Woensdag  23 april 

We zijn zeer vroeg nog voor de zon opkomt zelfs. We liggen dan ook verschrikkelijk te rollen, want we liggen nu echt aan lagerwal. Dit is niet leuk meer, we halen het anker binnen en vertrekken. We varen eerst naar St. Kitts maar ook dat is lagerwal en niet aangenaam. Dan door naar Nevis, maar ook daar is het zuidoosten wind en de schepen liggen vreselijk te rollen. Het loopt inmiddels al tegen de avond en we zeggen we zeilen door vannacht naar Antiqua, daar kun je beschut liggen in de mooie baaien. Aldus besloten komen we ‘s morgens vroeg aan in Falmouth Harbour en gaan dan voor anker. Het was een stevige rit, alles moeten kruisen en ik was het behoorlijk zat. We hadden ’s nachts nog een ontmoeting met een groot vrachtschip. Ik denk, ik weet niet of hij mij wel ziet en zet  actieve radar reflector aan en binnen een paar minuten vliegen er grote zoeklichten aan. Dat betekend dat sea-me goed werkt en dat ze op de brug geschrokken zijn van de grote blinker op het radar scherm. We liggen maar net en dan komt Chess, de boot waar we de wedstrijden mee zeilen, naar ons toe gevaren. Ze waren gisteren al binnen gelopen en hadden op de motor gevaren vanaf Tortola maar op het laatste stuk moesten ze zeilen, de diesel was op!

 

Donderdag  24 april

Reparatiedag alle klussen weer aan pakken. Elektrische stuurautomaat  is niet goed, die gaan we eerst aan pakken. Hij maakt een raar luid dus, eerst maar uitbouwen en dan uit elkaar slopen. We maken alles schoonmaken en bekijken wat er mis is. Het geluid wat er uit kom klinkt rauw maar het enige wat ik kan vinden is speling op de assen. Dit is heel weinig en het lijkt of er zoutwater heeft in gestaan. Ik smeer alle onderdelen en zet de boel weer in elkaar en test hem. Alles doet het goed maar hij maakt meer lawaai dan voorheen. Nog wat andere klussen en dan is de boel weer op orde en kunnen we aan racen gaan denken. Bij de wedstrijdcommissie blijkt dat ze ons bij de cruisingclass hadden ingedeeld. Het blijkt voort te komen ut een hoop kinnesinne van een van de leden van de wedstrijdcommissie  en na veel heen en weer gepraat worden we  de juiste klasse met de juiste rating geplaatst.  We nodigen de Zweden uit voor het diner bij ons aan boord. Onze nassi valt weer zeer in de smaak.

 

Vrijdag 25 april

Vandaag nog een rustdag. De klussen zijn geklaard. Wij gaan snorkelen, boodschappen doen, wat lezen of kletsen bij de buren. Vanavond is er een strandfeest voor de deelnemers van de race. Het is een gezellig feest. Albertien haakt om 21.30 uur af. Ik breng haar en Jorgen terug naar de boten en ga zelf nog even terug naar de wal om te dansen op live muziek samen met andere mensen van de race boten. Als het feest afgelopen is wandel ik met Stephan, een Brit die op Tortola woont en ook crew op Chess is, naar het strand waar onze bijboot ligt. We zien tot onze verbazing dat Watervlo verdwenen is en ik had hem nog wel extra ver het strand opgetrokken. We vragen andere mensen om ons mee te nemen naar onze boot. Wat nu? Als hij weggedreven is moet hij nog ergens in de baai drijven.  Ik wordt onrustig, als hij maar niet de zee op drijft! We gaan met Zeezot zoeken. Albertien en ik varen de hele baai rond maar vinden de bijboot niet. Het is inmiddels middernacht geworden en we leggen Zeezot weer voor anker. De buren, de Zweden, zijn op de boot hiernaast ook thuis gekomen, ik vraag hun bijboot te leen om nog even te zoeken want als hij gestolen is moet hij nog ergens zijn. Stephan en ik  zoeken overal maar vinden niets dan morgen maar weer proberen.

 

Zaterdag 26 april

Slecht geslapen we zijn al om 5 uur wakker. Het wordt dan al een beetje licht en  we gaan er uit om te zoeken met Zeezot.  Hup anker op en weer de baai rondvaren.  Dan zien we een bijboot drijven helemaal richting lagerwal met riffen daar kunnen we met Zeezot niet komen en het is Watervlo niet maar een andere bijboot. We vragen een lokale visser of de boot naar zee kan drijven, maar die zegt dat de wind de baai in staat dus hij kan niet naar zee gedreven zijn. Overal gekeken maar komen zonder Watervlo terug. Het is inmiddels half zeven we wachten tot de buren wakker zijn en vragen dan hun bijboot om verder te zoeken. Ja zonder bijboot kun je niet, we liggen altijd ergens geankerd en dan heb je hem gewoon nodig om naar de kant te gaan het is als een soort fiets voor ons. Om 7 uur komt er beweging bij de buren ik roep ze en dan komt Stehan onmiddellijk met hun bijboot en kunnen we verder gaan zoeken. We gaan eerst de bijboot die we morgen hebben zien drijven ophalen. Deze ligt inmiddels tussen mangroves aan de kant. Met wat moeite kunnen er bij komen. Ik start de motor en die loopt meteen en dan gaan we ieder met een bijboot overal zoeken want dat de boot gestolen is staat als een paal bovenwater. Uiteindelijk vind ik hem achter een steiger helemaal aan de andere kant van de baai, waar we al langs gevaren waren, maar toen hebben we hem niet gezien. De mensen die hem gestolen hebben konden de motor niet starten, want er zit een kontact slot op en dus hebben de hele baai over geroeid, wat zullen ze gebaald hebben dat ze juist Watervlo gejat hadden. Ik ben blij dat  ik hem terug heb!!!!!! Knappe prestatie niet waar zo heb je geen bijboot en nu twee! Eerst maar even overboord en afkoelen. Het is nog vroeg en dan moeten we nog de eigenaar vinden van het bijbootje wat wij gevonden hebben. Later varen we de baai weer over met de bedoeling om te kijken op de plek waar ik Watervlo teruggevonden heb Misschien dat iemand vannacht met een dronken hoofd zijn bootje niet heeft kunnen vinden en toen de onze maar meegenomen heeft. Als we die haven rondgevaren hebben en niemand reageert, varen we met beide bootjes weer weg. We hebben inmiddels de vage naam van het bootje ontdekt het heet Lilly en nu maar zoeken of er een schip zo heet en we vinden het zowaar al snel. De eigenaar is uiteraard zeer blij dat hij hem weer terug heeft. Het hangslot was los gegaan toen hij zijn bijboot aan zijn schip had gelegd voor de nacht. Eind goed al goed.

 

Zondag 27 april

De eerste racedag. We maken ons klaar om te vertrekken en varen naar de startline het is een drukte van belang hier overal zijn zeilboten aan het baan verkennen. We starten erg goed lagen mooi aan kop tot we de verkeerde keuze maakten om dicht onder het eiland te gaan varen in de hoop draaiende wind en daardoor meer lift te hebben maar het keert zich tegen ons. We gaan als achtste om de boei en rest van de baan is een bezeilde koers maar de wind zakt in en nu merk je dat lichte boten in het voordeel zijn We moeten hard werken om uiteindelijk als 4de te eindigen. We liggen voor de nacht in een mooie baai bij fort St. James met vreselijk veel zwel. Albertien is zelf met Zeezot en een paar op stappende gasten er heen gevaren. Kon ik weer eens ouderwets lesgeven aan boord. In het Engels was dat overigens nog een hele klus. Enfin mijn gasten hebben genoten en wilden de volgende dag graag weer mee varen. En natuurlijk ben ik tevreden dat ik Zeezot weer eens ‘alleen’ vaar.  Als we met de bijboot naar de kant varen om gasten af te zetten levert dat ons een natpak op in de branding. ‘s Avonds gaan we met de watertaxi naar de wal voor uitslag van de wedstrijd. De watertaxi’s zijn lokale vissers met hun visboten maar ook dan krijgen we een natte kont bij het afstappen in de branding. Na de uitslag en te hebben gedanst gaan we terug met de watertaxi en ook nu zijn we drijfnat voor door de branding zijn wel een avontuur. Ik ben lekker rustig aan boord gebleven.

 

Maandag 28 april

De race terug naar Fallmouth harbour. Dit wordt een race met veel in de windse rakken. Dat is wel goed voor ons we eindigen dan ook als eerste dat doet ons goed en we hebben natuurlijk weer feest met dansen. Albertien is inmiddels ook weer met Zeezot en haar niet zeilende opstappers teruggezeild en is moe maar zeer tevreden over haar tocht. Ze heeft op de heen en terug reis walvissen gezien de bofkont. Ja dat was een pracht ervaring. Vooral vandaag zijn we wat dichter naar ze toe gevaren. Een van mijn opvarenden zag ze in de verte hoog uit het water springen en ze kwamen onze kant op. Wat een grote beesten. De fotos zijn niet zo goed gelukt omdat kijken belangrijker was. Het varen was vandaag inspannend. Vaak overstag gaan met een welwillende aar ongetrainde bemanning is een hele klus. Bovendien werden we op het eind ingehaald door de grote en snelle racers en die wild ik natuurlijk niet in de weg liggen.

 

Dinsdag 29 april

Vandaag staat de oceaanrace op het programma dit ook weer een race met lange rakken waar we voor de wind verliezen en aan de wind winnen dit komt mede door het lichte weer en zijn de lichtere schepen in het voordeel we eindigen als vierde en zijn hier niet blij mee we hebben fouten gemaakt te hoog aan de wind willen zeilen en het schip niet laten lopen. Maar gelukkig hebben we ’s avonds weer feest hoezo moe worden van zeilen. Ik ga niet mee. Zeilen vind ik leuk , maar ik ben toch niet zo’n racer.

 

Woensdag 30 april Koninginnedag nog gefeliciteerd.

Rustdag vandaag geen race en wij gaan gezamenlijk via een rondrit over het eiland naar een resort om te genieten van het niets doen. Er liggen wel een paar hobbycats op de kant en het duurt niet zo lang of we zijn weer aan het wedstrijd zeilen. Gelukkig kom ik met een straat lengte voorsprong als eerste over de finish. Het park is inclusief eten en drinken dus daar doen we ons te goed aan. Later op de dag gaan we terug naar de boot. Stephan vraagt of we mee gaan naar Shirley High, dat is een restaurant boven op de berg . Albertien is te moe en wil liever aan boord blijven maar zegt tegen mij, als je zin hebt ga maar. Wij lopend, en met een taxi naar het restaurant, eten hoeven we niet maar wel drinken en dansen op een lekkere reggae band. Ik raak aan de dans met een Italiaanse journaliste van watersportbladen. Het wordt zelfs stijldansen en genieten van de avond die ook weer omvliegt.

 

Donderdag 1 mei

Vandaag weer een race. Deze keer naar Jolly harbour. De heen reis bestaat uit veel ruimwindse rakken en we krijgen te maken met weg vallende wind. Het wordt daardoor weer een heel gepuzzel om de eindstreep te bereiken maar we komen er. Helaas hebben we10 seconden te kort om morgen in de goldklasse te mogen starten. Maar natuurlijk wel weer een feest vanavond, wat een rot leven is dit na een week zijn we totaal gesloopt.  Ook vandaag blijf ik lekker thuis= aan boord met het 5 jarige dochtertje van de kapitein van Chess. Een heerlijke dag samen. Lekker spelen op het strand, zwemmen, pannenkoeken bakken en tekenen en schilderen. Pearl slaapt vermoeid als ze is van alle indrukken meer dan twee uur. Ze heeft genoten van deze dag samen en ik ook. Aan het eind van de middag gaan we samen met een taxi naar Jolly Harbour om op Chess te slapen vannacht.

 

 

Vrijdag 2 mei 

De dag van de waarheid, de laatste race. In de bareboots van de vijf klassen mogen de drie besten van elke klasse in goldcup starten en de rest in de silvercup zo ook wij. Het wordt een dag met grote verassingen. We starten zoals altijd erg goed, komen als eerste om de eerste twee boeien te komen. We varen met zo’n windkracht 5 lekker snel, maar zien dan dat het hele veld van de goldklasse die voor ons gestart is liggen met klapperende zeilen in een windstilte achter het eiland. Dat is vreemd, je zeilt zelf met een rotgang en de rest ligt stil. Wij zoeken naar wind en kunnen de zeilen goed volhouden. We komen een moment vlak onder het eiland in de windstilte maar hebben zoveel gang dat we er door heen drijven en pakken daarna de wind weer op die nu 180 graden gedraaid is. We varen verder aan de wind met lichte wind. Verder bij elke schifting mee  klappend komen we bij de finish-line en gaan met een gouden tijd er over. Bij de uitslag blijken we iedereen verslagen te hebben in de gold en silverklasse. Wat zijn wij blij dus morgen bij de prijsuitreiking weer een feestje. Janne, de schipper, trakteert ons op een luxe diner bij de plaatselijke jachtclub. Met een stel gaan we daarna nog even kijken of er nog gedanst kan worden. Joop danst ook vanavond weer de sterren van de hemel. Hij geniet!

 

Zaterdag 3 mei 

We gaan orde op zaken stellen de boot op orde brengen want morgen gaan we weer op weg nu naar St. Bart en de dag er op naar St. Maarten daar moeten we onze gasflessen weer vullen, want die raken leeg en we moeten verder naar het westen. Eerst afscheid nemen van de Zweden waar we nu wel heel veel mee opgetrokken hebben. Een deel van hun vliegt naar huis en de achterblijvers brengen de boot terug naar de BVI en vliegen dan terug maar eerst nog de prijsuitreiking. Die begint met veel gedoe en gepraat maar dan komen de prijzen en daarna dansen en feesten. Het is klaar zo als we weer aan boord komen is het  1.30 uur en we zullen om 4.00 uur op staan om naar St. Bart te zeilen samen met Chess, dat wordt een kort nachtje. Tja ook voor mij want ik was deze keer thuis gebleven. Het is vaak veel hangen en drinken, bovendien geniet Joop ook in zijn eentje van het dansen. De ontmoetingskans is dan veel hoger, mijn uithoudingsvermogen is minder groot dan het zijne en ik ben meer een solodanser.

 

Zondag 4 mei 

Het giet van de regen als we om 4.30 uur op willen staan. Ook bij de buren is er geen leven aan dek dus nog maar even blijven liggen. Om 5.30 uur houdt het op met heftig regenen, de luchten zijn nog dreigend en af en toe regent het een beetje dus gaan we op pad. De Zweden zijn nog niet wakker. We varen er langs en kloppen op het dek,  maar er komt geen reactie. Afspraak is afspraak, wij gaan. We zien ze straks wel achter ons aan komen. Het eerste stuk van de tocht verloopt zeer wisselvalig, regen, harde wind, geen wind, maar na een paar uur komt de wind terug en zeilen we met een stevige bries naar St. Bart. Helaas begeeft onderweg de stuurautomaat het weer en het oprolsysteem van de fok loopt ook niet lekker meer, dat wordt weer klussen!! Van de achterblijvers niets te zien, die  moesten waarschijnlijk hun roes uitslapen. Gelukkig komen we aan bij het laatste licht, laten het anker vallen en zijn moe. We bakken pannenkoeken en gaan op bed.

 

Maandag 5 mei 

Gaan we St. Bart op om rond te kijken of gaan we door St. Maarten. We twijfelen. Wat te doen, we liggen hier behoorlijk te rollen. We gaan door eerst naar een baai aan de bovenkant van het eiland maar ook daar lig je behoorlijk te rollen dus gaan we door naar een klein eiland, Fourchue, en pikken daar een mooring op. Daar gaan we snorkelen en lunchen. Na een tijdje hijsen we de zeilen en gaan naar St.Maarten. We komen daar aan het eind van de middag aan. Het anker gaat er in Simpson Bay op de vertrouwde plek waar ik ook in maart al een tijd gelegen had. Ik duik gelijk maar overboord, het is warm en ik wil de boot poetsen. Het is ongelofelijk hoe snel het hier aan groeit en ik probeer het maar een beetje bij te houden anders zit er straks geen gang meer in het schip. Tegen de avond gaan we nog even wat drinken bij de jachtclub en als we op terras zitten verbazen we ons er over dat de lagoon er zo verlaten uit ziet, bijna alle grote schepen van de rijken der aarde zijn weg naar de Middellandse zee wantdaar begint nu de zomer en hier nadert het orkaan seizoen dus wegwezen. Ook Venezuela of de ABC eilanden unnen een bestemming zijn, want die liggen niet in de route van de orkanen. Ook voor ons begint de tijd te dringen. We willen verder, maar moeten eerst gas halen, de stuurautomaat en rolreefsysteem repareren. Er is weer werk genoeg en dan gaan we naar Portorico.

 

Dinsdag 6 mei 

Het terug keren in St. Maarten geeft een beetje dubbel gevoel. Aan één kant is het terugkomen op een vertrouwde plek  wel weer leuk, maar aan de andere kant is het vergleken met de laatste keer erg stil geworden. De feesten zijn voorbij, het seizoen is voorbij en het ziet er een beetje verlaten uit. Maar goed eerst inklaren en verse broodjes halen en dan maar onder de boot  hangen en poetsen en om 11.30 uur door de brug. We varen de lagoon rond maar zien geen bekenden liggen. We zoeken een plekje om rustig te liggen en te klussen en dicht bij de winkels. De was maar weg brengen naar de wasserette dat is ook wel weer nodig na wat langere tijd. Vooral lakens en handendoeken zijn op de hand een hele klus. En vervolgens haal ik de stuurautomaat weer uit elkaar controleer alles maar kan niets te vinden maar hij doet het spontaan weer maar geeft geen rustig gevoel. Ook de rolfok vraagt om aandacht al een keer paar is de lijn van de rol gelopen en zit de boel muurvast en dat moeten we niet hebben in harde wind. Er blijkt een stukje van het beslag afgebroken te zijn dat wordt een nieuw onderdeel of het oude repareren en daar zie ik wel kans toe, klus voor morgen. Aan het eind van de middag varen naar Scrimpys een plaatselijk ontmoetingscafé voor zeilers om te horen of ze daar een onderdeel voor de rolfok hebben of een adres waar we hem vinden kunnen helaas zonder resultaat. Op de terugweg varen we bij een Nederlander langs. De man vaartt alleen, hij zit achter de naaimachine zijn zeilen te repareren en we horen dat hij al een paar keer de wereld heeft rond gezeild. We spreken af morgen om vijf uur een biertje bij hem te drinken.

 

Woensdag 7 mei

Eerst de gasflessen weg brengen naar Budget Marine om te laten vullen. Het zijn Nederlandse flessen en we verwachten dat we ze verderop niet meer kunnen laten vullen. Alleen voor campinggas moeten we aan de Franse kant zijn en dat doen vanmiddag wel. Ik haal nog wat onderdelen maar kan eigenlijk niet krijgen wat ik hebben wil. Ook gaan we de was ophalen en nog meer was weg brengen. Het is hier vaak boven de 30 graden en je zweet Pokies je suf zodat alles naar zweet gaat ruiken dus veel wassen. Ook proberen we op diverse adressen nog onderdelen te krijgen voor de rolfok maar ook bij de officiële dealer lukt het niet. Ze hebben alle maten behalve de onze. Nog wat andere boodschappen en na de middag naar Marigot in het Franse deel voor campinggas. Dat is daar helaas net uit verkocht volgende week weer maar dan zijn wij al weer verder. We gaan onverrichte zaken maar met een nieuwe koekenpan, biologische muesli en rum weer terug naar de boot. Dan maar het beslag maken. Ik kom in tijdnood, we hebben immers die afspraak met Willem. Hij is oud Kapitein grote vaart en alleen onderweg met de Najade. Zijn vrouw had naar jaren samen zeilen geen zin meer om me te varen ze wou gewoon thuis zijn bij haar kinderen en kleinkinderen. We hebben gezellig zitten kletsen en als we naar de Zeezot willen zien we dat Willems bijboot met de noorderzon vertrokken is. Niets van gemerkt, maar het touw is los geraakt. We gaan met Watervlo in het donker zoeken maar vinden niets morgen bij het eerste licht maar verder zoeken. Ik krijg het eindelijk voor elkaar om foto’s op het web te zetten (http://picasaweb.google.nl/syzeezot) , dus van nu af aan volgen er meer. Ik heb er wel een goede internet verbinding voor nodig anders wil het uploaden niet.

 

Donderdag 8 mei

Eerst maar de stuurautomaat uit elkaar halen en controleren niets aan te vinden ik zet hem weer in elkaar en test hem werkt perfect maakt alleen meer geruis dan voorheen maar werkt goed proberen we wel uit naar BVI verder nog wat andere kleine klussen en dan gaan ik naar Willem kijken om zijn Gps aan de laptop te koppelen daar hebben we andere bedrading voor nodig moeten we eerst zien te krijgen we gaan ’s middags naar Philipsburg en vinden dan natuurlijk bij de laatste winkel die we bezoeken het juiste onderdeel maar daar kunnen we mee verder terug naar de boot snoeren in elkaar solderen en aansluiten en dan nog een tijd puzzelen maar dan werkt het alleen het programma ziet de Gps wel maar gebruikt hem niet. Maar intussen is al zo laat dat we door de brug moeten anders kunnen we vanavond niet weg, buiten gaan we voor anker de boel opruimen Watervlo aan dek takelen en nog onze warme hap klaar maken. En als we dan lekker voor anker liggen besluiten we niet vanavond weg te gaan. Wij zijn allebei moe van alle dingen die gepasseerd zijn, willen eerst slapen en dan vertrekken we morgenochtend.

 

Vrijdag 9 mei 

Een vroegertje; om 4 uur loopt de wekker. Er staat tot onze verbazing een matig windje, terwijl het vannacht behoorlijk gewaaid heeft. We zeilen weer naar de BVI Tortola Daar blijven we een nachtje liggen en hebben een afspraak met Cecilia en Jim om samen uit eten te gaan. Zij zijn de verhuurders van Chess. Overigens wisten jullie dat je hier in de BVI prachtig kan zeilen? Iedereen met IJselmeer – en wat Wadervaring kan hier uit de voeten. Al heb je wel vaak een beetje zwel van de Oceaan in het beschutte water staan,  het is  geweldig glashelder water van 27 graden met mooie snorkelplekken. Ben je geïnteresseerd mail ons maar, dan geven we je het mailadres van Provalorcharters en andere informatie. Maar goed we zijn onderweg en varen pal voor de wind. We liggen behoorlijk te rollen en het roer maakt een ongewoon geluid. In St. Maarten hebben we de grond geraakt maar dat gebeurt wel vaker en dan klapt het roer omhoog, zo ook toen. Het zwaard hadden we al omhoog dus niets bijzonders zou je denken. Maar nu gaan we twijfelen. Zou de onderste vingerling afgebroken zijn? Er moeten nog grote afstanden gevaren worden en het roer moeten we niet verliezen. Wanneer we in Tortola aankomen zijn de mensen al weg, ze dachten dat wij daar in het donker niet meer aan zouden komen. Later op de avond komen ze terug en zijn dus verbaast als ze ons zien. Daar moeten we eerst maar op toosten.

 

Zaterdag  10 mei

We starten slow, doen allerlei klussen. Ook ga ik te water om  het roer te inspecteren,  maar het water is op deze plek niet zo helder. Een zandbodem en dan deining op lagerwal geeft veel zand in het water. Maar ik vrees het ergste, de boot moet er uit, want de vingerling is gebroken. Jim is hier bekend en belt een rondje om het schip op de wal te krijgen. Maar het is de zaterdag voor Pinksteren en niemand is te bereiken dat wordt na de Pinksteren. Helaas het is niet anders, we leggen ons er maar bij neer want zo kunnen we niet verder.  ’s Avonds hebben we BBQ met echte Amerikaanse Steaks meegebracht door een boer uit Amerika. Albertien maakt een lekkere salade, de anderen brengen aardappels en bonen mee dat wordt smullen.

 

Zondag 11mei  eerste pinksterdag

Ja wat nu? We zouden hier maar één nachtje liggen maar nu we toch langer blijven moeten we toch maar inklaren.  Dat moet op een andere plaats gebeuren dan hier, we zeilen er wel heen hebben we gelijk wat te doen. Inklaren gaat vlot er is niemand anders op de eerste Pinsterdag alleen kost het wel overtime toeslag 15 dollar. We zeilen weer terug naar Fat Hogs bay maar stoppen onderweg om te snorkelen bij een rif. Het water is hier glashelder. We gaan lekker zwemmen en het roer beter bekijken. Daartoe pompen we het omhoog zodat ik tussen de hak van het roer kan kijken en nu blijkt de vingerling in tact.  Ik vermoed dat er een nylon lagerbus tussen heeft gezeten, maar die is weg en gezien de slijtage ook al langer. Enfin afgezien van de speling kan het geen kwaad en kunnen we rustig verder zeilen. De reparatie doem we later wel. We gaan terug naar Cecilia en Jim en vertellen het verhaal, daarna gaan we samen uit dansen bij een erg gezellige strandtent met live muziek.

 

Maandag 12 mei tweede pinksterdag

We hadden een afspraak met Jim en Cecilia, de dames zouden een lady’s day hebben en zij zou een roepje geven als ze wakker was. Maar door een misverstand zaten wij op haar te wachten en zij op ons. Wij dachten dan maar klussen want we hebben nog zoveel te doen, onder andere de stuurautomaat weer uit elkaar halen. Die maakt te veel lawaai dus  dikker vet er in en daar wordt het al een stuk beter van. De zeilen beginnen slijtage plekken te vertonen. We hebben er inmiddels al 15000 mijl mee gevaren en ze hebben het dit laatste jaar flink voor de kiezen gehad hier in de zon. Bovendien is er een zeillat gebroken en die moet vervangen worden. Verder begint de boot erg op een schuurtje te lijken overal ligt wat dus dat moet geordend worden. Zo zijn we een grootdeel van de dag bezig. Later zien we Jim en Cicilia en dan komt het misverstand boven water. Jammer maar onze boot is mooi opgeruimd en we drinken wat fris samen en dan vertrekken wij naar de andere kant van het eiland om morgen uit te klaren. Hier zijn we heerlijk uit eten geweest. Ik had me wel verheugd op een dagje samen tuttebellen, maar nu zijn er inderdaad allerlei rommelplekken opgeruimd en dat geeft me ook innerlijk een opgeruimd gevoel. Door de wedstrijden hebben we losvaste aan boord geleefd dan anders en dan wordt het met het klussen erbij zomaar een chaos. Nu voelt de boot weer meer van ons en dat is goed, want straks moeten we weer een langere oversteek van een dag of 10 maken naar de States.

 

Dinsdag 13 mei

We raken aan het internetten met de site en kunnen via skype bellen. Zo vliegt deze morgen om. Dan uitklaren en wegwezen naar St. Thomas in de US-VI daar willen we inklaren voor de USA om te verkomen dat ons visum verloopt. Daar wordt het automatisch met een half jaar verlengt en dan kunnen wij weer vooruit. Alleen mogen we dan niet meer de US uit. Het wordt een mooie zeiltocht er heen we zijn 5 minuten voor sluitingstijd bij de douane binnen ze sluiten al om 16.30 uur maar we worden geholpen door een zeer vriendelijke neger vrouw die alles goed en geduldig uitlegt en hoe we moeten handelen. Ze geeft zelfs de tip dat als je in de Bahama’s aanlegt dat mag, als je maar opgeeft dat je diesel moet tanken of beter weer afwachten. Wij gaan helemaal tevreden naar de boot terug. Op de ankerplaats spreken we nog twee Nederlandse boten. De eerste zeilt al 31 jaar rond de wereld zijn overal al geweest en de andere mensen zijn al vijf jaar onderweg en komen net terug uit Amerika weten er veel over te vertellen. We krijgen een hele lading pilots over de gebieden die we gaan bezoeken.  Wat een gelukje!              

 

Woensdag 14 mei

Zes uur op en we vertrekken nu eindelijk naar Puerto Rico. We zeilen er acht en een half uur over, zijn om 3 uur binnen ankeren en gaan dan inklaren. Dat moet een fluitje van een cent zijn, want  we zijn al ingeklaard in de USA en hebben een visum. Mis mis we krijgen een hele papier winkel over ons heen. Het lijkt wel of de mevr, die ons helpt het voor de eerste keer doet maar na een uur zijn dan klaar en kunnen we terug naar de boot. 37 dollar lichter maar met een kruising permit voor heel USA voor een jaar! Ik ben benieuwt wat ons dat oplevert. Nog ijsblokjes scoren om lekker koude drankjes te maken. Je raakt wel gewend aan 30 graden temperatuur maar je blijft zweten en dat vocht moeten we aanvullen met water en frisdrankjes en het liefst koud, want als we thee of koffie nemen breekt het zweet je gelijk weer uit. Mijn verlangen naar kouder weer wordt groter.

 

Donderdag 15 mei

Het is windstil. Voor het eerst voor ons in de carieb  liggen we lekker stil achter ons anker en gisteren lagen we nog te rukken aan de ketting. Maar ja dat stil liggen is wel lekker maar we willen naar Salinas aan de zuidkust dat schijnt wel mooi te zijn. De afstand is maar 55 mijl maar de wind is erg zwak en tegen, daar wordt je niet blij van maar we gaan toch onderweg op de motor. Later komt er een beetje meer wind maar hoger dan 4,4 mijl komt de gps niet dat wordt een stop bij een haventje onderweg. Onze lieve heer is wel slordig geweest met het schapen van dit landschap overal liggen rotsen en riffen rondgestrooid gelukkig dat C- map zo nauwkeurig is anders voeren we constant met een knoop in de maag. O ja de snelheid lezen we af op de gps ons log zit iedere keer vast en ik maak het zeer regelmatig schoon maar helaas het mag niet baten. Het is nog 3 mijl naar Palmas Del Mar als de snelheid zakt  naar 2,3 knt.  Nog ander half uur dweilen hebben we nog zin???? Nee, dus  motor aan, zeilen naar beneden en gaan met die banaan. Wanneer we in het haventje binnen komen blijkt de hele voorhaven waar je moet kunnen ankeren vol gebouwd wordt met betonnen steigers. Er wordt nog volop aan gewerkt en we mogen er niet afmeren. We varen verder en zien een werf. We varen er naar toe en vragen of we hier voor de nacht kunnen liggen. Nou dat kan wel aan de dieselsteiger en als ik later wil afrekenen kost het maar liefst 1.50 dollar per ft + 6 % btw. Je schrikt je beroerd zo duur heb ik nog nooit gelegen zelfs niet te Engeland. Maar goed, keus is er niet of vannacht door varen en eigenlijk hebben we daar geen zin dus slikken. Als we vragen of er een douche is en water getankt kan worden roepen ze ja. Maar de douches zijn te vies om te gebruiken en het water moet eerst aan gesloten worden, dat wordt de hele boot schoonspoelen om de waterleiding schoon te spoelen, gelijk maar even de was doen en morgen vullen we de tanks wel. Op de wal, veel grote speedboten met 3 motoren van 250 pk en een draaikolk in de tank die worden allemaal in een rack geparkeerd soms wel driehoog met een hele grote vorkheftruck We hebben weer een vrij internet en willen bij onze site kijken maar komen er niet op?? Dat zoeken we morgen wel uit welterusten. 

 

Vrijdag  16 mei

Goed geslapen en lekker stil gelegen. Het is al weer lang geleden dat we in jachthaven hebben gelegen. Ben al vroeg op gisteren ontdekte ik dat onze internet site niet meer werkt. Navraag bij de provider levert op dat hij gehackt is, de loeders. Ze zullen het nazien ben benieuwd wat er uit komt. Hester gebeld met allerlei vragen en nog even kontact met Marleen gehad. Een gesprek wou niet maar chatten wel, dan dat maar ook wel grappig. Ik zal nog even de watertanks vullen en dan gaan we weet verder, maar als ik de kraan open draai komt er geen water uit wat zullen we nu beleven of zouden die gasten ’s morgens 6.30 uur al de hoofdkraan dicht gedraaid hebben?? Je weet maar nooit hier. Als ik op onderzoek uit ga ontdek ik een spuitende water leiding die al de hele nacht heeft staan spuiten gezien het water wat er rondom staat. Maar ik weet niet waar ik de hoofdkraan moet zoeken op het terrein. Als ik zo rondloop te zoeken naar de kraan komen de eerste werknemers al weer op de werf,  ik leg uit wat er aan de hand is en ze sluiten de hoofdkraan. Maar ik heb nog steeds geen water. Wat nu? Ik ga nog eens kijken bij de lekkende waterleiding en vind de er-af-gesprongen kraan in het gras druk hem weer op de leiding en hij is weer dicht. Ik zet de kraan aan de andere kant open en dan de  druk er weer op. De tanks worden gevuld, dat is al wat. Wanneer ik  de kraan weer sluit, duurt het niet zolang of de andere kraan knalt er weer af. Dus hoofdkraan weer sluiten en de rest zoeken ze zelf maar uit, het liggeld was duur genoeg hier. Wij hijsen de zeilen en gaan op weg naar Salinas. We vinden na een voorspoedige tocht een mooie stille ligplaats tussen de Mangroves met als enige nadeel; muggen. We gaan naar de lokale jachtclub en worden daar hartelijk welkom geheten. We mogen daar gratis water tanken en kunnen gebruik maken van de wasserij en tegen een kleine vergoeding ook van het zwembad en de douches. Vanavond is er een BBQ in het restaurant en die wordt ons warm aanbevolen. Goed idee. De ribs zijn lekker, maar er komen geen andere Yachties en ons Spaans is poco. Jammer.

 

Zaterdag 17 mei 

We hebben een auto gehuurd voor twee dagen en gaan het eiland verkennen. We slingeren het eiland over gaan door de bergen en het regenwoud naar de andere kant naar de hoofdstad San Juan waar we behoorlijk mis rijden en ontdekken dat deze stad met o,5 mln. Inwoners zeer groot is. Uiteindelijk komen in de oude stad terecht waar we heerlijk door heen dwalen en bij Starbucks een lekkere cappuccino drinken. Dan gaan we weer terug naar de boot. Nu via een soort snelweg en dat gaat sneller. Het een groot eiland is, we rijden er dan ook zeker een paar uur over en we denken ook nog een stuk te kunnen afsnijden. We missen een afslag, rijden eindeloos over bergweggetjes en dat in het donker en onverlicht. Na een uur rijden en verschillende keren vragen komen we op het punt uit waar we dachten binnendoor te kunnen gaan nu rijden we toch maar de tolweg en zo komen we laat terug op de boot, een wel bestede dag.

 

Zondag 18 mei   

We hebben nog een dag de auto nu gaan we op weg naar de andere kant van het eiland en gaan ook daar via de bergen al slingerend over het eiland. Het wordt weer een mooie tocht. We verbazen ons er over dat er zoveel mensen boven in de bergen wonen en leven. Je zult toch iedere dag naar je werk of naar school moeten. Dat is al gauw een uur rijden en over slingerende bergweggetjes. Wat ons ook opvalt de grote  hoeveelheid schadeauto’s, die hier rondrijden. Ook de grote aantallen totaallos gereden of versleten auto’s. Ze staan overal langs de weg en bijna bij elk huis staat wel een autowrak. Al met al een mooi eiland op de autowrakken na, zeker de moeite waard. In het bijzonder de mix van de Spaanse taal en cultuur in de caribe en de States zijn. Overigens mogen ze hier niet op de President stemmen. Ook aan deze dag komt weer een eind, we gaan op zijn Amerikaans bij Subway eten.  We zijn onderweg naar een ceremoniële plek van de oorspronkelijke bewoners van dit eiland, de Inas indianen, geweest. Het is de plaats waar de stammen bij elkaar kwamen. Je ziet een aantal grote waterpas vlakken afgezet met menhirs met tekeningen erop. Daar tussen lopen deels paden van keien. Het geheel geeft de indruk van een afgraving van een kathedraal. We missen net een bijeenkomst van de huidige (afstammelingen?) indianen. Er lopen nog wel mensen rond in indianige kleding en als het gaat plenzen houden ze op de vlakte nog een soort ritueel. Ik vond het desondanks een bijzonder plek en kon me goed voorstellen hoe hier de tipi’s stonden en de vuurtjes rookten.

 

Maandag 19 mei

Vroeg op. Nu zijn we daar wel aangewend, maar om ’s morgens 6.30 uur al door de supermarkt te lopen en boodschappen te doen is toch wel nieuw voor ons. We moeten de auto inleveren om negen uur en de supermarkt zit ver bij de boot vandaan en dan ben je toch blij dat het nog even met de auto kan halen, en we kopen behoorlijk in met de bedoeling in 10 dagen naar Amerika te varen non stop. Als de boodschappen in de boot liggen en de auto ingeleverd is gaan we naar het internet café om te zien of we de site weer in de lucht kunnen krijgen. Het kost ons een groot deel van de dag om de juiste weg in syberspace te vinden en we krijgen het niet voor elkaar. Ik heb uiteindelijk aan Cees Plug op Terschelling gevraagd om ons te helpen. In het internetcafé raken we aan de praat met onze Amerikaanse anker buurvrouw. Ze zit met zeven kinderen op een zeiljacht en zeilt met haar man rond in de Caribean. Ze is nu  even alleen haar man doet een delivery . Dit is een ander jacht weg brengen naar een bestemming als werk, gewoon voor het inkomen. Zij en haar man zijn allebei leraar en geven de kinderen zelf les en het gaat erg goed. Ze komt vanavond nog even aan boord om verder bij te kletsten.  Het blijkt dat ze jaren lang moeilijk opvoedbare kinderen hebben begeleid in een samen woon- werk-,en school combinatie. Ook nu varen ze rond met 5 eigen kinderen en twee opstappende, ontspoorde kinderen.  Hun schip is niet veel langer dan het onze en is dus supervol met 9 mensen en een hondje. Ze zij zijn gaan zeilen omdat ze op de rand van een burnout zaten en dit een hartenwens was. De kinderen genieten ervan en ze gaan nog even door. Hierna kunt u verder lezen onder het hoofdstuk USA one