgetoverd tot slordige asfaltpleinen vol kuilen en bobbels. We gaan eerst aan het bier. Als het dan ongenadig begint te plenzen besluiten we hier ook te blijven eten. Het toetje is een doodsklap om een hoekje. Applepie met veel slagroom en ijs. Arme Joop krijgt ook nog een deel van mijn portie te verstouwen. Daarna slenteren we door de stad. Nu komen we in het mooie deel. Veel hoge huizen, die aan Amsterdam en Brussel doen denken. De bouwmeester in het verleden waren dan ook Hollanders en Belgen. Overigens is de hele binnenstad in de tweede wereld oorlog totaal verwoest geweest. Al in de oorlog zijn ze met de wederopbouw begonnen. Dit is met zoveel zorg gedaan, dat je in elk geval aan de buitenkant niet ziet, dat het tamelijk nieuwe huizen zijn. Op een plein is een stel knullen aan het breakdancen. We staan er een hele poos bij te kijken. Wat een souplesse en kracht! Als we dat zien voelen we weer eens, dat ouder worden in elk geval op dat punt verlies oplevert. Een eindje verder op spelen een paar meiden viool en contrabas. Ook dit is van hoog niveau. Helemaal tevreden lopen we terug naar de boot. Morgen gaan we meer bekijken.

 

Dinsdag 22 augustus o zm

 

Na een onrustige nacht staan we om half negen op. Joop gaat wéér hardlopen, als ik broodjes ga kopen. We gaan na de koffie eerst op gasflessenjacht. Dit maal zonder resultaat. We hopen nu dat we Duitsland op de reservefles halen. We hebben tenslotte een Duitse fles a/b en die moet daar toch in te wisselen zijn. Onderweg kopen we met handen en voetentaal, via tekeningentjes en onder veel gelach een lampje voor de boot. Leuk als het zo lukt. Vervolgens staat een bezoek aan het scheepvaartmuseum op het programma. Veel geschiedenis en bootjesbouw. Buiten ligt een stoomschip, dat we van onder naar boven bekijken. Als we een stukje over willen slaan, worden we terug gefloten. De route hoort in de goede volgorde gelopen te worden. De machinerie is indrukwekkend en ik moet er steeds aan denken hoe het werken hier geweest zal zijn met zwaar weer en flinke zeegang. We lunchen even aan boord en gaan dan via de koningsroute richting station om uit te vinden hoe we morgen naar het vliegveld kunnen komen. Dat blijkt nog een heel gepuzzel te zijn, maar we komen er achter. Daarna lopen we via een andere route terug naar de boot. Onderweg drinken we een heerlijke cappuccino in een koffiecafé van een zeer modern winkelcentrum, waar Joop een voor zijn doen buitenissig duur overhemd koop. Het is dan ook een hele mooie. Verderop lopen we ook nog even de kathedraal van Gdansk binnen. Dit is een van de grootste van Europa. Van binnen is het een hoog stil gebouw, van buiten kan je er geen touw aan vastknopen, zo ingewikkeld is de bouw. We eten lekker in de kuip. Bij de koffie werk ik dit bij.  Morgen ga ik weer voor een paar dagen naar Nederland en komt Marleen, Joop’s jongste dochter, aan boord. Wie weet schrijft zij de komende dagen verder. Zondagavond ben ik er weer.

 

Woensdag 23 augustus 0 zm

 

Nou daar ben ik dan (Marleen), ik zal de komende week een aantal stukken schrijven voor op de site. Vanochtend 8 uur ben ik vertrokken naar Schiphol, ik heb vlakbij Schiphol geslapen in een hotel, waardoor ik om 8:10 al op Schiphol stond, wel erg vroeg als je pas om 11:10 hoeft te vliegen. Na goed 2,5 uur omgehangen te hebben op Schiphol, winkeltje in en winkeltje uit, puzzeltje maken en vliegtuigen kijken was het dan eindelijk tijd om aan boord te gaan van het vliegtuig. De eerste vlucht was naar M?nchen en vanaf daar ga ik met een andere vlucht naar Gdansk. De vlucht naar München was zo voorbij, maar op de luchthaven daar moest ik wederom 2 uur wachten. Om 14:45 vertrok ik dan eindelijk naar plaats van bestemming, namelijk Gdansk. Ik had een soort Schiphol verwacht, alleen dan in het Pools. Het leek echter in de verste verte niet op Schiphol, want ze hadden één bagageband en de vliegtuigen waren op één hand te tellen. Al snel kreeg ik mijn koffer en kon ik naar pap lopen, die ik inmiddels al had zien staan. Op naar de boot, we gingen met een bus die bijna uit elkaar viel en ook niet bepaald geruisloos was. Dit was dus mijn eerste indruk van Polen, wat moet ik van dit land denken. Bij het treinstation stapten we uit en moesten vanaf daar naar de boot lopen, het was niet heel ver, maar met een koffer vol spullen en geen wielen lijkt het toch best ver. We hebben de koffer aan boord gezet en zijn daarna gelijk even een stukje gaan lopen door Gdansk, waar ik mij kon verbazen over de nieuwe en oude gebouwen die er staan. Het ene moment zie je een nieuw gebouw en een paar meter verder staat een bouwval van grijs beton. Na een wandeling zijn we bij de ‘vliegende Hollander’ op zijn Pools wat gaan eten. Er hing een Nederlandse vlag buiten, maar er was niemand die ook maar één woord Nederlands kon. Hier hebben we lekker gegeten en zijn daarna terug naar de boot gegaan, waar we lekker hebben zitten praten, puzzelen en boeken hebben gelezen. Ik begon echt het vakantie gevoel te krijgen.

 

Donderdag 24 augustus 14 zm

 

Vanmorgen alweer bijtijds uit bed, althans voor mij was het mooi op tijd, want 7:45 uur haal ik in de zomer niet zo vaak, omdat het ritme op Terschelling later op bed is, dus ook later eruit. We hebben eerst even lekker verse broodjes gehaald en even rustig ontbeten. Om een uur of negen zijn we de stad weer in gegaan, waar we weer wat rond gekeken hebben en ook wat meer buiten het centrum zijn gaan rondkijken. Een hele mooie stad vind ik Gdansk niet, de meeste gebouwen zien er erg grauw en grijs uit, wat niet echt een vrolijk beeld aan de stad geeft. Het centrum is wel erg opgeknapt en ziet er dan ook een stuk beter uit. Pap had nog kaartjes over voor twee verschillende musea, waar wij dan ook even zijn gaan kijken. In het eerst museum lieten ze heel veel zien over de pakhuizen, hoe alle spullen naar binnen werden gehaald vanaf de boten de pakhuizen in. Het andere museum liet meer over de geschiedenis van boten zien, er lagen allerlei soorten boten,van papierusrieten boten tot schepen uit de jaren ’60. Het waren allemaal unieke boten uit het verleden en uit verschillende werelddelen. In het begin van de middag besloten we om te gaan varen naar Gdynia, wat een grote havenstad is. Het was 14 mijl varen, waarvan het eerste stuk door een kanaal naar zee. Daarna konden we de zeilen hijsen en moesten we kruisend naar Gdynia, want de wind zat niet erg mee. We hebben zelfs nog even de motor aan moeten zetten, omdat de wind even afzwakte tot 4 knopen. Later haalde hij weer aan tot 12 a 18 knopen en konden we nog redelijk vlot naar Gdynia zeilen. Er was hier een redelijk grote jachthaven met daarnaast een strand. Wat mij gelijk opviel was dat Gdynia er veel verzorgder uitzag dan Gdansk. Er was meer nieuwbouw en gebouwen zijn er beter onderhouden. We zijn na het afmeren gelijk even een kijkje gaan nemen in de stad en pap heeft daarna aan boord gekookt, gewoon een heerlijke Hollandse maaltijd, want dat smaakt altijd goed. We hadden van de havenmeester gehoord dat er een groots festival was vanavond met radio en tv uitzendingen, een podium waar artiesten live optreden en nog meer muziek. Wij waren benieuwd en zijn natuurlijk even gaan kijken, op het podium stond de Poolse  André Hazes, voor de Polen vast erg bekend, maar wij vonden het niet bijzonder. We zijn nog even verder gaan kijken, maar echt leuke muziek was er niet. Het was wel erg druk rondom de haven, want het was voor de Polen blijkbaar een groot festival. Wij zijn al vrij snel weer naar de boot gegaan, waar we lekker hebben gezeten. En wederom op tijd op bed zijn gegaan.

 

 

 

Vrijdag 25 augustus 0 zm

 

Ondanks het festival en de harde muziek hebben we toch goed kunnen slapen en we zijn er vandaag ook een uurtje later uitgekomen. We zijn de dag begonnen met een rondje hardlopen, wat mij niet mee viel, want ik was nog amper een half uur wakker en dan is mijn lichaam nog niet helemaal op gang. Na het hardlopen hebben we lekker in de kuip ontbeten, want het weer was perfect vandaag, bijna geen wolkje aan de lucht en weinig wind, echt strand weer dus. We zijn echter niet gelijk naar het strand gegaan, maar hebben eerst de fietsen gepakt. We waren van plan eerst door de stad te fietsen, maar dit was geen succes, want er was erg veel verkeer en de fiets blokkeerde ook nog is. Dus maar weer terug naar de boot om gereedschap te halen. Daarna zijn we over de boulevard gaan fietsen, tot we niet verder konden. Daar zijn we met de fiets aan de hand een berg/bospad in geslagen en moesten een behoorlijk eind omhoog klimmen, het voordeel is dan altijd, dat je ook weer ergens naar beneden kan. Boven hebben we eerst wat rond gefietst door de buitenwijken van Gdynia en daarna zijn we bergaf weer naar de haven gefietst. Het was inmiddels begin van de middag, waarop we hadden besloten om eerst maar even lekker op het strand te gaan liggen, nu het nog lekker weer was. Zwemmen was er niet echt bij, ik heb me wel snel even onder gedompeld, maar was binnen een paar seconden er weer uit, want het water is hier niet bepaald warm. Je moet eerst onderkoeld zijn, voordat je er even in kan blijven liggen. Op het strand krijg ik altijd echt een vakantie gevoel, het leek ook net of we in Spanje waren, want het strand lag bomvol mensen.

Na het strand zijn we wederom even Gdynia in gegaan om boodschappen te doen en rond te kijken. Ik denk dat ik na deze week wel een paar zolen versleten heb, want ik heb de afgelopen dagen al heel wat kilometers afgelegd. We besloten om ook nog op zoek te gaan naar gas voor aan boord, we hebben hierdoor de hele stad gezien, maar niet een gasfles die we zochten. We zijn eerst naar het dichtstbijzijnde tankstation gelopen, maar daar hadden ze niks. Daar tegenover zat een fiat dealer, dus zijn we daar maar heen gegaan. Ze spraken er geen woord Engels, maar met handen en voeten begrepen ze wat we bedoelden. Ze konden niks uitleggen, maar ze gebaarden om mee te rijden. We gingen bij een jongen in de auto zitten, die ons eerst naar een shell station bracht, daarna naar stattoil en daarna nog naar een ander tankstation. We zijn de hele stad met hem door gecrossd, maar helaas zonder succes. Maar we hebben zo in korte tijd wel veel van de stad gezien!

We zijn vanavond weer lekker uiteten geweest, want dat kost hier niks, we waren voor twee maaltijden en drinken 43 zloty kwijt, wat inhoud ongeveer 10, 50 euro. Na het eten hebben we nog wat gedronken en zijn daarna lekker naar de boot gegaan, waar ik dit heb zitten typen. Nu nog even lekker wat drinken en dan op bed.

 

Zaterdag 26 augustus 14 zm

 

Regen, regen en nog eens regen. Dit was hoe de dag begon. We waren van plan om al vroeg naar Jastarnia te vertrekken op het schiereiland Hel, maar vanwege de regen hebben we dit maar uitgesteld. We hebben we rustig ontbeten en hebben vervolgens lekker op de bank gezeten een boekje te lezen en wat te puzzelen. Rond half twaalf hebben we besloten om toch maar de haven te verlaten en koers te zetten naar Jastarnia. Gelukkig hield het al vrij snel op met regenen en konden we nog enigszins droog de oversteek maken. De wind was in het begin slechts 6 a 7 knopen, maar wakkerde al snel aan tot een gemiddelde van 15 knopen, waardoor we na een 3 uurtjes zeilen de haven Jastarina bereikten. Hier aangekomen zijn we gelijk gaan rondwandelen. Het is een erg gezellig en toeristisch plaatsje. De hoofdstraat was vergeven van restaurantjes en kleine winkeltjes. Een groot zandstrand was ook maar een paar minuten wandelen van het dorp. Het was duidelijk dat het dorp echt gericht was op het toerisme. Eind van de middag waren we van plan om te gaan hardlopen, maar vanwege de regen hebben we dit toch maar gelaten. We hebben lekker op de boot omgehangen, eten gekookt en gekeken naar een vissersman op de steiger, die na twee uur nog steeds maar één vis had gevangen, mijn geduld was al lang op geweest! ’s Avonds hebben we nog even lekker door het dorp en langs de kust gewandeld, waarna we naar de boot zijn teruggekeerd, nog even hebben zitten kletsen en op bed zijn gegaan.

 

Zondag 27 augustus 14 zm

 

De dagen vliegen voorbij, vandaag gaan we terug naar Gdynia om Albertien op te halen van het vliegveld. We hebben vanmorgen eerst weer even hardgelopen, ontbeten en daarna zijn we vertrokken uit de haven. Na drie uur van motoren, zeilen, motoren, zeilen en motoren kwamen we één theedoek en twee onderbroeken later aan in Gdynia. We hadden de was gedaan tijdens het varen en aan de reling gehangen, tijdens het openen van de fok klapperde het touw zo erg dat het de was van de reling sloeg, maar dit was zo snel gezonken dat we het niet meer terug konden vinden.

Nadat we in Gdynia aan waren gekomen, zijn we vrijwel gelijk doorgegaan naar het vliegveld om Albertien op te halen. De bus die we zouden nemen ging echter niet en daardoor moesten we eerst met de trein en in Gdansk overstappen op de bus naar het vliegveld. Het was de bedoeling als verassing op het vliegveld te staan, maar omdat we later aankwamen dan Albertien hebben we het toch moeten verklappen om te voorkomen dat we elkaar mis zouden lopen. Uiteindelijk hebben we vier uur moeten reizen om Albertien even op te halen. ’s Avonds zijn we lekker uiteten geweest met zijn drieën en we zitten nu nog lekker wat te drinken en te bespreken wat we de komende dagen nog zullen gaan doen.

 

Maandag 28 augustus 10 zm

 

De ochtend begon rustig, langzaam opstaan en ontbijten. Na wat gelezen en gepuzzeld te hebben besloten we om te gaan zeilen naar de plaats Hel op het gelijknamige schiereiland. De wind was gunstig, we konden namelijk ruimwinds op de plaats afzeilen, dus een rustige koers zou je zeggen. Maar als ik ergens beroerd van wordt is het voor de wind zeilen, want daar gaat de boot zo lekker van schommelen. Het was slechts tien mijl, maar het leken er heel wat meer. Ik heb net kunnen voorkomen dat de vissen iets te eten kregen. Na 2,5 uur zeilen kwamen we dan eindelijk aan in de haven, waar je denkt verlost te zijn van de golfen, maar helaas, de wind stond precies de haven in. Ook in de haven lag de boot te slingeren wat ik op dat moment niet zo goed kon hebben. Wij zijn gelijk gaan wandelen om van het schommelen af te zijn, dit hielp gedeeltelijk, maar helaas gaat de misselijkheid niet zo snel over. Wel hebben we heerlijk door het bos en over het strand gewandeld, wat altijd veel goed maakt. ’s Avonds zijn we uiteten geweest in het dorp, waar we gezellig hebben zitten kletsen. Na het eten zijn we teruggekeerd naar de boot, waarna we allemaal vrij snel onze kooi ingekropen zijn.

 

 

 

Dinsdag 29 augustus 19 zm

 

Schommelen, schommelen en nog eens schommelen, daar begon de dag mee. Ik was nog amper uit bed, maar ik wist niet hoe snel ik van de boot moest komen, want ik voelde me nog slechter dan de avond ervoor. Vandaag is mijn laatste dag aan boord, want morgen vlieg ik alweer terug naar Nederland. We waren van plan om vandaag naar Wladyslawowo te gaan, maar deze koers was ook ruimwinds en een behoorlijk stuk langer als gisteren. We hebben daarom besloten om terug naar Gdansk te gaan, omdat deze koers voornamelijk aan de wind was, wat zorgt voor minder geschommel. We zijn vanmorgen al om half tien vertrokken, want iedereen was vroeg wakker en ik wilde zo snel mogelijk weer aan land zijn. Tot mijn eigen ongeloof voelde ik mezelf stukken beter toen we de haven uitvoeren en ben ik gedurende de reis steeds fitter geworden. Na ruim drie uur varen kwamen we aan in Gdansk. Hier hebben we de middag doorgebracht in de stad, winkeltjes en gebouwen bekijken en wat rondslenteren. Vandaag gaan we kokkerellen aan boord. We hebben eerst even een borreltje gedronken met een hapje en zijn daarna gaan koken. We waren pas tegen negen uur klaar met eten, afwassen en opruimen, waarna we hebben besloten niet meer de stad in te gaan, maar gezellig het spel scrabble te gaan spelen aan boord. Daarna nog wat foto’s kijken en dan wordt het alweer tijd om op bed te gaan. Morgenochtend heb ik nog om de spullen te pakken, nog even de stad in te gaan en aan het begin van de middag moet ik richting vliegveld om weer terug naar huis te gaan. De week aan boord van de Zeezot was zeer geslaagd!

 

Woensdag 30 augustus  o zm

 

We staan op met regen, dat wel  even wennen na zo’n prachtige zomer. Eerst maar rustig wakker worden, kopje thee en dan met Marleen  hardlopen door de stad, dat ging lekker en is ook wel weer nodig. We gaan de stad in op zoek naar een karikatuur tekenaar maar door de regen zijn ze niet op straat te vinden. Wel veelkraampjes met amber, daar stikt het van. Nog even wat eten aan boord en daarna Marleen naar het vliegveld gebracht en uitgezwaaid. Op de terugweg gaan we uit eten. Goede pizza, lekkere wijn.

 

Donderdag 31 augustus 18 zm

 

We gaan weer op weg richting huis. Als eerste staat W?adys?awowo, een naam om je tong over te breken, op het programma. Maar eenmaal buiten de haven van Gdansk gekomen, staat er een fikse NW wind 6. Eerst maar richting Hel, het ligt recht is de wind en doet z’n naam deze keer wel eer aan. Daar aangekomen, is de wind toegenomen tot dik zeven en lopen er grote rollers van golven dus maar een tussenstop in Hel. We zijn niet de enigen. Het is er aardig vol en we liggen in de kom aan lager wal flink te klappen tegen de stootwillen en die op hun beurt tegen autobanden. Dit zorgt er dan ook voor, dat de bijna witte stootwillen na een dag helemaal zwart zijn. We liggen de rest van de dag verwaaid en gaan klussen aan boord. Eerst willen we de kaartentafel reorganiseren en de instrumenten tegen de achterwand plaatsten, zodat het blad vrijkomt voor de kaarten. Ik moet daarvoor wel allerlei kabels verleggen en verlengen maar het komt allemaal goed. Toch weer een nuttige dag.

 

Vrijdag  1 september  25 zm

 

De wind is afgenomen en ook gedraaid gisteren NW tot 8 nu Zuid 3 dus mooi om naar onze volgende bestemming te gaan W?adys?awowo. We komen er dan ook na 6 uur zeilen aan, de oude zwel van de NW wind zit nog in de zee en maakt deze erg onrustig en dat bevorderd de snelheid niet. Om 7 uur vertrokken komen we om 13 uur aan en hebben dan maar 25 zeemijl afgelegd. Het blijkt een visserijplaats te zijn, dat vol ligt met kotters. Verder is het een vreemd plaatsje. Weinig uitnodigend en geen leuk centrum. Wel nog even boodschappen gedaan op de lokale markt en in de supermarkt, dus kunnen we weer vooruit.

 

Zaterdag  2 september  40 zm

 

Weer vroeg op, 6.15 eruit en voor 7 uur vertrekken we naar ?eba. Wind ZW 3 dus het gaat niet zo hard maar we hebben de hele dag de tijd. Het plaatsje ligt vrijwel recht in de wind dus kruisend op weg. Af en toe zakt de wind er uit en moeten we een stukje motoren. Al vrij snel komt de wind weer terug maar hij blijft wisselend van sterkte dus steeds weer een stukje op de motor. Na een lange dag zeilen meren we af in een keurige marina, die nog niet zo lang geleden is aangelegd. Een bezoekje aan de havenmeester doet ons wel schrikken, hij belooft ons de komende dagen windkracht 10 uit het NW! Dat is even slikken, maar als we toch verwaaid moeten liggen, kunnen we het maar beter hier doen. Keurige wc en douches, goed beschermde haven, en een omgeving die belooft de moeite waard te zijn. We gaan het bekijken.

 

Zondag  3  september 0 zm

 

We beginnen met uitslapen want het regent dat het giet en we zouden toch niet vertrekken vandaag. Dus: lekker lui opstaan, eten, was in de wasmachine op de wal, een beetje aanrommelen aan boord, site bijwerken, internetten om de weersberichten te lezen, enz De weerberichten vallen overigens reuze mee. Hooguit 35 knopen wind en dat is 8 beaufort. Dit is nog genoeg maar in ieder geval geen 10.  We zien wel wat er van komt. Straks gaan op de fiets het plaatsje en de omgeving bekijken. Eerst draaien we nog een wasje. Blijkt dat de havenmeester onze vorige was al opgevouwen heeft. Da’s pas luxe. Ook bij de tweede was gebeurt dat, zodat we weer een flesje Syltsje cadeau kunnen geven. Hij is er blij verrast mee.

Het plaatsje is erg toeristisch. Het lijkt Terschelling wel. Overal eettentjes en souvenirstalletjes en winkeltjes en gezellig druk. Ondanks het feit dat hun seizoen al afgelopen is. Een kort seizoen, dat begint half juli tot eindigt eind augustus.

 

Maandag  4 september  0 zm

 

Ook goede morgen! De wind giert door het want, en eigenlijk valt het nog wel mee want het haventje ligt heerlijk beschut. Het is omringt met bomen en ligt achter een dam in de lengte van het havenkanaal. Dat wordt verwaait liggen. Onze tweede echte verwaaidag tijdens onze 5 maanden reis. Dat valt dus erg mee en we vinden het ook nog heerlijk. Eindelijk een dag dat we niets moeten. Eerst maar eens uitslapen. Dan ga ik even m’n rondje hardlopen. Om te beginnen naar het havenhoofd, daar spookt het flink. Het water slaat over het havenhoofd en de pier. Wel een mooi gezicht als je in de veilig met je boot in de haven ligt, dan maar in de aangrenzende bossen hardlopen; heerlijk beschut. Na terugkomst douchen en uitgebreid brunchen, want zo laat is het inmiddels al. Allerlei klusjes aan de boot waar we tot nu toe steeds geen tijd voor hadden kunnen we nu mooi doen. Het is fijn niets te moeten en gewoon lekker te klussen zonder de druk van we moeten nog dit of dat. Tegen de avond het dorpje ingelopen om uit eten te gaan. We kijken overal rond, maar vinden in het dorpje niets naar ons zin. In het begin hadden we een klein maar gezellig Italiaans restaurantje gezien, dan daar maar naar toe. Het is er niet druk, wel gezellig. Later wordt het een soort zoete inval van het dorpje. We eten er erg lekker vlees met verse ‘pfefferlingen’ uit het bos. Het eten werd met liefde klaargemaakt door een stel jonge Poolse mannen die er zichtbaar lol in hebben.

We worden bedient door Poolse schone, die vloeiend Duits spreekt. Ze heeft tien jaar in Keulen gewerkt, kreeg heimwee en heeft nu hier dit restaurantje gestart. We praten gezellig over van alles en nog wat tot dat er nieuwe klanten komen.

 

Dindsdag  5 september 0 zm

  

Nog steeds harde wind. Grote golven beuken op de kust. Het blijft een mooi gezicht. Na de koffie samen met Albertien aan het hardlopen geslagen, ja U leest het goed ze is ook met het virus besmet. Tot mijn grote verbazing ging het ook nog hartstikke goed en dat voor de eerste keer. Mijn complimenten Tieneke, niet slecht! Nu volhouden. Ook de rest van dag weer bootklusjes gedaan en weer uit eten bij het gezellige restaurantje. Waarom niet voor tien euro pp luxe uit eten. wat wil een mens nog meer. Zij tevreden, wij een volle buik. Bovendien sparen we zo gas uit, want het lukt maar niet om onze gasfles hier gevuld te krijgen. Daarna op de boot uitbuiken en slapen.

 

Woensdag  6 september 0 zm

 

Onze buren in de haven maken zich klaar om te vertrekken. Ze moeten weer naar huis,voor de wind naar Gdynia. Ik heb hun emailadres gevraagd, want ik ga foto’s van hun vertrek maken en als ze mooi zijn mail ik ze aan hun. Het is altijd leuk om foto’s van je eigen schip in actie te krijgen, dus sta ik op het havenhoofd op ze te wachten. Ondertussen zien we nog een jacht hevig slingerend voor de wind aan komen om de veilige haven er mooie foto’s van gemaakt. Inmiddels zijn de buren ook zo ver dat ze naar buiten komen varen. Nou dat gaat mooi te keer. Ik heb ook nu weer werk om me zelf en de camera droog te houden met al dat overkomende water op het havenhoofd waar ik kan schuilen achter het lichtopstandje. Op de boot, die binnen is gelopen wordt  gelijk de grote schoonmaak gehouden. Ze hebben kennelijk nog al wat water aan boord gekregen. Er wordt van alles te drogen gelegd en uitgesopt. Ik heb de foto’s, die ik tijdens hun binnenkomst gemaakt heb, op cd gebrand en aan hun gegeven. ’s Middags zijn we naar de wandelende duinen gefietst. Het is een flinke fietstocht, maar ook de moeite waard. Het is een echte zandverstuiving met meters hoge duinen, die het hele bos er onder stuift. Deze kust staat om deze wandelende duinen bekend. Ze behoren bij een heel groot natuurgebeid, waar je verder niet komen mag.

 

Donderdag  7 september 44 zm

 

Uiteindelijk is de wind tot WZW 5 afgenomen en al zijn de golven nog wel stevig we kunnen toch weer verder. Eigenlijk willen we richting Kolobrzeg maar onderweg besluiten we toch maar naar Ustka te gaan, omdat kruisen tegen hoge zeeën en stevige wind niet erg opschiet. We kunnen nog geen haakse hoeken zeilen. Gaandeweg nemen de wind en de golven af en draait de wind naar het NW zodat we de haven kunnen bezeilen. Dat is mooi dus relaxt. Kunnen wij ondertussen een beetje puzzelen en sodoku doen en niet goed opletten. Tot Albertien opkijkt en roept moet je nou kijken! Een pik donkere lucht voor ons, het lijkt een zware onweerbui. Wij als de wiedeweerga snel reven in het zeil gestoken, de fok geminderd en dat was maar goed ook, want er komt me een dikke donderbui uit met harde wind. Dat was maar net op tijd. Daarna gaat de wind weer pal tegen staan en moeten we dus kruisen. De slagen zijn echter zo beroerd dat we de motor starten en op z’n Duits naar de haven zeilen, geplaagd door de ene bui na de andere. Wanneer we uiteindelijk binnen zijn en de havenmeester ons een plaats toewijst, vertelt hij dat er de volgende dag NW 8 wordt voorspeld. Dus zijn we blij dat we weer in de haven liggen. Als je zoiets onderweg overkomt dan moet je er mee verder, maar als je het in de haven kunt uit zitten is dat toch wel zo prettig. We zijn bovendien de attractie van de vissershaven. De hele avond hebben we bekijks bij de boot. Vanavond gaan we uit eten. Eerst het dorpje rond gelopen om te kijken hoe het er uit ziet en waar we kunnen eten. De huizen zien er wat verpauperd uit, en de restaurantjes niet uitnodigend uiteindelijk vinden we er één waar veel mensen zitten, dus dat zal wel goed zijn. Maar als we er zitten, krijg ik het gevoel dat ik in het programma van bananasplit zit. Er zijn twee obers die het liefst langs je heen kijken en rennen, want ze hebben het te druk. Er zit een familie te wachten op hun eten en ze krijgen dat om de beurt, maar dan wel zo dat de een het op heeft voor de ander het krijgt. Een jong stel dat er al voor ons zat, werd later bedient dan ons. Althans met de menu kaart. Ze hadden er zo de balen van dat ze het eten maar niet afwachten en weg liepen. Wij hebben nog behoorlijk mazzel; na 45 min krijgen we eten, het smaakt redelijk en met glas wijn kost het dan 10 euro pp. Dus weer een koopje met een verhaal. 

 

Vrijdag  8 september  0 zm

 

Lekker geslapen. Al is de haven erg onrustig en liggen we behoorlijk te schommelen. Ook geen wonder, want de brekers lopen schuin de haven in. Alles, ook de vissersvloot ligt behoorlijk te bewegen. Er zijn geen voorzieningen, zoals toiletten en douches, in deze haven maar wel elektra. Dus aansluiten, maar dat is pech. De stekker zit onbeschermd en regent nat, de zekering vliegt er uit en de stekker verbrandt. Alles wordt na veel praten met handen en voeten opgelost, want ook Pools is niet m’n sterkste kant. In de middag er verder op uit, eerst maar eens bij de havenmond kijken waarom het zo onrustig is, daar ontdekken we, dat er een fikse branding voor de havenmond staat. Soms rollen er golven van anderhalve meter naar binnen met dikke schuimkragen, wel een mooi gezicht. Naast de haven is er een prachtig strand waar kite surfers met veel spektakel aan het branding zeilen zijn en ze vliegen soms meters door de lucht. Erg spannend om naar te kijken laat staan om te doen. Verder wandelend langs de kust zien we een mooie boulevard met eettentjes en winkeltjes. Wij eten er een Gofry, een vers gebakken wafel met slagroom en aardbeien- of kersenjam. Dit is wel een spekje naar mijn bekje. Ik ben gek op zoetigheid. We lopen nog wat verder door de omgeving en ontdekken dat Ustka ook een heel mooi gedeelte heeft met mooie oude huizen en parken. Ziet goed uit, dus moet mijn oordeel van verpauperd toch wat bijstellen. 

 

 

Zaterdag  9 september  0 zm

 

We liggen nog steeds hevig te rollen in de haven. Er staat een swell van minstens 50cm, waardoor we het gevoel hebben, dat we in de haven aan het varen zijn. De wind is vandaag NW 7 en zal later draaien naar het westen, ook de zee is nog erg onstuimig. We blijven nog maar een dagje liggen schommelen in dit toch wat vreemde vissersdorp. Waar, als je verder kijkt duidelijk twee kanten aan zitten. Het wat verpauperde centrum en er omheen veel nieuw- of gerenoveerde bouw, dat ontdekte ik nogmaals tijdens m’n hardlooprondje. Gestimuleerd door Albertien ben ik er toch maar aan begonnen vandaag. Veel zin had ik niet, maar eenmaal aan het lopen is het ook wel weer lekker en je ziet veel van de omgeving. In de middag de haven rondgewandeld, ergens wat gedronken en nog wat geshopt. Degenen die mij beter kennen, weten dat dit voor mij ooit een hele opgave was. Maar je moet toch wat op een verwaaide dag doen en ik vind het ook wel gezellig met al die kleine bedoeninkjes hier. We eten vandaag tegenover de boot op z’n Pools fish en chips met bier en koolsla voor 36 zlts. Toe een vies ijsje, gekocht aan de promenade. De meeuwen vonden het wel lekker. Morgen zal de wind afnemen en dan kunnen we verder naar het westen. Richting Dar?owo of Ko?obrzeg, we zullen wel zien waar we belanden. We hebben het geluk dat, omdat het zondag is, we niet om een militaire zone heen hoeven. Scheelt weer 26 zm omvaren, waarvan we zeker een grootdeel hadden moeten kruisen. Een omweg, die ons onzinnig voorkomt. Zeilen is leuk, rekening houden met de wind hoort erbij, maar restricted areas, daar houd ik niet van.

 

Zondag  10 september  64 zm

 

Vandaag een lange trip niet zo zeer vanwege de echte afstand als wel dat we moeten kruisen tegen een nog vrij hoge zee. Dit betekent vroeg op weg, 6.30 uur op staan en om 7.00 wegwezen. Natuurlijk melden we ons eerst nog even af bij havenmeester en de douane en dan kunnen we gaan. Eerst vol tuig maar het waait toch nog te hard, water door het gangboord dus reven. Dat blijft in een hoge zee altijd een gedoe. Op en neer dansend aan dek, de reven steken, je evenwicht houden is altijd weer een feestje, maar ze zitten er in. En nu maar slagen maken. Als we halverwege zijn zit er een knik in de kustlijn, bovendien ruimt de wind wat en kunnen we lange slagen maken. De wind neemt wat af en daardoor vlakken de golven, erg aangenaam. Later in avond komen er buien op zetten. Gelukkig komt er niet veel uit alleen de wind. Die draait pal tegen en wordt dan zwak dat wordt op de motor het laatste stuk. Bij aanloop van de haven zien we ondefinieerbare lichten bij de ingang en varen voorzichtig verder. Tot onze verbazing zien dat de hele haveningang omgebouwd wordt. Zo staat het nog niet op onze kaarten. Al is het dan zondagavond toch wordt er volop gewerkt. Kranen en duwbakken liggen allemaal in de haveningang te werken, met allerlei lichten. Geen wonder dat we er afstand niets van snapten. Wij manoeuvreren er langzaam tussen door en  zoeken met schijnwerper de weg in een donkere onbekende haven. De havenlichten doen het niet. Uiteindelijk komen we in de jachthaven terecht waar we een plekje zoeken en ons melden bij de havenmeester, die onze aankomsttijd op 22.02 in de boeken zet. De oude baas begint rap in het Pools ons zijn verhaal te vertellen. Waar we eerst geen touw aan vast kunnen knopen, maar na een tijdje, hij kletst vrolijk verder, beginnen we het te snappen. Samen komen we er helemaal uit. Hij in het Pools, wij in een mengelmoes van Duits en Engels. Wat een verrassing nu toch nog weer zo laat op de avond. Verder ziet alles er zeer Pools uit, de wc’s douches zijn gewoon oud en smoezelig, de rest gaat wel. Tevreden en nalachend over ons gesprek met de havenmeester hebben nog even in de kuip na geborreld en zijn te kooi gegaan. Al met al hebben we vandaag in 15 uur al kruisend 64 mijl gevaren om 51 mijl te overbruggenen.

 

Maandag 11 september  34 zm

 

Eerst maar even in het geweldige sanitair gedoucht. Het was een kunst om met droge voeten je schoenen aan te krijgen. Maar ook dat is weer gelukt. We waren al het een en andere gewend in Polen met als grote uitzondering de marina van Leba die was echt geweldig in alle opzichten. We dubben, wat doen het dorp in boodschappen halen of gaan we gelijk op weg naar de volgende haven DWIWNOW? Je breekt je tong er over, maar we gaan er meteen heen. Buiten de haven geen wind, dat wordt op de motor varen.  Na een uurtje komt er toch wat wind, dus de motor in de vrij en kijken wat wind echt doet, valt tegen nog maar even door motoren. Na nog een half uur wordt wind wat sterker en draait voor ons in prima hoek zodat we met de blister prachtig voor de wind kunnen zeilen. Met 9 knopen wind ruim 3,5 knopen door het water zeilen is toch prima en we hebben bovendien, tot onze verassing, een mijl stroom mee. Nu moeten we nog 26 zeemijl afleggen, dus zijn we nog wel een tijdje onderweg. Geeft niks. Het is een goddelijke zeildag. Zonnetje, niet te veel op hoeven letten, dus lezen en puzzelen en theedrinken op het voordek. Tegen zessen lopen we de haven binnen. De douane heb ik al een paar keer opgeroepen maar ik krijg maar geen antwoord en je moet je hier melden. als buitenlander. Dus wij langzaam naar binnen gevaren. Toen kwamen de mannen snel aangelopen. Ze hadden dolle pret om mijn uitspraak van de plaatsnaam. Ze hadden me wel over de marifoon gehoord, maar je moest daar gewoon aanleggen en je melden en dat waren we niet gewend in Polen. We varen door naar de visserijhaven, waar nog meer jachten liggen. Afgemeerd, wat boodschappen gedaan en volgens uit eten van onze laatste zloty’s. Lekker vis met friet, salade en bier met z’n tweeën voor 10 euro, helemaal top. 

 

Dinsdag  12 september 39 zm

 

Vanmorgen op tijd op. Hoezo met de vut en lekker uitslapen, daar hebben we geen tijd voor. Eerst naar de bakker broodjes halen. Vervolgens naar de havenmeester om het liggeld te betalen. Dit heeft nogal wat voeten in aarde, briefjes invullen, uitrekenen wat het kost, btw erbij en dan wordt het maar liefst 28.20 zloty’s of te wel 7.20 euro. Waar hebben we het over en minstens een half uur werk. Tevens zou de havenmeester regelen met de douane dat we zo door konden varen, omdat we binnen Polen blijven. Hij belt waar ik bij sta en wenst me een goede reis. Wij gooien de touwtjes los en gaan. Onderweg naar buiten komen we langs de douane en deze staat wenken, dat we moeten afmeren.Ik vertel hem dat we al afgemeld zijn, maar hij wil alles weer weten, noteert dat in z’n boekje en wenst ons een goede reis. Hoezo we werken langs elkaar heen. Wij  eindelijk om 9 uur op weg. Nu overzee naar Swinoujscie, dat ligt 17 mijl verder. Daar willen we naar binnen om dan via binnenmeren tussen Polen en (het oude Oost Duitsland) naar Duitsland te varen. We kunnen uitklaren bij Swinoujscie, maar mogen onderweg dan niet meer aanleggen in Polen. Geen probleem, het wordt : uitklaren en wegwezen. Ook al hebbenen we nog 5.40 zloty’s over, iets van 1.25 euro, daar kunnen we niet zoveel meer mee, alhoewel je er in vergelijking met Nederland heel veel mee kan. De tocht door dit stukje Polen is mooi varen. Deels op de rivier de Swine, deels op een kanaal door een beboste omgeving. Aan het eind van dit kanaal is een meer. Daar aangekomen ligt daar de landsgrens aangegeven met gele boeien. Dat zie je nou nooit op zee, en natuurlijk ligt daar ook de douane met hun snelle patrouilleboot. Wij varen er naar toe om nog even te laten zien dat we echt het land verlaten. Op tegen koers ligt een vrachtschip, die heeft voorrang, dus denken wij, laten we er even achterlangs varen. Onze koers wijkt daardoor van de patrouilleboot af, meteen beginnen ze te toeteren en komt iedereen in touw. Dan toch maar voor het vrachtschip langs om ons te melden. Intussen had ik via de marifoon al geprobeerd ze op te roepen maar ze gaven geen antwoord. Als we vlakbij zij kunnen ze kennelijk de naam van ons schip lezen (deze staat met koeienletters op de boeg) en mogen we door varen naar Duitsland. Eindelijk. Na 3,5 week laten we Polen achter ons. Het was leuk, maar ook wel genoeg. Kom je hier Duitsland binnen, dan lijkt het wel Friesland, knus en gezellig. En in de haven kun zomaar met iemand een praatje maken, je verstaat elkaar weer zonder gebruik van handen en voeten. Dat is lekker!!!  

 

Woensdag  13 september 32 zm

 

Na heel Polen te hebben afgelopen voor propaangas om onze fles verruilen of te vullen. Wat daar niet mogelijk was, omdat ze ons niet begrepen en we werden verwezen naar benzinestations. Sommigen hadden wel maar alleen grote flessen en vullen kon helemaal niet. Lukt het in Duitsland binnen 10 minuten. De havenmeester brengt ons met de auto bij een keurig, net vulstation en het was in 1 minuut gepiept voor slechts 9 euro. Terug bij de boot hebben we onze bewegingstherapie opgepakt, we gaan samen hardgelopen. Het is voor Albertien de tweede keer en het gaat best goed, nog even en dan loopt ze mij er uit.

Na een lekkere douche gaan de touwtjes los en zijn we weer onderweg op deze stralende dag. Het doel van vandaag is Wolfgast, een plaatsje boven in Duitsland onder het eiland Rügen. Maar dan komen we een brug tegen. Bij ons draait zo’n ding altijd redelijk snel, maar hier is dat anders. Hij gaat vijf keer per dag open voor een kwartier. De vorige opening was natuurlijk net geweest om 12.35 uur. De volgende is om 16.35 dat is pech want het is nu 13.30. We meren af aan een paal om te wachten. We zijn niet de enigen aan andere kant hangen ook al twee zeiljachten aan een paal. Schrale troost. Even later komt er een Engels jacht, dat bij ons achterop vastmaakt. We raken nog even aan de klets. Zij hebben ook een rondje Baltic gedaan maar dan in omgekeerde richting en zijn niet zo ver gekomen als wij. Toch leuk zulke ontmoetingen. Na 3 uur gaat de brug open. Punktlich zoals de Duiters zijn op de minuut en blijft dan ook volgens de regels, een kwartier openstaan ook al zijn alle boten er onderdoor. Wij varen verder met nog aantal boten, die ook hebben liggen wachten en er ontstaat een wedstrijdje. Wie het hardst kan. Gaat leuk alleen het vaargeultje waar we varen, is erg smal dus kunnen we elkaar er niet uitloeven, want dan zitten we aan de grond. Eerst gaat het erg goed voor ons, maar later toen de wind wat ruimde werden we ingehaald en je weet dat ligt nooit aan de schipper maar altijd aan iemand anders of de boot. Zeezot is nogal aangegroeid, dus binnen kort droogzetten en schrobben. Na een bocht in het vaarwater zakte de wind er haast helemaal uit. Een aantal boten gaat op de motor verder. Wij hijsen de blister en zetten die op de boom om verder te kunnen zeilen. Het gaat niet hard maar wel lekker. Zachtjes drijven we over een verstild meer. Een uurtje later was de wind op, zeilen weg, motor aan en verder.

Na een paar uur komen we op onze bestemming aan, willen afmeren, maar daar wordt een schip geladen met veel lawaai en licht. Albertien zegt:” Daar wil ik niet liggen vannacht.”  Wat nu? Er vaart een schip weg van de ligplaats en gaat richting volgende brug vlak bij ons. Hé, zeggen we tegen elkaar, zou die nog draaien? Wij kijken in het boek en zien dat hij om 20.40 draait, dan gaan wij er na 20 minuten wachten ook door. Zo gezegd zo gedaan. Nu liggen op een mooi rustiger plekje.

 

Donderdag 14 september  18  zm

 

Het is al een drukte van belang bij de brug die zo weinig draait. Er liggen jachten voor en aan de andere kant een sleper met op sleep een nieuwe Coaster, zo van de werf. Hij kan maar net door de brug. Aan de achterkant zit ook nog een sleper om het geheel nog een beetje te sturen. Een mooi gezicht die grote bak door die nu toch smalle brugopening.

Vanmorgen nog even door het plaatsje Wolgast gelopen nog wat boodschappen gedaan. Dat hoort er ook bij, opeten is één, maar aanvullen is twee en zonder het ene niet het andere. Bij toeval lopen tegen een kleine markt aan met allerlei uitstallening waar o.a. een poelier die ons een paar herten biefstukken verkoopt en een bloemenstalletje waar Albertien niet aan voorbij kan lopen zonder een bosje te kopen. Moet kunnen een zeiljacht met een bloemetje op tafel ?!?! Tegen elven vertrekken we  naar het eiland Rügen, lekker zeilend met een lopend windje naar Gager.  De wind is niet zo sterk, maar met de blister op de boom lopen we lekker. Toen we op het open water kwamen moest die er af, omdat het behoorlijk door begint te waaien. Om een uur of half drie afgemeerd aan een mooie nieuwe steiger. Keurig met het kopje in de wind liggen we daar prachtig. En voor mij wordt weer eens tijd om te gaan hardlopen. Ik heb er zin in en het mooi weer. Ik loop lekker over het eiland. Na aantal wegen en fietspaden gelopen te hebben, ga ik rechtsomkeert om dezelfde weg terug te lopen. Ik twijfel, de camping waar ik langs loop, had ik op de heenweg niet gezien, toch?  Weer terug maar ik vind de afslag waar ik weer naar de haven kan niet. Dan maar weer de andere kant op en ik maar rennen kom ik weer voorbij die camping. Waar ik nu maar naar receptie loop om te vragen of ze een kaart van het eiland hebben. Op de kaart weet ik waar de boot ligt, maar niet de naam van het plaatsje of hoe de wegen lopen. De mevrouw van de receptie begint te lachen en zegt dat ik twee kilometer terug moet lopen en dan de afslag naar Gager moet nemen. Weer terug langs de camping, een stuk door het bos en dan kom ik het bordje voor de afslag van Gager tegen. Inmiddels met een zere knie omdat een oude blessure door al dat geren begint op te spelen. Al sukkelend kom ik na een uur en een kwartier weer terug bij de boot waar Albertien zich al ongerust begon te maken. Na een lekkere douche zijn we eerst op een terrasje met uitzicht op de jachthaven gaan zitten achter een lekker wijntje. Al kletsend kregen we ook wel trek in eten, ons hertje kan wel wachten tot morgen. We bestellen een menu met vissoep, carpaccio en lamskoteletten en dat is lekker!!!!! We hebben er van gesmuld en met cappuccino en tiramisu na kan het al helemaal niet meer stuk. Nog even nageborreld aan boord en om 9 uur het bed in gerold.

 

Vrijdag   15  september  30 zm

 

We staan op en er staat al een fikse oostenwind. Wat gaan we vandaag doen? Nog verder Rügen verkennen of toch maar richting Straalsund? De oostenwind is natuurlijk uiterst gunstig om verder naar het westen te varen en aangezien we nog een heel eind moeten, mogen we zo vinden we deze gunstige wind niet voorbij laten gaan. Dus op naar het westen! Met een omweg om nog een groot deel van de zuidkust van Rügen te bekijken, varen we een voor de windse en ruimwindse koers op een gereefde genua. We halen snelheden van maar liefst 7,5 knoop. Het waait dan ook windkracht 7! Zo schiet het mooi op. Bij Stralsund aangekomen moeten we wachten voor de brug en die draait pas over 1,5 uur. Afgemeerd langs een kadewand  met veel roest en autobanden hebben we gewacht tot de brug gaat draaien. Inmiddels ligt er een hele vloot  boten voor de brug. Als hij eindelijk open gaat, het is wel dringen, maar het komt allemaal goed. Afgemeerd in de jachthaven van Stralsund en ons hertje opgegeten, daarna gaan we de stad in om het geheel te bekijken en te verkennen. Altijd weer een ontdekking hoe zo’n plaats er uitziet.

 

Zaterdag  16 september  56 zm

 

Goedemorgen Stralsund, we gaan nog even de stad in voor boodschappen, dwalen nog een beetje door de stad en gaan terug naar de boot. We gaan vandaag naar Warnemunde hebben we besloten. Nog even de sleutelkaart van de haven in leveren bij de havenmeester, maar die is na tienen tot drie uur gesloten. Dat is balen, want er staat 10 euro statiegeld op de kaart en tot vanmiddag 3 uur wachten is ook te maf voor woorden. Dus geef ik de kaart aan een Duits gezin, dan kunnen die de 10 euro opstrijken. Duur haventje en ook nog erg onrustig, maar dat is soms de prijs van reizen. Om 11 uur Genua 1 uitgerold tot het eerste rif, er staat nog een dikke  bakstag bries noordoost en we gaan als een speer. Voorlopige is dit zeil genoeg. Tot aan de afslag, waar we naar buiten kunnen sturen gaat het goed op de Genua, dan moeten we eerst een stuk aan de wind, gereefd grootzeil er bij en met 9 knopen want we hebben stroom mee naar zee. Eenmaal buiten kunnen we weer 18 mijl plat voor het laken, Genua op de boom, grootzeil uit en stroom mee.,dat gaat lekker. Alleen slingeren we als een gek door de golven, die er nog staan van de laatste dagen. Hoe verder we uit de kust komen, hoe erger het wordt. Albertien vindt het niet lekker en gaat even liggen. Ik geniet van het spektakel en het lekker hard varen. De stuurautomaat aan, die doet het werk en ik lees in tussen het boek wat ik van Marleen gekregen heb, helemaal top. Eenmaal bij Darßer Ort aangekomen, kunnen we halve wind gaan varen onder de hoge wal. Daardoor komen we ook uit de meest heftige rollers en wordt het aangenamer aan boord. We schieten goed op, de gemiddelde snelheid zit over de 7 knopen, maar we moeten ook nog 23 zm afleggen. De wind wordt wat onstabieler op het ene moment neemt die toe tot ruim 7 om tijdje later in te zakken dus reef er in reef er uit maar na een voorspoedige tocht komen we om 19.00 uur in Warnemünde aan. Daar afgemeerd in de visserij haven. Er loopt wel een vervelende deining en we liggen behoorlijk te rollen maar er is mee te leven. Eerst lekker aan boord gegeten en dan op stap, de stad in. Deze is gezelliger dan verwacht, we pikken nog even een terrasje om wat te drinken en voor mij bestellen we een geweldige ijscoupe, dat is smullen. Deze dag kan niet meer kapot.

 

Zondag 17 september 8 zm

 

Eerst Albertien haar nichtje Imke gefeliciteerd met haar verjaardag en die was helemaal in de wolken. Ze had een drumstel gekregen, dat was altijd al een wens.

Ook is het wat rustiger in de haven, nog niet echt stil en wij willen naar Rostock vandaag. Ik ben er al eens eerder geweest met broer Hennie. Ik denk in 1999 en ben benieuwd wat er allemaal veranderd is De tocht er naar toe is recht in de wind op een redelijk druk vaarwater, gewoon dom ontspannen op de motor er naar toe gevaren rondkijkend wat er verandert is. Nou dat is een heleboel, toen nog veel grauwe betonachtige gebouwen en nu opgeknapt en in pasteltinten geschilderd. Er is veel gerestaureerd en nieuw gebouwd. Wat kan er in 7 jaar veel veranderen in zo’n stad, echt prachtig. Het is mooi geworden. Eind van de middag krijg ik nog even de geest om te lopen rennen. Dat gaat lekker. Nog een wijntje gedronken op een terrasje met uit zicht over de haven, helemaal goed. Wanneer we terugkomen op de haven zijn er een paar mannen met van die radiografische minizeilbootjes aan het zeilen. Gelukkig is er één met een probleem, daar kan ik mij nog even op uitleven en zo gelijk eens goed bekijken hoe het allemaal werkt. Ik heb de storing gauw gevonden en de eigenaar kan nog even met zijn maten mee racen. Leuk speelgoed, je zou er zo een aanschaffen. Maar…… ik moet me inhouden, eerst onze eigen boot nog helemaal klaar maken voor de grote tocht. Aan boord gegeten, wat aangerommeld en op bed. ’s Nachts om een uur of half twee worden we beiden wakker van raar suizend geluid, dat vrij hard is. Ik er uit, kijken of er aan boord wat mis is, maar er is niets te vinden. Dan buiten luisteren. Het geluid komt bij een jacht naast ons weg. Wat raar, zoveel lawaai, ik denk aan een airco aan boord. Laten we maar proberen te slapen, maar dat lukt niet. Wat een rot herrie. Ik, pissig, het bed uit en luid aangeklopt bij de buurman. Die komt geschrokken naar buiten, ik vraag hem of dat lawaai de hele nacht nog door gaat, want wij kunnen er niet van slapen. Hij zegt, dat hij hem wel uit zal zetten, dank je wel buur. Ik lig nog een tijdje te draaien en val in een inmiddels stille nacht weer in slaap.

 

Maandag  18 september  18 zm 

 

Wat doet de wind vandaag? We kijken, zoals elke morgen naar de vlaggen in de mast. Vandaag hangen ze bijna slap naar beneden, dat wordt drijven. Na een lekker ontbijt met zelfgebakken broodjes gaan we op weg. Zelfs voor drijven is er te weinig wind. Dan maar door motoren. Eerst 6 mijl richting zee, misschien is daar wind. Helaas geen wind. We willen naar het plaatsje Kühlungsborn, 12 mijl verder, waar sinds een paar jaar een haven is aangelegd en het is niet te ver om de motor naar te varen.

We hebben het gedaan, nee niet wat jullie denken dat doen we toch wel, ik bedoel, ons gedragen als echte toeristen! Eén van de redenen om hier heen te gaan, is dat er nog echte STOOMTREIN rijdt. Die tuft eerst een km of 10 door de bossen en landerijen en daarna, nota bene, midden door een winkelstraat van het stadje Bad Doberan. Het is een belevenis om met zo’n trein, getrokken door een oude stoomloc te rijden. Ik vond het helemaal top, ondanks de rook, de stank en het gehobbel over de rails. Natuurlijk ga je als toerist in het stadje taartjes eten en shoppen. Pas op! dat je, als je uit de winkel stapt niet overreden wordt door de trein. Die dendert soms op twee meter afstand voor de winkel of het terrasje langs. Nou ja, niet zó hard hoor en ook nog luid bellend. Maar, ik bedoel maar. We bekijken verder nog een grote kerk uit 1368. Een prachtig gebouw. Erg hoog en hoe ze dat in die tijd hebben gebouwd met de middelen van toen heel apart. Het heeft dan ook 74 jaar geduurd toch knap. O ja op dat terrasje in de stad bij de trein zijn we natuurlijk blijven plakken. Nog even naar trein kijken en ze hebben er ook nog goedkoop  lekker eten. Je snapt het wel, helemaal fout maar wel lekker!! Met de laatste trein gaan we naar de boot en dan dit verhaal even schrijven. Slaap ze voor straks.

 

 

Dinsdag 19 september  27 zm

 

Gelukkig niet gedroomd dat ik onder de trein gekomen ben. Op naar de volgende bestemming in dit geval, het eiland Fehmarn. Het heeft wel een brug naar het vaste land, maar is toch een eiland. We hebben een voorspoedige overtocht. Volgens de voorspellingen zou het zuidwesten wind 3 tot 4 zijn maar hij draait al snel naar het westen met kracht 5. Op zich niks mis mee, maar je verwacht toch een andere wind dan je krijgt. En zo gaat dat in het leven van een zeiler (wie de tijd heeft, heeft altijd goede wind) We mogen overigens niet klagen, tot heden toe gaat het goed. Aangekomen op het eiland stelt de eerste indruk een beetje teleur. Als je aan komt varen staan er hoge flats en het plaatsje Burgstaaken komt erg kaal en rommelig over. Een aantal graan silo’s, wat jachtwerven en watersportwinkels, nog wat visserij en dan heb je het wel gehad. Maar tijdens m’n renrondje ontdek ik, dat er twee kilometer verder nog een behoorlijk groot stadje ligt met alle voorzieningen. Zo zie je maar weer, altijd verder kijken dan je neus lang is.

 

Woensdag  20 september 12 zm

 

Goedemorgen wereld hier zijn we weer. Niet zo vroeg vandaag, er is westenwind 6 voorspeld en dat is precies de richting waar wij vandaag heen willen. Dus dat wordt hem niet. Het kan wel, maar we hebben tijd genoeg en morgen zou de wind zuidoost worden, waar maken we ons druk over. Nou eigenlijk vinden we dit plaatsje niet je dat, zodat we besluiten naar ander plaatsje te zeilen Lemkenhafen, 12 zeemijl westwaarts, lijkt ons wel wat en is net een mooi uitstapje voor vandaag. Na een leuk tochtje lopen we een gezellig plaatsje binnen met een heel knus haventje. Een leuke havenmeesteres, die ons vrolijk begroet, helpt afmeren en daarna gelijk de Nederlandse vlag hijst. Kijk sommige mensen snappen hoe het moet. Na de late lunch even de havenmeester betaald en meteen even de was in de wasmachine gedaan. Dat moet af en toe ook, anders kunnen we ruiken waar we zijn, en dat moet ook maar niet. Veel mensen vragen wat doe je nu zo de hele dag? Het gemakkelijkste is te zeggen niks, maar zo simpel ligt dat niet. Ook met een zeilboot reizen vraagt veel tijd. Buiten het zeilen heb je je huis bij je met minder luxe dan thuis. Geen wasautomaat, vaatwasser, auto dus als je wat onderneemt gaat met de benenwagen, soms met de fiets, afwassen doe je met de hand, de was op het wasbord en soms in de wasautomaat van een jachthaven. We hebben geen vriezer en maar een klein koelboxje, dat betekend vaak boodschappen halen. Het schip vraagt ook het nodige onderhoud. Dus… er is altijd wel wat te doen.  We vervelen ons eigenlijk geen moment. Tv kijken doen we niet, radio luisteren ook niet, muziek af en toe. We proberen onderweg wel vis te vangen, maar dat is de laatste tijd niet gelukt. Vaak sleept de paravaan achter de boot. Meestal gaan we te hard en dan zie je die mooie grote vis, die je graag wil vangen met de tong uit bek achter ons kunstaas aan zwemmen, dat schiet niet op. Vandaag een lekker stuk gewandeld. Op een landweggetje kom je dan bramenstruiken en vlierbessen tegen. Albertien kan er niet aan voorbij lopen, dat wordt dus plukken. Dat is niet zo erg, we vinden het allebei een leuke bezigheid en zo staan we dan even later jam te maken. Kunnen we ook mooi onze miskoop van niet rijpe pruimen verwerken. En dat allemaal aan boord! Je hebt geen zeef maar wel een muggenhor, die wordt derhalve gepromoveerd tot zeef en dan staan er na verloop van tijd 6 potten jam te pronken. 3 bramen, zonder pitjes (zie boven) en 3 pruimen-vlierbessen, wat tot mijn verbazing lekkerder is dan ik had gedacht. Kijk, zo komt Jan Splinter door de winter. En wat denk van de website bijhouden, dat kost al gauw een uur per dag. En waarom? Omdat jullie zo graag willen weten, wat wij nu de hele dag doen. In feite zijn we alleen al druk om jullie een beetje te vermaken, maar we doen het graag hoor. Mijn broertje Hennie en vriendin Trijnie zeilen op het moment een rondje Atlantische Oceaan. Ze zijn inmiddels in Madeira aangekomen. Ze hebben een goede overtocht gehad, ook altijd leuk om te horen. Ja die Blikmanboys (met zeillustige aanhang, je kan maar boffen! A.) zijn toch wel echte zeezwervers aan het worden. Mafkezen, je kunt het honderd keer zo snel en comfortabeler doen met een vliegtuig en dan kiezen wij om te gaan zeilen. Soms afzien in weer en wind, maar ook erg lekker om te doen. Het blijft een uitdaging om op eigen kiel ergens te komen. 

 

Donderdag 21 september  40 zm

 

Op tijd opstaan vandaag. Het is niet altijd vakantie. We moeten een behoorlijk eind zeilen en de windverwachting is zuidoost 2-3 later 4-5. Op zich een prachtige wind en als we niet om het militaire schietgebied hoeven te varen zou dat ons bijna 10 mijl met deze mooie wind kunnen schelen. Maar helaas, zijn ze ook vandaag lekker aan het schieten. Vandaar dat wij al om zeven uur naast ons bed staan. Nog snel even frische Brötchen gekocht in een piepklein winkeltje van 2×3 mtr. maar al wel om 7.00 uur openen. Opbijten en weg. We liggen in een te kleine box afgemeerd, en zijn er gisteren in gevaren door de meerpalen uit elkaar te wringen, maar nu moeten er achterwaarts uit met een pittige dwarswind en als het schip dan bij het uitvaren dwars komt liggen, ligt het mooi klem. Dus: andere truc! Neus los, schip op de achterlijnen om laten waaien tot het midscheeps bij de volgende paal uit komt, stropje er om bij de middenbolder, de motor in de vooruit en hij maakt een mooi rondje tot de kop in de wind komt, stropje los en weg. Iedereen het nakijken, doei!!!! Inderdaad hebben we eerst nog een lekker windje maar na verloop van tijd zakt die eruit en wordt het drijven, ondanks de ruime wind en de blister gaan we 1,5 knoop. Nog even door gesukkeld en toen toch de motor gestart anders komen nooit in Kiel. Eerst langs het militaire gebied gevaren. Maar er zijn een paar Duitse schepen die een stuk afsteken en als zij dat mogen, dan mogen wij het ook. Gewoon mee gaan, we zien wel. We hebbenen 2/3 afgelegd en ja daar komt de patrouilleboot aangescheurd, nu krijgen op onze kop zou je denken, maar we worden vriendelijk verzocht onze koers te wijzigen zodat we uit het gebied varen. Het afsteken scheelt ons toch een mooi stuk, dat is de winst. Inmiddels staat er ook een lekkere bries en kunnen we hoog aan de wind naar Kiel zeilen. Aan het eind moeten nog een keer een klein slagje maken en kunnen dan afmeren in Holtenau voor de sluis van het Kielerkanaal. Daar nog gauw even boodschappen gedaan en toen lekker in kuip in zonnetje gezeten met een wijntje en een gerookte paling, en ze gingen alle bij op.

Kijk dat nou het mooie van dit leven aan boord, ontberen maar ook genieten.

 

Vrijdag 22 september  54 zm 

 

Vandaag wordt het varen door het Kielerkanaal. Om 6.45 gaat de wekker. De sluis waar we door moeten schut vanaf 7 uur voor sportboten. Wij er vroeg uit de boot klaarmaken voor vertrek staat de havenmeester op de steiger, waar we zo snel heen moeten? Ik vertel hem dat we met de eerste lichting door de sluis willen, omdat we ver willen varen vandaag, dat we gisteren al naar hem gezocht hebben om te betalen en nergens een aanwijzing konden vinden waar hij te bereiken was. Maar zegt hij de sluis draait nog lang niet, nou zeg ik tegen hem in het boek staat vanaf  7 uur voor jachten en ik heb nog niet gezegd of de lichten springen aan. Betaal de havenmeester hij wenst ons een goede vaart en ik hem een fijne dag. We varen de sluis in tegelijk met een sleepboot en nog twee jachten en kunnen vlot schutten. Er stond een mooi zuid oosten windje toen we de sluis in voeren, maar aan de andere kant is het windstil door alle bebouwing en bebossing om het kanaal, dat wordt motoren. Nu is het ook verplicht de motor bij te hebben tijdens de doorvaart, maar we hoopten toch te kunnen zeilen. Helaas het wordt eindeloos varen op de motor, aangezien ik het kanaal al vele malen gevaren heb, bedenkt Albertien, dat we na 60 kilometer van de 100 wel via de rivier de Eider naar de Noordzee kunnen varen. Hamburg is ook nog een optie, maar dan moeten 40 zm tegen de wind in motoren en daar hebben we niet zo veel zin in. We moeten er heen voor een windstuurautomaat maar dat kan ook later met de auto nog wel. Nu gaan we via Gieslaukanaal naar de Eider.  We hebben dan al 5 uuur op de motor gevaren en een tijdje geprobeerd om te zeilen maar de wind draait steeds tegen op het Keilerkanaal. Enfin wij verder over de Eider en dat kunnen we redelijk bezeilen denken we. We hebben geen goede papieren kaarten van de rivier en C-map, de elektronische kaart, geeft ons voldoende informatie. Het is werkelijk een prachtig programma. Wij draaien het op de laptop en varen de hele reis er al op, maar waar we niet naar gekeken hebben is hoe ver het is, daar komen we na de eerste sluis pas achter. Ik krijg daar  van de sluiswachter een lijstje met bedieningstijden van alle sluizen en bruggen omdat ik gevraagd heb of we er wel met staande mast door kunnen. Nou dat volgens hem geen probleem. Wij op weg, zeilen erbij, gaat lekker. Dan lezen we tot onze schrik dat er 1 sluis niet bedient wordt in het weekend. Wat raar, alle andere wel. Die ene niet, het blijkt een afslag te zijn naar Friedrigstad met een droogvallende toegangsgeul en die kunnen we rechts laten liggen. Wij verder naar de volgende sluis en dan lezen dat het van af het begin van de Eider nog maar 111 kilometer of te wel 111000 meter naar de toegang tot het Wad. Hoe kan dat nou denken we het was nog 40 km naar Brunsbuttel en dan nog de Elbe af. Ook nog een heel eind, ja het zal wel. Nou we hebben het geweten! Na de tweede sluis kunnen we het zeilen vergeten. Het is wat ze noemen een meanderende rivier. Dat betekend dat je de weg ongeveer drie keer vaart met allerlei haarspeld bochten, en slingers waarbij je soms 180 graden de andere kant op vaart. De omgeving heeft wel een hoog Friesland gehalte. Erg landelijk en de rivier was het eerste stuk met sluizen geregeld dus geen stroom.  Lieflijk maar ook erg kronkelig dus. Na 78 km gevaren te hebben, wordt het bijna donker en beginnen we trek in de warme hap te krijgen. We hadden al diverse jachthaventjes onderweg gezien maar met die dikke bak van ons kunnen we nergens parkeren, dan maar een mooi anker plekje zoeken. Dat is ook wel zo leuk. We vinden werkelijk een prachtig plekje en stil! Je hoort helemaal niets op de muggen na natuurlijk en die hebben we vakkundig uitgemoord. Sorry voor de dieren liefhebbers onder de lezers, maar het moest even.

 

Zaterdag 22 september 50 zm

 

En dan sta je na zo’n lekkere stille nacht op en kijk je buiten om je heen en weet je niet wat je ziet. De hele kant van de rivier zit vol met sportvissers. De één met een nog grotere uitstalling dan de ander. Met hele bordessen op de kant of in de rivier. Je kijkt je ogen uit. Wij willen verder en anker op. Op weg naar de volgende sluis Deze draait de snel en na betaald te hebben mogen we verder. We komen de sluisnuit en weten eerst niet wat we zien. Het is van af hier een echte getijden rivier, zoals ik ze alleen maar in Engeland ken. We varen op een bijna droog liggende rivier met dikke modderbanken naast ons. We kijken op de dieptemeter. Kunnen we hier wel varen?? We hebben nog 3 meter water en het is nog 3 uur voor laag water. Schrik…. wat kunnen we nu nog verwachten?? Het is wel geweldig spannend en mooi varen. Steeds de diepste stukken opzoeken van de rivier binnenbochten, buitenbochten, waar maar water staat. De dieptemeter zit regelmatig op 1,5 mtr en we gaan soms met 7,5 knoop over de grond door de smalle bedding. Het is ook nog springtij dus extra laag.  Dan komen we de eerste brug tegen met een dikke stroom op de kont. Hoe doen we dit?? Eerst een keer toeteren, maar er komt geen reactie. Dan gauw in de brief met brugtijden het telefoonnummer van de brugwachter op gezocht om hem te bellen en daardoor wordt hij wakker. We hebben inmiddels het schip gedraaid om met de kop op de stroom vrij te blijven van de brug. Die gaat dan eindelijk tergend langzaam open en wij draaien het schip en gaan er met een rotgang vandoor. Na 3km de volgende brug. Een spoorbrug, o jee hoe snel zal die draaien? Laten hem maar vast bellen dat we er aan komen. Hij zegt dat die ons al gezien heeft en al bezig is. Het duurt voor ons gevoel nog een eeuwigheid voor de brug open gaat en wij er door kunnen.Ook hier hebben we absoluut geen manoeuvreerruimte want de bedding is zo smal dat ik het schip niet meer kan draaien. het loopt ook al aardig tegen het eind van de eb. Nu nog een brug bij Tönningen, het laatste plaatsje aan de Eider. We moeten ook nog boodschappen doen en  dieselolie want de bodem van de tank komt in zicht. Het is nog een heel eind, ook begint de stroom tegen te lopen. Dat wordt een tijstop in het plaatsje Tönningen. Als we de haven in willen varen ligt de monding zo goed als droog. Dat wordt hem niet, maar de winkels sluiten op zaterdag om 12.30 uur ‘smiddags in Duitsland en het is nu  twaalf uur geweest. Albertien gauw bij een loskade gedropt en de boot maar even afgemeerd op een ligplaats van de lokale rondvaart boot. Nou ik lag er nog geen kwartier en daar komt de boot al aan dus losgooien en maken dat ik weg kom, voor ik ruzie krijg met de kapitein. Dan nog maar eens proberen of ik inmiddels de haven in kan, maar nee nog te droog. De vloed zit er wel goed in. Eerst weer meren aan de loswal van de betonningdienst en daar maar wachten op meer water. Na nog een half uur is er genoeg water om in de haven te komen wel ploegend door de modder maar het lukt. Albertien is inmiddels ook geslaagd om na een sprint door het dorp de boodschappen te scoren en komt aan boord. Afgemeerd in de jachthaven bij een pompstation. Op die pomp aan de haven staat met grote letters, dat hij er al sinds 1938 zit, maar wanneer hij open is staat er niet bij. Nu in ieder geval niet. We vragen een bewoner waar we ergens diesel kunnen krijgen. Hij vertelt dat we helemaal rond de haven moeten lopen aan de andere kant van het dorp ligt een pompstation. Hij wil ons ook nog wel even brengen met de auto, maar we zeggen dat we met de boot naar de overkant varen. Dan is de afstand te overzien en kunnen we met de jerrycans op ons opvouwbare steekwagentje diesel halen.

 

Zondag 23 en maandag 24 september 139 zm

 

Het is weer een vroegertje vandaag; 6.00 uur opgestaan, want we moeten het tij  niet missen. Ja, nu we weer op getijden wateren varen, wordt het leven bepaald door het getij. In dit geval was het ’s morgens om vier uur hoogwater, maar dan kunnen we nog niet weg. De bevaarbare geul van de Eider tot het Sperrwerk is betond met onverlichte tonnen en die verandert net zo snel als het wad, met andere woorden de kaarten zijn achterhaald op het moment dat ze uitgebracht worden. Om 6.30 begint het te schemeren en kunnen op weg. De boeien zijn nu een beetje te onderscheiden in het vroege ochtendlicht. Zoals gemeld is de vaarweg totaal anders dan op de kaart of laptop dus gewoon goed opletten en de route volgen. Als we het Sperrwerk bereiken tegen 8.00 uur ontdekken we dat het tij wel erg hard afloopt en dat we als speer over het wantij moeten anders blijven we hangen op het wad. De schutting door de sluis bij Sperrwerk gaat snel. Ik roep de sluiswachter nog op,  krijg geen antwoord, groet hem maar en we gaan het wad op. We zijn nog niet buiten de geleidingsdammen of we zitten al aan de grond, 80 cm water! Nu al halverwege het tij? We schrikken er van, want we moeten nog een heel eind varen voor we buiten zijn als we dat maar halen. Anders zitten we voor 8 uur vast en dat komt ons niet goed uit.

Gelukkig lukt het om over dit wantij heen te komen, verderop ligt er nog één en ook het derde wantij halen we met de hakken over de sloot oftewel met de bootbuik over de grond en dan is de weg vrij om naar Helgoland te varen. Albertien is er nog nooit geweest dus een aanleiding om er heen te gaan. Wanneer we daar om half twee aankomen om o.a. diesel te tanken en het eiland te bekijken, horen we van onze buurman dat het nog even oosten wind blijft en dat die dan om zal naar west en  toenemen tot 7. Dus hebben we niet lang nagedacht, getankt en weer op weg naar Nederland. Dat wordt gewoon lekker door trekken, wachtlopen en alles wat daar bij hoort. Om een uur of 19.00 zakt de wind in, begint het tij tegen te lopen en het wordt wat dampig op zee, dus starten we de motor.

We gaan verder met ook de radar bij, de laptop met plotter aan en natuurlijk onze trouwe Yanmar diesel. Zo kachelen we de hele nacht door boven de Duitse Eilanden langs, dat gaat prima. Met gloren van het eerste ochtendlicht zitten we inmiddels boven Schiermonikoog. Omdat we het gemotor een beetje zat zijn en het tij zich  weer tegen ons keert, besluiten we Schier aan te lopen. Op de laptop en papieren kaart zoeken we naar de uiterton van het Westgat. Het is nog  donker, maar geen verkenner te vinden. Nog een tijdje door gevaren in ongeveer de richting van de ton, maar die is  nergens te vinden. Wel in de verte allemaal andere tonnen maar niet de verkenner met ISO 8. Albertien had al wel een keer gezegd daar ligt een ton die langzaam knippert maar dat was een hele andere richting en daar verwachtte ik hem helemaal niet. Het blijkt hem wel te zijn. Toch maar een eind terug gevaren om het juiste pad te nemen en zo varen we door het Westgat, wat halverwege Schier ligt in oostelijke richting, hoezo westgat, richting de haven. Met het licht komt er ook weer wat wind, zodat het laatste stuk zeilend afgelegd kan worden. Om een uur of tien halverwege de vloed lukt het ons om door het prieltje naar de haven te varen, waar dankzij het springtij al flink wat water staat. Eenmaal gemeerd ruimen we de boel op en wandelen we een lekker stuk op Schier. Intussen is door Albertien geregeld dat haar ouders ook naar het eiland komen om haar verjaardag te vieren. Wij gaan naar het dorp om Bert en Yt op te halen en zitten even lekker op een terrasje. Daarna naar de boot gewandeld met z’n vieren thee geleut en bij gekletst. Ik ren nog even rond. Daarna hebben we geborreld en luxe gedineerd in de kuip want het weer is fantastisch. Nog even nazitten kletsen en dan is het zo weer bedtijd. Het was een geslaagde dag. 

 

Dindsdag  26 september  19 zm

 

De grote dag is aan gebroken: Albertien is jarig, hoe oud ze is? dat vertel ik lekker niet, maar oud en wijs genoeg. Dus ik ’s morgens met haar pa naar het dorpje om verse broodjes en gebak te halen. We zijn wat vroeg. Alles zit nog dicht, maar de wakkere bakker is al wel open, zodat wij onze boodschappen kunnen doen. Alleen wil ik als verrassing rozen mee nemen, maar die winkel is nog niet open tijdens de terugtocht. Ik overweeg nog even om ze hier of daar uit een tuin te plukken. Bij een woning waar mooie rozen in de tuin staan, lopen mensen in de kamer, dat gaat dus niet. Iets verder bij een zomerhuis staan ook wel een paar rozen. Al heb ik er maar 1. Ik loop er naar toe, komt net de postbode aan fietsen, dus hebben we samen maar een veldboeket geplukt en die aan haar gegeven, daar was ze ook gelukkig mee. Na een lekker ontbijt en koffie nemen we afscheid van Albertien haar ouders. Wij gaan weer verder. naar Ameland over het Wad, want buitenom moeten we opkruisen tegen een stevige westen wind daar hebben we geen zin in. Eigenlijk vertrekken we te laat om over de twee wantijen heen te kunnen, maar het is net springtij geweest en de zuidenwind geeft extra water dus het moet lukken. Blijven we hangen dan gaan we overboord en kunnen we gelijk de onderkant van de boot schoonmaken. Maar we hebben geluk. Voor ons uit zeilt een waarschip met een kiel van een meter twintig diep en als die er overheen dan kan, dan moeten wij het ook kunnen. Het gelukt. Als we op Ameland liggen, spreek ik de zeilers van het Waarschip. Zeg tegen de mannen, zijn jullie hier zo bekend dat je dit met een kieljacht doet? Nee, zegt de schipper, maar we hadden ons twee uur in het tij vergist en wij vonden het ook wel spannend en de grond hebben we niet geraakt!! Pff… Wat een mazzel. In Ameland worden we aan boord uitgenodigd bij een paar Amelanders die we ook op Schier hadden ontmoet en die gehoord hadden dat Albertien jarig is. Het is een gezellige ontmoeting. We hebben lekker zitten kletsen over ons wederzijds zeilleven. Ik vertel, dat ik ze ook al eens had ontmoet in 1983 toen ik met mijn boot onderst boven in het Amerlandergat had gelegen en toen door de KNRM naar binnen ben  gebracht. ’s Avonds uit eten geweest bij het Witte Paard en dan is de avond zo voorbij.

 

Woensdag  27 september 26 zm

 

De laatste mijltjes. Vandaag gaan we terug naar Terschelling. Het is bewolkt, wel droog en een mooi windje. Helaas zit ie iets westelijk van zuid, maar we kunnen toch een groot gedeelte op het zeil doen. Dat gaat mooi, zoals gebruikelijk proberen we weer stukken af te snijden en dat lukt goed. We ontdekken een nieuwe route over het wad. Bovendien ontdekken we onderweg dat de Oosterom betonning gedeeltelijk opgenomen en verlegd is. Het sluit wel mooi aan op onze nieuwe route. Vlak voor Terschelling is er even paniek op de marifoon. Er wordt een waterhoos bij Vlieland gemeld en dat geeft flink wat consternatie. De lucht ziet er dan ook dreigend uit. Echt zo’n vuile gele lucht van een dreigend onweer, waar veel wind uit kan komen. De zeilen snel geborgen en het laatste stuk naar de haven op de motor. We liggen nog maar net gemeerd of Hester staat met Daan en Maamke op de steiger. Welkom thuis! Beter kan het niet. Daan vliegt ons om de nek, Maamke kijkt nog een beetje schuchter van wie zijn dat nu weer.  Hester is blij ons weer te zien en wij natuurlijk evenzo om hun allemaal weer te zien. Ook Alie Roos is van de partij.

We eten voor het laatst deze reis aan boord samen met Hester, Iense ,Daan en Maamke. Zo’n vol bootje hebben we in lang niet meer gehad. ‘sAvonds komen Letty en Folkert langs en wisselen we verhalen uit. Nog één nachtje aan boord slapen en dan is ONZE REIS AFGELOPEN.

 

WE KUNNEN TERUG KIJKEN OP EEN FANTASTISCHE TOCHT NAAR ST.PETERSBURG.

 

 

 

 

 

Even wat feiten op een rij:

                                           3700 zeemijl in 5 maanden

9 gastenvlaggen:                 Duitsland, Denemarken, Zweden, Aland (autonoom deel                                             van Finland met eigen vlag) , Finland, Rusland, Estland,                                     Letland, Polen.

5 hoofdsteden:                    Kopenhagen, Stockholm, Helsinki, Tallin en Riga.

2  bijna hoofdsteden:          St.Petersburg, Gdansk.

                                           Verder vele andere steden en dorpen, musea, talloze kerken,         

                                           kathedralen en andere mooie gebouwen bezocht.

 

Vooral veel gezeild met eigenlijk prachtig weer, we hebben al met al 14 dagen verwaaid gelegen en even zovele, soms andere dagen iets regen gekregen.

 

300 liter diesel verstookt voor de motor en aan begin van de reis de kachel.

 

5 gasflessen van 6 kilo leeggemaakt met koken.

 

En een post waar we ons behoorlijk op verkeken hebben GSM bellen en internetten

2500.= voor de periode dat we weg zijn geweest met Rusland, Estland,Letland en Polen waren erg duur bellen.